Ο ΙΓΚΟΥΑΝΑ

[germanicus]

 

Άτυπη συνέχεια της Μεγάλης Απάτης των ιδίων. Σύμφωνα με τους Γάλλους ορίζεται ως μέρος της σειράς. Στα καθ'ημάς φέρεται ως αυτόνομο κόμικ. Υποδεέστερο της αριστουργηματικής Μεγάλης Απάτης, πλην όμως με καλύτερες πωλήσεις στην Ελλάδα, καθαρά διότι έχει τη γκόμενα στο εξώφυλλο. Διαβάζεται και μόνο του, αλλά σαφώς και είναι προτιμότερο να διαβάσετε πρώτα την Μ.Α.

Bedetheque

[batigoal]

Υποδεεστερη συνεχεια της Μεγαλης Απατης, δεν ηταν ασχημο αλλα επασχε πολυ οσον αφορα

την κεντρικη ιδεα, πολυ αδυναμη για να στηριξει ενα κομικ 80 σελιδων.

Το σχεδιο μου φανηκε αδουλευτο-βιαστικο.

 

Επισης καποια πραγματακια στο σεναριο με ξενισαν σε σχεση με το υφος του κομικ,

σε σχεση τουλαχιστον με την προελευση του.

 

Αυτες οι ονειρικες, τυπου Νεμεσις εμφανισεις του Ιγκουανα...
Too much για μια ιστορια που θα μπορουσε να ειναι πραγματικοτητα, ειδικα ο τροπος

που ο συγγραφεας, ο κυριος Μπεϊτς ξορκισε τον φοβο του Ιγκουανα στο τελος...

 

 

Μετριο συνολικα κομικ, μαλλον αδιαφορο θα το χαρακτηριζα.

Θα το προτεινα μονο σε οποιον εχει διαβασει την Μεγαλη Απατη και θελει να διαβασει

κατι ακομα απο το συμπαν της διεφθαρμενης Λα Κολονια και των κατοικων της.

 

[GeoTrou]

Σαφώς και δεν φτάνει την Μεγάλη Απάτη, αλλά δεν το βρήκα κακό. Η κεντρική ιδέα, δηλαδή η ζωή και τα "κατορθώματα" του Ιγκουάνα μέσα από τα μάτια των ντόπιων αλλά και των ξένων, είναι άκρως ενδιαφέρουσα. Ο Trillo το ξεκινάει καλά, εισάγοντας ωραίους χαρακτήρες και έξυπνα σεναριακά ευρήματα. Όμως κάπου προς το τέλος το χαλάει, ίσως τέλειωσε απότομα και αντιμετώπισε το όλο θέμα κάπως επιφανειακά. Σε όσους άρεσε η Μεγάλη Απάτη, πρέπει να το αγοράσουν, Οι άλλοι ας το προσπεράσουν.

[Θρηνωδός]

Το διάβασα και δεν το βρήκα καθόλου δυσάρεστο. Άπαξ και διάβασα την προφανώς κλάσεις ανώτερη Μεγάλη Απάτη, αντιμετώπισα το Ιγκουάνα σαν ακριβώς αυτό που είναι: Ένα συμπληρωματικό άλμπουμ που δίνει μερικά στοιχεία ακόμα για την περσόνα του Ιγκουάνα. Το σχέδιο ήταν χειρότερο. Το σενάριο ήταν προχειρογραμμένο. Πάντα συγκριτικά. Ακόμα και έτσι, με έπεισε ότι δεν θα ήθελα ποτέ να συναντήσω τον τύπο, με τίποτα όμως. Θα συνιστούσα να διαβαστεί μετά την κύρια ιστορία της Μ.Α. γιατί όπως είπανε και οι φίλοι, μόνο του δεν σε κρατά και δεν έχει να δώσει κάτι εκτός από ιδέες για βασανιστήρια.