DITKO STEVE [ (1927-2018) ]

[x for xepeta]

Γεννημένος το 1927 στην Αμερική από Τσεχοσλοβάκους μετανάστες. Εργατικό παιδί αγάπησε τα κόμικς της εποχής χάρη στον πατέρα του. Γρήγορα το πάθος του τον οδήγησε στη βιομηχανία της Ένατης Τέχνης με αποκορύφωμα στο στούντιο των Κίρμπι και Σάιμον. Για καλή του τύχη ωρίμασε κάτω από τις ομπρέλες όλων των σκιτσογράφων που θαύμαζε. Έμαθε δίπλα στους καλύτερους. Στους 5 εναπομείναντες τίτλους της MARVEL COMICS, το 1955-1960, δημιουργεί μικρές ιστορίες παραφυσικού και σουρεαλιστικού περιεχομένου σχεδόν πάντα στις τελευταίες σελίδες.

Spider-man

Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία, και ίσως η μόνη, είναι οι περιπέτειες του γνωστού μας έφηβου-αράχνη. Μια καινοτόμος ιδέα στην εποχή της. Ένας ανήλικος πρωταγωνιστής, με τις δυνάμεις ενός σιχαμερού πλάσματος, που ζει με την υπερπροστατευτική μεν αδύναμη δε θεία του, γεμάτος με οικονομικά προβλήματα, δυσκολίες στον αφιλόξενο χώρο του σχολείου, αλλόκοτες καταστάσεις με τις κοπέλες, τόσο αντιήρωας αλλά και τόσο ανθρώπινος. Ιδέα του Stan Lee που δε πρόκοψε ακόμη και όταν ανατέθηκε στον Jack Kirby, άνθισε στα χέρια του S.D. Ακόμη και η στολή του πρωταγωνιστή είχε κάτι πρωτότυπο, μια μάσκα που έκρυβε όλο το πρόσωπό του. Δίπλα του δυο ντουζίνες αντίπαλοι οι οποίοι αποτέλεσαν σημαντικό κομμάτι της ραχοκοκαλιάς του Υπόκοσμου της MARVEL, πάντα με στολές που είχαν κάποιο νόημα και όχι απλά χρωματιστά εσώρουχα. Η συνεργασία κρατάει 4 χρόνια. Ο D. παρατάει τον τίτλο και την εταιρία εκνευρισμένος από μια απόφαση του Stan Lee. Ο τελευταίος πιστεύει ότι πρέπει να αποκαλύψει την ταυτότητα του GREEN GOBLIN όσο πιο δυναμικά γίνεται. Αν παρουσιαστεί ως ένα πρόσωπο από το ήδη υπάρχων καστ του περιοδικού θα προκαλέσει εντύπωση στους αναγνώστες. . Ο D. θεωρεί ότι πρέπει να είναι ένας χαρακτήρας με άγνωστη πολιτική ταυτότητα. Δεύτερη εκδοχή του τέλους της συνεργασίας τους θεωρείται η μη παραδοχή της συμβολής του D. στη δημιουργία όλου αυτού του μίνι σύμπαντος. Τρίτη εκδοχή θεωρείται η άρνηση του D. να δεχτεί την ενηλικίωση του χαρακτήρα. Ο Peter Parker πρέπει να παραμείνει στο Σχολείο, δεν πρέπει να αποφοιτήσει γιατί θα χάσει την αθωότητα και την ιδιαιτερότητά του από όλους εκείνους τους ενήλικες σουπερήρωες που γεμίζουν τα ράφια των περιπτέρων. Όλα αυτά είναι φήμες και ποτέ δε δόθηκαν σαφείς εξηγήσεις. Κάποια στιγμή ο S.L. παραδέχτηκε ότι είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο η συνεργασία τους που έδινε προφορικά σενάρια μιας μόνο πρότασης, την οποία ο S.D. δούλευε σε 20 σκιτσαρισμένες σελίδες, που με τη σειρά τους προσθέτονταν οι διάλογοι.

Έτσι ένα πρωί παραδίδει το τελευταίο του τεύχος και παρατάει το πόστο του. Αφού τρόμαξαν όλοι, δίνουν προσωρινά τον τίτλο του Spider-man στα χέρια του σκιτσογράφου John Romita Sr. O τελευταίος πιστεύει ότι η θέση είναι προσωρινή, αργεί να αφεθεί στο προσωπικό του στιλ, και το προσωρινό γίνεται 7 χρόνια. Το σενάριο αλλάζει πλεύση και χάνει για διάφορους λόγους τις ρίζες του. Ο πρωταγωνιστής γίνεται πιο όμορφος, οι επιτυχίες του στο αδύναμο φύλο πολλαπλασιάζονται, και οι άντρες στο περίγυρό του πολλές φορές τον φθονούν. Από αντιήρωας γίνεται πρώτυπο.

Doctor Strange

H δεύτερή του γνωστή δημιουργία είναι ο Doctor Strange ένας αλαζόνας πετυχημένος χειρούργος που μετά από ένα ατύχημα καταστρέφεται τμήμα του νευρικού του συστήματος. Προσπαθώντας να βρει ισορροπία ασχολείται με το παραφυσικό και τις δυνάμεις της μαγείας, και αφού σώζει το σύμπαν κάμποσες φορές γίνεται πολέμιος κάθε σκοτεινού πλάσματος, φαντασμάτων και αστρικών δαιμόνων που θέλουν να καταστρέψουν τον κόσμο μας. Αν και ο τίτλος αυτός δεν έφτασε την επιτυχία του προηγούμενου είχε το κοινό του και η δουλειά του D. έκλεισε ομαλά και παραδόθηκε σε άλλους δημιουργούς για να τον προχωρήσουν παραπέρα.

Εκείνο που έκανε τον τίτλο να ξεχωρίσει ήταν η φαντασία στο μολύβι του σκιτσογράφου. Αστρικές πύλες, σουρεαλιστικά πλάσματα προσωποποιήσεις της απεραντοσύνης του σύμπαντος, του χρόνου, του χάους και της τάξης, μονοπάτια στο διάστημα, πλάνητες και νεφελώματα, στοιχεία που φαίνεται να βγήκαν υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών! Πράγμα που φόβισε τον D. όταν του το επισήμαναν. Ένας ακόμη χαρακτήρας που δίπλα σε αυτόν δημιουργήθηκαν ένα σωρό νέα πρόσωπα και σενάρια που έδωσαν τροφή σε άλλους τίτλους.

Charlton Comics

Αυτή είναι η νέα εταιρία στην οποία έχει μεγαλύτερη ελευθερία. Δημιουργεί τους Blue Beetle, Captain Atom και Question, και συμμετέχει κατά καιρούς και σε άλλους τίτλους της εταιρίας. Ειδικά ο τελευταίος χαρακτήρας πολεμούσε το έγκλημα χωρίς κάποια σπουδαία δύναμη αλλα προσφερόταν για ψευδοφιλοσοφικούς διάλογους. Η εταιρία έκλεισε, και η δεξαμενή χαρακτήρων αγοράστηκε από την DC Comics. Μάλιστα το 1986 ο Dick Giordano, δημιουργός κόμικς που βοηθήθηκε από τον S.D., του πρότεινε δουλειά στον νέο τίτλο του Captain Atom. O D. αρνήθηκε, μετά από μια 8ωρη συζήτηση γιατί ο παλιός-νέος αυτός χαρακτήρας δεν έπρεπε να έχει σχέση με τον αμερικάνικο στρατό.

Το διάστημα στην Charlton Comics δημιούργησε και έναν ακόμη χαρακτήρα που δεν έδωσε ποτέ τα συγγραφικά του δικαιώματα. Τον Mr. A (Answer), αντίποδα του Question. Ένας πολέμιος του εγκλήματος χωρίς αναστολές και φιλοσοφικές απορίες, τιμωρούσε άμεσα και βίαια τους κακοποιούς χωρίς να θεωρεί ότι υπάρχουν γκρίζες ζώνες στις αποφάσεις των ανθρώπων τέτοιου είδους. Ο ίδιος ο Alan Moore παραδέχεται ότι ο χαρακτήρας Rorschach των Watchmen είναι εμπνευσμένος από τη δουλειά του S.D. Ο τελευταίος θεωρεί ότι ο Rorschach είναι αντίγραφο του Mr. A, απλά με μια δόση τρέλας

[x for xepeta]

DC Comics

To 1969 μπαίνει στους κόλπους της DC. Δημιουργεί τους Hawk & Dove, δυο αδέρφια με σουπερ δυνάμεις, ο πρώτος αντιπροσωπεύει την δράση, την επιθετικότητα και τη δύναμη, ενώ ο δεύτερος την δεκτικότητα, την ειρήνη και τη λύση μέσα από το διάλογο. Τέλειο πεδίο για να αναλύσει μέσα από απλά σενάρια για εφήβους τους πολέμους της Αμερικής σε ξένα εδάφη. Η συνεργασία δεν αποδίδει αλλά μας αφηνει έναν ακόμη κυριολεκτικά τρελό χαρακτήρα, τον Creeper, τον απόλυτο χαρακτήρα της μόδας των 70's.

Marvel comics

Επιστρέφει στα παλιά λημέρια, αλλά δεν ασχολείται με τίποτα με τις παλιές του δημιουργίες. Σκόρπιες δουλειές όμως χωρις να αφήσει το στίγμα του. Το νέο αναγνωστικό κοινό δεν τον δέχεται, και ο D. δε δείχνει να θέλει να αλλάξει. Machine man, Hulk, Rom, Daredevil, Marvel Comics Presents, σκόρπια πράγματα που απλά του δίνουν δουλειά. Ο Jim Shooter, καλλιτεχνικός διευθυντής, του δίνει όση δουλειά μπορεί, δείχνοντας τον θαυμασμό του στον βετεράνο δημιουργό. Ειδικά στον τίτλο του Rom του δίνει τους καλύτερους Inker αλλά ο τίτλος απλά καταρρέει στις πωλήσεις. Ο Ιππότης του διαστήματος είχε κλείσει τον κύκλο του. Δημιουργεί και έναν ακόμη έφηβο σουπερήρωα, τον Speedball, χαρακτήρας φαιδρός από γεννησιμιού του. Ο σεβασμός που δείχνει ο Shooter στο πρόσωπο του είναι τόσο μεγάλος που ζητάει την βοήθειά του και στις επόμενες εταιρίες που δημιουργεί.

Οι δουλειές του που ακολουθούν είναι σκόρπιες και ελάχιστες. Δεν τον ενδιαφέρει η προβολή του και απομονώνεται από τα εγκόσμια. Δεν εκμεταλλεύεται το όνομά του και δε συμμετέχει σε conventions. Σκεφτείτε ότι είναι ακατόρθωτο να βρείτε πρόσφατη φωτογραφία του! Λέγεται ότι όταν κάποια παιδιά πήγαν να τον φωτογραφήσουν τους πήρε την κάμερα και κατέστρεψε το φιλμ. Ουδέποτε θεώρησε τον εαυτό του είδος σελέμπριτι, αλλά προτιμούσε να μιλάει η δουλειά του γι’ αυτόν. «Δεν ενδιαφέρομαι», η κλασική απάντηση για συνεντεύξεις. Ακόμη και τις σελίδες που δημιούργησε δεν τις πούλησε ποτέ. Τις χρησιμοποιούσε σαν βάση κοπής άλλων σελίδων και σαν απορροφητικά χαρτιά όταν χυνόταν μελάνι και χρώμα, ζημιά χιλιάδων δολαρίων χωρίς δεύτερη σκέψη. Η σχεδόν αντικοινωνική συμπεριφορά του καθρέπτιζε στην ουσία μια αξιοπρέπεια ενός δημιουργού που προτιμούσε να μιλήσουν τα δημιουργήματά του γι’ αυτόν, χωρίς να νοιώθει την ανάγκη να απολογηθεί για την απόφασή του.

Το σκίτσο του προδίδει τη μορφή άλλης εποχής. Οι φιγούρες εύκαμπτες είχαν πάντα ένα θεατρικό στήσιμο και μια στασιμότητα και ταυτόχρονα η ροή των μικρών καρέ του θύμιζε κινηματογραφική ταινία. Οι γνώσεις του για τη δομή μιας ιστορίας ήταν σκέτος ποταμός που σίγουρα του άξιζε μια καλλιτεχνική διευθυντική θέση που θα μετέφερε το έχει του στις νέες γενιές. Κλασική περίπτωση του πως αντιμετωπίζει η βιομηχανία τους δημιουργούς της όταν έχει χορτάσει από αυτούς, και πως δείχνει την αχαριστία της στα παιδιά της που δε συμμορφώθηκαν στην νέα τάξη πραγμάτων.

Υπάρχει ένα τρομερά ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του από το BBC που μπορείτε να βρείτε στο YOUTUBE. O Ditko δε συμμετείχε στα γυρίσματα, συνάντησε όμως τους συντελεστές της εκπομπής και τους πρόσφερε μέρος της συλλογής τους ως υλικό για το ντοκιμαντερ.
 

 

 

 

 

 

 

http://en.wikipedia....iki/Steve_Ditko

[PrOWl]

Kαταπληκτικό αφιέρωμα!!!!!!!!!!

Ένας απ'τους σπουδαιότερους δημιουργούς comics ever!!!!Προσέφερε τόσα πολλά...και δημιούργησε πλήθος χαρακτήρων(μεταξύ άλλων και τον Captain Atom,αγαπημένο μου χαρακτήρα από DC).

Και να μην αναφερθώ στη δουλειά του στο Amazing Spider-man....Koρυφή!

[DJO]

Θοδ, έγραψες!!!!!!

 

Το ντοκυμαντέρ επίσης είναι must watch!!!! (Για κατέβασμα εδώ)

 

Η σχεδόν αντικοινωνική συμπεριφορά του καθρέπτιζε στην ουσία μια αξιοπρέπεια ενός δημιουργού που προτιμούσε να μιλήσουν τα δημιουργήματά του γι’ αυτόν, χωρίς να νοιώθει την ανάγκη να απολογηθεί για την απόφασή του.

 

Και πάλι !!!!!!!!!

[Dark Chris]

Εκπληκτικό το αφιέρωμα σου για έναν κορυφαίο δημιουργό που ήταν τόσο σταθερός στην απόδοση του με την πάροδο των χρόνων όσο λίγοι καλλιτέχνες.Όπως είπε και ο γράφων,τον χαρακτήριχε η στασιμότητα στα σκίτσα και είμαι σίγουρος ότι πάρα πολύ έχουν στο μυαλό τους τον Peter Parker έτσι όπως τον σχεδίαζε ο Ditko. στον Steve Ditko .

[zade]

Βέβαια το status του αντικοινωνικού δεν το έχει αποκτήσει μόνο γι αυτό.Ήταν γενικά γνωστός ψυχάκιας ο Ditko. Δεν θυμάμαι που το διάβαζα ,αλλά κάποια στιγμή έκανε κάτι μονοσέλιδα που δεν είχαν κίνηση ,παρά μόνο ένα χαρακτήρα που ανέλυε κάποια έποψη της εποχής ,υπό την μορφή μανιφέστου όμως που αντιπροσώπευε τις απόψεις του ίδιου του Ditko! Και είναι και άλλα πολλά περίεργα που έχουν συνδεθεί με το όνομά του.

 

Εν τω μεταξύ είναι από τους κλασικόυς που απεχθάνομαι.Δεν μπορώ να κάτσω να διαβάσω σχεδόν τίποτα σκιτσαρισμένο απ αυτόν.Ποτέ μου δεν μπόρεσα να συνηθίσω την απέραντη στατικότητα που χαρακτηρίζει τους χαρακτήρες του.Καμία κίνηση!Κανένας δυναμισμός.Μόνο αγάλματα.

[jimtsel]

E ενταξει το να πουμε οτι ο Ditko δεν ειχε δυναμισμο στο σχεδιο του το βρισκω πολυ τραβηγμενο.Παρτε για παραδειγμα τη σκηνη με τον spiderman που ειναι πλακωμενος απο κατι συντριμια και σε μια σελιδα δειχνει που μεγαλωνουν τα πανελς οσο πιο πολυ δυναμη βαζει ο spidey.Για να μη μιλησω για το πως θα ηταν ο spiderman χωρις τη στολη που σχεδιασε ο Ditko ο οποιος σπανια παιρνει credit για τον spiderman καθως ο stan lee καρπωνεται ολη τη δοξα.Οσον αφορα τον Dr strange αληθεια εχει περασει κανενας καλυτερος artist απο τον τιτλο?Δε νομιζω παντως.Αληθεια εχει διαβασει κανενας creeper?Ελεγα να το παρω καποια στιγμη αλλα θα θελα να ακουσω καμια γνωμη πρωτα.Σωστη και η αναφορα για τον Mister A απο τον οποιο εμπνευστηκε και ο Alan Moore τον Rorschach

[x for xepeta]

Απ' όσο θυμάμαι βγήκε ένας καλός τίτλος του Dr. Strange το 1970-1980. Διαβάσαμε 2 τεύχη στο ελληνικό Spider-Woman. Δούλεψαν καλοί δημιουργοί, Miller, Starlin, Brunner, Colan-Palmer, Nebres... Άλλες προσπάθειες του τίτλου δε μπορώ να πω ότι με ενθουσίασαν. Τα τελευταία χρόνια ξεχώρισε ένα limited του Brian Vaughan σε σκίτσο του Marcos Martin (αντίγραφο του Ditko), που οι πωλήσεις του δεν ευδοκίμησαν λόγο του ρετρό, κατά τη γνώμη μου, σκίτσου.

Μαζί με το THOR ήταν οι δυο πιο ποθητοί τίτλοι δημιουργών. Εκεί μπορούσαν να δουλέψουν σε πιο σουρεαλιστικά σενάρια και σε πιο παραμυθένιους χώρους. Βέβαια ο τίτλος δεν πουλούσε ποτέ και πάντα τον έτρωγε η μαρμάγκα.

[DJO]

ΣΤΗΒ ΝΤΙΤΚΟ - Το άγνωστο έργο

 

 

Ο Στηβ Ντίτκο είναι γνωστός στους φίλους του αμερικανικού κόμικς ως ο συνδημιουργός ηρώων όπως ο Σπάιντερ Μαν και ο Δόκτωρ Στρέηντζ. Όμως το έργο του δεν περιορίζεται στις περιπέτειες δημοφιλών υπερηρώων για μεγάλους εκδοτικούς οίκους, όπως η Marvel και η DC Comics, αλλά συνεχίστηκε, σε πιο προσωπικό ύφος, σε άλλες δουλειές εξαιρετικά δυσεύρετες σήμερα. Αυτές τις λιγότερο γνωστές, αλλά εντυπωσιακές σελίδες, ανθολογεί σε ένα πολυτελές πολυσέλιδο λεύκωμα με τίτλο The Creativity of Steve Ditko, ο Κραιγκ Γιόε, ιστορικός κι εκδότης της Ένατης Τέχνης που δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τον μεγάλο βετεράνο δημιουργό. Ο Ντίτκο αφήνει την φαντασία του αχαλίνωτη για να δημιουργήσει ένα δικό του εικαστικό και αφηγηματικό σύμπαν που συναρπάζει και ξαφνιάζει τον αναγνώστη. Τις ιστορίες συνοδεύουν κείμενα, ανέκδοτα σχέδια, καθώς και σπάνιο φωτογραφικό υλικό ενός ιδιόρρυθμου και μοναχικού καλλιτέχνη.

 

 

Πηγή: ΚΟΜΙΞ #290

[DJO]

> Final days for Kickstarter campaign to reprint Steve Ditko book

 

[x for xepeta]

Και πού κατάφερα να βρω μεταφρασμένη δουλειά του Ditko στα ελληνικά; Στο ΑΓΟΡΙ #732!

 

 

Σε εκείνα τα τεύχη δημοσιεύτηκε σε συνέχειες υλικό από ένα περιοδικό της MARVEL διαστάσεων magazine ονόματι Destroyer, με τις περιπέτειες του Remo Williams, ήρωα pulp βιβλίων και ταινιών (Based upon characters from an extensive series of spy/fantasy novels called "The Destroyer" ). Τα γειτνιακά τεύχη έχουν σελίδες του κόμικ, από τα χέρια του Lee Weeks, αλλά δεν ξαναβρήκα Ditko. Η συγκεκριμένη φαίνεται να είναι αυτοτελή.

[x for xepeta]

Γενεθλιά σήμερα για την Steve Ditko. 89 ετών πια. Λίγες κουβέντες από τον J.M.DeMatteis για τη συνεργασία τους. Στη σελίδα υπάρχει και πάλι το λινκ για τον ντοκιμαντέρ "In search for Steve Didtko".

[Γάντζος]

 

 

 

 

[GreekComicFan]

[ikarukani]

[rkronin]

R.I.P.

[Retroplaymo]

Rest In Peace....

[x for xepeta]

Το ίντερνετ έχει γεμίσει με πολύ καλά άρθρα για το βίο και πολιτεία του Steve Ditko. Ο θάνατός του έφερε στη μνήμη πολλών ιστορίες για την προσωπικότητά του. Ένα από αυτά μιλάει για τις τελευταίες δουλειές του. O Jim Shooter μεταφέρει το διάλογό τους:

 

Halfway through the book, Steve came to the office to see me. He gave me the pages he’d done and said he couldn’t do the rest of the story.

“Why not?!’

Because, he said, the story and the character were Platonic and he was Aristotelian.

“You’re gonna have to explain that to me, Steve.”

Simple. Plato believed in the world one can’t see as well as the world one can. Aristotle believed that what you see is what you get. Period. Dark Dominion was Platonic, and therefore, anathema.

I argued. You can’t see viruses, I said, but they can make you sick. And what about all the other things invisible and unknown to Aristotle that have since been discovered?

He wouldn’t budge.

 

I did get him to agree not to leave me high and dry on #0, after we’d already solicited it, after we’d advertised the fact that he was doing it.

He reluctantly agreed to finish the book.

 

 

Και έτσι παράτησε στη μέση τη δουλειά του στο Dark Dominion. Τελείωσε το #0 και τις κάρτες, αλλά δεν ασχολήθηκε με το #1.

Επεξεργασία Ιουλίου 15, 2018 από x for xepeta

[GreekComicFan]

Ο Μπράιαν Κρόνιν δημοσιεύει σε ένα άρθρο του,  κάποια από γράμματα που έστελνε ο Στηβ Ντίτκο σε όσους επέλεγαν να αλληλογραφήσουν μαζί του, αποδεικνύοντας πως δεν ήταν και τόσο"ερημίτης" όσο τον παρουσίαζαν, απλά με διαφορετικές προτεραιότητες στην ζωή του.

 

Ξεχωρίζει πάντως η παρακάτω ευχαριστήρια επιστολή στον Ρόυ Τόμας που του έστελνε συχνά τεύχη του Alter Ego.