ΣΤΑΘΗΣ [ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΘΗΣ (1955) ]

[NetGhost]

 

Ο Στάθης γεννήθηκε το 1955 στον Πύργο της Ηλείας. Αυτοδίδακτος σκιτσογράφος, στην αρχή έκανε πολλές και διάφορες εργασίες για να εξασφαλίσει τα προς το ζειν. Από πλασιέ και καθαριστής χαλιών έως οικοδόμος και βοηθός ρεσεψιονίστ, ενώ σπούδαζε πολιτικές επιστήμες και σκηνοθεσία κινηματογράφου.

Άρχισε να δημοσιεύει σκίτσα και γελοιογραφίες το 1981 στον “Oδηγητή” κι απο τότε συνέχισε για δέκα χρόνια (1982-1991) στον “Pιζοσπάστη”, οπότε και υπέστη μια διαγραφή, μετακόμισε με τη στήλη "Υποβρύχιο" στα “NEA” για άλλα δέκα και από το Μάιο του 2001 μέχρι το 2012 στην “Eλευθεροτυπία”, όπου είχε την στήλη "Ναυτίλος", ενώ τώρα εργάζεται στην REAL NEWS.

Ταυτόχρονα συνεργάζεται και με πλήθος άλλων εντύπων: «Το Αντίδοτο», «Αντί», «Πρώτη», «Μετρό», «4 Τροχούς» , «Νέμεσιν», «Μακεδονία», «Echo & Artist», «Δίφωνο», «Παρασκευή και 13», «Επιχειρώ», «Μέτοχος»

Έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα 28 προσωπικά άλμπουμ με συλλογές γελοιογραφιών και πολιτικών κόμικς, κυρίως από τις εκδόσεις Καστανιώτη αλλά και από τον Πατάκη, τον Κέδρο, τη Βαβέλ και την Άγκυρα. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις κι έχει κάνει πλήθος ατομικές καθώς και τρεις εκθέσεις στις γκαλερί Aστρολάβος και Aγκάθι. Kαλλιεργεί ένα αμπέλι, συλλέγει παιχνίδια, ταξιδεύει πολύ (ενίοτε γράφοντας ταξιδιωτικά) κι έχει δύο γιούς, τον Διονύση και τον Tηλέμαχο. Τέλος, είναι μέλος της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων και ήταν αφιερωμένο ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς ντοκιμαντέρ Έλληνες Γελοιογράφοι σε αυτόν, συγκεκριμένα το δέκατο. Τέλος, έχει συμμετάσχει στην Έκθεση Πολιτικής Γελοιογραφίας που διοργάνωσε το 2005 η Βουλή (αφιέρωμα λευκώματος) και ήταν επιμελητής του λευκώματος για την έκθεση Μάσκα και Πολιτική. Το Δεκέμβριο του 2010 έγινε έκθεση αφιερωμένη στα δεκάδες χρόνια δημιουργιών του, στη ΛΕΦΙΚ.

Μποστ: «Ο Στάθης είναι γελοιογράφος με όλη τη σημασία της λέξεως. Έχει πλούσια σατιρική φλέβα, αβίαστη γραμμή σχεδιαστική, είναι ανεξάντλητος σε χιουμοριστικά ευρήματα και το κυριότερο είναι προοδευτικός και ξέρει ν' ακούει τα μηνύματα των καιρών».
 

 

Πηγές: Avopolis Music Network & Cartoonists.gr

 

 

[esperos]

NetGhost.

Δεν πρεπει να λειπουν τετοιοι ανθρωποι απο τον Παραδεισο μας...

Να 'σαι καλα που τους βγαζεις στην αναφορα!!! :clap: :clap: :clap: :clap:

 

[Dr Paingiver]

Μιά άγνωστη στους πιό πολλούς δραστηριότητα του ''Στάθη", είναι η συμμετοχή του στην σειρά του Ευγένιου Τριβιζά ''Διακοπές με τον Ε.Τ. στο νησί των πυροτεχνημάτων''. Η σειρά αυτή από τις εκδόσεις ''Πατάκη'', είναι εκπαιδευτική και απευθύνεται σε μαθητές του δημοτικού σχολίου.

 

Έχω στα χέρια μου μερικά τεύχη με την συμμετοχή του ''Στάθη'', στα οποία υπάρχουν οι ιστορίες:

 

Παλαβομάρ και Σκορδοφίγγος ( 1995 ) της Γ΄ δημοτικού

Το γλειφιντζούρι ( 1996 ) της Ε΄ δημοτικού και,

Οι τρεις εξωγήινοι ( 1997 ) της ΣΤ΄δημοτικού.

 

Να και μιά από τις ιστορίες με τους τρεις εξωγήινους:

 

[shane14]

Είναι η ιδέα μου ή ο Στάθης γίνεται όλο και πιο "γκρινιάρης' και απαισιοδοξος τελευταία; Παλαιότερα και από τις γελοιογραφίες του αλλά και από τα κείμενά του ξεμύτιζε και μία δόση αισιοδοξίας για τα πράγματα που "δεν μπορεί, θα πάνε καλύτερα". Θα μου πεις ... δύσκολοι καιροί.....

Φυσικά ούτε αυτό μπορεί να επηρεάσει στο ελάχιστο την ποιότητα της δουλειάς του και την αμεσότητα του σχεδίου του.

[rotagiatipino]

Λόγω μεγέθους Α3 του τεύχους δεν μπορώ να το σκανάρω απλά το παραθέτω βιβλιογραφικά έστω. Λοιπόν βιβλιοκριτική για το βιβλίο Η άγρια κωμωδία και σύντομο αφιέρωμα με γελοιογραφικά του σκίτσα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ) τ. 246, 23/5/2004, σ. 12-15 και εξώφυλλο.

 

[rotagiatipino]

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

κατάλογος ομαδικής έκθεσης "Μεσοπόλεμος" (Αθήνα: Κέντρο Σκίτσου Δήμου Αθηναίων, 1995).

"Από το Α έως το Ω της σκιτσογραφίας" (Καθημερινή-Επτά Ημέρες, 19/2/1995).

κατάλογος ομαδικής έκθεσης "Γελοιογραφία και πολιτικη" (Αθήνα: Βουλή των Ελλήνων, 1996).

Τα Νέα (29/11/1996 & 22/1/1999).

κατάλογος ατομικής έκθεσης Αστρολάβος (Αθήνα: Αστρολάβος, 1999).

 

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ:

 

Ανέστης και Ιουλιέτα (Αθήνα: Οδηγητής, 1983)

 

Ο αυτοδύναμος (Αθήνα: Καστανιώτης, 1984).

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=20058

 

Ο αιθεροβάμων (Αθήνα: Καστανιώτης, 1985).

 

Κριτική ανυπόγραφη στο περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ τ. 139, 12/3/1986 για το άλμπουμ Ο Αιθεροβάμων:

 

 

Τα τρένα που φύγαν (Αθήνα: Καστανιώτης, 1986).

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=14416

 

Οι κοριοί (Αθήνα: Καστανιώτης, 1987)

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=6209

 

Οι φευγάτοι (Αθήνα: Καστανιώτης, 1988).

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=7002

 

Χωρίς λόγια (Αθήνα: Βαβέλ 1988).

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=11082

 

Τα κόμικς του Στάθη 1982-1987 (Αθήνα: Καστανιώτης, 1987).

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=11711

 

(βλ. διαφήμιση στο ΔΙΑΒΑΖΩ τ. 191, 11/5/1988)

 

 

Οι εντιμότατοι (Αθήνα: Καστανιώτης, 1989).

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=20047

 

(κριτική Θανάση Παπαρήγα στο περιοδικό ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ τ. 16, Φλεβάρης 1985:

 

)

 

Τα χρωματιστά (Αθήνα: Καστανιώτης, 1989).

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=7199

 

Οι κατσικοπόδαροι (Αθήνα: Καστανιώτης, 1990)

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=14321

 

Ο επιτυχημένος (Αθήνα: Καστανιώτης, 1991).

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=13139

 

Αναγνωστικό (Αθήνα: Καστανιώτης, 1992).

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=10833

 

Κωνσταντίνος ο γυρολόγος (Αθήνα: Καστανιώτης, 1992).

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=13098

 

Ναι-νικήκαμεν (Αθήνα: Καστανιώτης 1993).

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=20192

 

Η επόμενη μέρα θα είναι νύχτα (Αθήνα: Καστανιώτης, 1994).

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=10930

 

Σσσς...Το φεγγάρι (Αθήνα: Καστανιώτης, 1996)

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=10877

 

Γελοιογραφίες 1999 (Αθήνα: Κέδρος, 1999).

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=14439

 

Μετέφρασε + Εικονογράφησε:

Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (μετ. Κοσμάς Πολίτης): Το ωραιότερο διήγημα του κόσμου (Αθήνα: Καστανιώτης, 1985-Νεανική Βιβλιοθήκη 35).

 

Εικονογράφησε:

Το βιβλίο των διακοπών μου: παίζω και μαθαίνω (ένα βιβλίο για κάθε τάξη του Δημοτικού με ασκήσεις, παιχνίδια, ιστορίες) (Αθήνα: Καστανιώτης, 1986, Γ΄, Δ΄, Ε΄ τάξη-Α΄και Β΄εικονογράφηση Ανθή Σοφοκλέους)

Ι. Δ. Ιωαννίδη: Η ιστορία με το γαλάζιο μολύβι (Αθήνα: Καστανιώτης, 1985).

Ι. Δ. Ιωαννίδη: Το άσπρο άλογο (Αθήνα: Καστανιώτης, 1985):

 

 

Χάρη Σακελλαρίου: Η φωτιά που δε σβήνει (Αθήνα: Καστανιώτης, 1985)

Ντίνου Δημόπουλου: Ο Μαστρο-Πολύξερος και η παλιοπαρέα του (Αθήνα: Καστανιώτης, 1985) (Το βιβλίο Ο Μαστρο-Πολύξερος και η μαγική βάρκα δεν διακρίνω αν το εξώφυλλο ειναι του Στάθη).

Έλλης Αλεξίου: Μύθοι του Αισώπου (Αθήνα: Καστανιώτης, 1985)

Ανατόλι Αλέξιν (μετ. Μαριάννα Γαβριηλίδου): Η τρελή Ευδοκία (Αθήνα: Καστανιώτης, 1985)

Ιβάν Τουργκένιεφ (μετ. Λάμπρος Πετσίνης): Οι αφηγήσεις ενός κυνηγού (Αθήνα: Καστανιώτης, 1986):

 

 

Μ. Ε. Σαλτίκοβ - Στσέντριν (μετ. Λάμπρος Πετσίνης): Πατέρας και γιος (Αθήνα: Καστανιώτης, 1987).

Λέων Τολστόι (μετ. Φώντας Κονδύλης, Ανδρέας Αγγελάκης): Ιστορίες (Αθήνα: Καστανιώτης, 1987).

Μανόλη Κορνήλιου: Πολύ ωραίο το όνομά σου ελευθερία (Αθήνα: Καστανιώτης, 1987):

 

 

Ανν Τουέιτ (μετ. Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου): Επιχείρηση κόκκινη άμμος (Αθήνα: Καστανιώτης, 1987):

 

 

Νόνταρ Ντουμπάντζε (μετ. Μαριάννα Γαβριηλίδου): Εγώ, η γιαγιά, ο Ιλίκο και ο Ιλαρίων (Αθήνα: Καστανιώτης, 1987).

Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (μετ. Μαίρη Κιτσικοπούλου): Δαίμονες των κυμάτων (Αθήνα: Καστανιώτης, 1987).

Λιάνας Αρανίτου: 19 παράλογα και ένα με 2 άλογα (Αθήνα: Σύγχρονη Εποχή, 1987).

Γιάννη Θεοδωράκη: Υπέρ βωμών και αστείων (Αθήνα: Αλφειός, 1988).

Θόδωρου Λιακόπουλου-Πορφύρη: Ο αγώνας θέλει κέφι (Μικρές ιστορίες και ανέκδοτα) (Αθήνα: Σύγχρονη Εποχή, 1988).

Θόδωρου Πανάγου: Δύο μάσκες για ένα ρόλο (Αθήνα: Σύγχρονη Εποχή, 1988).

Ντίνου Δημόπουλου: Τα δελφινάκια του Αμβρακικού (Αθήνα: Καστανιώτης, 1988):

 

 

Ι. Δ. Ιωαννίδη: Το παράξενο δώρο (Αθήνα: Καστανιώτης, 1989):

 

 

Νίτσας Τζώρτζογλου: Τα τρία σίγμα (Αθήνα: Καστανιώτης, 1989).

Α. Σ. Πούσκιν (μετ. Λάμπρου Πετσίνη): Ντάμα πίκα (Αθήνα: Καστανιώτης, 1989).

Λεονάρντο ντα Βίντσι (έμμ. απόδ. Χάρη Σακελλαρίου) Μύθοι και ιστορίες (Αθήνα: Καστανιώτης, 1989):

 

 

Εύα Βλάμη: Νεράιδες του βυθού (Αθήνα: Καστανιώτης, 1990).

Δημήτρη Νικορέτζου: Λόγια της καρδιάς (Αθήνα: Καστανιώτης, 1990):

 

 

Έντιθ Νέσμπιτ (μετ. Λιλίκα Τσουκαλά) Τα παιδιά που έβλεπαν τα τρένα να περνούν (Αθήνα: Άγκυρα, 1990-εξώφυλλο):

 

 

Π. Κορνηλίου: Ελ Σιντ (Αθήνα: Άγκυρα, 1990).

Μάνου Κοντολέοντος, Δύο ιστορίες που ρωτάνε (Αθήνα: Άγκυρα, 1991):

 

 

Χάρη Σακελλαρίου: Ιστορίες και ανέκδοτα από τον αρχαίο κόσμο (Αθήνα: Καστανιώτης, 1991):

 

 

Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη: Οι μάγοι της κασέτας (Αθήνα: Άγκυρα, 1991):

 

 

Λώρα Ίνγκαλς-Ουάιλντερ (μετ. Γ. Κοβαλένκο): Το μικρό σπίτι στο λιβάδι: α΄ τόμος (Αθήνα: Άγκυρα, 1991):

 

 

Περλ Μπακ (μετ. Γ. Τσουκαλάς): Ο μαγικός δράκος (Αθήνα: Άγκυρα, 1991):

 

 

Μπάμπη Γραμμένου: Ο Μέγας Αλέξανδρος (Αθήνα: Άγκυρα, 1992):

 

 

Ι. Δ. Ιωαννίδη: Μια πόρτα στο δέντρο (Αθήνα: Καστανιώτης, 1992):

 

 

Γιώργου Βοϊκλή: Τα ξεχασμένα μονοπάτια (Η οικολογία της καθημερινής ζωής) (Αθήνα: Καστανιώτης, 1992).

Μάνου Κοντολέοντος: Πέτρινα καθίσματα (Αθήνα: Πατάκης, 1992).

Τάκη Χατζηαναγνώστου: Η φλόγα της νιότης (Αθήνα: Άγκυρα, 1992).

Δημήτρη Φύσσα: Η γενιά του Πολυτεχνείου (Αθήνα: Δελφίνι, 1993-εξώφυλλο).

Ι. Δ. Ιωαννίδη: Το καλάθι με τα λάθη (Αθήνα: Άγκυρα, 1993).

 

 

Ρένα Βελισσαρίου: Μπροστά σ' έναν άγνωστο κόσμο (Αθήνα: Άγκυρα, 1995-εξώφ.).

Μαρίας Δαμανάκης: Το θηλυκό πρόσωπο της εξουσίας (Αθήνα: Καστανιώτης, 1995).

Γιώργου Τσουκαλά: Θησέας και Μινώταυρος, Οι άθλοι του Θησέα, Οι ήρωες της αρχαίας Ελλάδας (Αθήνα: Άγκυρα, 1995-τρία βιβλία):

 

 

Νίτσας Τζώρτζογλου: Χωρίς σύνορα (Αθήνα: Καστανιώτης, 1996).

Τζέημς Φέννιμορ Κούπερ: Ο τελευταίος των Μοϊκανών (Αθήνα: Άγκυρα, 1996).

Τάκη Χατζηαναγνώστου: Ο μικρός πραματευτής (Αθήνα: Άγκυρα, 1996).

Τάκη Χατζηαναγνώστου: Ιερή Γη (Αθήνα: Άγκυρα, 1996).

Δημήτρης Χρ. Ξιφαρά: Επιλεγμένα θέματα ιστορίας πανελλαδικών για υποψήφιους Γ΄ και Δ΄ δέσμης (Αθήνα: Δαρδανός Χρήστος Ε., 1996).

Αθάνατη ιδέα: Δέκα συγγραφείς εμπνέονται από την ολυμπιακή ιδέα (Αθήνα: Άγκυρα, 1996).

Ι. Δ. Ιωαννίδη: Η χαμένη συνέχεια (Αθήνα: Άγκυρα, 1996):

 

 

Ι. Δ. Ιωαννίδη: Απαγορεύεται η αγάπη (Αθήνα: Καστανιώτης, 1997-εξώφυλλο).

 

 

Μήτσου Κασόλα: Μια σοφή μαϊμού κι ένας τρελός χρυσοθήρας (Αθήνα: Καστανιώτης, 1997-εξώφυλλο).

Ζαν - Φιλίπ Αρού - Βινιό (μετ. Ρένα Χατχούτ): Σε αυτό το βιβλίο ήρωας δεν είμαι εγώ (Αθήνα: Καστανιώτης, 1997).

Ζαν - Φιλίπ Αρού - Βινιό (μετ. Ρένα Χατχούτ): Γιορτές και γλέντια (Αθήνα: Καστανιώτης, 1997).

Έρωτας σε πρώτο πρόσωπο: 29 ιστορίες που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα "Τα Νέα" το καλοκαίρι του '97 (Αθήνα: Κέδρος, 1997).

Μαρίας Κοτοπούλη: Το μυθικό ταξίδι της γης (Αθήνα: Καστανιώτης, 1997):

 

 

Κατερίνας Αναγνώστου: Ο γάιδαρος του αυτοκράτορα (Αθήνα: Καστανιώτης, 1997-εξώφυλλο).

 

 

Πηνελόπης Σταθούλη: Το σπίτι με την τζιτζιφιά (Αθήνα: Καστανιώτης 1997).

 

 

Κώστα Μουρσελά - Γιώργου Σκούρτη, Αντώνη Σουρούνη, Πέτρου Τατσόπουλου: Το παιχνίδι των τεσσάρων (Αθήνα: Καστανιώτης, 1998).

Κωνσταντίνου Φράγκου: Γυναίκα εξουσία και πολιτικοί (Αθήνα: Δωδώνη, 1998).

Χίλαρυ Μακκέυ (μετ. Κώστια Κοντολέων): Ο σκύλος που τον έλεγαν Παρασκευά (Αθήνα: Πατάκης, 1998).

Μάνου Κοντολέοντος: Η ιστορία του σκύλου... Θα Δείξει (Αθήνα: Πατάκης, 1999):

 

 

Τέτας Φυσσούν: Πάντα έρχεται η ώρα (Αθήνα: Προσκήνιο, 1999).

Γιώργου Λεονταρίτη: Οδός Παυλώφ 22 (Αθήνα: Προσκήνιο, 2000).

Άντον Τσέχωφ (μετ. Μαριάννα Γαβριηλίδου): Αστείες ιστορίες (Αθήνα: Καστανιώτης, 2000).

Βούλας Μανή: Ο ποταμός και ο Σέργιος (Αθήνα: Εντός, 2001).

Σούλας Ροδοπούλου: Ο Λεωνίδας, η Λήδα και ο πράσινος παπαγάλος (Αθήνα: Νικόδημος, 2001):

 

 

Παυλίνας Παμπούδη: Χρίστος και Χριστίνα (Αθήνα: Πατάκης, 2002).

Έλενας Σπανδωνή - Νίκου Αγγελόπουλου: Το βιβλίο του 2002 (Αθήνα: Πατάκης, 2002).

Παυλίνας Παμπούδη: Νίκος και Νίκη (Αθήνα: Πατάκης, 2002).

Παυλίνας Παμπούδη: Μαρία (Αθήνα: Πατάκης, 2002).

Παυλίνας Παμπούδη: Κώστας (Αθήνα: Πατάκης, 2002).

Παυλίνας Παμπούδη: Κατερίνα (Αθήνα: Πατάκης, 2002).

Σπύρου Καβουνίδη: Ιστορίες τρελλής καθημερινότητας (Αθήνα: Κέδρος, 2002).

Παυλίνας Παμπούδη: Ελένη (Αθήνα: Πατάκης, 2002).

Παυλίνας Παμπούδη: Δημήτρης (Αθήνα: Πατάκης, 2002).

Παυλίνας Παμπούδη: Γιώργος (Αθήνα: Πατάκης, 2002).

Παυλίνας Παμπούδη: Γιάννης (Αθήνα: Πατάκης, 2002).

Παυλίνας Παμπούδη: Βασίλης και Βασιλική (Αθήνα: Πατάκης, 2002).

Διαμαντή Μπασαντή: Στις ράγες του χρόνου (Αθήνα: Οδυσσέας, 2003).

Σύλβιας Οκαλιόβα: Περιπέτειες στο φανταστικό κάστρο (Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2003).

Κατερίνας Παπαδημητρίου: Παρά ένας... 50 λόγοι για να μην παντρευτείτε (Αθήνα: Άγκυρα, 2003).

Θωμά Μανόπουλου: Περιπέτεια στο νησί των φαντασμάτων (Αθήνα: ΚΨΜ, 2004).

Γιολάντας Τσιαμπόκαλου: Ο μάγος της φωτιάς (Αθήνα: Ηλέκτρα, 2005).

Γιώργου Παπαδόπουλου - Τετράδη: Ο καιρός (Γράμματα στη Δουλτσινέα) (Αθήνα: Α. Α. Λιβάνη, 2005).

Κατερίνας Παπαδημητρίου: Όλα του γάμου δύσ-κωλα... (Αθήνα: Άγκυρα, 2006).

Χρήστου Φασούλα, Δομήνικου Κοντολέωντος: Ομάδες που έγραψαν ιστορία - Το τριφύλλι της Λεωφόρου (Αθήνα: Παπαδόπουλος, 2007).

Χρήστου Φασούλα, Δομήνικου Κοντολέωντος: Ομάδες που έγραψαν ιστορία - Ο κιτρινόμαυρος δικέφαλος (Αθήνα: Παπαδόπουλος, 2007).

Χρήστου Φασούλα, Δομήνικου Κοντολέωντος: Ομάδες που έγραψαν ιστορία - Ο Θρύλος του Πειραιά (Αθήνα: Παπαδόπουλος, 2007).

Νίκου Ζούδιαρη: Για ποιο ταξίδι μου μιλάς; (Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2007).

Χρήστου Φασούλα, Δομήνικου Κοντολέωντος: Εθνική Ελλάδος γεια σου! (Αθήνα: Παπαδόπουλος, 2008).

Νίκου Ζούδιαρη: Ποτά πορείας (Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2010).

 

 

Περισσότερος Στάθης επαέ:

 

ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ: ΓΡΑΦΗ & ΑΝΑΓΝΩΣΗ (1979-1992)

 

Αφιέρωμα στη γελοιογραφία (Πολιορκία τχ. 27, Ιούνιος 1985)

[vaios]

Ο Στάθης εικονογράφησε το ειδικό ένθετο της εφημερίδος ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 16-1-2004, που εκδόθηκε με την ευκαιρία των 20 χρόνων από το θάνατο του Βασίλη Τσιτσάνη. Συγκεκριμμένα έκανε τα σκίτσα για τα τραγούδια του συνθέτη που δεν μελοποιήθηκαν ή δεν ηχογραφήθηκαν ποτέ.

 

Γέλα παλιάτσο

Καταραμένα κάγκελλα

Η Μαρλίν απ΄ το Παγκράτι

Η όμορφη Κατερινιώ

Να ζει κανείς ή να μη ζει

Η απάχισσα του Τσιτσάνη

Η ώρα εσήμανε

Άγνωστε διαβάτη

Και μες τον τάφο θα σ΄ αγαπώ σαν πρώτα

Μάθε βρε κόσμε...

 

 

 

 

 

 

vaios/18-6-2009

[rotagiatipino]

Διαφήμιση των εκδόσεων ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ

 

ΔΙΑΒΑΖΩ τ. 170, 1/7/1987:

 

 

και της Σύγχρονης Εποχής (ΔΙΑΒΑΖΩ τ. 206, 4/1/1989 / τ. 207, 11/1/1989 / τ. 214, 26/4/1989 / t. 228, 13/12/1989):

 

 

 

Και των νέων αλμπουμ του (τ. 181, 23/12/1987):

 

 

Διαφήμιση του περιοδικού ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ (αναγνωρίζω τη γραμμή του-αν δεν κάνω λάθος) (ΔΙΑΒΑΖΩ τ. 268, 24/7/1991):

 

Επεξεργασία Ιουνίου 30, 2009 από rotagiatipino

[rotagiatipino]

Άρθρο του Ηρακλή Παπαλέξη για τον ΣΤΑΘΗ (ΔΙΑΒΑΖΩ τ. 277, 25/12/1991).

 

 

Στο περιοδικό ΤΟ ΑΛΟΓΟ Και το Παράλογο (τ. 3):

 

 

Περιοδικό ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ:

Αφιέρωμα στο περιοδικό ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ (τ. 8, Αύγουστος 1984) και με βιογραφικά στοιχεία του καλλιτέχνη:

 

 

 

Επίσης στο ίδιο περιοδικό (ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ) (τ. 22, Αύγουστος 1985) εικονογράφηση ποιημάτων του Φώντα Λαδή:

 

 

 

Και στο τεύχος 32 (Ιούνιος 1986) άλλη εικονογράφηση (άρθρου):

 

 

Αλλά και στο τ. 33-34 (Ιούλιος-Αύγουστος 1986):

 

 

Γελοιογραφία στο τ. 35 (Σεπτέμβρης 1986):

 

Επεξεργασία Αυγούστου 10, 2009 από rotagiatipino

[Bigby]

Ο μεγαλύτερος σύγχρονος Έλλην πολιτικός σκιτσογράφος, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Και από τους μεγαλύτερους του είδους, γενικά.

 

Εύγε σε όσους έχουν υλικό του και το σκανάρανε. Όσο σκέφτομαι ότι είχα τέτοια σκίτσα του κι εγώ πιτσιρίκος και τα έχασα σε κάποιες διακοπές... αααχ...

 

2 τόμους του έχω παιδιά, και θα ήθελα να προστεθούν σε κάποια μεγαλύτερη λίστα, μπας και καταφέρουμε να βάλουμε το σημαντικότατο έργο αυτού του μεγάλου καλλιτέχνη σε μια κάποια τάξη.

 

Γελοιογραφίες 1999 (Αθήνα: Κέδρος 1999)

Οι Γελωτοποιοί (Αθήνα: Πατάκη 2002)

 

Τώρα που το σκέφτομαι, πρέπει να τσιμπήσω και Στάθη κάποια στιγμή. Να δω που θα βρω όλα αυτά τα λεφτά...

[rotagiatipino]

Διαφήμιση στο ΔΙΑΒΑΖΩ τ. 410 Σεπτέμβριος 2000 των λευκωμάτων του Στάθη: Γελοιογραφίες 1999 και 33 τραγούδια εικονογραφημένα:

 

 

Και παρουσίαση του άλμπουμ Μπλε πράσινα άλογα υπό Soloup (ΩΣ3 τ. 51 Ιανουάριος 2006). Λόγω μεγέθους Α3 του περιοδικού κόπηκαν κάποιες άκρες.

[rotagiatipino]

Σύμφωνα με το Λεξικό Ελλήνων καλλιτεχνών (Αθήνα: Μέλισσα, 1997) (λήμμα του ιστορικού Τέχνης Δημήτρη Παυλόπουλου):

 

Ο Στάθης γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας το 1955 και σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο και σκηνοθεσία κινηματογράφου σε ελεύθερα σπουδαστήρια. Πρωτοεμφανίστηκε στη Σύγχρονη Γυναίκα (1981-1982) και στην εφημερίδα Οδηγητής την ίδια περίοδο. Επίσης συνεργάστηκε με Elle και Χάος.

Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις (Αστρολάβος 1999 κ. α.) κι έχει πάρει μέρος σε ομαδικές: Έκθεση Βαλκανικής Γελοιογραφίας 1993 (Α΄ βραβείο), Οι γελοιογράφοι στο Πατρινό Καρναβάλι 1995 (Πάτρα), Γελοιογραφία και πολιτική 1996 (Βουλή των Ελλήνων).

Φιλοτέχνησε αφίσες και κινούμενα σχέδια. Μέλος της ΕΣΗΕΑ και της Ελληνικής Γελοιογραφικής Λέσχης.

[JohnnyMZ]

Από τους αγαπημένους μου έλληνες γελοιογράφους. Το περιοδικό "ΕΠΙΚΑΙΡΑ" δημοσιεύει δουλειά του σε κάθε τεύχος, οπότε όποιος ενδιαφέρεται...

[vaios]

Ένα εξαιρετικό κείμενο του Στάθη με αφορμή ένα εξώφυλλο εικονογραφημένου περιοδικού που ήρθε απ΄ το παρελθόν. Γι΄ αυτούς που έχουν έντονες παιδικές αναμνήσεις από την παραμονή των Χριστουγέννων. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ακάματο γραφιά, που μας θυμίζει ότι υπάρχουν και τρόποι να δραπετεύει κανείς από το "μαγικό" κουτί της ψεύτικης καλοπέρασης, που μας οργώνει καθημερινά τη ψυχή, με στόχο την ηθική τελείωση.

 

 

vaios/25-12-2009

[rotagiatipino]

Αφιέρωμα στο έργο του Ιστορίες απ' την Ιστορία (ΕΛΙΑ 1995).

 

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=17427?showtopic=17427

[vaios]

Συνεχίζω τον κατάλογο των βιβλίων του Στάθη από εκεί που τον σταμάτησε ο Πάνος...

 

33 Τραγούδια εικονογραφημένα, Κέδρος, 2000, παρουσίαση εδώ: http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=6431

Οι γελωτοποιοί, Πατάκης, 2002, παρουσίαση εδώ: http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=20082

Η άγρια κωμωδία, Πατάκης, 2003

Ημερολόγιο 2004, "Ήμασταν κι εμείς εκεί!", Άγκυρα, 2003

Τα δικά μας παιδιά, Πατάκης, 2004

Μπλε πράσινα άλογα, Πατάκης, 2005, παρουσίαση εδώ: http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=18220

Εγώ ο Χριστόδουλος, 2005

Ναυτίλος, Ελευθεροτυπία, 2007

Εμείς τα ΜΜΕ, Πατάκης, 2008, παρουσίαση εδώ: http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=11980

 

 

vaios/27-7-2010

[rotagiatipino]

Τα δικά μας παιδιά παρουσίαση εδώ: http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=20247

Η άγρια κωμωδία εδώ http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=20245

Ο Πινόκιο πήρε τ' όπλο του (Πατάκης 2007) εδώ http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=20232

Εγώ ο Χριστόδουλος http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=20103

 

Επίσης ανανεώθηκε το ποστ 6 με τις νέες παρουσιάσεις (thanx Ramirez).

[DJO]

Λοιπόν, πρόσθεσα τη συνολική Εργογραφία στο πρώτο ποστ, σουλουπώνοντας και την παρουσιασούλα και προστέθηκαν τα εξής στη λίστα-σούμα του Πάνου με όλες τις εικονογραφήσεις (post #6), έχοντας ως βάση το ΒΙΒΛΙΟ NET:

 

Έλλης Αλεξίου: Μύθοι του Αισώπου (Αθήνα: Καστανιώτης, 1985)

Ανατόλι Αλέξιν (μετ. Μαριάννα Γαβριηλίδου): Η τρελή Ευδοκία (Αθήνα: Καστανιώτης, 1985)

Μ. Ε. Σαλτίκοβ - Στσέντριν (μετ. Λάμπρος Πετσίνης):Πατέρας και γιος (Αθήνα: Καστανιώτης, 1987)

Λέων Τολστόι (μετ. Φώντας Κονδύλης, Ανδρέας Αγγελάκης): Ιστορίες (Αθήνα: Καστανιώτης, 1987)

Νόνταρ Ντουμπάντζε (μετ. Μαριάννα Γαβριηλίδου): Εγώ, η γιαγιά, ο Ιλίκο και ο Ιλαρίων (Αθήνα: Καστανιώτης, 1987)

Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (μετ. Μαίρη Κιτσικοπούλου): Δαίμονες των κυμάτων (Αθήνα: Καστανιώτης, 1987)

Γιάννη Θεοδωράκη: Υπέρ βωμών και αστείων (Αθήνα: Αλφειός, 1988)

Θόδωρου Λιακόπουλου-Πορφύρη: Ο αγώνας θέλει κέφι (Μικρές ιστορίες και ανέκδοτα) (Αθήνα: Σύγχρονη Εποχή, 1988)

Θόδωρου Πανάγου: Δύο μάσκες για ένα ρόλο (Αθήνα: Σύγχρονη Εποχή, 1988)

Εύας Βλάμη: Νεράιδες του βυθού (Αθήνα: Καστανιώτης, 1990)

Γιώργου Βοϊκλή: Τα ξεχασμένα μονοπάτια (Η οικολογία της καθημερινής ζωής) (Αθήνα: Καστανιώτης, 1992)

Μαρίας Δαμανάκης: Το θηλυκό πρόσωπο της εξουσίας (Αθήνα: Καστανιώτης, 1995)

Τζέημς Φέννιμορ Κούπερ: Ο τελευταίος των Μοϊκανών (Αθήνα: Άγκυρα, 1996)

Τάκη Χατζηαναγνώστου: Ο μικρός πραματευτής (Αθήνα: Άγκυρα, 1996)

Τάκη Χατζηαναγνώστου: Ιερή Γη (Αθήνα: Άγκυρα, 1996)

Δημήτρης Χρ. Ξιφαρά: Επιλεγμένα θέματα ιστορίας πανελλαδικών για υποψήφιους Γ΄ και Δ΄ δέσμης (Αθήνα: Δαρδανός Χρήστος Ε., 1996)

Αθάνατη ιδέα: Δέκα συγγραφείς εμπνέονται από την ολυμπιακή ιδέα (Αθήνα: Άγκυρα, 1996)

Ζαν - Φιλίπ Αρού - Βινιό (μετ. Ρένα Χατχούτ): Σε αυτό το βιβλίο ήρωας δεν είμαι εγώ (Αθήνα: Καστανιώτης, 1997)

Έρωτας σε πρώτο πρόσωπο: 29 ιστορίες που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα "Τα Νέα" το καλοκαίρι του '97 (Αθήνα: Κέδρος, 1997)

Ζαν - Φιλίπ Αρού - Βινιό (μετ. Ρένα Χατχούτ): Γιορτές και γλέντια (Αθήνα: Καστανιώτης, 1997)

Κώστα Μουρσελά - Γιώργου Σκούρτη, Αντώνη Σουρούνη, Πέτρου Τατσόπουλου: Το παιχνίδι των τεσσάρων (Αθήνα: Καστανιώτης, 1998)

Χίλαρυ Μακκέυ (μετ. Κώστια Κοντολέων): Ο σκύλος που τον έλεγαν Παρασκευά (Αθήνα: Πατάκης, 1998)

Κωνσταντίνου Φράγκου: Γυναίκα εξουσία και πολιτικοί (Αθήνα: Δωδώνη, 1998)

Τέτας Φυσσούν: Πάντα έρχεται η ώρα (Αθήνα: Προσκήνιο, 1999)

Γιώργου Λεονταρίτη: Οδός Παυλώφ 22 (Αθήνα: Προσκήνιο, 2000)

Άντον Τσέχωφ (μετ. Μαριάννα Γαβριηλίδου): Αστείες ιστορίες (Αθήνα: Καστανιώτης, 2000)

Βούλας Μανή: Ο ποταμός και ο Σέργιος (Αθήνα: Εντός, 2001)

Παυλίνας Παμπούδη: Χρίστος και Χριστίνα (Αθήνα: Πατάκης, 2002)

...και όλα τα υπόλοιπα από το 2002 και μετά. Πάνο ελπίζω να τα έκανα σωστά.

 

Δε συμπεριέλαβα τη Μικρή Ιστορία της Δωδεκανήσου, γιατί αξίζει ξεχωριστό αφιέρωμα.

 

Καπάκι, αντιγράφω εδώ τη συνέντευξη-αφιέρωμα του Soloup στον Στάθη, από το Zap Ink:

 

 

ΣΤΑΘΗΣ

O ναυτίλος που ταξίδευε με το ...πενάκι του

 

ΚΕΙΜΕΝO/ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: SOLOUP

 

 

Ποιος είναι ο Στάθης; Έχοντας πρόσφατο στη μνήμη μας το αφιέρωμα στον Μπόστ, ας αφήσουμε τον κυρ Μέντη να κάνει κι εδώ, τις συστάσεις ... «Ο Στάθης είναι γελοιογράφος με όλη τη σημασία της λέξεως. Έχει πλούσια σατιρική φλέβα, αβίαστη γραμμή σχεδιαστική, είναι ανεξάντλητος σε χιουμοριστικά ευρήματα και το κυριότερο είναι προοδευτικός και ξέρει ν ακούει τα μηνύματα των καιρών». Αυτά γράφονταν το 1986 στον πρόλογο του άλμπουμ «Τα τραίνα που φύγαν». Από τότε βέβαια πολλά τραίνα φύγαν, ο Στάθης έφτιαξε χιλιάδες σκιτσουλάκια, έχυσε κιλά τα μελάνια και τα χρώματα στο χαρτί, αλλά τη γραφή του Μπόστ φρόντισε να μην τη διαψεύσει.

Ο Στάθης Σταυρόπουλος είναι σήμερα από τους δημοφιλέστερους σκιτσογράφους με πλατιές συμπάθειες στους αναγνώστες, αλλά και στους πολιτικούς, στους δημοσιογράφους, στους συναδέλφους του. Κι αυτό, διαμέσου όχι μόνο των γελοιογραφιών. Καπετάνιος στο «Ναυτίλο» (και παλαιοτέρα στο «υποβρύχιο» των «Νέων») ο Στάθης έχει περάσει από χρόνια, και σε ένα λόγο πιο δεικτικό, πιο... δηκτικό και πιο άμεσο. Βρίσκεται -και κυριολεκτικά- σε άμεση επικοινωνία με τους αναγνώστες του. Σατιρίζει, καυτηριάζει, συζητάει, απαντάει...Γράφει -ως δημοσιογράφος- όσα πολλές φορές δεν φτάνει να πει ο σκιτσογράφος. Γράφει για όλα αυτά, που πολλές φορές δεν μπορεί να σκιτσάρει ένας δημοσιογράφος.

Ο Στάθης γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας. Στα 18 του ξεκίνησε για την Αθήνα, ως υποψήφιος φοιτητής και κατέληξε μετά από πολλές παρατημένες προσπάθειες, αυτοδίδακτος σκιτσογράφος ν ανακαλύπτει μόνος το δρόμο του. Για τις σπουδές και τα πρώτα του ψαξίματα, ο ίδιος μας αναφέρει: «Πήγα στο προκαταρτικό της Καλών Τεχνών, αλλά με έκοψαν. Σπούδασα στην Πάντειο ως το τρίτο έτος και τελείωσα τη Σταυράκου. Έχω κάνει και τρία (διαφημιστικά) κινούμενα στο χέρι, ζελατίνα -ζελατίνα, δεν θα το ξανάκανα ποτέ...».

Για τις... πρώτες ανάγκες, έκανε «18 δουλειές -που λέει ο λόγος-. Από πλασιέ και καθαριστής χαλιών έως οικοδόμος και βοηθός ρεσεψιονίστ.»

Τα πρώτα του σκίτσα δημοσιεύτηκαν στη «Σύγχρονη Γυναίκα» όταν υπηρετούσε ακόμα, μεταξύ 1977 και 1980,στην Αεροπορία (από κει και το αεροπλανάκι του Ναυτίλου; ). Ακολούθησαν γελοιογραφίες και κόμικς στον «Οδηγητή» (1980 - 1985) -θυμάμαι ακόμα τους «εργατάκους» του (ξακρισμένους σε νοβοπάν) στα φεστιβάλ, ανάμεσα στους ευκάλυπτους του Περιστερίου-. Από το 1982 μέχρι το 1991 σκιτσάρει και για τον «Ριζοσπάστη». Εκείνη τη τελευταία χρονιά, μετά το ιστορικό 13ο συνέδριο του ΚΚΕ, έφαγε και μια διαγραφή. Μετακομίζει με τις γελοιογραφίες και το «Υποβρύχιο» του στα «Νέα», για μια ολόκληρη δεκαετία. Από το Μάιο του 2001, η συνέχεια γράφεται από το γραφείο του στην Ελευθεροτυπία, απ' όπου καθημερινά, μας σκιτσοβολάει ακατάπαυστα .

Είναι από τους πλέον πολυγραφότατους σκιτσογράφους. Όλα αυτά τα χρόνια, έχει συνεργαστεί με πλήθος άλλων εντύπων. Αναφέρουμε ενδεικτικά το «Αντί», την «Πρώτη», το «Μετρό», τους «4 Τροχούς» , τη «Νέμεσιν», το «Μέτοχο», τη «Μακεδονία», τη «Πρώτη» Πύργου Ηλείας, το «Echo & Artist», τον «Εφοπλιστή», την «Ενέδρα»...

 

 

Επίσης , έχει πάρει μέρος σε πλήθος εκθέσεων, ομαδικών και ατομικών, στην Ελλάδα αλλά και στην Ελβετία, στο Λουξεμβούργο, στο Βέλγιο. Έχει βραβευτεί με το Α΄ βραβείο Βαλκανικής έκθεσης γελοιογραφίας στη Θεσσαλονίκη, το Β΄ βραβείο στο Κρούσεβατς (Σερβία), Βραβείο Ελληνικής συμμετοχής στην πρώτη έκθεση της Ρόδου, καθώς και βραβείο από την Πράβντα.

Πέραν των εικονογραφήσεων σε βιβλία, έχουν δημοσιευτεί μέχρι σήμερα 23 προσωπικά άλμπουμ με συλλογές γελοιογραφιών και πολιτικών κόμικς, κυρίως από τις εκδόσεις Καστανιώτη αλλά και από τον Πατάκη, τον Κέδρο, τη Βαβέλ και την Άγκυρα. Οι πιο πρόσφατες (φετινές) δουλειές είναι η συλλογή γελοιογραφιών του υπό τον τίτλο: «Άγρια Κωμωδία» ( εκδ. Πατάκης) και ένα «ολυμπιακό» ημερολόγιο του 2004 «Ήμασταν κι εμείς εκεί!» (εκδ. Άγκυρα) με σκίτσα, κείμενα και τον ...τρόπο του Στάθη.

Ο Στάθης ανήκει σε μια ξεχωριστή γενιά έντονα πολιτικοποιημένων γελοιογράφων (αυτό που ο Καλαιτζής αναφέρει ως «Νέα πολιτική γελοιογραφία»). Το σκίτσο του -που τη δεκαετία του '80 προσωπικά με παρέπεμπε στη γραφή του Γάλλου LOUP και του Ιωάννου - έχει εξελιχθεί σήμερα σε ένα άρτιο σχεδιαστικό και εικονογραφικό κατασκεύασμα, πλούσιο σε ιστορικές παραπομπές και διακειμενικά υπονοούμενα.. Η περιγραφικότητα των μορφών του, η ακρίβεια στα... ντεκόρ και τις στολές εποχής, οι γραμμοσκιάσεις και οι σχεδιαστικές του ισορροπίες , έχουν κάνει την πένα του να βρει την δική της «μανιέρα»,γλιστρώντας επιδέξια ανάμεσα στη καρικατούρα και σε ένα πιο «ρεαλιστικό» σχέδιο. Ο λόγος του καυστικός και άκρως πολιτικός, είναι καθημερινά, σημείο αναφοράς και «κραυγή αλήθειας» για πολλούς τσουρουφλισμένους «από τα κοινά», αναγνώστες του. Μια πολιτική γελοιογραφία που όμως (κατά την ταπεινή μου γνώμη), κάποιες φορές ισορροπεί περισσότερο στην «Πολιτική» και λιγότερο στη «γελοιογραφία».

Εκεί που ο Στάθης πραγματικά έχει δώσει ρέστα τα τελευταία χρόνια, είναι στις εικονογραφήσεις του. Δηλώνω ειλικρινά θαυμαστής, ειδικά στις υπέροχες συνθέσεις του για την σειρά της Ελευθεροτυπίας «Παραμυθένια», το καλοκαίρι του 2002. Αρτιότητα, ισορροπία μορφών και χρωμάτων, μνήμες λαϊκής ζωγραφικής και μεσαιωνικών χειρόγραφων, ονειρικότητα, συνειρμοί, φαντασία...Εικονογραφικά και σημειολογικά τέλειες. Ως ανάγνωσμα, απολαυστικότατες.

Ο Στάθης, «ανοιχτός» στους αναγνώστες, έχει ανοίξει από καιρό κι ένα παράθυρο επικοινωνίας μαζί μας. Το e-mail του στο «Ναυτίλο» είναι: Stathis@enet.gr

 

 

Στα πλαίσια αυτής της παρουσίασης, θεωρήσαμε ίντρεστινγκ να συνυπάρξει αυτούσιος, και ο λόγος του ίδιου του δημιουργού. Κάναμε λίγες ερωτησούλες στο Στάθη και προέκυψε η μίνι συνεντευξούλα που ακολουθεί:

 

Αγαπητέ Στάθη, είστε ένας γελοιογράφος εμφανέστατα πολιτικοποιημένος. Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω πως βλέπετε σήμερα τη πολιτική γελοιογραφία στην Ελλάδα, σε σχέση με τις δεκαετίες του '80 και του '90. Συνεχίζει να έχει την ίδια αποδοχή από τους αναγνώστες; Παραμένει ο λόγος της το ίδιο ουσιαστικός και καυστικός όπως τότε ή βλέπετε εκπτώσεις ως προς την δυναμική των κρίσεών της;

Νομίζω ότι ο λόγος της γελοιογραφίας είναι το ίδιο και μάλλον περισσότερο καυστικός αλλά και εύστοχος απ' όσο ήταν τη δεκαετία του '80. Όμως δεν έχει την ίδια αποδοχή που είχε στους πολίτες, διότι η πολιτική συνολικότερα βρίσκεται σε ύφεση και υποχωρεί συνεχώς, αφήνοντας ένα κενό στη ζωή των ανθρώπων που το καλύπτει το life style και η τηλεόραση. Επίσης οι γελοιογράφοι σήμερα είναι λιγότεροι απ' όσο 10-20 χρόνια πριν, κι όσοι καινούργιοι εμφανίζονται, εμφανίζονται με πολύν αργό ρυθμό και, ακόμα χειρότερα, παρ' ότι ταλαντούχοι, αναγνωρίζονται (κι από τους αναγνώστες κι από τις εφημερίδες) με ρυθμό ακόμα πιο βραδύ...

 

Εκτός από τις γελοιογραφίες, διαβάζουμε κάθε μέρα και το σχόλιό σας στο «Ναυτίλο». Πως συγκατοικούν μέσα σας καθημερινά, ο χιουμοριστικός λόγος στα μπαλονάκια της γελοιογραφίας και η συντεταγμένη σοβαρή άποψη στο κείμενο; Επηρεάζει η μια γραφή την άλλη; Υπάρχει για παράδειγμα, ο κίνδυνος «εμπαθούς» γελοιογραφίας ή «γελοιογραφικής» κρίσης;

Εν πρώτοις ο «ναυτίλος» δεν είναι πάντα ένα «συντεταγμένο σοβαρό κείμενο» όπως λέτε, ενίοτε είναι ημίτρελο, άλλοτε σατιρικό κι άλλοτε φευγάτο. Βεβαίως, συχνά είναι και «σοβαρό», αλλά δυστυχώς κάποιες φορές είναι ακόμα σοβαρότερες οι γελοιογραφίες μου. Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για δυο διαφορετικούς τρόπους γραφής, τους ασκώ και τους δυο με μεγάλη προσπάθεια και πολύ σπάνια επηρεάζουν ο ένας τον άλλον πλην όμως συμβαίνει.. Είναι θέμα συγκρότησης, αλλά και κάποιας άνεσης χρόνου (η οποία υπάρχει σπάνια) για να κρατήσει κανείς τις δυο «γλώσσες» στο μέτρο τους, τη σημειολογία τους και την απόσταση της μιας απ' την άλλη. Πάντως θέμα «εμπαθούς» γελοιογραφίας δεν τίθεται, αν υπάρξει, σε «προδίδει» αμέσως και χάνει το δίκιο της.

 

Στα σκίτσα σας αναγνωρίζω κατά καιρούς επιρροές και αναφορές σε άλλους δημιουργούς, όπως για παράδειγμα στον Μπόστ. Ποιοι Έλληνες και ξένοι σκιτσογράφοι πιστεύετε ότι σας έχουν επηρεάσει; Επίσης ποια είναι η σχέση σας, ως αναγνώστη και ως δημιουργού, με τα κόμικς;

Πολλοί! Και ξένοι κι έλληνες. Γνωστοί κι άγνωστοι -όπως οι περισσότεροι- απ' τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα» ή τα κόμικς επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του '60. Στη συνέχεια τα γαλλικά κόμικς, απ' τον Herge έως τον Μοέμπιους -όπου ποτέ δεν θα μπορέσω να κάνω ένα καρέ που να αγγίζει τα συναισθήματα που μου προκαλούν. Οι μεγάλοι λαϊκοί Έλληνες γελοιογράφοι και οι νεώτεροι επίσης συνεχίζουν να με επηρεάζουν και να με μαθαίνουν- το ίδιο και οι σύγχρονοί μου, οι τωρινοί, ακόμα και νεώτεροι από εμένα.

Όσο για τα κόμικς, όσο περνάει ο καιρός, γίνομαι περισσότερο αναγνώστης παρά δημιουργός. Όμως εισάγω πολύ απ' το κλίμα και το ύφος τους στη γελοιογραφία. Είναι μια μικρή προσωπική μου απόλαυση.

 

Μελετώντας προσεκτικά τη δουλειά σας, διαπιστώνουμε ιστορικές και γενικότερα «διακειμενικές» αναφορές. Για παράδειγμα ιστορικά πλαίσια με σκηνικά και στολές από την Ελληνική και Ρωμαϊκή αρχαιότητα, το Βυζάντιο, τη γερμανική κατοχή κλπ. Προφανώς, αυτό προϋποθέτει μελέτη της ιστορίας και των κειμένων. Παράλληλα «προδίδει» και μια προσωπική ευχαρίστηση. Πως τελικά αυτή η μελέτη μετουσιώνεται στις γελοιογραφίες σας, και τι στοχεύετε δια μέσου των ιστορικών παραπομπών;

Έχετε δίκιο. Είμαι ερασιτέχνης αναγνώστης της Ιστορίας τα τελευταία 30 χρόνια. Αυτό «βγαίνει» και στη δουλειά μου. Οι αναφορές στην ιστορία πιστεύω ότι δίνουν στα γεγονότα μια δραματικότητα- αποκωδικοποιούν και ανασύρουν στην επιφάνεια τρόπους και δυνατότητες του αναγνώστη να «διαβάσει» (ή και να αισθανθεί) την εποχή του πιο φιλοσοφημένα, πιο πολιτικά ή αντιθέτως πιο φευγάτα, πιο ποιητικά. Ο άνθρωπος είναι η μνήμη του. Κι έτσι καταλαβαίνει τον κόσμο. Η ιστορία, ως μνήμη συλλογικότερη τον βοηθάει να τον καταλάβει καλύτερα- επικίνδυνο, αλλά αυτή είναι η δουλειά μας...

 

Έχουν κυκλοφορήσει πολλά βιβλία με συλλογές σκίτσων σας. Ανεξάρτητα λοιπόν από σχόλια, αποδοχή κλπ, και με την αχαλίνωτη συναισθηματική υποκειμενικότητα του δημιουργού Στάθη, ποια είναι μέχρι σήμερα η πιο αγαπημένη σας δουλειά;

Τα σκίτσα χωρίς λόγια. Ύστερα, τα «33 Τραγούδια Εικονογραφημένα»- έχουν δυστυχώς εξαντληθεί, αλλά ελπίζω να τα ξανατυπώσω, και, τέλος, τα καθημερινά λαϊκά-πολιτικά σκίτσα. Α, επίσης αγαπώ και τις εικονογραφήσεις -ένας άλλος μαγικός κόσμος κι αυτός...

 

 

 

[Valtasar]

Να ρίξω και ένα νέο αφού οριστικοποιήθηκε..... σύντομα...... για ένα μήνα θα γίνει αφιέρωμα-έκθεση στη Λέσχη φίλων Κόμικς στον Στάθη.

 

Θα δούμε αυθεντικά έργα από όλη την ιστορία του, θα δούμε μαζεμένη όλη την εργογραφία του, θα τον γνωρίσουμε από κοντά, θα τον κουβεντιάσουμε, θα τον βάλουμε να μας σκιτσάρει στο νέο του άλμπουμ που κυκλοφορεί σε μερικές μέρες......

 

Εξαιρετικός γελοιογράφος, με μεγάλη αγάπη για τα κόμικς, υπέροχη ευκαιρία να τον γνωρίσουμε από κοντά

 

Εκτός από την μηνιαία έκθεση των έργων του, θα γίνουν και δύο εκδηλώσεις με την παρουσία του.

 

 

ΥΓ. Δέχτηκε να πουληθούν αυθεντικά σκίτσα του

[ramirez]

Κατόπιν απαιτήσεως του rotagiatipino, ανεβαίνει κι εδώ το εξώφυλλο του Ταράς Μπούλμπα.

 

 

 

[rotagiatipino]

http://www.athina984.gr/files/05_984_freepress.pdf

 

Συνέντευξη κι εξώφυλλο στο free-press έντυπο Αθήνα 9.84.

[DJO]

56' με τον Στάθη Σταυρόπουλο.

Ο σκιτσογράφος-δημοσιογράφος που τα έβαλε με τα «ντόμπερμαν» του MEGA κυκλοφορεί πάντα με το χαρτί της παραίτησης στο τσεπάκι του και δεν τον απασχολεί από πού πέρδεται ο Ντεριντά.

 

 

ΤΟ ΚΕIΜΕΝO του με τίτλο «Τα ντόμπερμαν της ενημέρωσης» στη στήλη του «Ναυτίλου» στην «Ελευθεροτυπία» προκάλεσε αίσθηση. Όχι γιατί είναι ο πρώτος που ασχολείται με τη «μεγαφωνική» πλευρά της τηλεοπτικής ενημέρωσης, αλλά γιατί μίλησε με λόγια που δεν ήταν στρογγυλεμένα. Ο Στάθης Σταυρόπουλος κάθεται απέναντί μου άνετος και χαμογελαστός στο γραφείο του στον δεύτερο όροφο του σκουρόχρωμου και λίγο αχανούς κτιρίου της εφημερίδας στον Νέο Κόσμο. Με ρωτάει αν θέλω καφέ και μου γνωστοποιεί ότι μπορώ να καπνίσω ελεύθερα. «Επιτρέπεται;» ,τον ρωτάω. «Είμαι ενάντια στον εθισμό της απαγόρευσης. Γιατί εγώ δεν πιστεύω ότι δαπανώνται όλοι αυτοί οι πόροι μόνο και μόνο για το τσιγάρο. Δαπανώνται για να εθιστούμε στις απαγορεύσεις και στην υστερία της ακύρωσης των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων. Γιατί όταν είσαι σε ένα παρκάκι στη Νέα Υόρκη και φουμάρεις και σου λέει κάποιος γιατί φουμάρεις αμέσως αποκτά εξουσία πάνω σου και αυτό αλλοιώνει το γεια που θα σου έλεγε και την επικοινωνία που αλλιώς θα είχατε. Γι' αυτό πιστεύω», μου λέει χαμογελαστά, «ότι δεν υπάρχουν πολλά πάρκα στις πόλεις. Γιατί θα ήταν επαναστατικά. Θα κουβέντιαζαν οι άνθρωποι μεταξύ τους».

 

ΟΠΩΣ ΤΩΡΑ που εκείνος στο γραφείο του, ανάμεσα σε σκίτσα και εφημερίδες, κι εγώ απέναντί του μιλάμε για το κείμενο που «έδειξε» πρόσωπα, αλλά κυρίως τηλεοπτικές καταστάσεις. Ο ίδιος δεν βλέπει στο κείμενο κάτι πρωτοφανές ή τόσο δυνατό. «Έχω γράψει και στο παρελθόν τέτοια πράγματα, όχι μόνο εγώ αλλά κι άλλοι συνάδελφοί μου. Έχει φτάσει, όμως, ο κόμπος στο χτένι, πια».

 

ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΘΗ λειτούργησε καταλυτικά ώστε να υπάρξει τέτοια αντίδραση. «Δεν είναι το κείμενο, είναι η κατάσταση. Έχουν πλέον εξαγριωθεί οι άνθρωποι. Φτάνουν στα όρια της απέχθειας με αυτό που βλέπουν να συμβαίνει στην τηλεόραση σε ό,τι αφορά την ενημέρωση. Και αυτό συνδυάζεται με ό,τι έχει προκαλέσει ψυχικά στους ανθρώπους η κρίση. Εκεί εγώ ανιχνεύω τον θόρυβο που δημιουργήθηκε και την εντύπωση που έκανε αυτή η ιστορία. Στην ίδια την πραγματικότητα». Όμως, του επισημαίνω, μέχρι τώρα οι αφορισμοί ήταν γενικόλογοι. Κατηγορούσαμε την τηλεόραση με γενικότητες. Εσύ λες ονόματα. «Αν δεν λες ονόματα, μπαίνεις στον κανόνα της γενίκευσης, ακόμα κι αν είσαι πάρα πολύ προσεκτικός. Εγώ γράφω αποφεύγοντας τις γενικεύσεις χρόνια τώρα. Δεν είναι η πρώτη φορά που λέω ονόματα. Υπήρχαν αντιδράσεις θετικές, αρνητικές, εύλογες, μικρές, μεγάλες, αλλά δεν υπήρξε αυτός ο ορυμαγδός. Τώρα προκύπτει από το γεγονός ότι έχει φτάσει ο κόμπος στις ψυχές μας. Και νομίζω ότι αυτό θα έχει και συνέχεια γιατί όταν κάτι λέγεται, όταν βγαίνει στην αγορά, αποκτά ένα σώμα, δημιουργεί μια μνήμη, μια υπόσταση. Και σε αυτό το σώμα προστίθεται ύλη. Άρα δημιουργείται ένα προηγούμενο. Φάνηκε ίσως ήδη σε μερικά δελτία. Μαζεύτηκαν μερικοί».

 

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ συγκεκριμένα πρόσωπα, ο Πρετεντέρης και η Τρέμη, τα «ντόμπερμαν της ενημέρωσης» που σκορπούν τον οργουελικό τρόμο, και thats all; τον ρωτάω. «Όχι. Είναι μια γενικότερη κατάσταση. Τα πρόσωπα χρησιμοποιήθηκαν σαν σηματωροί για να δείξουν, αλλά, από την άλλη πλευρά, κι εδώ χρειάζεται προσοχή. Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι εργάζονται στα μέσα εργάζονται με αυτό τον τρόπο».

 

ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΩ ότι υπάρχει και η άλλη τηλεοπτική πλευρά. Αυτών που φωνάζουν ενάντια στο μνημόνιο, αλλά που μπορεί και να μην πείθουν. Η κουβέντα έρχεται στον Γιώργο Τράγκα. «Ο Τράγκας μου θυμίζει τον αμαρτωλό που πάει για ψυχή. Το βρίσκω πολύ συμπαθητικό, τουλάχιστον ο άνθρωπος δεν λέει ψέματα. Θα μου πεις, λέει τώρα στα γεράματα αυτά που έκρυβε μια ζωή; Αυτό είναι δικό του πρόβλημα, αλλά το "ντύνει" καλά. Οτιδήποτε κάνει τον άνθρωπο ανθρώπινο μ' αρέσει. Για μένα κανένας δεν είναι καταδικασμένος τελειωτικά και για πάντα, ούτε και δικαιωμένος. Όλοι κάθε μέρα δηλώνουμε κάτι. Αν αυτό που πιστεύουμε είναι προς όφελος του λαού είτε επειδή το πιστεύουμε είτε επειδή πραγματικά είναι, και στις δύο εκδοχές είναι σημαντικό». Δεν αισθάνθηκε, πάντως, ότι χρησιμοποίησε βαριές εκφράσεις απέναντι σε αυτές τις δύο τηλεοπτικές περσόνες, την Τρέμη και τον Πρετεντέρη. Μου λέει ότι ποτέ δεν έχει γράψει κείμενο που να μην το έχει δουλέψει δύο και τρεις φορές πριν φύγει για το τυπογραφείο. «Όλες οι λέξεις είναι μετρημένες. Μπορεί σε μερικές από αυτές τις λέξεις να γίνεται κακή χρήση, όμως εγώ δεν είμαι από αυτούς που κάνουν τέτοια χρήση των λέξεων».

 

ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να κάνει «haircut» στις λέξεις του μόνο και μόνο για να μοιάζουν πιο κόσμιες και να μην ενοχλούν τόσο. «Σε μια περίοδο ευφημισμών, που χρησιμοποιούνται ορολογίες οι οποίες αποπροσανατολίζουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων ως προς αυτό που πραγματικά τους συμβαίνει, το να κυριολεκτεί κανείς ή και το να χρησιμοποιεί την αλληγορία ή τη στόχευση με επώδυνο τρόπο είναι εκ των ων ουκ άνευ. Σου λένε κούρεμα μισθών και εννοούν κόψιμο κεφαλιού, σου λένε απασχολήσιμος και εννοούν ότι θα σε γδέρνουν όποτε γουστάρουν, σου λένε απελευθέρωση της αγοράς και εννοούν το σκλάβωμα το δικό σου. Αυτό το κείμενο θα μπορούσε να θεωρηθεί και λίβελλος, αλλά εγώ είμαι υπέρ των λιβέλλων. Το comme il faut γράψιμο και γενικά η comme il faut στάση οδήγησε πάρα πολλούς ανθρώπους στο ικρίωμα, στην ανεργία. Στα κρεματόρια υπήρξαν πάρα πολλοί ευγενικοί και καθωσπρέπει άνθρωποι που δεν αντέταξαν τον λόγο τους στον λαϊκό παρατηρητή του Χίτλερ. Δεν είχαν και πολύ ουσιώδες αποτέλεσμα».

 

ΠΡΟΤΙΜΑ, ΛΟΙΠΟΝ, να εκτίθεται και να παίρνει το ρίσκο, παρότι, όπως λέει, «στην πιάτσα σήμερα πολύ εύκολα μπορεί να θεωρηθεί κάποιος γραφικός ή παρίας». Ο ίδιος το έχει βιώσει αυτό έντονα. «Ένα τέτοιο κείμενο που λέμε ότι έκανε την εντύπωση που έκανε δεν αναφέρθηκε από τις εφημερίδες της Αριστεράς. Διότι οι εφημερίδες της Αριστεράς θέλουν ίσως τα στελέχη τους να έχουν και καλές σχέσεις και κάποιοι να πιάσουν και μια δουλειά αλλού, αλλά η δημοσιογραφία που περπατάει έτσι δεν είναι δημοσιογραφία».

 

ΒΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ στο «παιχνίδι της ενοχής». «Δεν μπορείς να είσαι Αριστερός και να βρίσκεσαι και σε μια κυβερνητική οργάνωση και να τα παίρνεις και από την κυβέρνηση. Πρέπει να τιμάς αυτό που έχεις επι- λέξει και να πληρώνεις και το κόστος, όταν χρειάζεται. Αλλά και την ιδιαίτατη ψυχική απολαβή, εφόσον το βιώνεις. Δεν μπορεί κανείς να είναι με άλλο τρόπο Αριστερός. Να τα έχεις καλά με την εξουσία, να κάνεις καριέρα, να πηγαίνεις στην ΕΡΤ, να είσαι ολίγον εκσυγχρονιστής και μετά από όλα αυτά να πιστεύεις ότι ο σοσιαλισμός έρχεται και θα είναι κάτι σαν τη Δευτέρα Παρουσία που θα μας κάνει όλους ευτυχισμένους. Ο σοσιαλισμός, για να έρθει, θέλει αγώνα, θέλει ρήξεις και μια διαρκή εγρήγορση».

 

Ο ΣΤΑΘΗΣ Σταυρόπουλος κατέστρεψε και φιλίες λόγω αυτής της στάσης του, άλλες «χλώμιασαν» λόγω αυτού του προστάγματος, όπως χαρακτηριστικά λέει. Αυτό συνέβη και με το τελευταίο κείμενό του, στο οποίο δεν απάντησαν προσωπικώς οι θιγόμενοι, αλλά στα χέρια του έφτασε μία επιστολή που υπογραφόταν από «εργαζομένους του MEGA». «Αυτή η επιστολή διαβάζεται με δύο τρόπους. Ο ένας τρόπος είναι πως πιστεύουν ότι το κανάλι διαχειρίζεται τη δουλειά τους καλά, οπότε προσυπογράφουν αυτή την επιστολή. Άρα ταυτίζονται με αυτήν τη διαχείριση των ειδήσεων. Ο άλλος λόγος μπορεί να είναι ότι αναγκάστηκαν να υπογράψουν αυτό το γράμμα προκειμένου να συνεχίσουν να έχουν μια αρμονική σχέση με το κανάλι στο οποίο εργάζονται».

 

Ο ΙΔΙΟΣ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ μεγάλη θλίψη από αυτή την επιστολή. Γιατί κάποιοι από αυτούς που υπογράφουν είναι φίλοι του, με παράλληλη διαδρομή. «Δεν θα πιστέψω ποτέ ότι συνάδελφοι στο MEGA θεωρούν πως το δελτίο είναι σωστό ή πως την ίδια τους τη δουλειά τη διαχειρίζονται σωστά. Ούτε ποτέ θα πιστέψω ότι αναγκάστηκαν να υπογράψουν για λόγους αυτοσυντήρησης. Όσο φανερά κι αν είναι ή το ένα ή το άλλο, εγώ προσωπικά δεν θα τα πιστέψω ποτέ. Γιατί θέλω να μείνουμε μέσα μας σε μια κατάσταση τέτοια που να έχουμε κάποιον χώρο για τα ανθρώπινα. Γιατί αλλιώς δεν θα μπορούμε ούτε να τα περιγράψουμε, ούτε να έχουμε την ευρυχωρία που χρειάζεται σε αυτήν τη δουλειά για να μη γίνουμε εισαγγελείς, να μη γίνουμε σμπίροι, να μη γίνουμε δικαστές, αλλά να προσεγγίζουμε πάντα με μία σχετικότητα καλώς εννοούμενη- αυτά που μας συμβαίνουν».

 

ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΛΕΕΙ, είναι της άποψης ότι πρέπει να δημοσιογραφείς με την παραίτηση στο κωλότσεπο. Και να έχεις εναλλακτική. Εκείνος είναι φορτηγατζής. «Είμαι από οικογένεια φορτηγατζήδων. Μπορώ να ανέβω σε ένα φορτηγό και να πάω ψωμί στα παιδιά μου». Από τα πρώτα πράγματα που έμαθε είναι να οδηγεί φορτηγό. Στη δημοσιογραφία βρέθηκε τυχαία, από ένα σκίτσο. Άλλωστε, πρώτα δηλώνει σκιτσογράφος. «Στα φοιτητικά μου χρόνια ζωγράφιζα πανό. Ήθελα να τα ομορφύνω, κάνοντας σκιτσάκια. Κάποια στιγμή μου ζήτησαν μια εικονογράφηση για ένα διήγημα και όλα πήραν τον δρόμο τους, από μια τυχαιότητα».

 

Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΠΕΡΝΑΕΙ και στη λατινοαμερικάνικη Αριστερά που ο Στάθης Σταυρόπουλος τη συμπαθεί περισσότερο από την ευρωπαϊκή γιατί «δεν ασχολήθηκε επί μίαν εικοσαετίαν από πού πέρδεται ο Ντεριντά, με τα γνωστά αποτελέσματα», πήγε και στα νέα μέσα, που, παρότι δηλώνει ηλεκτρονικά αναλφάβητος, τα παρακολουθεί και τον εντυπωσιάζει η δυναμική τους. Θέλει όμως αυτός που εκφράζει άποψη να μην κρύβεται. «Ο πολίτης πρέπει να βγαίνει στην αγορά για να μιλήσει, δεν μπορεί να μιλάει κρυπτόμενος πίσω από ένα παραβάν. Θα μου πεις ότι κι αυτό έχει τα καλά του, γιατί έτσι βγαίνουν κάποια πράγματα. Σωστό κι αυτό, αλλά το σωστότερο είναι ο εχθρός του σωστού».

 

ΤΟΝ ΡΩΤΑΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ στις εφημερίδες και με εκπλήσσει ότι δηλώνει αισιόδοξος. «Οι εφημερίδες που επιστρέφουν στο ζουμί τους, δηλαδή στον αναγνώστη, αρχίζουν να ανακάμπτουν. Πιστεύω ότι η εφημερίδα δεν είναι θέμα χαρτιού ή ηλεκτρονικής έκδοσης, είναι θέμα περιεχομένου».

 

ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ, είναι η αγαπημένη του ενασχόληση. Και θεωρεί ότι δεν υπάρχει καλύτερο εργαλείο για να μελετήσεις τη σημερινή κρίση. «Η κρίση είναι μια μεγάλη πυραμίδα, ένα μεγάλο χρηματιστήριο το οποίο χρησιμοποιείται για την ανακατανομή του πλούτου υπέρ των πλουσιότερων και για την επιστροφή των εργασιακών σχέσεων στην εποχή του Ντίκενς. Είναι ένας καπιταλισμός ο οποίος δεν έχει πλέον κανέναν φραγμό». Θεωρεί ότι αυτό που θα προκύψει από τη σημερινή κρίση δεν μπορούμε να το προβλέψουμε. «Αυτό που είναι πιθανό να συμβεί και που βουίζει αλλά το καταλαβαίνουν μόνο λίγοι, όπως έλεγε ο Καβάφης, μπορεί να μας εκπλήξει. Υπάρχουν ήδη κάποια γεγονότα, όπως οι πρόσφατες εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, που δεν έχουν σχέση μόνο με την ιδιομορφία του αλλά με όλους μας. Είμαστε στον πάτο του ημιτό- νου, το τι θα προκύψει από αυτή την ύφεση και τι όνομα θα έχει ίσως να μην έχει να κάνει με τη γενιά μας και την εμπειρία μας, αλλά με φαινόμενα που έρχονται».

 

 

Πηγή: LIFO, 16-2-2011

[DJO]

Προστέθηκε το λινκ του Αιθεροβάμονα στην Εργογραφία. Βάιε !

[DJO]

Το τελευταίο σκίτσο του Στάθη στην Ελευθεροτυπία (που έκλεισε), στις 22/12/2011:

 

 

Η πρώτη σελίδα από τη νέα του στήλη στην Real News, στις 22/01/2012:

 

 

[The_Sandman]

Συνέντευξη του Στάθη στους Μιχάλη Γελασάκη και Βαγγέλη Δαβιτίδη για το περιοδικό ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ τ.33 (Ιαν/Φεβ 2007)

 

[The_Sandman]

Ημερολόγιο του 2014 δια χειρός Στάθη
 


Οι 365 αποχρώσεις του γκρι

[rotagiatipino]

Εικονογράφησε ΚΑΙ στο περιοδικό Club: http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=30975&hl=

[The_Sandman]

Νέα κυκλοφορία από τον Στάθη
 

"Tα (εκ)λογικά"
Αρ. σελίδων: 160
Εκδότης: Λιβάνης- Νέα Σύνορα
Τιμή Εκδότη: 12,22€

Πηγή

[Strativarious]

2 γελιογραφίες του Στάθη από το περιοδικό NEMECIS (Λ. Καννέλη):

 

 

[ramirez]

Νέo album από τον Στάθη
 

 

"Τα αντιφασιστικά αντιρατσιστικά"
Αρ. σελίδων: 120
Εκδότης: ΚΨΜ
Τιμή Εκδότη: 13,00 €