ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ (STORIA DEL WEST) [ A Case Study In Presenting Comic Series ]

[Bonadrug]

Η «ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ»

«Η πορεία προς τη Δύση είναι η Οδύσσειά μας»

 

(Andre Bazin)

Τι είναι η «Κατάκτηση της Δύσης»

Πρόκειται για την ελληνική έκδοση του πολυβραβευμένου ιταλικού fumetti (=κόμικ) La Storia Del West. Κυκλοφόρησε στη χώρα μας σε 69 τόμους (σχήματος 12 x 19 εκ) ανάμεσα στο 1980 και το 1985 από τις εκδοτικές Μέδουσα (τα τέσσερα πρώτα τεύχη) και ΜαμούθComix τα υπόλοιπα (ουσιαστικά η ΜαμούθComix είναι το διάδοχο σχήμα της πρώτης εκδοτικής). Μέχρι το τεύχος 4 (Κομαντσέρος / Ιούλιος 1980), η σειρά κυκλοφορεί κάθε δεκαπενθήμερο, εκδότης αναγράφεται ο Π. Κουτρουλάρης – Μέδουσα Περιοδικές εκδόσεις ΕΠΕ και διευθυντής ο Κ. Μπρούσαλης. Να σημειωθεί πως μετά το τεύχος 4 η σειρά σταμάτησε για ένα ολόκληρο έτος μέχρι να συνεχιστεί η κυκλοφορία της υπό τη νέα επωνυμία της εκδοτικής. Από το τεύχος 5 (Οι Μισθοφόροι / Ιούνιος 1981) η έκδοση γίνεται μηνιαία, φέρει στο εξώφυλλο την ένδειξη Σειρά ΜΑΜΟΥΘComix και ως υπεύθυνος έκδοσης αναγράφεται ο Γ. Τσίτσοβιτς. Η σειρά θα παραμείνει μηνιαία μέχρι το Μάρτιο του 1983 (τχ. 22) οπότε θα διακοπεί η κυκλοφορία της για ένα δίμηνο και θα ξεκινήσει ξανά από τον Ιούνιο του ίδιου έτους σε δεκαπενθήμερη συχνότητα μέχρι το τέλος της, τον Ιούλιο του 1985. Το πρώτο τεύχος της «Κατάκτησης» κόστιζε 30 δρχ και το τελευταίο 60 δρχ. Οι λοιπές διακυμάνσεις στην τιμή είχαν ως εξής: τα τεύχη 5 έως 46 κόστιζαν 40 δρχ. και τα τεύχη 47 έως 62 κόστιζαν 50 δρχ.

Α. ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ

A1. Ο Δημιουργός




Δημιουργός της σειράς της «Ιστορίας της Δύσης» είναι ο (αυτοδίδακτος) Ιταλός Gino D’Antonio (1927-2006), ο οποίος έγραψε το σύνολο της σειράς και σχεδίασε σημαντικό μέρος της (12 τεύχη), όπως εξάλλου και όλα τα εξώφυλλα. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του έπους είναι η αυστηρή εργασία στον τομέα της τεκμηρίωσης που έχει κάνει ο D’Antonio προκειμένου να αναπαραστήσει την Άγρια Δύση ρεαλιστικά και με ιστορική ακρίβεια.

O D’Antonio ξεκίνησε την καριέρα του το 1947 με το χαρακτήρα Jess Dakota (με φανερή την επίδραση του Milton Cannif) και σύντομα βρέθηκε στο δημιουργικό team του Pecos Bill, ενός από τους πιο δημοφιλείς χάρτινους καουμπόηδες της εποχής του. Το 1955 γνωρίζεται με τον Roy D’Ami, μέσω του πρακτορείου του οποίου αποκτά πρόσβαση στην αγγλική αγορά όπου θα διοχετεύσει δεκάδες ιστορίες του, αστυνομικές, πολεμικές, γούεστερν αλλά και προσαρμογές σε κόμικς κλασικών έργων της παιδικής λογοτεχνίας.

Από το 1966 καταπιάνεται με το πιο μεγαλεπήβολο έργο του, την «Κατάκτηση της Δύσης» (La Storia Del West), για τις εκδόσεις του Bonelli (τότε ονομάζονταν εκδόσεις Araldo, αργότερα Cepim), μια σειρά που δεν ολοκληρώθηκε παρά 15 χρόνια αργότερα, το 1980. Παράλληλα μαζί με έναν εκ των σχεδιαστών της «Κατάκτησης» δημιούργησε τη σειρά Suzanna για το εβδομαδιαίο περιοδικό Il Giornalino. Μετά την ολοκλήρωση της «Κατάκτησης» δημιούργησε το αντισυμβατικό western Bella e Bronco, όπου ο βασικότερος χαρακτήρας ήταν γυναίκα, κάτι ανήκουστο για το είδος.


Για τις εκδόσεις του Bonelli δημιούργησε ακόμα το κόμικ «Ο Άνθρωπος από τη χώρα των Ζουλού» (στη σειρά «Ένας άνθρωπος, Μια Περιπέτεια» του 1977) και έγραψε το σενάριο για τη σειρά Julia (σε σχέδιο του Giancarlo Berardi). Το 1977 και το 1978, τιμήθηκε με το σημαντικό βραβείο ANAF ως καλύτερος Ιταλός σεναριογράφος κόμικς.

Στο σχέδιο της «Κατάκτησης» συνέβαλαν ακόμα οι σχεδιαστές που αναφέρονται παρακάτω. Κατά τη γνώμη μου κανένας δεν κατάφερε να προσεγγίσει την αρτιότητα και τη δύναμη που περιέχουν οι ιστορίες που εικονογράφησε ο ίδιος ο D’Antonio. Να τονιστεί πως ειδικά για τα πρώτα τεύχη έχουμε αρκετές συνεργασίες σχεδιαστών: δηλαδή άλλοι έκαναν τις πρώτες σελίδες μιας ιστορίας και άλλοι τις τελευταίες (βλ. ενδεικτικά: τχ. 13 «Η Τελευταία Μονομαχία») ή άλλοι «έριχναν» τα μολύβια και άλλοι προσθέταν τα μελάνια. Η τακτική αυτή εγκαταλείφθηκε προοδευτικά. Ωστόσο πρέπει να σημειωθεί πως, ειδικά σε ότι αφορά τα τεύχη που αναγράφονται πολλοί δημιουργοί, είναι πολύ δύσκολο να διακρίνεις ποιος ακριβώς σχεδιαστής έκανε ποιες σελίδες, γιατί κάτι τέτοιο δεν αναφέρεται στα στοιχεία της έκδοσης κάθε τεύχους. Στην αρίθμηση χρησιμοποιώ αυτή της ελληνικής έκδοσης, ενώ αναγράφω και τον τίτλο του τεύχους για την αποφυγή σύγχυσης:

A2. O Renzo Callegari (1933- ).





Πριν την εμπλοκή του στη σειρά της «Κατάκτησης» είχε σχεδιάσει πολεμικές, αστυνομικές και γούεστερν ιστορίες για την Fleetway. Σχεδίασε αποκλειστικά ή σε συνεργασία με τον D’Antonio (ή άλλους) έξι τεύχη της σειράς με αφετηρία το τεύχος 1 (Προς το Άγνωστο) και κατάληξη το τεύχος 13 (Η Τελευταία Μονομαχία). Ο λόγος που έφυγε από τη σειρά είναι ότι το 1969 αποχώρησε προσωρινά από το χώρο των κόμικς για χάρη της πολιτικής (ανήκε στο κομμουνιστικό κόμμα). Στα τέλη της δεκαετίας του 70 επέστρεψε στα κόμικς για να σχεδιάσει -τι άλλο;- σειρές γούεστερν σε διάφορες ανθολογίες κόμικς.

A3. Ο Sergio Tarquinio (1925 - ).
Υπήρξε, ένας από τους δυο βασικούς σχεδιαστές της σειράς, καθώς σχεδίασε 34 τεύχη της (2 με 3 ανά έτος) με πρώτο το Νο 4 (Κομαντσέρος) και τελευταίο το τεύχος 68 (Λευκή Κόλαση). Από τους μεγάλους μάστορες του fumetti western («μάστορα του ασπρόμαυρου», τον χαρακτήρισε ο Bonelli), ξεκίνησε την καριέρα του στην Αργεντινή όπου δούλεψε δίπλα σε ονόματα όπως Hugo Pratt, Breccia και Battaglia. Τη δεκαετία του 50 επέστρεψε στην Ιταλία όπου δούλεψε στην Ιταλική έκδοση των «Κλασσικών Εικονογραφημένων», ενώ πολλές ήταν και οι δουλειές του που δημοσιεύτηκαν στην Αγγλία, σε διάφορες ανθολογίες της Fleetway. Αφού ολοκληρώθηκε η σειρά της «Κατάκτησης», ο Tarquinio σχεδίασε αρκετές περιπέτειες του Ken Parker στις αρχές της δεκαετίας του 1980.

A4. Ο Renato Polese (1924- ).
Ο δεύτερος βασικός σχεδιαστής της σειράς με 32 τεύχη στο ενεργητικό του (σχέδιο ή μελάνια). Είναι ένας από τους μεγαλύτερους μάστορες του fumetti western. Με πολυετή καριέρα σε όλους σχεδόν τους εκδοτικούς οίκους της Βρετανίας. Τον συναντάμε για πρώτη φορά στις 8 τελευταίες σελίδες του τχ. 1 (Προς το Άγνωστο) για να καταλήξουμε μέχρι το τεύχος 65 (Οι Αγωνιστές), ενώ συμμετέχει και στο σχέδιο του τελευταίου τεύχους (Το τέλος του Δρόμου). Έχει γραφεί πως ο D’Antonio προτιμούσε τον Polese για τις πιο ανάλαφρες περιπέτειες της σειράς και τον Tarquinio για τις πιο δυνατές και φορτισμένες δραματουργικά περιπέτειες. Με τον D’Antonio συνεργάστηκε και στο ανατρεπτικό fumetti western Bella e Bronco, όπως και στη σειρά Ένας Άνθρωπος, μια περιπέτεια (Bonelli, 1977). Ο Polese είναι ο σχεδιαστής που έχει κάνει όλες τις νέες σελίδες που δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στην «Κόκκινη» έκδοση της «Κατάκτησης».

A5. Ο Giorgio Trevisan (1934 - ).
Συμμετείχε στο σχέδιο κάποιων από τις πρώτες ιστορίες. Τον συναντάμε στο 2^ο και 3^ο τεύχος. Έχει σχεδιάσει και την ιστορία με τον Samuel Colt στο τέλος της περιπέτειας «Άλαμο». Σημειωτέον πως είχε εξαιρετική κλασική παιδεία, πάθος για την ιστορική ακρίβεια και εκτός από το σχέδιο ασχολήθηκε με τη ζωγραφική. Εργάστηκε και για τη Fleetway (War Picture Library, Battle Picture Library), όπως και για διάφορα γαλλικά και ιταλικά πολυθεματικά περιοδικά. Επιμελήθηκε τη μεταφορά σε κόμικς της βιογραφίας σημαντικών μορφών του καθολικισμού. Από τη δεκαετία του 80 και μετά εργάστηκε στις σειρές Ken Parker και Julia.

A6. Ο Luis Bermejo Rojo (1932 - ).
Ο μοναδικός μη Ιταλός σχεδιαστής της σειράς. Εκλεκτό μέλος της μεγάλης ισπανικής σχολής, άρχισε τη σταδιοδρομία του στις αρχές της δεκαετίας του 50. Στο παλμαρέ του περιλαμβάνονται ιστορίες του Καπετάν Τρουενό, το γούεστερν Απάτσι και η πιο μεγάλη επιτυχία του, Περιπέτειες του FBI (1951). Στην Αγγλία δημοσιεύτηκαν ιστορίες του από τη Fleetway και από τα ιστορικά πολυθεματικά περιοδικά Eagle και Lion. Έφθασε μέχρι την Αμερική για να σχεδιάσει κάποιες από τις γοτθικές ιστορίες των περιοδικών της Warren. Όσον αφορά την «Κατάκτηση», σχεδίασε τρία από τα τελευταία τεύχη της σειράς, τα 59 (Ρίο Γκράντε), 64 (Δυτικά Του Πέκος) και 67 (Πύρινοι Σταυροί).

A7. Ο Erminio Ardigò (1932-2004).
Σχεδίασε μεταξύ άλλων ιστορίες του Μικρού Ιππότη και του Ντιαμπολίκ, ενώ δουλειές του δημοσιεύτηκαν και στην Γαλλία, σε περιοδικά των εκδόσεων Lug. Σε ότι αφορά την «Κατάκτηση», συνεργάστηκε στο σχέδιο του τεύχους 13 (Η Τελευταία Μονομαχία).

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 24, 2016 από bonadrug

[Bonadrug]

Β. ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ

Β1. Collana Rodeo



Το πρώτο τεύχος της «Κατάκτησης» κυκλοφόρησε στην Ιταλία τον Ιούνιο 1967 σε ασπρόμαυρη μηνιαία έκδοση 96 σελίδων, σε σχήμα 16Χ21 εκ. και με τιμή 200 λιρέτες. Αρχική πρόθεση των συντελεστών της έκδοσης ήταν αυτή να κυκλοφορήσει σε σχήμα πολυτελές σκληρόδετο των 36 σελίδων, εκ των οποίων το κόμικ θα κάλυπτε τις 24, συνοδευόμενο από διάφορα άρθρα για την Ιστορία της «Άγριας Δύσης». Τελικά προτιμήθηκε το παραδοσιακό paperback σχήμα του Tex – λέγεται πως ο ίδιος ο Bonelli επέμεινε σε αυτό. Καθώς ωστόσο η προετοιμασία της σειράς είχε ήδη ξεκινήσει τα πρώτα τεύχη φτιάχτηκαν πράγματι σε κεφάλαια των 32 σελίδων. Γι’ αυτό το λόγο τα πρώτα τρία τεύχη δεν περιέχουν αυτοτελείς ιστορίες που να αρχίζουν στην πρώτη και να τελειώνουν στην τελευταία σελίδα του βιβλίου αλλά διακόπτουν την ιστορία στην εξέλιξή της με την ένδειξη «συνεχίζεται» (1^ο και 2^ο τεύχος). Ένα ακόμα ζήτημα που προέκυψε στη συνέχεια ήταν πως οι σχεδιαστές που είχε επιλέξει ο D’ Antonio για να σχεδιάσουν τα τεύχη ή να κάνουν τα τελειώματα των σχεδίων του ίδιου, δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τον επιθυμητό ρυθμό παράδοσης. Άλλωστε 96 σελίδες το μήνα δεν είναι και λίγες. Έτσι η σειρά La Storia Del West στεγάστηκε στην ετικέτα (ή υπερσειρά, ας πούμε) Collana Rodeo και όπου υπήρχε καθυστέρηση στην ολοκλήρωση τεύχους της «Κατάκτησης», αναδημοσιευόταν κάποιες από τις πολυάριθμες ιστορίες western του οίκου Bonelli. Τελικά αυτή η επιλογή συνετέλεσε ώστε οι δημιουργοί να απαλλαγούν από το άγχος των χρονικών προθεσμιών και να έχουν την δυνατότητα να επιμεληθούν τις ιστορίες της «Κατάκτησης» με πολύ μεγαλύτερη φροντίδα, έτσι ώστε τελικά να καταστήσουν τη σειρά μοναδική. Κάποιες από τις σειρές που κάλυψαν τα κενά της «Κατάκτησης» στη συλλογή Rodeo ήταν όπως είπαμε επανεκδόσεις σειρών του Bonelli από τις δεκαετίες του 50 και του 60: Lobo Kid, Rio Kid, Jim Gordon, Il Sergente York, El Kid, Davy Crocket, I Tre Bill, Yuma Kid, Un Ragazzo Nel Far West (Tim Carter, γνωστός στην Ελλάδα ως Τομ). Υπήρξαν ωστόσο και κάποιες νέες ιστορίες, mini-series και one-shots: Wyatt Doyle, Judok, Rick Master, Joselito, Terra Μaledetta κλπ. Τελικά η Συλλογή Rodeo τελείωσε το 1980 στα 162 τεύχη με το τελευταίο τεύχος της «Κατάκτησης» (Το Τέλος Του Δρόμου). Από τα 162 τεύχη της Συλλογής Ροντέο η «Κατάκτηση» καταλάμβανε τα 73. Από τα 73 αυτά στην Ελλάδα μεταφράστηκαν και τυπώθηκαν τα 69. Δεν δημοσιεύτηκαν στην Ελλάδα τα τεύχη 100, 105, 130, 134, για τα οποία θα μιλήσουμε παρακάτω.

Η επιτυχία του Collana Rodeo ήταν πρωτοφανής. Ο εκδότης αναγκάστηκε να προχωρήσει σε ανατύπωση και επαναδιανομή αρκετών τευχών ενώ η σειρά βρισκόταν ακόμη σε κυκλοφορία. Τα πρωτότυπα τεύχη σήμερα είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν και τιμολογούνται στην αγορά των μεταχειρισμένων γύρω στα 200€ (τουλάχιστον τα πρώτα της σειράς).

Β2. La Route de l'Ouest

 

 

Στη Γαλλία η «Κατάκτηση» κυκλοφόρησε στα πλαίσια της ανθολογίας western La Route de l'Ouest (των εκδόσεων Avent & Voy) η οποία έφθασε τα 183 τεύχη από το 1971 έως το 1990. Στη σειρά αυτή φιλοξενήθηκαν ακόμα περιπέτειες όπως Carabina Slim, Captain James, Giddap Joe, Jackaroe, Kenny Star, Kocis κλπ

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 24, 2016 από bonadrug

[Bonadrug]

Β3. Ελληνικές Εκδόσεις της σειράς

Β3α. Πρώιμες ελληνικές εκδόσεις




Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1972 μέσα στις σελίδες του τεύχους 143 του εβδομαδιαίου εικονογραφημένου περιοδικού της «ΠΗΔΑΛΙΟ ΠΡΕΣΣ», Ταρζάν, ξεκίνησε να δημοσιεύεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια περιπέτεια της «Κατάκτησης» και συγκεκριμένα το πρώτο τεύχος της. Η σειρά σε αυτή την έκδοση είχε τον τίτλο « Γκρίγκο»[1], ήταν τρίχρωμη και όχι ασπρόμαυρη, και διήρκησε μέχρι το τεύχος 204 του περιοδικού. Σε κάθε τεύχος Ταρζάν υπήρχαν από 8-15 σελίδες της «Κατάκτησης». Στα συνολικά 62 τεύχη Ταρζάν που φιλοξένησαν τη σειρά δημοσιεύτηκαν οι 9 πρώτες περιπέτειες της «Κατάκτησης» (μέχρι και τις «Μεγάλες Πεδιάδες») εκτός από το Χρυσάφι της Καλιφόρνια που για άγνωστο λόγο παραλείφθηκε. Από το τεύχος 205 του Ταρζάν η σειρά αντικαθίσταται από τον τίτλο «Άγρια Δύση - Λοχίας Πολκ».
-------------------

 

Στις 20 Μαρτίου του 1980 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μέδουσα του Π. Κουτρουλάρη το εβδομαδιαίο περιοδικό κόμικς Σκαθάρι. Ανάμεσα στις σειρές που φιλοξενούσε ήταν και η «Κατάκτηση της Δύσης» (Προς Το Άγνωστο). Ο εκδότης παρουσίαζε τη σειρά ως εξής:

Στην σειρά «Η Κατάκτηση της Δύσης» θα βρείτε την περιπέτεια συνδυασμένη με την πιο αντικειμενική εξιστόρηση της κατάκτησης του Γουέστ, όπου οι Ινδιάνοι δεν είναι πάντα οι «κακοί» και οι λευκοί δεν είναι μόνο «καλοί».

Στα 13 πρώτα του τεύχη το Σκαθάρι δημοσίευσε σε συνέχειες το πρώτο τεύχος της «Κατάκτησης». Μάλιστα οι 29 από τις 96 σελίδες του Προς το Άγνωστο δημοσιεύτηκαν έγχρωμες! Οι έγχρωμες σελίδες ξεκινούν από το τεύχος 4. Δυστυχώς το περιοδικό Σκαθάρι εξέπνευσε μετά από 17 τεύχη, ήτοι γύρω στους 4 μήνες μετά την κυκλοφορία του.
---------------------------------

Β3β. Η έκδοση της Μέδουσα / Μαμούθ

(όλα τα εξώφυλλα της σειράς εδώ)
(συγκεντρωτικά στοιχεία έκδοσης, λίστα κυκλοφορίας, αντιστοίχιση με ιταλικές εκδόσεις :ΛΑ ΣΤΟΡΙΑ ΝΤΕΛ ΓΟΥΕΣΤ.doc)



Έξι μήνες πριν η σειρά ολοκληρωθεί στην Ιταλία, ξεκίνησε η Ελληνική αυτοτελής έκδοση της «Κατάκτησης», τον Ιούνιο του 1980. Για την εκδοτική αναφέραμε τι συνέβη. Είναι χαρακτηριστικό όμως ότι και στην Ιταλική έκδοση είχαμε αλλαγές επωνυμίας του εκδότη κατά τη διάρκεια της έκδοσης (ξεκίνησε ως εκδόσεις Araldo). Αυτό που έχει ενδιαφέρον στην Ελληνική έκδοση είναι η επιλογή του τίτλου «Κατάκτηση τη Δύσης» αντί για το πρωτότυπο «Ιστορία της Δύσης», ίσως γιατί εκείνη την εποχή η ΥΕΝΕΔ πρόβαλε τη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά γουέστερν με τον ίδιο τίτλο (How The West Was Won), με τον James Arness και τον Bruce Boxleitner (σειρά η οποία κοσμεί αρκετά από τα εξώφυλλα του Μπλεκ εκείνης της εποχής). Πάντως δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα ο τίτλος να οφείλεται στην παλιά, σπονδυλωτή ταινία του 1962. Η Ελληνική έκδοση ακολουθεί αρκετά πιστά την έκδοση του Collana Rodeo και προς τιμήν του εκδότη, η σειρά φθάνει στο τέλος της. Μόνο που τελειώνει στα 69 τεύχη και όχι στα 73. Τέσσερα από τα τεύχη της πρωτότυπης σειράς δεν εντάχθηκαν στη δική μας έκδοση. Αυτά ήταν τα εξής:

Α) L'uomo della frontiera (Ο Άνθρωπος των Συνόρων).

Πρόκειται για το 44^ο τεύχος της πρωτότυπης σειράς (46ο της "Κόκκινης") που κυκλοφόρησε στο πανηγυρικό τεύχος 100 του Collana Rodeo το 1975. Ο λόγος που δεν κυκλοφόρησε φαντάζομαι πως θα ήταν το γεγονός ότι το πρωτότυπο τεύχος ήταν έγχρωμο, καθότι επετειακό. Η περιπέτεια αυτή τοποθετείται γύρω στο 1868, πρωταγωνιστεί ο Pat MacDonald και αφορά μια από τις πιο παράξενες και συγκλονιστικές περιπέτειες της εποχής, την περίπτωση του αρχηγού των Comanche, Quanah Parker, ο οποίος ήταν γιος μιας λευκής που είχε απαχθεί και ζήσει με τους Comanche, της Cynthia Ann Parker. Πρόκειται για μια ιστορία που ενέπνευσε και την ταινία του John Ford Two Rode Together (ε.τ. Δύο Ιππότες της Κολάσεως) του 1961.

Β) Il seme dell'odio (Ο Σπόρος του Μίσους).

Το 46^ο τεύχος της πρωτότυπης σειράς, τεύχος 105 του Collana Rodeo (1976). Πρωταγωνιστεί ο Bill Adams ο οποίος παρακολουθεί για λογαριασμό του προέδρου Grant το μανιασμένο πόλεμο του Cochise, αρχηγού των Chiricahua Apache, εναντίον των αποίκων και του στρατού τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 1860. Μια από τις λίγες περιπέτειες της «Κατάκτησης» όπου η ιστορία περιστρέφεται γύρω από μια γυναίκα, τη Regan MacKenzie. Μια συγκλονιστική ιστορία μίσους και εκδίκησης που καταλήγει με τον βαρύ τραυματισμό του Adams.

Γ) Il giorno del massacre (Ημέρα Σφαγής).

Το 55^ο τεύχος της πρωτότυπης σειράς, τεύχος 130 του Collana Rodeo (1978). Βρισκόμαστε στο 1874 και ο Pat MacDonald παρακολουθεί τα γεγονότα που ακολούθησαν το θάνατο του Cochise και το τέλος του πολέμου των Apache με τη σύντομη αρχηγία του Taza ενώ παράλληλα παρακολουθούμε τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του Geronimo.

Δ) Oklahoma (Οκλαχόμα).

Το 56^ο τεύχος της πρωτότυπης σειράς, τεύχος 134 του Collana Rodeo (1978). Βρισκόμαστε στα 1875-1876 και παρακολουθούμε την ιστορία του δικαστή Isaac Parker και το τέλος της δράσης της συμμορίας των James και Younger στο Northfield. Κεντρικός χαρακτήρας ο Bill Adams.

Πρέπει να προσθέσουμε ακόμη πως υπάρχουν κάποιες μικροαλλαγές στην αρίθμηση/ διαδοχή των τευχών της ελληνικής έκδοσης σε σχέση με την έκδοση του Collana Rodeo. Πιο συγκεκριμένα δυο είναι οι κύριες αστοχίες στη διαδοχή των τευχών: α) Η ιστορία Η Ταχυδρομική Άμαξα πήρε στην έκδοση της Μαμούθ το Νο 18 ενώ κανονικά έπρεπε να πάρει το Νο 16 και να βγει αμέσως μετά την περιπέτεια Τα Νερά Του Θανάτου (τχ. 15), και β) Η ιστορία Το Χαμένο Ποτάμι πήρε στην έκδοση της Μαμούθ το Νο 51 ενώ κανονικά έπρεπε να πάρει το Νο 45 και να βγει αμέσως μετά την περιπέτεια Κυνηγοί Ινδιάνων (τχ. 44). Η ανακατωσούρα αυτή σε συνδυασμό με τα ανέκδοτα τεύχη, προκαλεί ορισμένες στρεβλώσεις στο continuity της ελληνικής έκδοσης. Στο τεύχος 45 βρίσκουμε τον Bill Adams τραυματία χωρίς να έχουμε διαβάσει την περιπέτεια που τραυματίστηκε (η ανέκδοτη εδώ, Ο Σπόρος του Μίσους). Στο τεύχος 46 πάλι συναντάμε τον Wes Hardin να είναι ήδη καλός φίλος του Ben MacDonald ενώ η περιπέτεια όπου γνωρίστηκαν (Το Χαμένο Ποτάμι), κυκλοφόρησε εδώ πολύ αργότερα (τχ. 51) .


Η πλειοψηφία των τευχών της ελληνικής έκδοσης χρησιμοποιούσε το οπισθόφυλλο για να μας περιγράψει επεισόδια και προσωπικότητες του West που δεν εντάχθηκαν στις ιστορίες της σειράς. Η σελίδα ονομαζόταν Το Αρχείο Της Δύσης και υπήρχε στα περισσότερα, όχι όμως σε όλα τα τεύχη της σειράς. Η σελίδα αυτή στην πρωτότυπη έκδοση ονομαζότανε Galleria Del West. Στη δεύτερη σελίδα επίσης (στο εσώφυλλο) υπήρχαν διάφορα εθνογραφικά στοιχεία για τη ζωή των Ινδιάνων ή την καθημερινή ζωή στο Far West (το τραβουά, τα ινδιάνικα τραγούδια, τα σινιάλα, η σέλα κλπ). Και αυτή η σελίδα υπήρχε στη σειρά της Collana Rodeo. Θα ήταν αμέλεια να μην αναφερθούμε στην εξαιρετική ρέουσα λογοτεχνική μετάφραση της σειράς και στο υπέροχο lettering. Δυστυχώς δεν αναφέρονται τα ονόματα ούτε του μεταφραστή ούτε του λετερίστα. Να πούμε επίσης πως μετά την ολοκλήρωση της σειράς από τον εκδότη, κυκλοφόρησαν τόμοι των 2 τευχών όπου τα τεύχη προκειμένου να χωρέσουν στο εξώφυλλο του τόμου κυριολεκτικά πετσοκόφτηκαν. Αυτός είναι και ο λόγος που σήμερα είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν σε πραγματικά καλή κατάσταση τα τεύχη της «Κατάκτησης». Αυτός, αλλά και το γεγονός ότι κανένας από όσους διάβαζαν τότε το κόμικ και μάζευαν τα τεύχη δε θέλει να τα αποχωριστεί! Χαρακτηριστικά γράφει ένας «οπαδός» της σειράς στο greekcomics.gr:

«Όταν αποφάσισα, αφού δεχόμουν πιέσεις, να αδειάσω το χώρο που έπιαναν τα κόμικς που είχα από μικρός, πέταξα εκατοντάδες τεύχη από διάφορα, αλλά κράτησα σε μια κούτα όλα τα τεύχη από τη «Κατάκτηση της Δύσης» γιατί σκέφτηκα ότι θα ήθελα να τα διαβάσουν τα παιδιά μου».
--------------------------------------------------
[1] Αξίζει να σημειωθεί πως υπήρξε ακόμα μια γουέστερν σειρά με τον τίτλο Γκρίγκο δημοσιευμένη σε ελληνικό περιοδικό, για την ακρίβεια στην πρώτη έκδοση του Μίστερ Νο (Ανεμοδουράς, 1976). Ωστόσο επρόκειτο για μετάφραση της ισπανικής σειράς Gringo των Jimenez- Medina και δεν είχε σχέση με το δικό μας αντικείμενο.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 24, 2016 από bonadrug

[Bonadrug]

Β4. Η «Κόκκινη» Έκδοση



To 1984 η σειρά επανεκδόθηκε στην Ιταλία αυτόνομη, σε δικό της τίτλο, σε μια έκδοση που έχει γίνει γνωστή από το χρώμα του εξωφύλλου της ως «κόκκινη» (rossa). Καθότι τα τρία πρώτα τεύχη της σειράς στην αρχική έκδοση δεν ήταν ολοκληρωμένες περιπέτειες αλλά κατέληγαν σε ημιτελείς ιστορίες, ο D’ Antonio πρόσθεσε από 20 έως 30 σελίδες σε κάθε ιστορία κι έτσι τα τρία πρώτα τεύχη ανεπτύχθησαν σε πέντε. Επίσης σχεδιάστηκε μια καινούργια περιπέτεια η οποία πήρε τον αριθμό 2 (Gli Avventurieri). Επομένως ήδη στο ελληνικό τεύχος 1 (Προς το Άγνωστο) και συγκεκριμένα στις τελευταίες σελίδες του διαβάζουμε την τρίτη ιστορία της «Κόκκινης» Έκδοσης. Έτσι η σειρά αριθμεί πλέον 75 τεύχη.

Πιο συγκεκριμένα οι αλλαγές που επέφερε η «Κόκκινη» έκδοση στη σειρά, σε σχέση με όσα γνωρίσαμε από την ελληνική έκδοση.

a. Εννιά σελίδες έχουν προστεθεί στην πρώτη περιπέτεια (Προς το Άγνωστο), η οποία ολοκληρώνεται στις 98 σελίδες και όχι στις 89 όπως στην αρχική έκδοση. Τις νέες σελίδες σχεδίασε ο Renato Polese. Περιγράφουν την επεισοδιακή συνάντηση του Brett με τον Manuel Lisa και τον John Colter το 1807.


b. Όπως είπαμε υπάρχει μια καινούργια περιπέτεια η οποία πήρε τον αριθμό 2. Ονομάζεται Gli Avventurieri (Ο άνθρωποι της Περιπέτειας), πρωταγωνιστεί ο Brett McDonald, εξελίσσεται γύρω στα 1807-1808 και πραγματεύεται τον αδίστακτο ανταγωνισμό μεταξύ των εταιρειών γούνας που πυροδοτούν ένα πόλεμο μεταξύ των Blackfoot και των Shoshone (τη φυλή της Sicaweja, δηλαδή). Από ιστορικά πρόσωπα εμφανίζονται οι πιονέροι-κυνηγοί John Colter και Manuel Lisa, όπως και ο τακτικός στη σειρά Jim Bridger. Στο τεύχος αυτό οι MacDonald μετακομίζουν από το Missouri στην κοιλάδα του Ohio.


c. Το τεύχος 3 της «Κόκκινης» Έκδοσης αποτελείται από τις 8 τελευταίες σελίδες του Προς Το Άγνωστο και από τις σελίδες 1-68 του τεύχους 2 της αρχικής έκδοσης (Το Μεγάλο Ποτάμι) με 23 νέες σελίδες στην αρχή της ιστορίας. Το τεύχος έχει πάρει την ονομασία La grande vallata (Η Μεγάλη Κοιλάδα) και πραγματεύεται όπως γνωρίζουμε τον πόλεμο του Tecumseh και του Elkswatawa και τη μάχη στον ποταμό Tippecanoe, γεγονότα του 1811. Επομένως, τίτλος Το Μεγάλο Ποτάμι, δεν υπάρχει στην «Κόκκινη» Έκδοση.


d. Το τεύχος 4 της «Κόκκινης» έκδοσης ονομάζεται Gli invasori (Οι Εισβολείς). Περιλαμβάνει υλικό που στην Ελλάδα είχε δημοσιευτεί στα τεύχη 2 και 3 της σειράς και συγκεκριμένα την περιπέτεια όπου ο Brett MacDonald μαθαίνει ότι η υγεία της Sicaweja έχει χειροτερέψει και αποφασίζει να εγκαταλείψουν την κοιλάδα του Ohio για το Texas. Περιέχει επίσης μια νέα πρώτη σελίδα και 56 ακόμα συμπληρωματικές σελίδες που εξιστορούν τις πρώτες μέρες των MacDonald στο Texas και το χτίσιμο της φάρμας τους.


e. Το τεύχος 5 της «Κόκκινης» έκδοσης είναι το ελληνικό τεύχος 3 (Άλαμο), εμπλουτισμένο όμως με νέες σελίδες (ένα εισαγωγικό νέο δισέλιδο και μια εφτασέλιδη ιστοριούλα με τον Pat να υπερασπίζεται τη καπνισμένη ακόμα γη του από μια ορδή Comanche) ώστε να φθάνει τις 96 (μαζί πάντα με την μικρή περιπέτεια με τον Samuel Colt, η οποία άλλωστε υπήρχε και στην πρωτότυπη έκδοση).

Τα υπόλοιπα τεύχη διατηρούν τη σειρά τους όπως ακριβώς στην έκδοση του Collana Rodeo, μόνο που το αρχικό τεύχος 4 είναι τώρα το 6, το 5 είναι το 7 και πάει λέγοντας. Ακόμη μια αλλαγή έγινε στα εξώφυλλα, μερικά από τα οποία αποδόθηκαν σε διαφορετικό τεύχος από ότι στην αρχική έκδοση.

Β5. Άλλες εκδόσεις.


Το 1981 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Sonzogno ένας σκληρόδετος τόμος μεγάλου σχήματος και έγχρωμος με υλικό από την «Κατάκτηση» και συγκεκριμένα με ιστορίες που αφορούσαν τους ινδιάνικους πολέμους. Ο τόμος λεγόταν Guerrieri del West (Πολεμιστές της Δύσης) και περιείχε τα τεύχη 2 και 138 του Collana Rodeo (2 και 54 της ελληνικής έκδοσης ). Η «Κόκκινη» έκδοση θυμίζω ξεκίνησε να βγαίνει το 1984.


Τον Ιούνιο του 1983, τριάμισι χρόνια μετά την ολοκλήρωση της σειράς, στο τεύχος 11 του περιοδικού Orient Express δημοσιεύτηκε αυτό που σήμερα θεωρείται ο επίλογος της «Κατάκτησης»: μια μικρή – δωδεκασέλιδη – έγχρωμη ιστορία, γραμμένη φυσικά από τον D’Antonio, με τίτλο Η Συνέντευξη. Η Ιστορία εξελίσσεται στα 1893 και στο πρώτο καρέ βλέπουμε τους τάφους του Brett και της Sicaweja και ένα… αυτοκίνητο να κατευθύνεται προς στο ράντσο των MacDonald. Ένας δημοσιογράφος παίρνει συνέντευξη από τον 89χρονο Pat MacDonald που αναλογίζεται κυρίως πάνω στους Ινδιάνικους Πολέμους.

Τον Μάρτιο του 1988 η κόκκινη έκδοση άρχισε να κυκλοφορεί σε τόμους των 2 τευχών υπό τον τίτλο Raccolta Storia del West. Τα εξώφυλλα ξαναέγιναν με διαφορετικό logo για την έκδοση αυτή, που ολοκληρώθηκε σε 37 τόμους (ο τελευταίος περιείχε τρία τεύχη).


Το 1994 κυκλοφόρησαν στη σειρά Oscar Mondadori δύο τόμοι των πέντε τευχών ο καθένας. Ο πρώτος ονομαζόταν Oltre la frontiera (Πέρα από τα Σύνορα) και περιείχε τα 5 πρώτα τεύχη της «κόκκινης» σειράς και ο δεύτερος Sceriffi and fuorilegge (Σερίφηδες και Παράνομοι), και περιείχε τα τεύχη 45,50,58,69 και 71 της ίδιας σειράς, ήτοι τα τεύχη 43, 45, 63 και 65 της ελληνικής έκδοσης, συν το ακυκλοφόρητο εδώ Oklahoma.

Τέλος τον Ιούνιο του 2003 οι εκδόσεις If στα πλαίσια μιας σειράς επανεκδόσεων κλασικών τίτλων του Bonelli (και όχι μόνο) αρχίζουν εκ νέου τη κυκλοφορία της «κόκκινης» σειράς της «Κατάκτησης» σε πολυτελείς τόμους των δύο τευχών έκαστος.

Β6. Η έγχρωμη έκδοση


Τον Φεβρουάριο του 1995, η εκδοτική Hobby & Work κυκλοφόρησε τη σειρά (όπως αυτή διαμορφώθηκε οριστικά με την «κόκκινη» έκδοσή της) σε μεγάλο σχήμα (21Χ29 αντί για το πρωτότυπο 16Χ21) και μάλιστα έγχρωμη υπό τον τίτλο Il Selvaggio West (Η Άγρια Δύση). Για πρώτη φορά το όνομα του δημιουργού D’ Antonio κοσμεί τα εξώφυλλα της σειράς. Για ένα νέο αναγνώστη που θέλει να αποκτήσει ολοκληρωμένη τη σειρά αυτή είναι η πιο οικονομική λύση, αρκεί να γνωρίζει ιταλικά βέβαια. Ωστόσο η χαμηλή ποιότητα του χαρτιού και του χρώματος - προκειμένου να διατηρηθεί η τιμή χαμηλά- χαρακτηρίζουν την έκδοση αυτή, την οποία οι φανατικοί της σειράς προσπερνούν.

Β7. Ξένες Εκδόσεις

Η σειρά όπως είδαμε κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, τη Γαλλία (από δύο εκδοτικές) αλλά και στη Νορβηγία, τη Φιλανδία και φυσικά την Σουηδία, όπου εκτός του κόμικς είχε πάρα πολύ μεγάλη επιτυχία και η (επαναλαμβάνω, άσχετη με το κόμικς), τηλεοπτική Κατάκτηση της Δύσης. Ακόμη κυκλοφόρησε και έκανε αίσθηση στη Βραζιλία, την ενωμένη Γιουγκοσλαβία και το Ισραήλ. Να σημειωθεί πως ο Έλληνας εκδότης στο promotion της σειράς το 1981 αναφέρει πως η «Κατάκτηση» είχε ήδη κυκλοφορήσει ή κυκλοφορούσε τότε σε 40 χώρες !

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 24, 2016 από bonadrug

[Bonadrug]

Γ. ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ


Ας δούμε λοιπόν τα κύρια χαρακτηριστικά της σειράς:


Γ1. Αυτό που καταρχήν ξεχωρίζει το La Storia del West από άλλα κόμικς είναι ότι δεν έχει έναν κεντρικό χαρακτήρα/ ήρωα αλλά μια ομάδα ηρώων, μέλη της οικογένειας MacDonald/Adams, οι οποίοι πρωταγωνιστούν εναλλάξ στις ιστορίες. Αυτό γιατί σκοπός του D’ Antonio ήταν μέσα από τη σειρά να παρουσιάσει την εποποιία της κατάκτησης της Άγριας Δύσης. Κάτι που σημαίνει ότι η αφήγηση γίνεται σε ιστορικό χρόνο και οι ήρωες αναπόφευκτα μεγαλώνουν και γερνάνε. Επομένως δεν είναι δυνατόν οι χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν σε ιστορίες που εξελίσσονται το 1810 και το 1820 να κάνουν το ίδιο σε ιστορίες που εξελίσσονται το 1870 και 1880. Επίσης ο D’Antonio αντιλήφθηκε ότι στο μωσαϊκό συμβάντων και γεγονότων που συνέθεσαν την Ιστορία του West πολλά επεισόδια συνέβαιναν παράλληλα την ίδια χρονική στιγμή και πως οι ήρωες του δεν θα μπορούσαν να βρίσκονται παντού ταυτόχρονα, δεδομένου και των αποστάσεων και μεταφορικών μέσων της εποχής. Πέρα από αυτό, ο ίδιος έπρεπε κάθε φορά να παρουσιάζει κεντρικούς χαρακτήρες που να ανταποκρίνονται στα πρότυπα του genre: αθλητικούς, αλτικούς, γρήγορους και εμφανίσιμους. Έτσι παρόλο που όταν ξεκινάει η σειρά ο αναγνώστης έχει την εντύπωση πως κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Brett MacDonald, Ιρλανδός μετανάστης που φθάνει το 1804 στην Αμερική, τελικά διαπιστώνει με τη πάροδο των ιστοριών πως ουσιαστικά ο κεντρικός ήρωας είναι ο γιος του Brett με την Ινδιάνα Sicaweja, Pat MacDonald. Ωστόσο ο Pat γεννιέται το 1806 και οι περισσότερες ιστορίες της «Κατάκτησης» διαδραματίζονται από το 1860 και μετά. Επομένως ο Pat αποκτά εκτός από βιολογικούς γιούς και έναν προγονό, γεννημένο περίπου το 1836 ώστε να είναι σε ηλικία δράσης την εποχή των γεγονότων, τον Bill Adams. O Bill Adams μοιράζεται με τον Pat MacDonald τις ιστορίες μέχρι να φθάσει σε ηλικία δράσης ο πρώτος γιος του Pat, ο Ben. Προκειμένου να αποκτήσει η σειρά τις περισσότερες δυνατές οπτικές γωνίες, ο Adams τοποθετείται στην πλευρά του νόμου (πράκτορας του Pinkerton) και ο Ben στη πλευρά των παρανόμων. Μόνο τρεις είναι οι ιστορίες της «Κατάκτησης» όπου δεν εμφανίζεται κάποιο μέλος των MacDonald ή ο Adams: Οι Ντακότα, Η Γη Της Βίας και Οι Κυνηγοί Ινδιάνων.

Γ2. Ένα δεύτερο βασικό χαρακτηριστικό της σειράς είναι ο υψηλής πιστότητας βαθμός της ιστορικής τεκμηρίωσης των περιπετειών. Σε μια εποχή όπου το διαδίκτυο δεν ήταν ούτε καν επιστημονική φαντασία ο D’Antonio μελέτησε βαθιά την περίοδο, τα γεγονότα, τους πρωταγωνιστές και μάλιστα τοποθετήθηκε απέναντι τους κριτικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και χαρακτήρες που στη σειρά αναφέρονται ή εμφανίζονται σε ένα μόνο καρέ (π.χ. ο Hasslam στον Ξέφρενο Καλπασμό), είναι ιστορικά πρόσωπα με δράση σημαντική τη χρονική στιγμή που εξελίσσεται η εκάστοτε περιπέτεια της «Κατάκτησης». Μάλιστα ακόμα και περιπέτειες που αναφέρονται σε φαινομενικά ελάσσονος σημασίας συμβάντα, όπως η ιστορία με τις καμήλες στο τεύχος 13, τυγχάνουν και αυτές αναφοράς σε πραγματικά δρώμενα για τα οποία ενημερώθηκε ο D’Antonio στις ατέλειωτες ώρες μελέτης του. Να τονιστεί πως ο D’ Antonio δεν έμεινε στις επίσημες ιστορίες αλλά αναζήτησε κείμενα εφημερίδων, βοήθεια από ειδικούς ιστορικούς και ιστοριοδίφες, ενώ αναζήτησε και χρησιμοποίησε τις επίσημες βιογραφίες ή αυτοβιογραφίες των πρωταγωνιστών της εποχής. Επίσης η εικονογράφηση των ιστορικών προσωπικοτήτων έχει γίνει με γνώμονα τις υπάρχουσες φωτογραφίες τους. Εκτός από την ιστορική έρευνα υπάρχει και συνεχής γεωγραφική οριοθέτηση των πεπραγμένων της σειράς καθώς και αναφορές στη χλωρίδα και πανίδα κάθε περιοχής και στον τεχνολογικό εξοπλισμό και τα μέσα επικοινωνίας κάθε εποχής. Συχνότατη δε είναι η και η χρήση χαρτών, διαγραμμάτων και λοιπών παραστάσεων ανάμεσα στα καρέ μιας σελίδας για τη σαφέστερη κατατόπιση του αναγνώστη.

Να τονιστεί πως κατά τη σύσταση του western ως ευδιάκριτου είδους και την εξέλιξή του, η πλευρά που αφορούσε την ιστορική αλήθεια του παραγνωρίστηκε. Το είδος ταξινομήθηκε κάτω από την ετικέτα του ρομαντισμού και οι ήρωες του, Tom Mix, Hopalong Cassidy («μοιάζει να μη διαφέρει από τον Ταρζάν παρά μόνο στα ρούχα», γράφει ο Bazin) κλπ ήταν απλά ιππότες με πιστόλια αντί σπαθιά. Αυτή η αντιμετώπιση εμφανώς υποβάθμιζε το είδος μια και το western εν τέλει στηρίζει την αισθητική και την ψυχολογία του ακριβώς στην ιστορικότητά του (Bazin, πάλι). Σύμφωνα βέβαια με τον Γάλλο κριτικό, μόνο ο κινηματογράφος μπορούσε να αποδώσει την αισθητική διάσταση της ιστορικής πορείας της κατάκτησης της Δύσης και χωρίς αυτόν το western θα κατέληγε παρακατιανή λογοτεχνία. Ο D’Antonio με το έργο του έβγαλε λάθος τον Bazin. Τα κόμικς θα μπορούσαν εξίσου καλά να εξιστορήσουν την Κατάκτηση της Δύσης!
 

Η Mizuo Peck ως Sacagawea στο φιλμ A Night At the Muesum

O Jean-Baptiste Charbonneau, ιστορικός γιος της Sacagawea

 

Στο ερώτημα «πόση τελικά Ιστορία και πόση μυθοπλασία υπάρχει μέσα στην σειρά» η απάντηση είναι πως η Ιστορία είναι ο καμβάς, το φόντο, η αφορμή αλλά και ο σκοπός των περιπετειών. Άλλες φορές η Ιστορία έχει το πάνω χέρι (Η Πορεία Προς Την Κόλαση, Καβαλάρηδες) και άλλες φορές διαπλάθεται έτσι ώστε να υπηρετεί τη μυθοπλασία της σειράς. Π.χ. η Sicaweja της σειράς είναι η ιστορική Sacagawea, μια Shoshone που πράγματι έγινε μέρος της αποστολής των Lewis & Clark ως οδηγός, διερμηνέας και διαπραγματευτής - μόνο που στην πραγματικότητα ήταν γυναίκα του Toussaint Charbonneau και μητέρα του παιδιού του, Jean-Baptiste Charbonneau, ο οποίος είναι, τηρουμένων των αναλογιών, ο Pat MacDonald της Ιστορίας. Θα ήταν άδικο να αναλώσουμε την προσοχή μας στην «Κατάκτηση», αναζητώντας τις ιστορικές ανορθογραφίες κάθε τεύχους. Υπάρχουν, αλλά είναι αμελητέες και από την άλλη ο D’Antonio είναι αναγκασμένος να τις κάνει προκειμένου να εντάξει στην Ιστορία και τη δική του ιστορία!

Στο ερώτημα πάλι αν τελικά η «Κατάκτηση της Δύσης» λέει ολόκληρη την Ιστορία, η απάντηση είναι αρνητική: λέει την περισσότερη, πολλά και ενίοτε σημαντικά κομμάτια όμως παραλείπονται, όπως: ολόκληρη η εποχή του Andrew Jackson, ο πόλεμος των Creek του 1812 και γενικά o Αγγλοαμερικανικός πόλεμος του ίδιου έτους, ο εκτοπισμός των Creek από την Georgia, το συγκλονιστικό «μονοπάτι των δακρύων» των Cherokee, ο πόλεμος του Μαύρου Γερακιού για την επιστροφή των Sauk and Fox στο Illinois, οι τρεις πόλεμοι των Seminoles, ο Μεξικανο-Αμερικανικός του 1846-48 εκτός από ένα μικρό θραύσμα του, η σφαγή των Aravaipa Apache, η βεντέτα Horrell- Higgins στην κομητεία Lampasas του Texas, γεγονότα του εμφυλίου όπως η Μάχη του Gettysburg, η Πορεία του Sherman προς τη θάλασσα κλπ.
Αφηγείται όμως τα περισσότερα.

Στο ερώτημα αν εμφανίζονται όλοι οι πρωταγωνιστές της περιόδου η απάντηση είναι πάλι αρνητική. Κάποιοι απουσιάζουν: o Andrew Jackson, ο Brigham Young, ο Satanta, ο John Selman, ο Gall, o Dallas Stoudenmire, ο Sequoyah, o Clay Allison, o Luke Short, ο Bill Doolin κ.α. Ωστόσο εμφανίζονται οι περισσότεροι, οι σημαντικότεροι και αυτοί που είχαν γίνει περισσότερο γνωστοί, μέχρι τη περίοδο συγγραφής των κόμικς, μέσω της pulp παραλογοτεχνίας, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Αν μπορούμε να κάνουμε μια υπόθεση για το λόγο της στο τροχάδην προσπέλασης των δεκαετιών του 30 του 40 και του 50 από τον D’Antonio είναι ότι στην αρχή ήταν αδύνατο να ξέρει ότι η σειρά θα μακροημέρευε τόσο και βιαζόταν να φθάσει στα πιο γνωστά γεγονότα και αργότερα ήταν πια πολύ αργά καθώς το saga είχε προχωρήσει πολύ χρονικά και η αναδρομή σε προγενέστερα γεγονότα ήταν αδύνατη. Είναι αλήθεια πως στην «κόκκινη έκδοση» ο D’Antonio εμφάνισε ένα παρένθετο τεύχος (το 2^ο) στο οποίο παρουσίασε κάποιους από τους χαρακτήρες και τα γεγονότα που η αρχική έκδοση είχε προσπεράσει αλλά η προσπάθεια αυτή της κάλυψης των κενών δεν είχε συνέχεια.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 24, 2016 από bonadrug

[Bonadrug]

Γ3. Στοιχεία του Περιεχομένου: Στις ιστορίες της «Κατάκτησης» συνυπάρχουν τρία κατά κύριο λόγο στοιχεία. Ανάλογα με τη βαρύτητα που ενέχει το καθένα στην εκάστοτε ιστορία μπορούμε να επιχειρήσουμε την διάκριση αυτών σε α) Ιστορικές (Άλαμο, Οι Μισθοφόροι, Το Αίμα του Πολεμιστή), β) Μυθιστορηματικές (Κόκκινος Ουρανός, Η Τελευταία Μονομαχία, Κομαντσέρος): ο Bazin χαρακτηρίζει ως μυθιστορηματικά τα western αυτά, που χωρίς να απομακρύνονται από τη θεματική τους , καταφέρνουν να προσδώσουν στους χαρακτήρες τους την αυθεντικότητα, τη ψυχολογική ποιότητα και την ελκυστική ιδιαιτερότητα που αναμένουμε από τους ήρωες ενός μυθιστορήματος, και γ) εθνογραφικές: σε όσες εστιάζουν σε στοιχεία του πολιτισμού τόσο των ιθαγενών (Άγρια Δύση, Ινδιάνικη Σελήνη, Παραλία Χωρίς Τέλος), όσο και των αποίκων ή των cowboys.

 

Μια ακόμη διάκριση που δύναται να προκύψει σε σχέση με το περιεχόμενο της σειράς είναι βάσει των θεμάτων που πραγματεύεται η κάθε περιπέτεια. Σύμφωνα με τους Γάλλους κριτικούς Jean-Louis Rieupeyrout και Andre Bazin υπάρχουν οκτώ κύρια θέματα στο western:

 

α. Η γέννηση ενός έθνους (Άλαμο, Οι Μισθοφόροι), β. Η χρυσοθηρία (Το Χρυσάφι της Καλιφόρνια, Μαύροι Λόφοι), γ. Τα σύνορα και οι μεγάλες πεδιάδες (Μεγάλες Πεδιάδες) δ. Η σύνδεση Ανατολής και Δύσης (Προς το Άγνωστο, Γουέλς Φάργκο, Ξέφρενος Καλπασμός, Δρόμος Από Ατσάλι κλπ), ε. Άνθρωποι και Κτήνη, στ. Ο Εμφύλιος Πόλεμος (Φλόγες του Πολέμου, Η Γέφυρα κλπ), ζ. Οι Ινδιάνικοι Πόλεμοι (Το Αίμα του Πολεμιστή) και η) Τυπολογία αντιπροσωπευτικών ηρώων της Δύσης.

 

Γ4. Τα μοτίβα ανάπτυξης των περιπετειών: οι χαρακτήρες της σειράς αλληλεπιδρούν με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές της Ιστορίας του West, τους πιονέρους, τους αποίκους, τους πολιτικούς, τους στρατιωτικούς, τους ιθαγενείς Ινδιάνους, τους τυχοδιώκτες, τους σερίφηδες και τους παρανόμους. Ο Pat McDonald και κυρίως ο Bill Adams περιδιαβαίνουν το West και γίνονται μάρτυρες των σημαντικότερων γεγονότων. Ο D’Antonio προσπαθεί να φανερώνει κάθε φορά τα πραγματικά αίτια των συγκρούσεων, να διαχωρίζει τις αιτίες από τις αφορμές. Ο επεκτατισμός των αποίκων, η βουλιμία των τυχοδιωκτών, ο κυνισμός των πολιτικών, η μισαλλοδοξία και ο φανατισμός των στρατιωτικών, τα συμφέροντα των επιχειρηματιών κινούν τα νήματα της ιστορικής εξέλιξης. Βασικά η τεχνική του D’Antonio στο στήσιμο των ιστοριών είναι απλή: αρκετές φορές παίρνει ένα ιστορικό γεγονός και αντικαθιστά ένα δευτερεύον ή περιφερειακό πρόσωπο που συμμετείχε σε αυτό με έναν από τους χαρακτήρες της «Κατάκτησης». Π.χ. στο Αίμα του Πολεμιστή, ο Adams αντικαθιστά τον άντρα της Toby Riddle, Frank!

 

Σύμφωνα με τον D’Antonio (όπως προκύπτει από τις ιστορίες του) κυρίαρχες δυνάμεις στην ιστορική εξέλιξη είναι:

 

α) η ανθρώπινη βουλιμία και η αναζήτηση της ιδιοκτησίας. Άποικοι, χρυσοθήρες, τυχοδιώκτες, χαρτοπαίκτες, παράνομοι, όλοι τους αναζητούν να πιάσουν την καλή σε αυτή την ιστορία της Κατάκτησης της Δύσης. Και αλίμονο σε όποιους βρέθηκαν στο δρόμο τους ειδικά αν είχαν και κοκκινωπό χρώμα. Στο τέλος το μεγάλο ψάρι έφαγε τα μικρά ή όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε.

 

β) η ανάγκη για εκδίκηση. Ο D’ Antonio θεωρεί πως ο άνθρωπος κατάγεται από τον Κάιν, κάτι που επαναλαμβάνεται συχνά στις περιπέτειες της σειράς ενώ γίνεται και τίτλος αυτοτελούς περιπέτειας (Το Γένος Των Κάιν ).

 

γ) η διαμάχη της Φύσης με το Νόμο (ή τον Πολιτισμό). Αυτή είναι μια από τις βασικές αντινομίες που διέκριναν στο είδος οι στρουκτουραλιστές κριτικοί της δεκαετίας του 60 (σαν τον Jim Kitses). Είναι πολύ ενδιαφέρον να διακρίνουμε τη σχέση των πρωταγωνιστών της σειράς απέναντι στο δίπολο αυτό. Καταρχήν ο πατριάρχης Brett MacDonald ζει σε μια εποχή όπου το δίπολο δεν υφίσταται αφού ο πολιτισμός δεν έχει επέλθει ακόμα. Υπακούει μόνο στο νόμο της Φύσης. Ο Bill Adams θεωρεί τον νόμο πανάκεια που βάζει ή οφείλει να βάζει τάξη στο χάος: όλοι είναι ίσοι απέναντι στο νόμο και αρκεί η σωστή εφαρμογή του για την επίλυση όλων των προβλημάτων. O Ben MacDonald από την άλλη θεωρεί ότι ο Νόμος υπάρχει απλά και μόνο για να εξυπηρετεί τους ισχυρούς που τον έφτιαξαν και για να καταδυναστεύει τους αδυνάτους. Για τον Ben ο Νόμος είναι άδικος και είναι χρέος του να τον περιφρονήσει και να τον πολεμήσει. Όσον αφορά τον Pat αυτός έχει γραμμένο το Νόμο εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Υπακούει αποκλειστικά στη δική του ηθική και αν ο Νόμος δεν συμφωνεί μαζί της τόσο το χειρότερο γι’ αυτόν.

 

δ) η οικονομική εκμετάλλευση των εργατών και η πολιτισμική καθυπόταξη των «άλλων» (Ινδιάνων). Παρόλο που η επαίσχυντη Πράξη Μετακίνησης των Ινδιάνων που εκπόνησε ο Andrew Jackson το 1830 δεν αναφέρεται στη σειρά, γίνεται εμφανές πώς η Κατάκτηση της Δύσης προξένησε την Γενοκτονία των Ιθαγενών. Όπως επίσης ότι η οικονομική εκμετάλλευση των εργατών, η αδικία και η ανέχεια τροφοδότησαν τις τάξεις των παρανόμων.

 

Αυτή, μας λέει ο D’Antonio, ήταν η «Κατάκτηση της Δύσης».

 

Γ5. Η αναγωγή των ιστορικών προσώπων σε χαρακτήρες της σειράς.

 

Davy Crockett - Doc Holiday - Geronimo

 

Grant & Sherman - Wild Bill Hickok - John Brown

 

Lewis & Clark - Lincoln - Pinkerton

 

 

Tekumseh - Sittin Bull - Wyatt Erp

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Kit Carson ή ο «Wild» Bill Hickok γίνονται πρωταγωνιστές ενός κόμικς, είναι όμως η πρώτη φορά που το κόμικς αυτό αφηγείται κυρίως την πραγματική τους ιστορία. Ο D’Antonio χρησιμοποιεί το μοτίβο που χαρακτηρίζει τα western του Howard Hawks, το θέμα της αντρικής φιλίας και κατασκευάζει δύο και ενίοτε τρία ζεύγη πρωταγωνιστών. Ο Pat MacDonald με τον Kit Carson, ο Bill Adams με τον Hickok και ο Ben MacDonald με τον Wes Hardin. Κυρίως ο Hickok βέβαια είναι αυτός που μπορεί να θεωρηθεί συμπρωταγωνιστής της σειράς καθώς εμφανίζεται σε 14 περιπέτειες έναντι 7 του Kit Carson, ο οποίος βέβαια πέθανε και σχετικά νωρίς, το 1868. Ο D’ Antonio έχει πει πως ήταν ακριβώς η ρομαντική αύρα με την οποία έχει περιβληθεί ο Hickok ότι κυρίως τον τράβηξε σε αυτόν τον χαρακτήρα. Πράγματι ο Hickok στην σειρά έχει μια σχεδόν «μεταφυσική» παρουσία. Εμφανίζεται πάντα, ως από μηχανής θεός, όταν τα πράγματα βαλτώνουν, όταν η κατάσταση φαίνεται απελπιστική για να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Είναι ανίκητος, δεν αστοχεί ποτέ και εκτελεί υπεράνθρωπα κατορθώματα. Πρόκειται για τον χαρακτήρα της σειράς που βρίσκεται κοντινότερα στους παραδοσιακούς ήρωες των περιπετειωδών fumetti. Ωστόσο ως χαρακτήρας και ο Hickok εξελίσσεται με την πάροδο των ετών, η προσωπικότητά του αλλάζει, γίνεται σκοτεινότερη. Στη σειρά επίσης εμφανίζονται από Αμερικάνοι πρόεδροι (Thomas Jefferson, Lincoln, Grant, Jefferson Davis), στρατηγοί (Custer, Lee, Sherman, Jackson κ.α.), σερίφηδες (Wyatt Erp, Pinkerton, Pat Garrett), πιστολάδες («Wild» Bill Hickok, Wes Hardin), παράνομοι (Sam Bass, Billy The Kid, Jesse James), πιονέροι (Jim Bridger, Davy Crockett), Ινδιάνοι αρχηγοί (Τρελό Άλογο, Καθιστός Ταύρος, Τζερόνιμο κλπ), επιχειρηματίες (Henry Wells), εφευρέτες (Samuel Colt), δημοσιογράφοι (Henry Morton Stanley), φωτογράφοι (Brady) κλπ.

[Bonadrug]

Γ6.

Η εξέλιξη των χαρακτήρων και τα πάθη των ηρώων. Η προσέγγιση του D’Antonio στην ιστορία απομακρύνεται από τα γνωστά στερεότυπα του είδους όπου ο καουμπόι είναι ο ρομαντικός ιππότης και ο Ινδιάνος ο άγριος, όπου ο σερίφης νικάει πάντα τον παράνομο και όπου στο τέλος ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Οι χαρακτήρες της σειράς γίνονται συμπαθείς λιγότερο για τα ανδραγαθήματά τους και περισσότερο για τα πάθη τους. Ο Pat MacDonald θρηνεί τους γονείς του που δεν πρόλαβε να δει ζωντανούς, παραιτείται από τους Rangers για λόγους συνείδησης, βλέπει τη Regina Duarte με την οποία σχετίζεται αισθηματικά να θυσιάζεται για να τον σώσει, σκοτώνει κατά λάθος έναν από τους καλύτερούς του φίλους. Ο Bill Adams χάνει τον πατέρα του (Το Χρυσάφι της Καλιφόρνια), την πίστη του στη ανθρώπινη Δικαιοσύνη (Η Μεγάλη Περιπέτεια), τον καλύτερό του φίλο (Φθινοπωρινός Άνεμος) και γίνεται αλκοολικός. Ο Ben MacDonald θρηνεί τη Lily, για χάρη της οποία έζησε τη νιότη του στη παρανομία. Υπάρχουν πάρα πολλές συγκινήσεις στην «Κατάκτηση» ικανές να συγκλονίσουν τους έφηβους αναγνώστες στους οποίους πρωτίστως απευθυνόταν η σειρά: Θυμίζω τη σκηνή της επίθεσης στο Lawrence (Κάνσας) όπου μια οικογένεια δολοφονείται απλώς γιατί βρέθηκε εκεί και ο D’Antonio μας δίνει ένα καρέ με ένα μωρό να ψελλίζει «μαμά…μαμά» δίπλα στην άψυχη μητέρα του ενώ στο βάθος η πόλη φλέγεται. Όλα αυτά απείχαν παρασάγγας από τα συνήθη fumetti western του Bonelli και των EsseGesse. Μπορεί σε ένα σημερινό αναγνώστη κόμικς να μη προξενούν ιδιαίτερη εντύπωση, μιλάμε όμως για ένα κόμικς με ηλικία 40 ετών που εμφανίστηκε όταν τα κόμικς τα διάβαζαν κυρίως παιδιά. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να εκτιμηθεί η αξία του.

 

Γ7. Το εξαιρετικά δουλεμένο continuity της σειράς. Ναι μεν τα τεύχη της σειράς είναι αυτοτελείς περιπέτειες - ως επί το πλείστον, βρίσκονται όμως σε μια σειρά διαδοχής, η κάθε περιπέτεια κουβαλά και προϋποθέτει τις προηγούμενες και έχει νόημα μόνο σε σχέση με αυτές. Σε αντίθεση με τις ιστορίες του Tex, οι οποίες είναι αυτοτελείς σταματημένες στο χρόνο περιπέτειες, η κάθε νέα περιπέτεια της «Κατάκτησης» διαθέτει στοιχεία της πλοκής που τη συνδέουν με τις προηγούμενες, τόσο την αμέσως προγενέστερη όσο και τις παλαιότερες. Η επιλογή αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία αν αναλογιστούμε πως α) η σειρά ήταν μηνιαία στην ιδανική περίπτωση – στην πραγματικότητα το ένα τεύχος (στην αρχική έκδοση) μπορεί να απείχε από το άλλο αρκετούς μήνες και β) λόγω της εναλλαγής των κεντρικών χαρακτήρων των ιστοριών μια περιπέτεια π.χ. με τον Bill Adams μπορεί να δημοσιευόταν πολλούς μήνες μετά την τελευταία. Πώς επιτυγχάνεται η σύνδεση των ιστοριών: α) βασικά αυτή γίνεται δυνατή μέσω των περιπλανώμενων δευτερευόντων χαρακτήρων είτε αυτοί είναι ιστορικά πρόσωπα (Conty, Hickok, Carson) είτε ανήκουν στη μυθοπλασία της σειράς (Abele, Mac, Belinda). Αυτοί αλληλεπιδρούν πότε με τους MacDonald πότε με τον Adams και αναφέρονται στις προηγούμενες περιπέτειες τους, β) η χρονική αλληλουχία των περιπετειών είναι αυστηρή. Η εκάστοτε καινούργια περιπέτεια ενός ήρωα αρχίζει εκεί που τελείωσε η προηγούμενη. Π.χ. στο τέλος του Παραλία χωρίς Τέλος, ο Ben αρχίζει το ταξίδι της επιστροφής του μετά την απόδρασή του από τους Nootka, ταξίδι το οποίο ολοκληρώνεται στην επόμενη περιπέτεια του με τίτλο Το Χαμένο Ποτάμι, γ) τεχνικές όπως το flash-back για την κάλυψη των γεγονότων που διέφυγαν δεν είναι συχνές αν και δεν αποκλείονται (Σιωπηλές Πόλεις).

 

Γ8. Το Ιστορικό Δεδικασμένο. Σε αντίθεση με τους συνήθεις ήρωες και χαρακτήρες των κόμικς, οι περιπέτειες των οποίων αν δεν χαρακτηρίζονται από αίσια έκβαση, τουλάχιστον εξελίσσονται ανάλογα με τις επιλογές τους, στην «Κατάκτηση» έχουμε την ιδιαιτερότητα του «μάταιου» αγώνα των ηρώων. Πραγματικά, ο D’Antonio έχει βάλει τους ήρωες του να αγωνίζονται να αποτρέψουν την ιστορική νομοτέλεια κι έτσι βγαίνουν διαρκώς χαμένοι. O Brett Mac Donald δεν προλαβαίνει να εμποδίσει τη μάχη του Tippecanoe, ο Bill Adams δε θα φθάσει εγκαίρως στο Tombstone για να ενημερώσει τον Bill Hickok για τον Jack McCall, δε θα σώσει τον Sam Bass από τη μοίρα του, ούτε θα δει τους Nez Perce να φθάνουν στον Καναδά. Ο Pat MacDonald δεν θα αποτρέψει τον πόλεμο των Ute, όπως και ο Ben MacDonald δεν θα εμποδίσει τη δολοφονία του Billy The Kid. Παρ’ όλες τις προσπάθειες τους οι ήρωες της Κατάκτησης βρίσκονται πάντα στη πλευρά των ηττημένων. Μάταια προσπαθούν να αποτρέψουν τα γεγονότα, να τα ωθήσουν σε διαφορετική κατεύθυνση. .

 

Γ9. Η αντισυμβατική οπτική της Ιστορίας. Η «Κατάκτηση» είναι ένα «αριστερό» fumetti, όπως και να το δει κανείς. Εκτός από το γεγονός ότι ο συνδημιουργός Calegari ήταν πολιτευτής του Κ.Κ.Ι. μπορεί να ανιχνεύσει κανείς τις πολιτικές πεποιθήσεις του D’Antonio διάσπαρτες τόσο στην εξέλιξη των ιστοριών όσο και στις ατάκες που βάζει στα στόματα των ηρώων του. Στο «Κίτρινο Δηλητήριο» εκφέρεται η άποψη πως ο μόνος αληθινός και νόμιμος ιδιοκτήτης του κρατικού χρυσού της Ομοσπονδίας είναι ο λαός του Νότου. Ακόμη είναι πιο πιθανό να πετύχεις ξανθό Ινδιάνο στην «Κατάκτηση» παρά τίμιο σερίφη, τραπεζίτη ή κεφαλαιοκράτη. Οι περισσότεροι πολιτικοί, στρατιωτικοί, σερίφηδες, δικαστές στη σειρά παρουσιάζονται ως κυνικοί, σωβινιστές, μιλιταριστές, φανατικοί, λαμόγια. Όχι όμως μόνο αυτοί αλλά και οι κάθε λογής μικρο-ιδιοκτήτες, μαγαζάτορες κλπ. Τόσο μέσω του τυπάζ (κακομούτσουνοι) όσο και μέσω των ιδιοτήτων που τους αποδίδονται (άβουλοι, ρουφιάνοι, μισαλλόδοξοι, πιόνια, ρατσιστές κλπ) φαίνεται η αποστροφή του D’Antonio για την κάστα τους. Εδώ πρέπει να πούμε πως η αντισυμβατική οπτική είναι ίδιον των καλύτερων στιγμών της παράδοσης του western, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση την Ταχυδρομική Άμαξα (Stage Coach, 1939) του John Ford, όπου όλοι οι χαρακτήρες που έχουν μια κοινωνικά αποδεκτή ιδιότητα είναι αρνητικοί και το αντίστροφο.

 

Εντύπωση προκαλεί και η θέση του D’Antonio στο ζήτημα του Εμφυλίου. Δε διστάζει να δείξει πως Βόρειοι και Νότιοι, δοθείσης της ευκαιρίας, μπορούσαν να είναι καλά κουμάσια και οι δυο τους και πως εν τέλει η μοίρα των εγχρώμων ήταν το λιγότερο που απασχολούσε τη πολιτική και στρατιωτική διοίκηση της Ένωσης. Παρέα με την αντισυμβατική ιστορική ματιά υπάρχει και μια αντισυμβατική ηθική. Ένας από τους πρωταγωνιστές της σειράς βοηθάει ένα κακοποιό να δραπετεύσει απλά και μόνο γιατί μαγεύτηκε από τις αναβατικές του δεξιότητες. Η χήρα ενός δολοφονηθέντος κτηνοτρόφου, δολοφονεί με τη σειρά της τον τραπεζίτη που θεωρεί υπεύθυνο για τη δυστυχία της, καίει όλα τα χρεόγραφα και αποχωρεί ήσυχα κι ωραία. Η Belinda Hall εξηγεί στον Adams ότι δεν επιθυμεί το γάμο αλλά μια ελεύθερη σχέση. O Hickok δηλώνει μέσες άκρες ότι δεν έχει πρόβλημα να σκοτώσει οποιονδήποτε αρκεί να είναι άντρας, ξεμέθυστος και να τον βλέπει κατάματα

 

Υπάρχει επίσης μια διάχυτη αντιμιλιταριστική και φιλοϊνδιάνικη νότα στο έργο, η οποία του δίνει και μια τραγική διάσταση, δεδομένης της μοίρας των ιθαγενών. Σε αυτό το θέμα το κόμικς ιδεολογικά συγγενεύει με φιλοϊνδιάνικες ταινίες όπως ο Στρατιώτης Μπλου, το Μεγάλο Ανθρωπάκι, το Χορεύοντας με τους Λύκους. Θέματα επίσης όπως ο εμφύλιος, ο ρατσισμός, η Ku Klux Klan, η γενοκτονία των Ινδιάνων, η τυφλή βία και ο φανατισμός, ο κανιβαλισμός, οι προσπάθειες εκχριστιανισμού των Ινδιάνων μέσω των ιεραποστολών, το σεξ ακόμα, δεν ήταν εκείνη την εποχή ιδιαίτερα δημοφιλή - αν δεν ήταν ταμπού για τους σεναριογράφους του είδους.

 

Ωστόσο: πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας α) ότι το έργο είναι από 30 έως 40 ετών και ότι β) είναι ένας περιπετειώδες κόμικς μαζικής κυκλοφορίας. Επομένως από τις νεότερες κατακτήσεις και προσεγγίσεις της ιστοριογραφίας όπως είναι η ιστορία της καθημερινής ζωής, των γυναικών, των μεταναστών, των σκλάβων, των νοοτροπιών λίγα στοιχεία θα εντοπίσει κανείς στη σειρά. Η «Κατάκτηση» είναι πιστή στην παραδοσιακή πολιτικοστρατιωτική ιστορία - στην αντι-ηρωική όμως εκδοχή της.

[Bonadrug]

Τα χρονικά πλαίσια και το τέλος της σειράς

 

Η πρώτη και η τελευταία σελίδα της σειράς

 

 

Όπως είπαμε η σειρά ξεκινά το 1804 και στο πρώτο επεισόδιο παρακολουθούμε την ιστορική εξερευνητική αποστολή των Lewis & Clark. Το τελευταίο επεισόδιο της σειράς διαδραματίζεται το 1893 όπου ένας Pat MacDonald, 87 ετών πια, αποφασίζει να μαζέψει όλη την οικογένεια του στο ράντζο του. Το ιστορικό φόντο είναι η μεγάλη κούρσα για τη γη στην Oklahoma, η οποία αποτελεί και τη σεναριακή βάση της ταινίας Far and Away (1992) με τον Τom Cruise και την Nicole Kidman. Στο ερώτημα αν η σειρά περιλαμβάνει στα 75 επεισόδια της όλα τα γνωστά γεγονότα της περιόδου η απάντηση είναι αρνητική. Πολλές ιστορίες, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο σημαντικές, έχουν μείνει από έξω ή τυγχάνουν απλής αναφοράς: Ο αποικισμός του Texas από τον Stephen Austin, της Utah από τον Brigham Young, η εξέγερση των Ινδιάνων Creek του 1812 κλπ. έχουν μείνει απ’ έξω. Πολλά τέτοια χαμένα επεισόδια αναφέρονται διεξοδικότερα στο «Αρχείο της Δύσης»: π.χ. οι Σφαγές στη Minnesota, στο Camp Grant κλπ. Στο ερώτημα πάλι αν η «Κατάκτηση της Δύσης» θα μπορούσε να συνεχίσει και πέρα από το 1893 η απάντηση είναι αναντίρρητα θετική. Αρκετά επεισόδια της «μυθολογίας» του West συμβαίνουν μετά: η δράση της συμμορίας των Dalton, του Butch Cassidy και του Sundance Kid, η ιστορία του Apache Kid, ο ισπανοαμερικανικός πόλεμος του 1898, η Μεξικανική Επανάσταση κλπ. Για αρκετό καιρό ο D’Antonio φλέρταρε με την ιδέα να συνεχίσει την παράλληλη ιστορία των McDonald και των Ηνωμένων Πολιτειών και στον 20^ο αιώνα, τελικά όμως αποφάσισε πως η κούρσα της Oklahoma για την διεκδίκηση της τελευταίας ελεύθερης έκτασης της αμερικανικής ενδοχώρας ήταν ένα ταιριαστό τέλος. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι και η τηλεοπτική σειρά Into The West, παραγωγή του Spielberg και της Dreamworks επίσης καταλήγει την εξιστόρηση των γεγονότων του West στο ίδιο σημείο!

 

Είναι σημαντικό να δούμε και το πώς καταλήγει η σειρά γιατί η αλήθεια είναι πως κλείνει κάπως απότομα. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν υπήρξε κάποια πτώση στις πωλήσεις και ο D’Antonio έλαβε κάποιου είδους περιθώριο τευχών για να κλείσει τη σειρά. Ωστόσο από το τεύχος 66 (ελληνική αρίθμηση) και μετά βλέπουμε μια βιασύνη στο κλείσιμο των εκκρεμοτήτων της ιστορίας. Ο Ben MacDonald γυρίζει στο ράντσο στο Texas μετά από 20 χρόνια περιπλανήσεων, παντρεμένος και ενώ η επικήρυξη του έχει αρθεί, o Adams εγκαθίσταται με την Belinda σε μια έπαυλη στο Arkansas και παραιτείται, οριστικά αυτή τη φορά, από το πρακτορείο Pinkerton. Ο Pat MacDonald περιμαζεύει το μικρό γιο του από το στρατό, όπως και τον τελευταίο αδέσποτο χαρακτήρα της σειράς, τον Mac και όλη κομπανία μαζεύεται για τον αποχαιρετισμό στους αναγνώστες, που γίνεται μάλιστα μπροστά στα μνήματα των γονιών του Pat. Σε αυτά τα τελευταία τεύχη, ο ρυθμός είναι καταιγιστικός, οι υποθέσεις επικεντρώνονται στους χαρακτήρες της σειράς και τα ιστορικά γεγονότα μπαίνουν στο φόντο. Χαρακτήρες σαν τον Butch Cassidy και τον Sundance Kid, τον Kid Curry, τον Tom Horn, την Cattle Kate και τον Jim Averill κάνουν απλές cameo εμφανίσεις χωρίς πραγματικά να συμμετέχουν στην πλοκή των ιστοριών.

 

Το θέμα με τις ηλικίες των ηρώων

 

Το κυριότερο προβληματάκι της σειράς είναι βέβαια η αργή γήρανση του Pat MacDonald. Δεν αφορά όλη τη σειρά αλλά σίγουρα αφορά τα 12 τουλάχιστον πρώτα τεύχη της. Ο Pat γεννιέται το 1806, όταν συμβαίνει η μάχη του Άλαμο είναι 30 χρονών και εικονογραφείται ως 18αρης, όταν παραιτείται από τους Rangers είναι 39 ετών και απεικονίζεται ως το πολύ τριαντάρης. Όταν κάνει πρόταση γάμου στην Brenda είναι 48 ετών και δε φαίνεται ούτε 35! Αυτό βέβαια είναι ένα απλό πταίσμα σε σχέση με τις ηλικίες των ηρώων στα αμερικάνικα κόμικς. Παραταύτα είναι ένας σκόπελος που θα μπορούσε να αποφύγει ο D’ Antonio τοποθετώντας τη γέννηση το 1816. Ή βάζοντας τους Brett και Sicaweja να έχουν ακόμα ένα παιδί. Η γέννηση τοποθετείται τόσο νωρίς ώστε να έρχεται σε αναλογία με την πραγματική ιστορία της Sacagawea, από την άλλη η πραγματική Shoshone είχε ακόμα ένα παιδί, ένα κορίτσι, που κάποια στιγμή χάνονται τα ίχνη του. Θα μπορούσε κι o D΄Antonio να πράξει το ίδιο, να εμφανίσει δηλαδή ακόμα ένα τέκνο. Φαίνεται πως θεώρησε πως η μοναχικότητα είναι ποιοτικό χαρακτηριστικό για έναν ήρωα του West. Όπως είπαμε, μετά από μερικά τεύχη το θέμα είναι λήξαν και ο MacDonald εικονογραφείται ως πενηντάρης – πενηνταπεντάρης. Κατά το τέλος της σειράς πάλι όταν τα χρόνια έχουν πράγματι περάσει για τον γερο-Pat, η μορφή του ναι μεν ανταποκρίνεται στην ηλικία του, από την άλλη του αποδίδονται ιδιότητες και ικανότητες άνδρα τουλάχιστον 20 χρόνια νεότερου. Π.χ. στο τελευταίο τεύχος, αν και 87 ετών ο Pat, παρέα με ένα ακόμα ραμολιμέντο, τον Mac, είναι σε θέση να ιππεύουν για αρκετές ώρες και να μπλέκουν σε περιπέτειες. Ε, εντάξει ήρωας των κόμικς, είναι διάολε, κι ας μη παραβλέπουμε πώς πέρασε όλη του τη ζωή στην εξοχή!

 

Ένας άλλος ήρωας της σειράς έχει το αντίστροφο πρόβλημα. O Ben MacDonald παρόλο που δεν μπορεί να γεννήθηκε πριν από το 1854 εμφανίζεται ως δεκαεξάρης το 1865 με το τέλος του Εμφυλίου. Και εδώ το θέμα αφορά ένα τεύχος, το Κίτρινο Δηλητήριο, άντε δυο, αφού και στο Φλόγες του Πολέμου, o Ben αντί για εφτά χρονών που πρέπει να είναι στη συγκεκριμένη ιστορία, μοιάζει τουλάχιστον δέκα!

 

 

 

Δ. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

 

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της εποποιίας του γουέστ: η σφαγή του 7ου Συντάγματος Ιππικού του Κάστερ στο Little Bighorn

 

Τελικά που ακριβώς έγκειται η αξία της «Κατάκτησης της Δύσης»; Ποια είναι τα στοιχεία που προκαλούν αυτή τη συναισθηματική σχέση ανάμεσα στην ιστορία και τους αναγνώστες; Σκεφτείτε ότι ολόκληρος Bonelli σε συνέντευξη του, παραδέχεται πως ανάμεσα στις δεκάδες σειρές και ιστορίες που έχει δημοσιεύσει για πάνω από 40 χρόνια ο εκδοτικός του οίκος, η σειρά με την οποία ο ίδιος αισθάνεται περισσότερο δεμένος, η σειρά για την οποία νοιώθει περισσότερο περήφανος, δεν είναι άλλη από την «Κατάκτηση».

 

Φαίνεται πάντως πως ο Έλληνας εκδότης είχε αντίληψη της σημασίας και αξίας της σειράς, όπως προκύπτει από τη διαφημιστική καταχώρηση που συναντάμε σε άλλα περιοδικά του ιδίου, με την ευκαιρία της επανακυκλοφορίας της σειράς το 1981. Γράφει συγκεκριμένα (από το περιοδικό Μαμούθ, τχ. 6 / Ιούλιος 1981):

 

«Η μεγαλύτερη εποποιία της σύγχρονης εποχής, φτιαγμένη από τους καλύτερους καλλιτέχνες και σκιτσογράφους, γεμάτη περιπέτειες και δράση, θα είναι και πάλι κοντά σας κάθε μήνα. Αυτή η μοναδική σε ολόκληρο τον κόσμο έκδοση που ήδη κυκλοφορεί σε πάνω από 40 χώρες δεν είναι μια τυχαία σειρά ή ένα κόμικ ευκαιρίας. Είναι φτιαγμένη πάνω σε αληθινά περιστατικά και σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα που την κάνουν να είναι ζωντανή και δυναμική τόσα χρόνια μετά. Είναι ο αγώνας του ανθρώπου για την επιβίωση και την εξέλιξη του. Είναι η αναζήτηση ενός άλλου κόσμου, καλύτερου και δικαιότερου. Δεν πρέπει κανένας να χάσει έστω και ένα τόμο αυτής της εκπληκτικής σειράς. Συναρπάζει όλους όσους τη διαβάζουν έστω και μια φορά. Θα είναι το ξεχωριστό βιβλίο της βιβλιοθήκης σας»

 

Σήμερα με πάνω από 40 έτη να έχουν περάσει από τότε που η σειρά άρχισε να κυκλοφορεί μπορούμε πια να επανεξετάσουμε τη θέση και τη σημασία της στην εξέλιξη των fumetti αλλά και των ευρωπαϊκών western κόμικς εν γένει. Το βασικό ερώτημα είναι φυσικά αν η σειρά «διαβάζεται» σήμερα. Δεν ήμουν σίγουρος μέχρι που για τις ανάγκες αυτού του κειμένου την ξαναδιάβασα ολόκληρη. Δεν μπορώ να πω πώς όλα τα τεύχη αντέχουν το ίδιο στο χρόνο αλλά σε γενικές γραμμές κανένα τεύχος δε με κούρασε - ενώ είναι τόσα πολλά τα κόμικς γενικά που παρατάω στις πρώτες σελίδες τους. Η μεγάλη δύναμη της σειράς είναι φυσικά το σενάριό της. Όπως και να το κάνουμε πρόκειται για μια ωραία ιδέα! Για μια καλή ιστορία! Το γεγονός ότι το σενάριο κάθε τεύχους είναι τόσο εξαντλητικά δουλεμένο ακόμα και σε επίπεδο ρεπεράζ και η διαδοχή των καρέ έχει γίνει με την εντέλεια άψογα εκτελεσμένου ρακόρ (συγγνώμη για την κινηματογραφική ορολογία - μου είναι απλά πιο οικεία). Υπάρχει μια αναλογία κειμένων – εικόνας που ποικίλει ανάλογα με τις ανάγκες της πλοκής αλλά σε καμία περίπτωση δεν δημιουργεί πνιγηρές καταστάσεις για κανένα από τα δυο συστατικά των κόμικς. Στην πλοκή δεκάδες σκηνές σου φέρνουν ένα περίεργο déjà vu αφού ουσιαστικά ο D’Antonio έχει ανθολογήσει δεκάδες ταινίες western και έχει εντάξει δημιουργικά σκηνές και μοτίβα τους στην αφήγησή του. Οι ειδικοί φουμετολόγοι στη γείτονα χώρα έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως η «Κατάκτηση» ουσιαστικά συνετέλεσε στην ενηλικίωση του genre, είναι το μοντέρνο γούεστερν το οποίο θα αποτελέσει τη μαγιά από την οποία θα προκύψουν τα πιο σύγχρονα Ken Parker και I Protagonisti. Πρέπει επίσης να πούμε πως η σειρά στην εποχή της δεν πούλαγε τρελά. Με ξεχνάμε πως τότε η Ιταλία κατανάλωνε πραγματικά δεκάδες εκατομμύρια fumetti κάθε εβδομάδα – μόνο το Topolino πούλαγε 1 εκατομμύριο, ενώ 600.000 αντίτυπα «φεύγανε» σε κάθε νέα περιπέτεια του Tex. Ούτε λόγος φυσικά για τα πολυθεματικά (τύπου Αγόρι και Μπλεκ) περιοδικά σαν τα Il Monello και L’Intreprido! Αυτά μπορεί να πλησίαζαν και τα δυο εκατομμύρια αντίτυπα! Η «Κατάκτηση» λοιπόν δεν είχε τόσο πολλούς αναγνώστες, είχε όμως τους πιστότερους ακόλουθους. Γι’ αυτό και μέχρι σήμερα έχει κάνει τουλάχιστον 4 πλήρεις εκδόσεις, χώρια τα τεύχη που έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες.

[Bonadrug]

Ε. ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ

Οι βασικοί ήρωες είναι τα μέλη της οικογένειας του γιου του Brett McDonald, του Pat McDonald, ο οποίος χαρακτηριστικά έχει επιλεγεί από τον D’Antonio να έχει μητέρα Ινδιάνα.

Ε1. Ο Brett McDonald και η Sicaweja.

Ο Brett MacDonald φθάνει στην Αμερική το 1084 σε ηλικία περίπου 17-18 χρονών (δεν διευκρινίζεται). Για καλή του τύχη γνωρίζεται με τον λοχαγό Clark που την επόμενη μέρα ξεκινάει με εντολή του προέδρου Τζέφερσον την διάσημη εξερευνητική του αποστολή στην ενδοχώρα της ηπείρου. Ο Clark θα πάρει μαζί του τον νεαρό, ο οποίος έχει ιδιαίτερο ταλέντο στη ζωγραφική. Η αποστολή στην πορεία της θα συναντήσει μια νεαρή Shoshone, την Sicaweja, η οποία συνδέεται αισθηματικά με τον Brett. Ο Brett αναγκάζεται να παλέψει για το χέρι της νεαρής Ινδιάνας, και τελικά κερδίζει το δικαίωμα να την κάνει γυναίκα του. Για χατίρι της ο Brett εγκαταλείπει στην επιστροφή την αποστολή και μένει στην περιοχή των Shoshone (στην κοιλάδα του Missouri) με την Sicaweja και τον νεογέννητο γιο τους, Patrick. Ο Brett ασχολείται με το εμπόριο της γούνας και αγωνίζεται να αντέξει τον ανταγωνισμό των μεγάλων εταιρειών. Μετά το θάνατο του Μικρού Λύκου, αδελφού της Sicaweja και αρχηγού των Shoshone, η οικογένεια μετακομίζει στην κοιλάδα του Ohio, την οποία επίσης θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει όταν η υγεία της Sicaweja επιδεινώνεται. Έτσι η οικογένεια μετοικεί στο Τέξας όπου θα μπουν τα θεμέλια του ράντσου των MacDonald, γύρω από το οποίο εξελίσσονται αρκετές από τις περιπέτειες της σειράς. Ο Brett και η Sicaweja θα πεθάνουν στο Άλαμο αντιστεκόμενοι στην επίθεση των στρατευμάτων του Santa Anna. Τα σώματά τους θα μαζέψει ο Μεξικάνος Manuel, επιστάτης του ράντσου τους, ο οποίος θα τα μεταφέρει και θα τα θάψει στη πλαγιά που βλέπει προς το σπίτι τους.

Ε2. O Pat McDonald.


 

Γεννήθηκε στη κοιλάδα του Missouri το 1806, σε ένα χωριό των Shoshone. Ο πατέρας του Ιρλανδός, η μάνα του μια Shoshone. Αργότερα μετακομίζει με την οικογένεια του πρώτα στο Ohio και μετά στο Texas. Η διπλή καταγωγή του πολλές φορές θα τον θέσει στο στόχαστρο πουριτανών (βλ. Η Περίπολος). Το σκάει από το σπίτι γύρω στα 16 (οι ηλικίες με τον Pat MacDonald είναι κάτι το σχετικό) και κάνει τον κυνηγό γούνας παρέα με τον καλύτερό του φίλο, Kit Carson. Όταν μαθαίνει για την εκστρατεία του Santa Anna εναντίον του Texas, φεύγει εσπευσμένα για τα πάτρια εδάφη μόνο και μόνο για να βρει τους τάφους των γονιών του. Βοηθάει τους Τεξανούς να υπερασπιστούν την πατρίδα τους και μετά κατατάσσεται στους Texas Rangers, όπου υπηρετεί για 9 χρόνια. Τα αισθήματά που νιώθει για μια παράνομο, τη Regina Duarte τον ωθούν σε παραίτηση. Συμμετέχει στην εκστρατεία του Fremont για την κατάκτηση της California το 1846. Κατόπιν τον βρίσκουμε στο Independence του Missouri, όπου γνωρίζει την Brenda Adams, την οποία βοηθά στην αναζήτηση του χαμένου άντρα της. Για ένα διάστημα θα αράξει στο Fort Bridger κάνοντας τον ιχνηλάτη για τον στρατό. Όταν αποφασίζει επιτέλους να επιστρέψει στο Texas συνταράσσεται από την απαγωγή της Brenda Adams (την οποία φιλοξενεί στη φάρμα του) από μια συμμορία Comanche και αποφασίζει να την παντρευτεί και να μείνει μαζί της μόνιμα. Όταν κατά λάθος σκοτώνει τον παλιό του φίλο Daniel Ross αποφασίζει να κρεμάσει τα όπλα του. Στα γεγονότα του εμφυλίου δεν επιδιώκει εμπλοκή. Ασχολείται με την επέκταση της φάρμας του και αποκτά δυο γιους τον Ben (γ. 1854) και τον Brett (γ. 1857).

Ο Pat MacDonald είναι σαφέστατα ένας δύσκολος άνθρωπος. Από μικρός έλκεται από την ελεύθερη, αδέσμευτη και χωρίς κοινωνικές συμβάσεις ζωή των κυνηγών. Εντελώς ξεροκέφαλος, επιθυμεί να γίνεται το δικό του ακόμα και όταν όλα συνηγορούν για το αντίθετο. Μετά το θάνατο των γονιών του αναζητώντας μια άγκυρα – έχει μείνει εντελώς μόνος στον κόσμο – μένει στην πατρίδα του και υπηρετεί στους Texas Rangers, η δικαιοδοσία των οποίων του δίνει τη δυνατότητα να περιπλανάται με το όπλο στα χέρια, όπως του αρέσει. Όταν αντιλαμβάνεται ότι ο Νόμος δεν είναι πανάκεια και ότι καμιά φορά η εφαρμογή του δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει, εγκαταλείπει το Σώμα για να επιστρέψει στη μεθόριο. Είναι ρέμπελος, αγροίκος, πείσμων, εκδικητικός, ακοινώνητος. Δεν ζει ποτέ σε κάποια πόλη ή χωριό παρά μόνο σε ερημιές, σε συνοριακά φυλάκια και στα badlands του Texas. Δεν έχει κάποιο side-kick όπως οι περισσότεροι χαρακτήρες των comics αλλά προτιμά να δρα μοναχικά. Κι ένας λόγος είναι να δέχεται όλο το ρίσκο ο ίδιος - και όχι οι άλλοι. Δεν ανακατεύεται στις μεγάλες διαμάχες της εποχής του (εμφύλιος), τις οποίες αδυνατεί να αντιληφθεί σε όλες τους τις διαστάσεις, όπως ο Adams. Όταν όμως το άδικο χτυπάει την πόρτα του, ορθώνει πάντα το ανάστημά του. Δεν κρύβει τη μισή ινδιάνικη καταγωγή του και δεν κατηγορεί τους Ινδιάνους για τις επιδρομές ενίοτε και για τις δολοφονίες που διαπράττουν γιατί αντιλαμβάνεται πως οι ερυθρόδερμοι λογοδοτούν σε ένα ηθικό κώδικα διαφορετικό των λευκών. Βέρος αντιεξουσιαστής, δεν έχει τον παραμικρό σεβασμό απέναντι σε επίσημους του στρατού ή του κράτους. Όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι ο MacDonald κάνει πάντα αυτό που ξέρει καλύτερα: του κεφαλιού του (βλ. χαρακτηριστικά το τχ. 27: Οι Τυχοδιώκτες).

Ε3.

 

Η Brenda Adams. Γεννημένη ανάμεσα στο 1818 και στο 1820 (κατ’ εκτίμηση). Νεαρή δασκάλα από τη Virginia που όταν σταματάει να έχει νέα από τον άντρα της (που είχε ακολουθήσει ένα καραβάνι για την California) αποφασίζει να τον αναζητήσει. Τα χρήματά της ωστόσο την έφθασαν μόνο μέχρι το Independence του Missouri, όπου αναγκάζεται να εργαστεί σε ένα εμπορικό για να ζήσει το 13χρονο γιό της. Εκεί η οικογένεια Adams θα γνωρίσει τον Pat MacDonald, ο οποίος θα τη θέσει υπό την προστασία του. Αρχικά θα ψάξει να βρει τον πατέρα της οικογένειας και μετά την άτυχή έκβαση της αναζήτησης αυτής, θα προσφέρει στέγη στην οικογένεια στο ράντσο του στο Texas. Εκεί η Brenda θα μεγαλώσει το γιό της με τη βοήθεια του γέρο-Manuel που ήταν στη δούλεψη και των γονέων του Pat. Το 1854 τελικά ο Pat θα αποφασίσει να της κάνει πρόταση γάμου και να εγκατασταθεί μόνιμα στο Τέξας. Θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για την Brenda να εξημερώσει τα ατίθασα Shoshone γονίδια των MacDonald κι έτσι καρτερικά παρακολουθεί τον άντρα της και τα παιδιά της να λείπουν για μήνες και χρόνια σε αναζήτηση περιπετειών χωρίς να έχει νέα τους. Η ίδια επιλέγει να υπομένει καρτερικά και να λειτουργεί ως φάρος που θα θυμίζει στους MacDonald ότι κάπου έχουν ένα σπίτι.

H Brenda Adams συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά και διατελεί το ρόλο που επιφυλάσσει για τη γυναίκα το γουέστερν εν γένει, όπως διαμορφώθηκε ως genre μέσα από τα pulp φυλλάδια και την κινηματογραφική παραγωγή. Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Andre Bazin το γουέστερν «καθιερώνει και επιβεβαιώνει τη γυναίκα ως ιέρεια των κοινωνικών αρετών, που ο χαοτικός ακόμα αυτός κόσμος είχε τόσο μεγάλη ανάγκη. Η γυναίκα εξασφαλίζει το φυσικό μέλλον, αλλά και τις ηθικές βάσεις της κοινωνίας, μέσα από το οικογενειακό δίκαιο, στο οποίο είναι προσκολημμένη όπως η ρίζα μέσα στη γη» (Bazin, 66).

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 24, 2016 από bonadrug

[Bonadrug]

Ε4. O Bill Adams.



Γεννημένος στο Richmond της Virginia γύρω στο 1836. Μητέρα του είναι η Brenda και πατέρας του ο George Adams. Διασχίζει με καραβάνι την ενδοχώρα από το Missouri στην California και τελικά βρίσκει τον αγνοούμενο πατέρα του μόνο και μόνο για να τον παρακολουθήσει να θάβεται κάτω από σωρούς βράχων σε μια κατολίσθηση. Στη συνέχεια ακολουθεί την μητέρα του στο Texas στο ράντσο των MacDonald. Στα 18 του κατατάσσεται στο στρατό αναζητώντας δόξα και περιπέτειες. Σύντομα ξεχωρίζει και γίνεται λοχίας. Αηδιασμένος όμως από τις πρακτικές του στρατού απέναντι στους Ινδιάνους παραιτείται και αφού για λίγο διάστημα δουλεύει στην Overland Mail Company, τελικά συναντά τον Alan Pinkerton και γίνεται πράκτοράς του. Θα κάνει τον κατάσκοπο για λογαριασμό της Ένωσης κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου. Μετά τον πόλεμο θεωρεί απαξιωτική τη δουλειά του ντετέκτιβ και παραιτείται για να γίνει το μάτι και το αυτί του αρχηγού του στρατεύματος και μελλοντικού προέδρου Ulysses Grant, όπως και επίσημος μεσολαβητής του σε ότι αφορά τις επαφές με τους Ινδιάνους. Συνδέεται με χρόνια στενή φιλία με τον «Άγριο» Bill Hickok και έχει μια έντονη και ιδιόμορφη συναισθηματική σχέση με την Belinda Hall. Από την άλλη δύο είναι οι μεγάλοι του αντίπαλοι στη σειρά, με τους οποίους μάλιστα αναπτύσσει μια προσωπική βεντέτα: ο Alan Hall και ο Jesse James!

Ο Adams μπορούμε να πούμε ότι είναι ένας άνθρωπος του 20^ου αιώνα τοποθετημένος κριτικά απέναντι στα στραβά του 19^ου αιώνα. Οι γνώμες του και οι απόψεις του, ρομαντικές και ιδεαλιστικές, είναι μπροστά από την εποχή τους και για αυτό καταντά ιδιαιτέρα φορτικός και κουραστικός στους πολιτικούς και στρατιωτικούς με τους οποίους νταραβερίζεται τον περισσότερο καιρό. Συνήθως αναλαμβάνει να συμβιβάσει δυο αντιμαχόμενες πλευρές (στρατό και Ινδιάνους κυρίως) και να συγκεράσει τις απόψεις τους ειρηνικά αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να εκνευρίζει όλο τον κόσμο. Ιδιαίτερα έντονη είναι η σχέση του με τον Στρατηγό Custer, ο οποίος δεν θέλει να βλέπει τον Adams στα μάτια του.

Ο Adams είναι αγνωστικιστής, ουμανιστής, πασιφιστής με βαθιά πίστη σε έννοιες όπως Νόμος και Δικαιοσύνη. Θεωρεί πως έχει προσωπική ευθύνη για ότι στραβό συμβαίνει στον κόσμο και το έχει βάρος στη συνείδησή του. Πιστεύει πως έχει χρέος να παλεύει για έναν καλύτερο κόσμο αλλά δεν είναι και αιθεροβάμων: γνωρίζει καλά πως ίσως αυτός ο κόσμος να μην έρθει ποτέ. Σιχαίνεται τους στρατιωτικούς και τους θεωρεί συλλήβδην χασάπηδες. Δεν χρησιμοποιεί το όπλο του παρά σαν τελευταία λύση και μόνο για να αμυνθεί. Είναι (σχεδόν) πάντα περιποιημένος, καλλωπισμένος και ντυμένος στην τρίχα, ένας αληθινός δανδής. Ωστόσο επειδή οι προσωπικότητες των χαρακτήρων της «Κατάκτησης» μεταβάλλονται με την πάροδο των ετών, κάποια στιγμή κι ο Adams θα αρχίσει να κάνει εκπτώσεις στη κοσμοθεωρία του (Η Τελευταία Μονομαχία, Η Νύχτα Των Φρουρών), οι οποίες σταδιακά θα γίνονται όλο και μεγαλύτερες (Άγριοι Μισθοφόροι). Όταν πια καταλαβαίνει ότι οι ουτοπικές απόψεις του δεν έχουν θέση στον κόσμο που ζει, όταν συνειδητοποιεί ότι είναι απλώς ένας άνθρωπος και δεν μπορεί να αλλάξει τα πάντα, περνάει μια περίοδο αναχωρητισμού (ειδικά μετά τη δολοφονία του Hickok και την παράδοση των Nez Perce). Από όπου θα τον βγάλει ο έρως βέβαια, στη μορφή της Belinda Hall. Ενδεικτική της αλλαγής στη νοοτροπία του είναι η απόφασή του να ξαναδουλέψει για το πρακτορείο Pinkerton το 1877, μια δουλειά που είχε εγκαταλείψει μετά το τέλος του εμφυλίου γιατί δεν του πήγαινε –τότε- να είναι κυνηγός ανθρώπων.

Πρέπει να επισημανθεί η ουσιαστικότερη ίσως διαφορά των περιπετειών του Pat MacDonald με αυτές του Bill Adams. Στις πρώτες υπερτερεί το επικό στοιχείο. Για τον Pat δεν υπάρχει Νόμος παρά μονάχα αυτός που του επιβάλει η συνείδησή του. Αντίθετα οι περιπέτειες του Adams είναι συχνά τραγωδίες που προκύπτουν από μια θεμελιώδη σύγκρουση που συναντάμε γενικά στα western, σύμφωνα με τον Andre Bazin: τη σύγκρουση ανάμεσα στις επιταγές του Νόμου που αποσκοπούν στη σύσταση μιας Πολιτείας και στις επιταγές της Ατομικής Συνείδησης που υποβάλλονται από την Ηθική.


Ε5. Η Belinda Hall.


Τη συναντάμε ως κακομαθημένη «αριστοκράτισσα» στο Richmond της Virginia, όπως διαμένει με τον αδελφό της Alan Hall. Καθότι το 1859 που την πρωτοβλέπουμε είναι τουλάχιστον δεκαοχτάρα εκτιμούμε πως «γεννήθηκε» γύρω στο 1840-41. Ταγμένη στη διατήρηση του Νότιου τρόπου ζωής θα έλθει πολλές φορές σε προστριβές με τον Bill Adams, από τον οποίο έλκεται, αν και οι προθέσεις και οι απόψεις τους είναι διαμετρικά αντίθετες. Την περίοδο του εμφυλίου θα κάνει την κατάσκοπο για την Ομοσπονδία. Κατά την κατάληψη του Richmond από το στρατό της Ένωσης, οι Yankees καίνε την έπαυλή της και η Belinda, χάνει όλα της τα υπάρχοντα και παίρνει το δρόμο για το Texas, χωρίς δεύτερη αλλαξιά. Αργότερα θα βρεθεί ιδιοκτήτρια ενός saloon (Golden Rail) σε εργοτάξιο της Union Pacific. Εκεί ανανεώνεται και ολοκληρώνεται επιτέλους η σχέση της με τον Adams (Δρόμος Από Ατσάλι). Παρόλο που η Belinda δηλώνει πως θα περιμένει τον Adams, όταν βλέπει ότι αυτός αργεί υπερβολικά πουλάει το saloon κι εξαφανίζεται. Ο Adams θα ξεκινήσει να την αναζητά για να την πετύχει σε μια φυλακή στη Hays City του Kansas! Αν και ο Adams επιτέλους δηλώνει πως σκοπεύει να την αποκαταστήσει και να της προσφέρει τη ζωή που αρμόζει σε μια κυρία, η ίδια του ανταπαντά πως ο γάμος δεν της ταιριάζει και πως προτιμά να έχουν μια ελεύθερη σχέση (Ο Νόμος της Βίας). Αράζει για ένα διάστημα με τον Adams και όταν αυτός την στήνει για να πάει πάλι να παίξει «Καουμπόηδες και Ινδιάνους», πετάγεται μέχρι το Texas να γνωρίσει τους MacDonald (Πράσινα Λιβάδια). Η Belinda καταλαβαίνει ότι ο Adams έχει μια ιδιοσυγκρασία τελείως αντίθετη από τη δική της και πιστεύει πως σε αυτό ακριβώς οφείλεται η αγάπη της γι’ αυτόν. Είναι σαφέστατα ο πιο ενδιαφέρων γυναικείος χαρακτήρας της σειράς, με λίγες ως ελάχιστες αναφορές στη συνήθη τυπολογία του είδους. Προοικονομεί τους αντισυμβατικούς γυναικείους χαρακτήρες που έπλασε ο D΄Antonio στις ύστερες δουλειές του. Μέσα της καίει πάντα η νοσταλγία για τον παλιό Νότο αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να είναι πρακτική και να εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες που προσφέρει η αναπτυσσόμενη χώρα σε ανθρώπους με επιχειρηματικό πνεύμα. Γίνεται μέτοχος της Union Pacific και αποκτά ξανά την οικονομική επιφάνεια που είχε πριν τον εμφύλιο (Καβαλάρηδες). Όταν πια πλησιάζει τα 40, όντας ευκατάστατη, αποφασίζει να παρατήσει τις περιπέτειες και να εγκατασταθεί σε μια Νότια (φυσικά) πολιτεία, το Arkansas, στο οποίο φροντίζει να ξαναφτιάξει μια έπαυλη σαν αυτή που είχε κάποτε στη Virginia. Μέχρι και την παλιά της σκλάβα ξαναβάζει στη δούλεψή της, ως «οικιακή βοηθό» τώρα βέβαια. Περιμαζεύει με την βοήθεια του πρακτορείου Pinkerton και τον αδέσποτο Adams και η ζωή της πλέον είναι ολοκληρωμένη.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 24, 2016 από bonadrug

[Bonadrug]

Ε6.


O Ben MacDonald. Ο μεγάλος γιος του Pat MacDonald. Γεννημένος (περίπου το 1854) και μεγαλωμένος στο Texas αποκτά όλες τις ποιότητες και τα χούγια του πατέρα του. Σε μεγαλύτερη αναλογία μάλιστα τα πιο προβληματικά εξ αυτών. Από 10 χρονών είναι άσος στο λάσο και το πιστόλι και στα 16 του δηλώνει ψεύτικη ηλικία προκειμένου να καταταγεί στο στρατό της Ομοσπονδίας και να πολεμήσει για το Νότο! Θεωρεί ότι καταπιέζεται από τον πατέρα του, ο οποίος κάποια στιγμή μονολογεί «κάπου έχω κάνει λάθος με αυτό το παιδί» (Αμπιλέην). Καθώς o γερο-MacDonald βλέπει πως ο γιος του νιώθει να πνίγεται στο ράντσο, τον αφήνει στο Abilene υπό την επιτήρηση του Hickok. Εκεί ο Ben αφού αφήνει έναν κρατούμενο ελεύθερο επειδή τον είχε εντυπωσιάσει με τις ικανότητές του στο ροντέο (!), γνωρίζει τη Lily, ένα κορίτσι που ζει στο πίσω μέρος ενός μπουρδέλου, κουτσό εξαιτίας ενός κατάγματος στο πόδι που κόλλησε στραβά. Όταν ο cowboy που, ελαφρά τη καρδία, ο Ben άφησε ελεύθερο, αποδειχθεί σεσημασμένος κλέφτης και δολοφόνος, ο Ben αποφασίζει πως ήρθε η ώρα να γυρίσει σπίτι του. Η επιστροφή του ωστόσο θα είναι πραγματική Οδύσσεια, αφού μαστουρώνει σε ένα κινέζικο χαμαιτυπείο και χωρίς να πάρει πρέφα πουλιέται ως σκλάβος σε δουλεμπορικό πλοίο. Το καρυδότσουφλο βυθίζεται στην πρώτη αντάρα και ο Ben βρίσκεται ναυαγός στις βορειοδυτικές όχθες απέναντι από τη νήσο Vancouver, όπου θα γίνει σκλάβος των ιθαγενών Nootka. Αργότερα θα κάνει τον ξυλοκόπο στο βόρειο Oregon. Εκεί θα γνωρίσει τον Wes Hardin, φυγόδικο συμπατριώτη του, με τον οποίο θα γίνουν κολλητάρια. Παρεΐτσα θα πάρουν το δρόμο για τo Texas, αφού πρώτα περάσουν από την Abilene και μπλέξουν στις συγκρούσεις αγροτών και κτηνοτρόφων. Κι επειδή μ’ όποιο δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις, δε θ’ αργήσει κι ο ίδιος ο Ben να περάσει στην παρανομία έστω και αν το κίνητρό του είναι ευγενικό: να προστατέψει την κοντέσα του, τη Lily, με το να φορτωθεί ο ίδιος το αδίκημα της. Από τη στιγμή που ξανασυναντάει τη Lily να κάνει την πουτάνα στο Fort Sill αρχίζει μαζί της μια απελπισμένη διαδρομή που θα τον φέρει στα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Βαριά τραυματισμένος θα βρει καταφύγιο ανάμεσα στους άνδρες του Geronimo, στον οποίο θα τον εμπιστευτεί ο πατέρας του για να τον φυγαδεύσει στο Μεξικό. Το Mexico όμως δε θα φέρει τύχη στον Ben και την καλή του, η οποία απάγεται και πεθαίνει στα χέρια μιας συμμορίας rustlers παρά την απεγνωσμένη προσπάθεια του Ben να τη σώσει.

Αργότερα o Ben θα γνωρίσει τον Billy The Kid και μαζί θα πάρουν μέρος στον πόλεμο της κομητείας Lincoln. Θα προσπαθήσει να πείσει τον Billy να εξαφανιστεί για να σώσει το τομάρι του αλλά δεν θα τα καταφέρει. Περνώντας από το Langtry καταφέρνει να βρεθεί πάλι μπροστά σε δικαστή όχι σε κάποιον τυχαίο αυτή τη φορά αλλά στον Θρυλικό Roy Bean. Η παλιά επικήρυξη σε βάρος του συνεχίζει να τον καταδιώκει κι έτσι ευρισκόμενος σε λάθος τόπο τη λάθος στιγμή καταφέρνει να βρεθεί κατηγορούμενος για ληστεία μετά φόνου. Μόνο η επέμβαση του Bat Masterson, στον οποίο η Lily είχε εξιστορήσει τα πραγματικά περιστατικά που κατέστησαν τον Ben καταζητούμενο, τον σώζει. O Masterson φροντίζει για την ακύρωση της επικήρυξης του Ben, κι αυτός με τη καινούργια κοπέλα του, την Ursula Quinlan, κάνει επιτέλους ειρήνη με τον εαυτό του και παίρνει την μεγάλη απόφαση να επιστρέψει – μετά από σχεδόν 20 χρόνια περιπλανήσεων στο πατρικό του στο Texas.

Ο Ben είναι πιο κοντά στην χαρακτηριστική τυπολογία του cowboy από όλους τους κεντρικούς χαρακτήρες της «Κατάκτησης». Αμοραλιστής αλλά και ιππότης, δίκαιος μα και εκδικητικός, φυγόδικος, κυνηγημένος και περιπλανώμενος, ουσιαστικά μια χαμένη ανυπότακτη ψυχή. Πρώτα πυροβολεί και μετά σκέφτεται και όταν πυροβολεί βαράει στο ψαχνό. Είναι σφόδρα απογοητευμένος από την υποκρισία, την αδικία και την εκμετάλλευση που συναντάει παντού όπου και αν πάει και νιώθει προδομένος και από τους γονείς του γιατί αλλιώς του παρουσίασαν τον κόσμο και αλλιώς τον βρήκε μπροστά του.

 

H Lily

E7. H Lily και η Ursula είναι οι δυο γυναίκες που συνδέονται αισθηματικά με τον Ben MacDonald. Ο Ben συναντά τη Lily, όντας στην εφηβεία ακόμα, όταν ο «Wild» Bill τον αμολάει σε ένα μπουρδέλο της Abilene. Η Lily είναι το καθηλωμένο σε αναπηρική πολυθρόνα, κοριτσάκι της τσατσάς του μαγαζιού. Χαμένο μέσα στα βιβλία του, δεν ελπίζει να γνωρίζει τον κόσμο παρά μόνο μέσα από τις σελίδες τους. O Ben συγκινείται από το δράμα της μικρής και αποφασίζει να εξοικονομήσει το ποσό που χρειάζεται ώστε να τη στείλει στην Ανατολή να φτιάξει το πόδι της. Μετά από αρκετά χρόνια ο Ben θα δοκιμάσει μεγάλη έκπληξη όταν θα ξανασυναντήσει τη Lily ως πουτάνα σε ένα μπαρ του Fort Sill. Η κοπέλα θα ντραπεί απέναντι στον άλλοτε σωτήρα της και θα ρίξει την ευθύνη για την κατάντια της στην …οικογενειακή της παράδοση. Ο Ben αποφασίζει να τραβήξει τη Lily μακριά από τη ζωή που κάνει, αλλά ο νταβατζής της έχει διαφορετική γνώμη κι έτσι καταλήγουμε στη συμπλοκή που θα σημαδέψει τη ζωή του Ben για χρόνια. Η Lily σκοτώνει το μαστροπό της, ο Ben παίρνει πάνω του την ευθύνη και οι δυο τους μαζί αρχίζουν μια ατέρμονη περιπλάνηση καταδιωκόμενοι από το νόμο. Μετά από πολλές δραματικές περιπέτειες θα περάσουν με τη βοήθεια του Geronimo στο Mexico, όπου όμως η Lily θα σκοτωθεί από Αμερικανούς rustlers. Η Lily στη σειρά έχει μπορούμε να πούμε το ρόλο του …ξερολούκουμου. Όλοι την επιθυμούν από κυνηγοί, εκδορείς βισώνων και αγελαδοκλέφτες μέχρι Κομάντσι οπλαρχηγοί. Η ίδια καταλαβαίνει ότι είναι η πηγή όλων των βασάνων για τον Ben κι επειδή δεν αντέχει να τον βλέπει να υποφέρει εξαιτίας της προσπαθεί να τον εγκαταλείψει μόνο και μόνο για να τον βάλει σε μεγαλύτερες περιπέτειες.

Η Ursula από την άλλη είναι μια εντελώς αντίθετη περίπτωση. Αγοροκόριτσο που λένε. Κόρη σερίφη η ίδια θα αναλάβει το ρόλο να εμφυτεύσει ξανά στον Ben την πιστή σε αξίες και ιδανικά που η ζωή του τον είχε κάνει να απεμπολήσει όπως και σε ένα καλύτερο αύριο.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 24, 2016 από bonadrug

[Bonadrug]

Ε8. O Alistair MacRimmon ή σκέτο Mac.





Συναντάμε για πρώτη φορά τον Σκοτσέζο Mac στη περιπέτεια Οι Μισθοφόροι όπου συνοδεύει τον Fremont και τον Carson στην εκστρατεία για την κατάληψη της California. Ο Mac, αρχικά εμφανίζεται να έχει πάθος με την γκάιντα, το παίξιμο του όμως μόνο ο ίδιος μπορεί να ανεχθεί. Ευτυχώς ο D’ Antonio του στερεί τη γκάιντα πριν ο Mac καταντήσει ένας Κακοφωνίξ της σειράς και τον χρησιμοποιεί συνήθως προκειμένου να προσδώσει μια εύθυμη νότα στις περιπέτειες που συμμετέχει. Σταδιακά ο χαρακτήρας απέκτησε μεγάλη βαρύτητα στη σειρά, τόση ώστε να σηκώσει μόνος του το βάρος δυο περιπετειών. Δεν είναι τυχαίο ότι ο D’Antonio τον επιλέγει να συντροφεύσει τον Pat MacDonald στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς. Γκρινιάρης, άστατος, μέθυσος, και άπλυτος ο Mac, αλλά πάντα πιστός στους φίλους του. Γύρω στο 1861 ο Mac πιάνοντας τη καλή, επιστρέφει στην αγαπημένη του Σκωτία (Η Γη Της Βίας). Επειδή όμως οι συγγενείς του αποδείχθηκαν μεγάλα λαμόγια, μετά από μερικά χρόνια επέστρεψε κακήν κακώς στα αμερικάνικα σύνορα (Σιωπηλές Πόλεις)! Ο Mac θα δοκιμάσει να κάνει από την αρχή τον cowboy (Σιωπηλές πόλεις) ή τον κυνηγό γούνας (Το Αίμα του Πολεμιστή) αλλά η ηλικία του δεν τον βοηθά. Αρχίζει να νοιώθει ως απομεινάρι άλλης εποχής. Όταν τον βρίσκει ο MacDonald το 1893 έχει καταντήσει να καθαρίζει τουαλέτες για να ζήσει. Με μερικούς εξάψαλμους από τον Pat, o Mac θα στηθεί στα πόδια του. Μπορεί το σχέδιο του να αποκτήσει γη στη λωρίδα της Oklahoma να αποτυγχάνει βρίσκει όμως και αυτός το καταφύγιό του στο απάνεμο του ράντσου των MacDonald.

Ε9. O Abele.





Συναντάμε τον Abele για πρώτη φορά στο τεύχος 11, όταν καταφθάνει μαζί με τον Elia Brown στο ράντσο των ΜακΝτόναλντ καταδιωκόμενος από δουλεμπόρους. Ο Adams θα σώσει τον νεαρό νέγρο, ο οποίος στη συνέχεια θα μείνει στο πλευρό του John Brown και θα εργαστεί για τον «υπόγειο σιδηρόδρομο». Μια τρύπα στην ασφάλεια του «υπόγειου σιδηρόδρομου» θα τον οδηγήσει καταδιωκόμενο στους βάλτους της Florida, όπου θα βρει καταφύγιο ανάμεσα στους Seminoles. Αργότερα θα ενταχθεί στα έγχρωμα στρατεύματα των Βορείων (στους buffalo soldiers) όπου θα πάρει το βαθμό του Λοχία. Όταν μετά τον πόλεμο οι έγχρωμοι απολύονται από το στράτευμα ο Abele θα κατηφορίσει στο Texas και θα κάνει τον vaquero για τους MacDonald, στο ράντσο των οποίων θα διαμένει έκτοτε. Όπως θα διαπιστώσει σε ένα ταξίδι του στο Arkansas τα πράγματα ελάχιστα άλλαξαν για το λαό του μετά την κατάργηση της δουλείας. Ο ίδιος μάλιστα παραλίγο να λιντσαριστεί από μέλη της Ku-Klux-Klan αλλά τον έσωσε η επέμβαση του Brett MacDonald Jr.


Ε10. O Brett McDonald (Jr).





Ο μικρός γιος του Pat MacDonald και της Brenda Adams, γεννημένος το 1857. Δυο φορές ο πατέρας του θα χρειαστεί να τον σώσει από απαγωγείς, πρώτα από τους Comanche και μετά από κακοποιούς ζωοκλέφτες. Η πρώτη του περιπέτεια είναι με μια μικρή Ινδιάνα Ute, τη Nita, κατά την περίοδο του πολέμου των Ute. Το 1886 επισκέπτεται τη Belinda στο Arkansas και της ζητά να μεσολαβήσει για να γίνει δεκτός στη στρατιωτική ακαδημία του West Point. Τελικά τα γεγονότα το φέρνουν έτσι που κατατάσσεται στο στρατό ως απλός οπλίτης. Παίρνει μέρος στη μάχη του Wounded Knee όπου τραυματίζεται από φίλια πυρά. Ο πατέρας του τον εμποδίζει να ανανεώσει τη θητεία του στο στρατό και τον παίρνει έστω και τραυματία πίσω στο Texas.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 24, 2016 από bonadrug

[Bonadrug]

Αυτή η παρουσίαση είναι ο προσωπικός μου φόρος τιμής σε ένα κόμικ που με συνόδεψε στη μετάβαση από τη παιδική σε εφηβική ηλικία. Συχνά έχω επανέλθει σε αυτό και ποτέ δεν απογοητεύομαι. Ότι διαβάσατε παραπάνω είναι μόνο το πρώτο κομμάτι της παρουσίασης που είχα στο μυαλό μου. Αυτή περιλαμβάνει ακόμη αναλυτική παράθεση της ιστορίας του κάθε τεύχους ξεχωριστά και εξακρίβωση της σχέσης του με την ιστορική αλήθεια. Είναι μια δουλειά που έχει προχωρήσει αρκετά και σύντομα θα δείτε δείγματά της (μερικά έχουν ήδη αναρτηθεί σε φιλικό blog).

Αν κάποιος νομίζει ότι θα καταφέρει κάποτε να διαβάσει ολοκληρωμένη τη σειρά και δεν θέλει να διαβάσει τυχόν spoilers ας προσπεράσει την παρουσίαση. Είναι όμως πια σχετικά δύσκολο να βρεις έστω και λίγα τεύχη της σειράς, να τα βρεις όλα είναι πρακτικά αδύνατο. Στη βιβλιοθήκη της Λέσχης φίλων κόμικς η σειρά πάντως είναι ολοκληρωμένη για όποιον τολμηρό επιθυμεί να καταπιαστεί μαζί της. Τον βεβαιώνω, δε θα χάσει. Καλή ανάγνωση

[Valtasar]

 

 

[platsak]

Απίστευτη παρουσίαση.....Απίστευτη.....

[germanicus]

οκ. πότε θα το εκδόσει η Λεφικ αυτό το πόνημα?....

 

:respect:

 

μπήκα τελείως ανυποψίαστος, ξεκίνησα να διαβάζω, κατάλαβα τι παίζεται, έβαλα τα θενξ και θα επανέλθω για κανονική, προσεκτική ανάγνωση... αυτό εδώ μιλάμε θέλει τσιγάρο και καφέ

 

 

ΥΓ και είτε (ξανά)διαβάσω τη σειρά, είτε όχι, αυτό το "συσχετισμός ιστοριών με πραγματικότητα" με ιντριγκάρει μέχρι εκεί που δεν πάει.....

 

εδιτ: για να μην πω ότι αυτό εδώ κανονικά θέλει σελιδοποίηση και pdfάρισμα για ανάγνωση στο σπίτι.....

 

τρελό Μανώλη!!!!

[Bill21]

Καλησπερα,

 

ειμαι νεος στο φορουμ και ωαχνοντας για κομικ που αγαπησα μικρος επεσα στο αρθρο για την Κατακτηση της Δυσης. Εκπληκτικη δουλεια για μια απο τισ κορυφαιες σειρεσ κομικ. Καταφερα να διαβασω σποραδικα τευχη παλια αλλα ποτε δεν μπορεσα να συγκεντρωσω πανω απο 5-6, διαβαζα κυριως δανεικα απο φιλους που φυσικα δεν ηθελαν να τα αποχωριστουν. Απο οτι ειδα κανεις μια αναφορα στο οτι η σειρα υπαρχει στη βιβλιοθηκη. Πως μπορω να το διαβασω?

Επεξεργασία Ιουλίου 8, 2011 από Bill21

[germanicus]

Όταν λέμε βιβλιοθήκη, εννοούμε την βιβλιοθήκη της Λέσχης Φίλων Κόμικς στο Μοναστηράκι στην Αθήνα Λεπτομέρειες για τις ώρες λειτουργίας εδώ

 

Έρχεσαι σε κάποια φάση που είμαστε ανοιχτά, τσιμπάς το κομιξάκι από τη βιβλιοθήκη, αράζεις και το διαβάζεις. Άμα θες ανάβεις και τσιγάρο, άμα θες κερνάμε και καφέ

 

[Bill21]

Αψογα! Ευχαριστω πολυ, πλεον ξερω που θα συχναζω οταν κατεβω απο Αγγλια

[Bonadrug]

Έχει ξεκινήσει και μια αναλυτική παρουσίαση των τευχών της σειράς στο blog του Μικρού Σερίφη, για όποιον ενδιαφέρεται:

τεύχος 1 , 2 , 3 , 4 , 5 , 6 , 7 , 8

[adamsjim]

Επίσης, έχει γίνει και αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, την οποία μπορείτε να δείτε εδώ (σε πέντε μέρη):

http://mikrosserifis.blogspot.com/2012/02/blog-post.html

http://mikrosserifis.blogspot.com/2012/02/blog-post_18.html

http://mikrosserifis.blogspot.com/2012/03/blog-post_16.html

http://mikrosserifis.blogspot.com/2012/04/blog-post_14.html

http://mikrosserifis.blogspot.com/2012/04/blog-post_22.html

[xappas]

Εξαιρετικό αφιέρωμα για μία από τις πιο αγαπημένες μου σειρές. Έχω τα περισσότερα τεύχη, όχι όμως και σε τέλεια κατάσταση, γιατί πολλά τα ξαναβρήκα και τα απέσπασα από τόμους. Ψάχνω να βρω αν έχει εκδοθεί σε αγγλικά, καθώς θα ήθελα να την ξαναγοράσω, σε καλύτερη έκδοση. Δυστυχώς όμως τα ιταλικά μου δε με βοηθάνε!

 

Γνωρίζει κανείς αν υπάρχει αγγλόφωνη έκδοση και πού θα μπορόύσε να βρεθεί;

[Bonadrug]

Δεν έχω υπόψη μου αγγλική έκδοση, δυστυχώς

[rorschach]

Εξαιρετική παρουσίαση. Από καιρό είχα κατεβάσει όλα τα τεύχη από την έγχρωμη έκδοση "Il selvaggio West" και σύντομα θα αρχίσω να τα διαβάζω.

[shortly]

Συγχαρητήρια ,εξαιρετική παρουσίαση . Πολύ καλή σειρά , θα προσπαθήσω να τα μαζέψω.