Καπέλα με Παπιά

[Duck]

Καπέλα με παπιά

 

Ένα αφιέρωμα στους πιλοφόρους κάτοικους της Λιμνούπολης

 

Βασισμένο σε μία ιδέα του Valtasar

 

 

Ένα από τα χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν τον κόσμο της Ντίσνεϋ από τον αληθινό, είναι η συχνότητα με την οποία οι ήρωες φοράνε καπέλα, και μάλιστα τις περισσότερες φορές καπέλα με ιδιαιτέρως γελοία χρώματα και σχέδια. Όπως και τα ρούχα τους, έτσι και τα καπέλα των ηρώων είναι σήμα κατατεθέν για τον καθένα τους και δεν θα μπορούσαμε ποτέ να τους φανταστούμε χωρίς αυτά. Δεν τα αλλάζουν ποτέ, τα βγάζουν μόνο όταν είναι μέσα σε κτήριο και γενικά, δεν τα αποχωρίζονται σχεδόν καθόλου. Εκτός από απαραίτητη καλλιτεχνική προσθήκη στην γενικότερη εικόνα της ενδυμασίας τους, τα καπέλα των παπιών χρησιμεύουν και για να τονίζουν την διάθεση των χαρακτήρων, όπως όταν εκτοξεύονται στον αέρα όταν ο φορέας τους βιώνει μια έκπληξη ή μια έκρηξη θυμού.

Και η χρησιμότητα των καπέλων δεν τελειώνει εκεί. Οι πίλοι των αγαπημένων μας πουλερικών συμβολίζουν τον χαρακτήρα του κάθε ενός και τον κάνουν ξεχωριστό. Το κάθε Λιμνουπολίτικο καπέλο έχει τη δική του συναρπαστική ιστορία και σήμερα θα προσπαθήσω να αναλύσω μερικά από τα στοιχεία τους.

 

 

 

Δεν θα μπορούσα να μην αρχίσω από αυτό έτσι; Το πιο διάσημο παπί της υφηλίου φοράει συνήθως μια πλήρη (μπλε ή μαύρη) ναυτική στολή με όλα τα αξεσουάρ. Το καπέλο του Ντόναλντ Ντάκ δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση και έτσι πρόκειται για έναν μπλε ναυτικό μπερέ που έχει συνοδέψει τον οξύθυμο πάπιο σε μυριάδες περιπέτειες. Ασορτί με τα ρούχα του, το καπελάκι του είναι πάντοτε ένα με το νευρικό του κεφάλι και κατεβαίνει από εκεί μόνο όταν ο Ντόναλντ μπαίνει σε κτήριο ή συναντά κάποιον ευσεβή. Ευλύγιστος και μαλακός, ο μπλε μπερές αλλάζει σχήμα και θέση συνεχώς, ανάλογα με τη στάση και την διάθεση του ήρωα. Όπως όλα, έτσι και αυτό το καπέλο έχει την δική του ιστορία. Ο Ντόναλντ το έχει από βρέφος, όταν ακόμη τον ήξεραν ως Τζούνιορ Ντακ και ο μπερές του τού κάλυπτε το πρόσωπο. Από τότε, δεν τον αποχωρίστηκε ποτέ.

Το ίδιο ακριβώς καπέλο είναι και το μόνο στοιχείο της ενδυμασίας του που παραμένει αναλλοίωτο όταν τη νύχτα το άτυχο παπί μεταμορφώνεται στον μασκοφόρο τιμωρό της Λιμνούπολης και εξορμεί στους σκοτεινούς δρόμους για να πολεμήσει το έγκλημα. Το ναυτικό καπέλο του Φάντομ Ντάκ ίσως να μήν πολυταιριάζει με το κολάν και τα υπερσύγχρονα gadget του, αλλα αρκεί για να προκαλέσει τρόμο στην καρδιά κάθε κατεργαραίου.

 

 

Ιάβα, 1883. Ένας νεαρός από τη Σκωτία λαμβάνει μέρος σε μια επική κούρσα στην οποία συμμετέχει το ιστορικότερο ιστιοφόρο όλων των εποχών. Όσο ο νεαρός τυχοδιώκτης καθόταν στο τιμόνι του Κάττυ Σαρκ, ο καπετάνιος του φόρεσε το ημίψηλο καπέλο του και μια φευγαλέα σκέψη πέρασε από το μυαλό του σκωτσέζου. Εικοσι τρία χρόνια μετά, ο νεαρός έκανε τη σκέψη του πραγματικότητα, όταν αγόρασε ένα ημίψηλο καπέλο από ένα ραφτάδικο στην Αγία Πετρούπολη. Σήμερα , ο Σκρούτζ Μακ Ντακ είναι το πιο πλούσιο παπί του κόσμου και το καπέλο του είναι ακόμη το ίδιο και είναι σχεδόν άθικτο εδώ και 50 χρόνια, όπως δεν παραλείπει ο ίδιος να υπενθυμίσει επανειλημμένα στα ανίψια του. Μαύρο γυαλιστερό, με κόκκινη κορδέλα, το καπέλο του Σκρούτζ είναι το μοναδικό στοιχείο της ενδυμασίας του που μαρτυρεί την υψηλότατη κοινωνική και οικονομική θέση του. Το ύψος του συμβολίζει το κύρος, τη σπουδαιότητα και τη μεγαλοπρέπεια που αποπνέουν τρία κυβικά στρέμματα χρήμα και προκαλεί το θαυμασμό όπου κι αν εμφανιστεί. Απαραίτητο αξεσουάρ του πιο πλούσιου παπιού του κόσμου, όπως και το μπαστούνι του είναι ένα αντικείμενο που δεν αποχωρίζεται ποτέ.

 

 

Από τότε που ήταν τρία μικρά και ανήμερα ζιζάνια, τα ανίψια του Ντόναλντ φοράνε στα κεφαλάκια τους τρια ολόιδια καπελάκια. Ολόιδια; Όχι, έχουν διαφορετικά χρώματα και χρησιμεύουν στον διαχωρισμό των παιδιών, τα οποία, τρίδυμα γάρ, μοιάζουν σαν τρείς σταγόνες νερό. Απαιραίτητη πινελιά στη λιτή τους ενδυμασία, τα καπελάκια τους τους δίνουν μια τσαχπινιά και μια χαριτωμένη παιδικότητα. Ακόμη και αν μεγάλωσαν πια και κάθε τόσο φορούν και τα σοβαροφανή βαθμοφόρα γούνινα καπέλα της λέσχης των μικρών εξερευνητών, ο Χιούη, ο Λιούη και ο Ντιούη δεν αποχωρίζονται ποτέ τα πιστά τους πολύχρωμα καπέλα.

 

 

Είναι οξύθυμη, είναι ζηλιάρα, είναι κυκλοθυμική και κοκέτα. Είναι η ανεκδιήγητη Νταίζυ Ντακ, η αρραβωνιαστικιά του Ντόναλντ, η οποία έχει ως απαραίτητο εξοπλισμό σε όλες τις ιστορίες της τον χαριτωμένο (αν και κάπως παλιομοδίτικο) κατακόκκινο τροφαντό φιόγκο της. Το φωτεινό φιογκάκι δεσπόζει στην κορυφή του κεφαλιού της πιο ναζιάρας πάπιας της Λιμνούπολης και, αν και δεν είναι ακριβώς καπέλο, πίστεψα πως άξιζε μια θέση στην λίστα αυτή.

 

 

Το πράσινο είναι το χρώμα του τριφυλλιού. Στην περίπτωσή μας, του τετράφυλλου τριφυλλιού και γι’ αυτό ακριβώς είναι και το αγαπημένο χρώμα του πιο σπαστικού τυχεράκια της Λιμνούπολης. Πολυτελές και σικάτο, το καταπράσινο καπελάκι του Γκαστόνε Γκάντερ αναδεικνύει την σνομπ προσωπικότητα του και συμβολίζει το γεγονός ότι ο υπερτυχερός αυτός πάπιος μπορεί να έχει στα πόδια του οτιδήποτε ζητήσει. Ο πίλος του Γκαστόνε σηκώνεται αγέρωχα και προκλητικά όταν ο ιδιοκτήτης του παίρνει πόζα και καυχιέται για την τύχη του και μπορεί να κάνει τον Ντόναλντ να εκτοξεύσει το δικό του καπέλο στα ουράνια από θυμό…

 

 

O Ντόναλντ έχει την ατυχία να περιτριγυρίζεται από εκνευριστικά ξαδέλφια. Εκτός από τον τυχεράκια Γκαστόνε, το άτυχο παπί έχει να υποφέρει και τον Φέθρυ, τον αλαφρόμυαλο τύπο με την χρυσή καρδιά, τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού και το μυαλό μύγας. Ονειροπόλος, ουτοπιστής, ατζαμής και αφηρημένος, ο Φέθρυ έχει ένα κεφάλι γεμάτο ιδέες, πρωτότυπες μέν, μη πραγματοποιήσημες δε. Ο ίδιος νομίζει ότι είναι ιδιοφυία, αλλά η μανία του να υλοποιήσει τις σουρεαλιστικές ιδέες του φέρνει πάντα την καταστροφή. Ένα τέτοιο κεφάλι λοιπόν, χρειάζεται και το κατάλληλο ένδυμα. Στην πρώτη του εμφάνιση, ο Φέθρυ είχε ένα τριγωνικό κόκκινο σκουφί και πυκνό ξανθό μαλλί. Σιγά σιγά, το μαλλί μεγάλωσε και αραίωσε και το καπέλο λέπτυνε και μάκρυνε, ενώ προστέθηκε και μια μαύρη τούφα στην άκρη. Σήμερα, το καπέλο του Φέθρυ ανεμίζει και χορεύει βαριεστημένα στον αέρα, όπως και οι ατίθασες τρίχες του… Ελαφρύ, πεσμένο και κοιμισμένο, συμβολίζει την ελαφρομυαλιά, την αφηρημάδα και τη χαλαρότητα που διακρίνει, τόσο την όψη, όσο και τον χαρακτήρα του ατζαμίδικου παπιού.

 

 

Κάπου στα περίχωρα της Λιμνούπολης, βρίσκεται ένα αγρόκτημα. Η ιδιοκτήτριά του είναι μια ενεργητική γιαγιά, γεμάτη, παρά τα χρόνια της, όρεξη για δουλειά και με εξαιρετικό ταλέντο στη μαγειρική. Αυτή η γιαγιά έχει ένα βοηθό. Έναν βοηθό αγαθιάρη, τεμπέλη και κοιμήση, ανεύθυνο και αφηρημένο. Ο Πασχάλης Χήνος, ο επιστάτης του αγροκτήματος της Γιαγιάς Ντάκ είναι το ακριβώς αντίθετο από την αφεντικίνα του. Χοντρός και πλαδαρός, έχει ένα λεπτό κρανίο, που κοσμείται από ένα μικροσκοπικό ναυτικό καπελάκι, που συμβολίζει το χαζοβιόλικο χαρακτήρα του και το μικρό μυαλό του.

 

 

Το ότι δεν είναι το πιο πλούσιο παπί του κόσμου, δεν το χώνεψε ποτέ. Το μόνο που χωνεύει ο Τζών Ρόμπαξ στο τέλος κάθε αναμέτρησής του με τον Σκρούτζ Μακ Ντακ, είναι το καπέλο του, αφού κυριολεκτικά… το τρώει! Ο λιμνουπολίτης μεγιστάνας έρχεται μια ζωή δεύτερος και καταϊδρωμένος στις αναμετρήσεις πλούτου που κανει με τον Θείο Σκρούτζ και ο μόνος τρόπος που έχει για να εκτονώσει το θυμό του όταν χάνει, είναι να μασουλήσει το καπέλο του. Προφανώς λοιπόν, ο Ρόμπαξ είναι ο χαρακτήρας που έχει πιο στενή σχέση με τον πίλο του. Έχει πάντα ένα κουτί αλάτι μαζί του για ώρα ανάγκης και ο βοηθός του συχνά κουβαλά καροτσάκια με καπέλα όταν διαβλέπει ήττα για το αφεντικό του. Η εικόνα του Ρόμπαξ που μασουλάει τα καπέλα του διασκεδάζει τους αναγνώστες (αλλά και τον Σκρούτζ) αλλά δεν είναι αυθεντική! Τη συνήθεια αυτή εγκαινίασε ο άλλος αντίζηλος του Σκρούτζ, ο Σκληρόκαρδος Χρυσοκούκης, ο οποίος στην ιστορία ‘’Ο Πρωταθλητής’’, υποσχέθηκε πως αν αποδειχτεί πως έχει λιγότερα λεφτά από τον Σκρούτζ, θα φάει το καπέλο του… Και το έκανε!

Τι συμβολίζει όμως το καπελάκι του Ρόμπαξ; Ίσως συμβολίζει την αποτυχία, αφού και ένας ακόμη αποτυχημένος επιχειρηματίας της Λιμνούπολης φοράει το ίδιο καπέλο… Ο Λούλης Λουλάκης! Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το ακριβό καπέλο του Ρόμπαξ συμβολίζει την ματαιοδοξία του και την αμέριστη σπατάλη του. Τονίζει την αντίθεσή του με τον Σκρούτζ, ο οποίος, σε αντίθεση με τον Ρόμπαξ που σε κάθε ιστορία τρώει το καπέλο του και παίρνει καινούριο, έχει ένα και μοναδικό ημίψηλο εδώ και πενήντα χρόνια!

 

 

Είναι η λέσχη της οποίας όλοι θα θέλαμε να γίνουμε μέλη. Είναι η μεγαλύτερη προσκοπική λέσχη στον κόσμο, και έχει την έδρα της στη Λιμνούπολη. Είναι η Λέσχη των Μικρών Εξερευνητών και έχει εκατοντάδες μέλη ανά τον κόσμο. Τρία από τα μέλη αυτά είναι και τα ανίψια του Ντόναλντ και γι’αυτό κάθε τόσο βγάζουν τα πολύχρωμα καπελάκια τους και βάζουν τα γούνινα καπέλα σήμα κατατεθέν της λέσχης. Εμπνευσμένα από τα σκουφιά των πρώτων αμερικάνων αποίκων, τα καπέλα αυτά εχουν στο κέντρο το σύμβολο των Μικρών Εξερευνητών και δείχνουν και το βαθμό του μέλους. Από τον δόκιμο, που έχει καπέλο χωρίς ουρά, μέχρι το απλό μέλος που έχει την ουρά χαμηλά και τον στρατηγό Δέκα Αστέρων που έχει την ουρά ψηλά, όλοι οι βαθμοί της Λέσχης μπορούν να φανούν από το κεφάλι των Εξερευνητών.

 

 

Όταν ακόμη ήταν ένας ατζαμής μαστροχαλαστής, ο Κύρος Γρανάζης ήταν ιδιαιτέρως περήφανος για την εφεύρεση που αποκαλούσε ‘’Καπελοεργαλειοθήκη’’. Επρόκειτο για ένα πράσινο καπελάκι από το οποίο μπορούσε να βγάλει ανά πάσα στιγμή κάθε λογής εργαλείο. Ήταν σαν να κουβαλούσε μαζί του ολόκληρο το εργαστήρι του! Το μοναδικό πρόβλημα της εφεύρεσής του, όμως, ήταν ότι το καπελάκι έπεφτε συνέχεια από το κεφάλι του και ευτυχώς τη λύση σε αυτό έδωσε ο Γλόμπος, το ρομποτάκι-βοηθός του Κύρου, ο οποίος έδεσε μια κορδελίτσα στο καπελάκι του εφευρέτη. Έτσι, μέχρι και σήμερα, ο Κύρος δεν χάνει ποτε το καπέλο του γιατί το έχει δεμένο στο κεφάλι του.

 

Αυτή, φυσικά, ήταν η κομιστική εξήγηση του γιατί ο Κύρος έχει κορδελίτσα στο καπέλο του, όπως την διηγήθηκε ο Ντόν Ρόσα. Στην πραγματικότητα, η κορδέλα ήταν απαραίτητη στον Καρλ Μπαρκς για την πρώτη εμφάνιση του Κύρου, όπου ο ήρωας εκανε πειράματα πάνω σε ένα pogo stick και έπρεπε να υπάρχει ένας τρόπος να κρατιέται το καπελάκι στη θέση του, πάνω δηλαδή, στο δασύτριχο και αχτένιστο κεφάλι του εφευρέτη. Ακόμη, ο Κύρος χρησιμοποιεί συχνά μια πιο καινούρια εφεύρεσή του, που την λέει ‘’Το Καπέλο της Σκέψης’’. Πρόκειται για ένα καπέλο που μοιάζει με καμινάδα που μέσα της έχουν κουρνιάσει τρία κοράκια. Όταν ο Κύρος φοράει αυτό το καπέλο, καταφέρνει να αυτοσυγκεντρωθεί και να παράγει πανέξυπνες ιδέες ή να λύσει τα πιο δύσκολα προβλήματα….

 

 

 

 

Κάπου εδώ τελειώνει το αφιέρωμα στα καπέλα των παπιών. Δεν σχεδιάζω να σταματήσω εδώ, αλλα προς το παρόν βάζω μια άνω τελεία και ευχαριστώ τον Αρχηγό για την καταπληκτική ιδέα. Τα καπέλα είναι πολύ εκφραστικό ρούχο και μπορούν να πουν τα πάντα για τον χαρακτήρα ενός ήρωα. Κάποιοι καλλιτέχνες το κατάλαβαν αυτό και μας χάρισαν μερικά από τα πιο όμορφα και αστεία καπέλα της 9ης τέχνης…

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 30, 2010 από Duck

[asterikios]

 

να προσθέσω και τα bearskin hats

 

[Valtasar]

Ωραίο αφιέρωμα φίλε μου αν και εγώ το είχα κάπως αλλιώς στο μυαλό μου... σκεφτόμουν πρώτα απ' όλα να έχει και τους ιδιοκτήτες μέσα(ώστε να φαίνεται το "συνολάκι") και μετά να έχει και αποσπάσματα από διάφορα τεύχη που οι ήρωές μας φοράνε διάφορα καπέλα για κάποιο λόγο... με αυτό το τρόπο θα μπορούσαν να προσθέσουν εικόνες και καρέ όλα τα μέλη από τα τεύχη που έχουν

π.χ. Ο Σκρούτζ με τουρμπάνι στο Κυνήγι του Δολλαρίου

 

Επίσης ωραία θα ήταν να είχαμε και καρεδάκια που οι ήρωές μας έχουν ιδιαίτερη σχέση με τα καπέλα τους..... π.χ. όταν ο Ρόμπαξ το τρώει....όταν ο Ντόναλντ το χάνει μετά από πέσιμο κ.λ.π.

 

Όπως και νάχει, σ' ευχαριστώ πολύ για το ωραίο αφιέρωμα