BLEEDING HEARTS

[Ion]

  

 

Ο τίτλος αυτός έκανε πρεμιέρα στο Comicdom Con 2010. Επίσημα στα βιβλιοπωλεία θα κυκλοφορήσει στις 23/4/2010. Περιλαμβάνει 14 μικρές σκοτεινές ιστορίες, που εγώ δε θα τις χαρακτήριζα τρόμου, είναι όμως αρκετά μακάβριες και με παράξενη πλοκή που δεν την περιμένεις. Οι ιστοριούλες είναι αυτοτελείς, καμία σχέση η μία με την άλλη. Στο σενάριο και στο σχέδιο συναντάμε τον Σπύρο Δερβενιώτη (σε ένα κόμικ τελείως διαφορετικό από αυτά που μας είχε συνηθίσει ως τώρα) και την Αλέξια Οθωναίου, πάντα σε μορφή συνεργασίας (όποτε κάποιος έχει γράψει το σενάριο ο άλλος έχει κάνει το σχέδιο). Κάποιες από αυτές τις ιστορίες έχουν ξαναδημοσιευτεί στο περιοδικό ΓΚΡΑΝ ΓΚΙΝΙΟΛ.

Αναλυτικά οι τίτλοι των 14 ιστοριών είναι:

Up the high pole
Ezozel
What ever happened to Fay Wray?
Babylon
Lolita
Uneasy Riders
13
Samhain
Paradise Lost
Tokaido Yotsuya Kaidan
Decluttering
Trailer trash
I love you
Bleeding hurts

Mη σας τρομάζουν οι αγγλικοί τίτλοι, όλες οι ιστορίες είναι στα ελληνικά.
 

 

 

Προσωπικά όλες τις ιστορίες τις βρήκα καλές. Ξεχώρισα το Paradise Lost και το Lolita ως τις πιο ανατρεπτικές, ενώ σίγουρα δεν υπήρχε κάποια που να μη μου άρεσε. Η έκδοση πάρα πολύ όμορφη! Για τις μέρες του Comicdom το τομάκι δινόταν στα 6 € (αντί 7,5 € που είναι η κανονική τιμή), ενώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα οι δημιουργοί έφτιαχναν ωραία σκιτσάκια (με απίστευτη ταχύτητα) σε όσους το απέκτησαν.

 

 

Αφιέρωμα στον Σπύρο Δερβενιώτη - Αφιέρωμα στην Αλέξια Οθωναίου

[nihilio]

To up the High pole και το 13 ήταν εξαιρετικά, ενώ και το lolita μου άρεσε χάρη στην απλότητά του

Γενικά, αν και το 4-σέλιδο με twist στο τέλος δε με πολυτρελαίνει (και χρησιμοποιείται κατά κόρον στην εν λόγω συλλογή για αυτό δεν αναφέρω περισσότερες ιστορίες) υπάρχει αρκετό υλικό εδώ για τους φαν του τρόμου.

Πολύ καλή δουλειά

[AndreasD]

Να πούμε ακόμα πως τα 100 πρώτα αντίτυπα περιείχαν φάκελο (κολημένο στο πρώτο εσώφυλλο) με κάρτα υπογεγραμμένη είτε απο την Αλέξια Οθωναίου είτε απο τον Σπύρο Δερβενιώτη. Υπήρχαν συνολικά τέσσερα διαφορετικά σχέδια καρτών, απο δύο ο κάθε καλλιτέχνης.

[AndreasD]

Τελικά στο φετινό Comicdom υπήρξαν πολλά καλά (και ελληνικά) κόμικς! Και το Bleeding Hearts είναι ένα απο αυτά! Φοβερή δουλειά και απο την Οθωναίου και απο το Δερβενιώτη και σε επίπεδο σεναρίου και σε επίπεδο σχεδίου. Σε μια πρώτη ανάγνωση κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει αυτό το κόμικ σαν Χόρορ, αλλά έχει έντονα στοιχεία Νουάρ. Του καινούργιου Νουάρ βέβαια που είναι, πέρα απο ατμοσφαιρικό, και βίαιο και ωμό.

 

Οι ιστορίες που ξέχώρισα ήταν το Paradise Lost και το I Love you, ενω σαν πιο αδύναμη του συνόλου (χωρις να σημαίνει πως είναι κακή) βρήκα τη Babylon.

 

Ειναι εντυπωσιακό πως το σχέδιο της Οθωναίου έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια και παρ όλο που πολλοί διακρίνουν πολύ Templesmith στο σχέδιό της (και πράγματι υπάρχουν), εγώ βλέπω και πολλές Ιταλικές επιρροές, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς και απο το παρακάτω σκίτσο/αφιέρωση.

 

[Gaidjin]

Όντας εδώ και χρόνια φαν και των δυο καλλιτεχνών, ήταν από τα κόμικς που δεν σκέφτηκα δεύτερη φορά αν θέλω να το πάρω.

 

Το καταπληκτικό εξώφυλλο είναι ένα από τα καλύτερα που έχω δει από ελληνικό κόμικ, και είναι και απολύτως ταιριαστό με το περιεχόμενο.

Όταν το άνοιξα και περίπου ήξερα τι πάω να διαβάσω (έχοντας διαβάσει και κάποιες ιστορίες παλαιότερα), μου προκάλεσε μια επιθυμία να το απολαύσω στον καναπέ με απόλυτη ησυχία και ηρεμία. Όντας φαν της σχολής του τρόμου κι εγώ, ήλπιζα να το ευχαριστηθώ. Και γι' αυτό το διάβασα προσεκτικά.

 

Η πρώτη εντύπωση που μου άφησε ήταν του προσεγμένου και προσεκτικά δουλεμένου κόμικ. Σενάριο με σχέδιο βρίσκονται σε μεγάλη αρμονία, με την ικανότητα και των δυο να ξεδιπλώνεται συνεχώς. Πραγματικά εντυπωσιακή η δουλειά του Δερβενιώτη να δουλεύει τόσο σωστά κάτι στο οποίο δεν τον έχω συνηθίσει. Για την Οθωναίου γνώριζα ότι το κατέχει το θέμα, οπότε απλά το επιβεβαίωσε. Οι ιστορίες ήταν πολύ ενδιαφέρουσες και αρκετά "βαριές" για ανθρώπους που δεν τους αρέσει το τρόμου-σπλάτερ σαν είδος λογοτεχνίας ή κινηματογράφου. Αυτό βέβαια με έκανε να το απολαύσω περισσότερο.

 

Παρόλ' αυτά, με εξέπληξε το ότι με κούρασε σχετικά γρήγορα οπτικά. Το συνεχόμενο άσπρο-μαύρο και η απώλεια των ενδιάμεσων τόνων με ανάγκασε να κάνω μια-δυο παύσεις. Αυτό που κατάλαβα ήταν ότι οι ιστορίες μόνες τους θα διαβάζονταν εύκολα, αλλά όλες μαζεμένες μου ψιλοκούρασαν τα μάτια. Βέβαια, ο ίδιος είμαι φαν του έγχρωμου, οπότε δεν είμαι και τόσο συνηθισμένος σ' αυτό.

 

Στο τέλος, όταν έφτασα στην τελευταία σελίδα, βλέποντας τα σχέδια-αφιερώσεις της Αλέξιας και του Σπύρου, το έκλεισα με ένα ΙΙΙΙΙβββοοολλλ χαμόγελο και σκεφτόμουν πόσο καλή δουλειά έχει κάνει η Jemma με την λογοτεχνία και τα κόμικς τρόμου που εκδίδει...

 

Στο σύνολό του είναι ένα πολύ καλό κόμικ, με μια έλλειψη συνοχής ανάμεσα στις ιστορίες (κάτι που θα φρόντιζα να έχω κάνει εγώ αν ήμουν συγγραφέας, αλλά δεν ξέρω να γράφω κόμικς), αλλά μια θεματική ισορροπία που σου δίνει από την πρώτη στιγμή να καταλάβεις τι θα διαβάσεις.

 

Μπράβο στους δημιουργούς.

[JohnnyMZ]

Εγώ αυτό το κόμικ το αγόρασα εντελώς τυχαία, χωρίς να γνωρίζω την δουλειά των δύο δημιουργών (το μόνο που ξέρω αν με ρωτήσεις από Δερβενιώτη είναι ένα "Καλού Κακού" ή κάπως έτσι, παρ' όλο που το όνομα μου λέει πολλά).

 

Σαν ανάγνωσμα μου φάνηκε ξεχωριστό (από παπιά σε τέτοιου είδους κόμικς, ε όσο να 'ναι...). Δεν είχα διαβάσει κάτι παρόμοιο πιο πριν, και πιστεύω πως έπεσα κατευθείαν στα βαθειά. Δεν μπορώ να πω οτι μ' ενθουσίασε, όπως άλλα κόμικς που έχω διαβάσει πρόσφατα (ίσως λόγω ηλικίας), αλλά το θεωρώ αρκετά αξιόλογο! Ίσως σε μερικά χρονάκια το εκτιμήσω περισσότερο.

 

Τέλος, συμφωνώ απολύτως με τον Gaidjin σε ό,τι αφορά το χρώμα. Με κούρασε πολύ το ασπρόμαυρο, ή καλύτερα το μαυρόασπρο... Παρ' όλο που θεωρώ τον εαυτό μου συνηθισμένο σε ασπρόμαυρα κόμικς (λόγω μάνγκα), το συγκεκριμένο ήταν πολύ κουραστικό, καθώς το μαύρο κυριαρχούσε .

 

Αυτά από μένα...

[derveniotis]

Jonhny MZ, αν η ηλικία σου είναι αυτή που διαβάζω, ναι, σαφέστατα δεν είναι (ακόμα) για σένα αυτό το κόμικ. Δεν ξέρω αν θα σου αρέσει περισσότερο αργότερα, (ας πούμε μίνιμουμ σε δέκα χρόνια), αλλά μεταξύ μας, το απεύχομαι, γιατί αυτό θα σημαίνει ότι θα έχεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έρθει σε κάποια επαφή με τις ας πούμε πιο αρνητικές πλευρές της ζωής.

 

Με την ευκαιρία, να ευχαριστήσω (και εκ μέρους της Αλέξιας) όλους τους σχολιαστές για τις υπερπολύτιμες γνώμες. Keep them coming!

[zoo]

Σκληρό, κάποιες φορές με αρκετή φαντασία και άλλες με λιγότερη, Λαβκραφτικό ala 21st century και σίγουρα σκοτεινό. Στο σύνολο μου άρεσε.

Η ζωή των προταγωνιστών είναι μαύρη, η καρδιά τους ματώνει και το αίμα τους είναι & αυτό μαύρο. Νομίζω αυτό τα συνοψίζει όλα.

 

Σαν έκδοση είναι πολύ καλή και σε εξαιρετική τιμή (7,5ευρώ), με ένα όμως μελανό σημείο (έτσι γιατί είμαστε ψείρες ): Οι σελίδες δεν έχουν αρκετό περιθώριο για τη βιβλιοδεσία με αποτέλεσμα να χάνονται μέρη από κάποια καρέ/μπαλονάκια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το μπαλονάκι στο 3ο καρέ της 6ης σελίδας.

 

Εξαιρετική συνεργασία , περιμένουμε συνέχεια!

[derveniotis]

Aρκετα εκτενές φωτορεπορτάζ από το Βleeding Hearts signing στο comicdom στο μπλόγκ της Αλέξιας.

 

http://alexiaothonaiou.blogspot.com/2010/05/comicdom-con-aftermath.html

 

Το ποστάρω γιατί εκεί, προς το τέλος, ένας "συνήθεις ύποπτος" του φόρουμ αποκαλύπτει τη γκρούπι διάστασή του ;-)

[zoo]

Κάποια πράγματα δεν κρύβονται

[germanicus]

Ρε γκουχουγκουχου zoo.... Εξαιρετικότατο...........................................

 

θέλω λεπτομέρειες...........

 

 

ΥΓ αυτό δεν είναι γκρούπι. αυτό είναι δείγμα καλού γούστου

[Melandros]

Mamato....

Το ίδιο είπε και άσχετος με κόμικς όταν το διάβασε... Είχαμε μαζί υπηρεσία (απ'οτι καταλάβατε όλα στην υπηρεσία τα διαβάζω ) και το πήρε να το διαβάσει.... όταν μου το έφερε, έπρεπε να τον δείτε πως το κοιτούσε...χαχαχαχαχα

''ρε 'συ... που τα βρίσκεις αυτα????''

[oufis]

Επιτέλους αξιώθηκα και εγώ να το διαβάσω!

 

Ομολογώ ότι μου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις, πολύ καλύτερες από ό,τι περίμενα από ένα γρήγορο ξεφύλλισμα στο βιβλιοπωλείο.

 

Το σχέδιο, αν και διαφέρει σε κάθε ιστορία, το βρήκα πολύ ταιριαστό στα σενάρια, τα οποία επίσης σχεδόν όλα τα βρήκα πολύ καλά. Το διάβασα σε δύο δόσεις και δεν με κούρασε καθόλου και δεν νομίζω να είχα πρόβλημα να το διαβάσω όλο σερί. Επίσης το στυλ των ιστοριών (λίγες σελίδες με ανατροπή στο τέλος κλπ) νομίζω λειτουργούν μια χαρά με τα αντίστοιχα σενάρια και προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου.

 

Δεν θα το χαρακτήριζα ως κόμικς τρόμου, πάντως σίγουρα έχει πολλή δόση σπλατεριάς και μαυρίλλας, με ολίγον τι και από μαύρο χιούμορ.

 

Αξίζει τα λεφτά του και σίγουρα θα το ξαναδιάβαζα.

 

ΥΓ: συμφωνώ με το σχόλιο του zoo περί βιβλιοδεσίας. Δεν είναι και τόσο τραγικό, αλλά για μένα χαλάει την εικόνα μιας κατά τα άλλα εξαιρετικής έκδοσης

Επεξεργασία Απριλίου 30, 2011 από Oufis

[zade]

Σήμερα το πρωί το διάβασα κι εγώ. Ωραίος τρόπος να αρχίσεις τη μέρα σου ,δεν συμφωνείτε;

 

Είναι άνισο κόμικ. Έχοντας διαβάσει τόσα καλά λόγια ,χωρίς κανένα αρνητικό ,ε όταν τελικά το ίδιο το προϊόν δεν είναι τόσο καλό ,απογοητεύεσαι. Σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό ,αλλά όπως ξαναείπα είναι άνισο. Συγκεκριμένα εγώ εντόπισα το εξής:

 

Όταν γράφει τα σενάρια η Αλεξία Οθωναίου και σκιτσάρει ο Σπύρος Δερβενιώτης, τα πράγματα είναι γενικά μέτρια και μερικές φορές κλισέ. Από όλες τις ιστορίιες που έγραψε η Οθωναίου ,μία άντε δύο να μου άρεσαν. Όλες τις άλλες τις βρήκα μέτριες και ορισμένες κακές. Αλλού δεν υπάρχει ικανοποιητικό τέλος ,αλλού είναι απλά μια συρραφή πλάνων χωρίς ουσιαστικό νόημα ,γενικά μου φάνηκε ότι στον τομέα σενάριο η Οθωναίου δεν το 'χει.

 

ΑΛΛΑ ,όταν γράφει ο Δερβενιώτης και σκιτσάρει η Οθωναίου ,εκεί πραγματικά το κόμικ λειτουργεί. Οι ιστορίες είναι όλες καλές και επίσης το σκίτσο έχω την εντύπωση ότι ταιριάζει πολύ καλύτερα με την θεματολογία. Σ' εκείνες τις ιστορίες πραγματικά το ευχαριστιέσαι και λες ότι αξίζει.

 

Αγαπημένη ιστορία μάλλον εκείνη με το φίδι και εκείνη με τα ζωντανά παιχνίδια (βέβαια η δεύτερη έχει μια τρελή τρυπάρα ,FFS δεν πετάς το πτώμα στον κάδο δίπλα στο σπίτι σου! Χαζός είσαι; ) ,αλλά γενικά όλες του Δερβενιώτη μου άρεσαν.

 

Καλό κόμικ ως σύνολο τρόμου δεν θα το έλεγα ,για τα λεφτά του όμως αξιοπρεπές ,θα ήθελα να δω και ιστορίες μεγαλύτερου μήκος με Δερβενιώτη στο σενάριο και την Οθωναίου στο σκίτσο.

 

Προτείνεται ,αν και συγκρατημένα.

Επεξεργασία Αυγούστου 5, 2011 από zade

[derveniotis]

(βέβαια η δεύτερη έχει μια τρελή τρυπάρα ,FFS δεν πετάς το πτώμα στον κάδο δίπλα στο σπίτι σου! Χαζός είσαι; )

Ναι, δεν φαίνεται; Ο ανθρωπότυπος "trailer trash" (κανένας τίτλος δεν είναι μονοσήμαντος!) συνήθως είναι τόσο χαζός και pathetic, που και πίσω απ' την τηλεόραση να έκρυβε το πτώμα, δεν θα ήταν πρωτοφανές ή τραβηγμένο

[x for xepeta]

Μερικές εσωτερικές σελίδες για να γνωρίζετε το περιεχόμενο. Μπορούν να μεταφερθούν στο ποστ της παρουσίασης;

Μεταφέρθηκαν στην παρουσίαση

[DJO]

Αμέ!

 

Σήμερα το πρωί το διάβασα κι εγώ. Ωραίος τρόπος να αρχίσεις τη μέρα σου ,δεν συμφωνείτε;

 

Χαλαρά! Πάμε... (θα προσπαθήσω να μη δώσω spoilers)

 

Up The High Pole Απλά εκπληκτικό. Who watches the stripper? 9/10

Ezozel ΓΙΑΟΥΥΥΥτς.! True love never εε dies. Ακόμα και στην περίπτωση αποδιοπομπαίου τράγου-άστεγου-διεστραμμένου νεκρόφιλου. 6.7/10

What ever happened to Fay Wray Beauty killed the Beast! Αλλά... 8.9/10!

Babylon Τύψεις. Κακοτράχαλο το μονοπάτι της εξιλέωσης... 7.25/10

Lolita ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΟΥΤΣ!!!!! Η εκδίκηση είναι ένα κρύο πιάτο. Ειδικά όταν είσαι παραμελημένη κόρη και ο πατέρας σου πηγαίνει κάθε βράδυ στην "κώλαση του Δάντη". 9/10

Uneasy Riders Άτιμες μοτοσυκλέτες...Κρατήσου μπέημπυ...πετάμε... 8/10

13 Ok, that was disturbing. Παίζει να'ναι ό,τι πιο διεστραμμένο έχω διαβάσει στα Ελληνικά, αν και έχω δρόμο ακόμα. Floor 13: δεν υπάρχει 3.5/10 αλλά καλοφτιαγμένο.

Samhain A cat has nine lives...for three she plays...for three she strays...and for the last three she strays 7.8/10

Paradise Lost Goddammit! Δεν είναι βόα, δεν είναι κροταλία, είναι συγχώνευση. Πλούσιος πάει να παντρευτεί στη μέση της παρθένας ζούγκλας στην Αφρική. Και... 9.2/10

Tokaido Yotsuya Kaidan Μια ιστορία ίντριγκας στην Ιαπωνία. 8.5/10

Decluttering Οκ. και νόμιζα πως οι Αθώες Εποχές ήταν ό,τι πιο βαρύ έχω διαβάσει. Το μυστικό της ελευθερίας της βαλίτσας. 3.4/10

Trailer Trash ...και καπάκι κι άλλο. Αυτό σημαίνει Λαβκραφτικό; Γιατί δεν έχω ιδέα. Μονάχα διπλό κόμπο στο στομάχι. Μάνα πετάει την αγαπημένη κούκλα της κόρης της και πάει να την ψάξει στα σκουπίδια. 7.6/10

I Love You Δολοφονικές αιρέσεις και μια γυναίκα δόλωμα. 6.7/10

Bleeding Hurts Επιλογικό επιμύθιο που κάνει recap των ιστοριών. Με ηθικό δίδαγμα που παραπέμπει στον τίτλο. 7/10

 

 

 

Γενικά, ό,τι πιο dark έχω διαβάσει από Έλληνες. Δε θα το ξανάδιαβαζα γιατί δεν το΄χω, αλλά καλοφτιαγμένο από όλες τις απόψεις. Προτείνεται ανεπιφύλακτα σε πιο dark αναγνώστες. Ένα 8+/10 από εμέ. Κρίμα που πήρε μονάχα υποψηφιότητα για καλύτερο εξώφυλλο στα βραβεία του '11.

[figolfin]

Επιτέλους το διάβασα κι εγώ κι έχω να πω ότι είναι εξαιρετικό.

 

Πολύ καλές ιστορίες και πολύ καλό σχέδιο είτε πρόκειται για σενάριο του Δερβενιώτη και σχέδιο της Οθωναίου είτε το ανάποδο. Ούτε κι εγώ θα το χαρακτήριζα τρόμου γιατί ορισμένες φορές οι ιστορίες πλησιάζουν πολύ την πραγματικότητα και καταπιάνεται με θέματα και γεγονότα που θα μπορούσαν κάλλιστα να συμβαίνουν δίπλα μας. Σκοτεινό, σκληρό, γοητευτικό, κάφρικο, λυπητερό, σοκαριστικό. Ειδικά σε ό,τι αφορά την καφρίλα (π.χ.13), μου θύμισε Brunetti αλλά στο πολύ πιο σοβαρό. Οι ιστορίες της Οθωναίου, όπως το Lolita και το Ezozel, θα έλεγα ότι είναι πιο σκληρές και "ενοχλητικες" καθώς η υπόθεση και κυρίως το τέλος σε σοκάρει.

 

Φυσικά δεν είναι ένα κόμικ για όλες τις ώρες και κυρίως για όλους. Συστήνεται ανεπιφύλακτα στους λάτρεις σκοτεινών ιστοριών.

 

 

υ/γ ρε Ορέστη, σοβαρά τώρα, 3,5 στο 13 και 9,2 στο Paradise Lost; ειναι δυνατόν;

[DJO]

Ε αφού μου γύρισε ανάποδα το στομάχι ωρέ.

[figolfin]

Μα τι ευαίσθητο στομάχι είναι αυτό... Ορίτζιναλ ντισνεϊκό

 

 

[Murphy Pendleton]

Να πούμε ακόμα πως τα 100 πρώτα αντίτυπα περιείχαν φάκελο (κολημένο στο πρώτο εσώφυλλο) με κάρτα υπογεγραμμένη είτε απο την Αλέξια Οθωναίου είτε απο τον Σπύρο Δερβενιώτη. Υπήρχαν συνολικά τέσσερα διαφορετικά σχέδια καρτών, απο δύο ο κάθε καλλιτέχνης.

 

Μηπως υπαρχει περιπτωση να δουμε φωτο απο τις συγκεκριμενες καρτες?

 

Το Bleeding Hearts το ειχα διαβασει κι εγω οταν πρωτοκυκλοφορησε.Δε μπορω να πω οτι μου αρεσε ιδιαιτερα.Το βρηκα απλως ενα καλο αναγνωσμα.Οι ιστοριες που ξεχωρισαν κατ'εμε ειναι οι up the high pole,babylon και paradise lost.

[derveniotis]

Μηπως υπαρχει περιπτωση να δουμε φωτο απο τις συγκεκριμενες καρτες?

 

Τα σχέδια των καρτών υπάρχουν στο blog της Αλέξιας σε αυτό το πόστ.

[germanicus]

.... σε είδα να ποστάρεις και είπα ότι θα μας είχες έκπληξη με το 2ο..........

 

oh well

 

[derveniotis]

Eνα δεύτερο από κάτι δεν θα ήταν έκπληξη

Μπορώ ωστόσο να πω ότι αν θυμάσαι το Bleeding Installation στο τελευταίο φεστιβάλ Βαβέλ, μπορείς να προετοιμάζεσαι για κάτι ανάλογο και για φέτος. (φυσικά άλλης θεματολογίας και μορφής)

[AndreasD]

Οπότε το σιγουρέψαμε? Να βάλουμε και μια ημερομηνία για το νέο installation?

[derveniotis]

Ας περιμένουμε να χουμε κάτι ανακοινώσιμο πρώτα...(μετάφραση: κάτσε πρώτα να αποφασίσουμε τί ακριβώς θα κάνου,ε, και αν θα το κάνουμε σε ευρώ ή σε δραχμές μέχρι τότε..)

[Dark Chris]

Το διάβασα και εγώ πρωί πρωί και έμεινα με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Οι ιστορίες δεν είναι μόνο τρόμου, μπορούν να χαρακτηριστούν και..... στα όρια του αληθινού. Πολύ σκοτεινές indeed. Λίγες ήταν που δεν μου άρεσαν πολύ, που δεν με ξετρέλαναν. Μ'αρέσουν πολύ οι μικρές ιστορίες με τα twist στο τέλος, οπότε αυτή συλλογή ήταν ό,τι πρέπει. 

 

Θα ήθελα να δω και άλλη παρόμοια συλλογή από τους ίδιους στο ίδιο στυλ, ή ένα ολόκληρο graphic novel. Και όπως και ο zade, πιστεύω ότι οι ιστορίες με Δεβρενιώτη στο σενάριο και Οθωναίου στο σχέδιο λειτουργούν λίγο καλύτερα. 

 

Πιο αδύναμες ήταν: Samhain (αυτή με την γάτα), Tokaido Yotsuya Kaidan. 

Επεξεργασία Ιουλίου 9, 2013 από Dark Chris

[GreekComicFan]

Κυκλοφορεί και σε ebook.

[Indian]

Αγνοούσα την ύπαρξή του,το αγόρασα από τον μήνα Jemma της Λέσχης,το διάβασα και σε καμία περίπτωση δεν έκλαψα τα λεφτά που έδωσα...!

 

Πρόκειται για μία καλή ανθολογία αυτοτελών και μικρών σε αριθμό σελίδων κόμικς τρόμου και σπλατεριάς...!Σίγουρα κάποιες από τις ιστορίες μου άρεσαν περισσότερο...!Στην συντριπτική πλειοψηφία τους τα σενάρια ήταν ευφυή και προσεγμένα,κάτι που φανερώνει ότι οι δύο δημιουργοί το'χουν στον τομέα αυτό...!Εκτίμησα το ότι δεν ήταν απλές και συνηθισμένες ιστορίες θρίλερ,αλλά καθαρά διαστροφικές,που έκαναν την διαφορά...! Μερικές μάλιστα από αυτές πιστεύω ότι άξιζαν μεγαλύτερη έκταση...!

 

Όσον αφορά το σχέδιο,θα συμφωνήσω ότι σχεδόν σε όλες τις ιστορίες με κούρασε,άλλες φορές λίγο κι άλλες πολύ...!Πιστεύω ότι δεν άφηνε την ιδέα και την πλοκή να αναπνεύσουν...!Γεγονός που μου προκαλεί εντύπωση,μιας κι έχω δει δουλειές και των δύο καλλιτεχνών και έχω μείνει ικανοποιημένος...!Δεν λέω,το ασπρόμαυρο προσδίδει καλύτερα σε τέτοιου είδους υποθέσεις,αλλά το βρήκα πολύ βαρύ...!

 

Οι ιστορίες που ξεχώρισα είναι οι εξής :

 

• Up the high pole
• Babylon
• Lolita
• Uneasy Riders
• 13
• Paradise Lost
• I love you

 

Όσον αφορά την έκδοση κυμαίνεται στα στάνταρντ της JEMMA...!Καλής ποιότητας γυαλιστερό χαρτί,ωραίο εξώφυλλο,εισαγωγή και βιογραφικά (+ φωτογραφίες) των δημιουργών στο οπισθόφυλλο...!Η Αλέξια,στην φωτογραφία της έκδοσης,μου θύμισε την Demi Moore στα νιάτα της...!Ο Δερβενιώτης,με εξαίρεση το γκριζάρισμα,δεν έχει αλλάξει καθόλου...!

 

 

[DaDiRa]

Θα συμφωνήσω με τον zade περί ανισότητας, αλλά δεν την εντοπίζω στις εναλλαγές σεναριογράφου και σχεδιαστή. Θα έλεγα πως απλώς φαίνεται ότι φτιάχτηκε από δύο άτομα. Δεν μπορώ να εντοπίσω, όμως, γενικευμένα ελαττώματα στο σχέδιο ή το σενάριο του καθενός.

Σχεδιαστικά δεν το βρήκα ούτε κουραστικό, ούτε φορτωμένο, όπως προαναφέρθηκε. Έχω πει αρκετές φορές πως αυτού του τύπου το σχέδιο δεν μπορεί να με εντυπωσιάσει εύκολα, εδώ είναι αν μη τι άλλο ταιριαστό. Το "βρώμικο" της Οθωναίου (βλ. Paradise Lost, What ever happened to Fay Wray?) είναι πιο ταιριαστό στην αισθητική του άλμπουμ, αλλά χαίρομαι που δεν το χρησιμοποίησαν παντού γιατί το λίγο πιο καθαρό του Δερβενιώτη ταιριάζει στην ιστορίες που κλιμακώνουν (βλ. Babylon, Lolita). Το 13 είναι το αγαπημένο μου εικαστικά, και δεν ξέρω αν είναι τυχαίο που το έκαναν μαζί.

Οι περισσότερες ιστορίες μου άρεσαν, χωρίς να έχουν κάτι εκπληκτικά πρωτότυπο ή μη-προβλέψιμα twists. Ξεχωρίζω τα Up the high pole, Samhain, Decluttering, Trailer Trash, I love you και φυσικά την τελευταία ιστορία, Bleeding Hurts.

 

Θα ξαναγόραζα ανθολογία τρόμου από το δίδυμο!

 

Edit: Ξέχασα να πω για την έκδοση. Το μαύρο μελάνι βγήκε ελάχιστα πάνω στο άσπρο τον αντικριστών σελίδων. Ίσως φταίει και η ηλικία του, βέβαια. Κατά τα άλλα μια χαρά, με εξαίρεση 1-2 ιστορίες που είχαν μεγάλο πλάτος και χάνονταν κάποιες λέξεις στο δέσιμο της ράχης.

Επεξεργασία Απριλίου 25, 2017 από ΔαΔηΡάθυμος