DeMATTEIS JOHN MARC [ (1953) ]

[x for xepeta]

 

Ο John Marc DeMatteis είναι ένας από τους πιο παραγωγικούς και ταλαντούχους συγγραφείς της αμερικάνικης σκηνής των κόμικς. Ιταλικές και εβραϊκές ρίζες που προδίδουν το ταπεραμέντο της οικογένειας που μεγάλωσε.
Η επιθυμία του ήταν να ασχοληθεί με την 9^η Τέχνη ως σκιτσογράφος, αλλά όταν το ταλέντο του δεν μπόρεσε να ανθίσει ασχολήθηκε με τη συγγραφή σεναρίων τρόμου. Βρήκε καλλιτεχνική στέγη στην DC Comics σε μια εποχή που τέτοιοι τίτλοι είχαν μια πέραση. Η Γενική Γραμματεία κόμικς, ο οργανισμός που λογόκρινε τα πάντα, είχε κατεβάσει τον πήχη του έλεγχου του και η δεκαετία του 1970-1980 είχε αποκτήσει ένα σχετικά ανεξερεύνητο θέμα.

 

Μετακομίζει στη MARVEL και του δίνεται ο τίτλος των Defenders, μια ομάδα σουπερηρώων που τη χαρακτήριζε το ανύπαρκτο δέσιμο των χαρακτήρων και οι πιο σουρεαλιστικές περιπέτειες. Σχετικά απροσδιόριστος τίτλος, μιμούταν τους Avengers, με πωλήσεις όχι και τις καλύτερες. Τα δυο νέα στοιχεία που έφερε ήταν σενάρια χωρίς δράση κλοτσοπατινάδας και ίσως τον πρώτο χαρακτήρα κόμικς με απροσδιόριστο φύλο. Δε στέκει ακριβώς ο χαρακτηρισμός τραβεστί αλλά ήταν πολύ κοντά στην αντιμετώπιση του φαινομένου.

Τα σενάριά του που ανέβασαν τον πήχη ήταν στο περιοδικό του Captain America. Ιστορίες με βάθος και ρεαλιστικούς χαρακτήρες δε περνούν απαρατήρητες, βοηθούν όμως και τα γεμάτα νεύρο σκίτσα των Mike Zeck και Paul Neary. Ο τότε editor των τίτλων του Spider-man, Jim Salicrup, προσπαθώντας να βοηθήσει τις άθλιες πωλήσεις του Άνθρωπου-Αράχνη, δίνει όλα τα περιοδικά στον DM που μαζί με τον Mike Zeck δημιουργούν ένα Mini-crossover, το λεγόμενο Kraven's Last Hunt. Οι πωλήσεις εκσφενδονίζονται στα ύψη, βοηθούν όμως και οι πολλές επανεκδόσεις σε tpb και hc. Ο Salicrup δηλώνει ότι θα κάνει τα πάντα για να ανεβάσει τις πωλήσεις. Δική του απόφαση να προωθήσει τον Todd McFarlane στο Spider-man, όπου έφερε και την μεγάλη ανανέωση.

Έτσι πια ο DM καθιερώνεται στο χώρο, και οι εκδότες της MARVEL τον τιμούν επιτρέποντάς του να εκδώσει προσωπικές του δουλειές στο creator-imprint EPIC. 

 

Το 1984 ο editor Archie Goodwin του δίνει βήμα στο νέο imprint. Εκεί βρίσκουν στέγη οι προσωπικές δουλειές των πιο άξιων δημιουργών της MARVEL. Είναι ένας προπομπός του πειράματος VERTIGO. Creator owned τίτλοι χωρίς μεγάλο έλεγχο από τον εκδοτικό οίκο. Και γεννιέται το MOONSHADOW. Η ιστορία ενός ορφανού του διαστήματος, από μητέρα γήινη και πατέρα έναν εξωγήινο… κάτι σε πλανήτη. Μια ψευδοβιογραφία, σατυρικό δράμα, διαστημικό παραμύθι, φιλοσοφική πρόζα, το πρώτο πόνημα αμερικάνικο κόμικ painted. Jon J. Muth , Kent Williams και George Pratt οι δημιουργοί που συνεργάστηκαν μαζί του. Καλλιτεχνικά θεωρήθηκε αριστούργημα και εμπορικά προχώρησε αρκετά. Ενώ το δούλεψε σεναριακά δέκα χρόνια και άλλαξε πολλές φορές το στιλ του, έγινε δεκτό από τους εκδότες όταν είδαν αντίπαλους τίτλους όπως το Camelot 3000 να ευδοκιμούν στα ράφια των κομικσοβιβλιοπωλείων.

 

Γύρω στο 1985 φεύγει για τα γραφεία της DC. Σκεφτείτε ότι ήταν πολύ συνηθισμένο οι δημιουργοί να γυροφέρνουν ανάμεσα στις δυο μεγάλες εταιρίες, και πολύ πιο σπάνια στις μικρές. Εξάλλου τα παιχνίδια τους ήταν πιο συναρπαστικά. Εκεί γράφει τον τίτλο των Justice League λίγο πριν κλείσει, και ακολουθήσει το πρώτο reboot των περιοδικών της εταιρίας. Το περίεργο είναι ότι παίρνει μια ομάδα με τριτοκλασάτους χαρακτήρες και τους διαλύει. Σχετικά έξυπνο, βρισκόμαστε όμως σε μια εποχή που τα σενάρια γίνονται πιο βίαια και οι ήρωες γίνονται ακόμα πιο επιθετικοί και αιμοβόροι. Είναι η εποχή των Dark Knight και Watchmen. Ξεχωρίζει με το ιδιαίτερο στιλ του και δημιουργεί πολλαπλά limited series και off-springs. Τον βοηθάει και ο καλός του φίλος Keith Giffen, και γίνονται ένα αχτύπητο δίδυμο.

 

Και του δίνεται ο νέος τίτλος των Justice League. Μαζί με τον Giffen κάνουν το ανάποδο από αυτό που απαιτεί η εποχή. Γράφουν χιουμοριστικές περιπέτειες με τους πρωταγωνιστές να μαλώνουν μεταξύ τους και να πολεμάνε τραγελαφικούς κακοποιούς. Ανάλαφρες περιπέτειες με πολύ χιούμορ, δροσερές και διασκεδαστικές. Πολεμούν ένα νησί που θέλει να κάνει το γύρο του κόσμου, μαλώνουν με πυροσβέστες, με τον Μόδιστρο του Διαστήματος, συνεργάζονται με τον πιο ανίκανο Green Lantern, με τον δεύτερο πιο ανίκανο Green Lantern, κοροϊδεύουν τις κοιλιές τους, τις προκλητικές στολές τους, τρώνε πάπιες και μπισκότα Oreo, και η σοβαρότης απουσιάζει. Ένας ακόμη τόλμησε να κάνει κάτι παρόμοιο, σε μικρότερο όμως βαθμό. Ο Mark Waid στον τίτλο του FLASH.

 

Η επιτυχία είναι μεγάλη και εκδίδουν πολλά περιοδικά με το ίδιο στιλ. Mister Miracle, Justice League Europe, Doctor Fate, και άλλοι διάφοροι που σχετικά κάποια στιγμή ξεφουσκώνουν όταν εμφανίζεται η IMAGE και σκληρά, βίαια, αιματοβαμμένα κόμικς επιβάλλονται στους αναγνώστες.

Επιστροφή στην MARVEL και στον Spider-man. Στον τίτλο του Spectacular γράφει υπέροχες εγκεφαλικές ιστορίες, ανάμεσά τους και τη συνέχεια του Kraven’s Last Hunt, ή τουλάχιστον δίνει μια συνέχεια στο θέμα του Vermin, με το 6-part The Child Within. Κλάσεις ανώτερο από Last Hunt, το σκίτσο του Sal Buscemaόμως δε βοηθάει. Ο Sal απλά διεκπεραιώνει τη δουλειά του χωρίς ίχνος έμπνευσης στα σχέδιά του. Και βέβαια παίρνει προαγωγή στο Amazing στη χειρότερη εποχή. Συμμετέχει στο φρικτό Clone Saga και ανακατεύονται συνέχεια οι editor στα σενάρια. Η εξέλιξη της ιστορίας αλλάζει συνέχεια με απροσδόκητα ηλίθιες ανατροπές και το αποτέλεσμα προκαλεί γέλιο. Γυρνάει για λίγο στο Spectacular, και στον χαρακτήρα που λατρεύει. Ακολουθούν και άλλες δουλειές, μέτριου αποτελέσματος, στο Daredevil, Silver Surfer, Doctor Strange με πωλήσεις πολύ χαμηλές. Η MARVEL είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και η μιζέρια φαίνεται ακόμη και στα σενάριά τους.

Η VERTIGO τον υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες, επαναδημοσιεύεται το Moonshadow με νέο έξτρα επίλογο και πολλές άλλες δημιουργίες του. Το Last One, που διαπραγματεύεται τη πτώση ενός αγγέλου στο χώρο του… Χόλιγουντ, και το συμπαθητικό Seekers into the Mystery, έναν τίτλο που προμοταρίστηκε ως το νέο κόμικ των οπαδών του Sandman. Τίποτα δεν επιβιώνει πολύ. Το κοινό κορέστηκε με τα σουρεαλιστικά σενάρια της VERTIGO (ένας τίτλος αριστούργημα – τρεις απαράδεκτοι τίτλοι είναι ο ρυθμός παραγωγής της VERTIGO). Εκεί δημιουργεί και το ημιαυτοβιογραφικό Brooklyn Dreams, ίσως το πιο κρυφό του αριστούργημα. H καλύτερη απομίμηση που βγήκε ήταν to Blankets, που κινείται στην ίδια θεματολογία με τις ίδιες σκηνές και το ίδιο ελεύθερο στήσιμο των καρέ. Απλά λείπει όλη εκείνη η ζαχαροδιαβητική αντιμετώπιση της ζωής του φρεσκοξεπαρθενεμένου 20άρη φοιτητή που χαρακτηρίζει τα κείμενα του Craig Thompson.

Γράφει τον τίτλο του Spectre, το πνεύμα της εκδίκησης με όχημα την ψυχή του Hal Jordan-πρώην Green Lantern, σε μια ιδέα ενός… αναγνώστη του φόρουμ της DC! Όσο ανόητη σας φαίνεται η πηγή έμπνευσης άλλο τόσο μέτριο είναι το αποτέλεσμα.

Επιστρέφει με μια σειρά από limited series των Justice League με το καστ και τους δημιουργούς που τον έκαναν γνωστό και αποκτά ένα Eisner Award με το Formerly Known as the Justice League. Δημοσιεύεται ένα ακόμη παραμύθι του στην CrossGen Comics, το Abadazad, 3-4 μήνες πριν η εταιρία κλείσει. Ο σχεδόν ανόητος Mark Alessiπουλάει την εταιρία που δημιούργησε στην Disney, με την τελευταία να ενδιαφέρεται μόνο για το πόνημα του DM, και πολύ λιγότερο για το Meridian, έναν ακόμη τίτλο της CrossGen που προβλέπεται να μεταφερθεί στον κινηματογράφο.

Αυτή η τελευταία του δουλειά φέρνει στο προσκήνιο πάλι τον υπέροχο Mike Ploog, σκιτσογράφου ιστοριών τρόμου που τον γνωρίσαμε στις εκδόσεις της Σκληρής Γενιάς του Καμπανά. Ευτυχώς η Disney κάνει νέο συμβόλαιο και ο DM εκδίδει σε μορφή βιβλίων πια 3 συνέχειες αυτού του νέου ονειρικού κόσμου.

Ακούραστος συγγραφέας με πολύ χιούμορ και μεγάλες όμως εμμονές. Πολλά σενάρια έχουν σαν θέμα την κακοποίηση και βιασμό παιδιών, ακόμη και σε σουπερηρωικούς τίτλους. Σχολιάζει μέσω των κειμένων του τις διάφορες θρησκείες και τις αναλύει όσο του επιτρέπει το κοινό του χωρίς να δηλώνει το ινδουιστικό του πιστεύω. Τιμάει τα συμβόλαιά του και έχει σχετικά πιστούς συνεργάτες που τον ακολουθούν σε όποια εταιρία πηγαίνει. Το όνομά του θα το δείτε και σε πολλά κινούμενα σχέδια ως σεναριογράφο.

 

http://en.wikipedia..../J.M._DeMatteis
http://www.imdb.com/name/nm0218204/
http://www.imdb.com/name/nm0218204/bio

[The_Sandman]

Μπράβο Θόδωρε Εξαιρετικό αφιέρωμα!

[adams]

πολύ καλό αφιέρωμα!

προσωπικά τη μόνη δουλειά που γνώριζα του DeMatteis είναι οι ιστορίες του με τον silver surfer (SS vol.3 #126-145) που ήταν η απόλυτη παρακμή της σειράς.Το τελευταίο τεύχος που εκδόθηκε ήταν το 146.

Όχι οτι έφταιγε μόνο το σενάριο αφού και το σκίτσο ήταν τραγικό.

Από τότε άκουγα DeMatteis κι άλλαζα πεζοδρόμιο.Τώρα σκέφτομαι οτι μάλλον θα έπρεπε να διαβάσω κάτι ακόμα από αυτόν

[jimtsel]

Πολυ καλος ο DeMatteis.Θυμαμαι ποσο πολυ εντυπωση μου χε κανει το kraven's last hunt οταν το χα διαβασει απο Καμπανας οπως επισης και το run του στον Cap με Deathlok.Οσον αφορα το Child Within που ειχε εκδοθει απο την Καμπανας λιγο πριν σταματησει την εκδοση του Spidey μου αρεσε και αυτο πολυ αλλα δε θα λεγα οτι ειναι καλυτερο σαν συνολο απο το kraven's last hunt.Το σχεδιο του Buscema ηταν καλο κατ εμε παντως απλα θα ηταν καλυτερο με πιο προσεγμενο inking αν θυμαμαι καλα.

[jimtsel]

Προτεινομενo επισης αναγνωσμα του De Matteis για μενα προσωπικα(το οποιο περασε απαρατηρητο τοτε) ειναι και ενα limited series(8 τευχη) με τον Man-thing που ειχε βγει απο τη Μαρβελ γυρω στο 97' κατω απο το "strange tales" imprint με τον Liam Sharp στο σχεδιο το οποιο ειναι πολυ καλο απο οτι θυμαμαι.Απο το ιδιο imprint ειχαν βγει και αλλα ωραια τοτε οπως το werewolf by night με Jenkins/Manco,τα οποια δεν ευδοκιμησαν(ουτε καν σε trade δεν τα βγαλανε) και για αυτο τα κοψανε.Το werewolf ηταν 6 part και αξιζει και αυτο της προσοχης σας.

[Jim Slip]

Πολύ καλός συγγραφέας, αν και κάπως επαναλαμβανόμενος στα μοτίβα του. Σίγουρα απ' τους πιο ιδιοσυγκρασιακούς συγγραφείς της αμερικάνικης σκηνής. Η καλύτερη δουλειά του (απ' αυτά που έχω διαβάσει) είναι το "Blood: A Tale", μια αφαιρετική υπαρξιακή βαμπριρο-ιστορία (επανεκδόθηκε στα 90's απ' τη Vertigo). Το επικό "Moonshadow" έχει πολύ καλές στιγμές, αλλά δείχνει και το κυριοτερο μειονέκτημα του Matteis, τον εύκολο πομπώδη συναισθηματισμό. Απ' τα πολλαπλά περάσματα του στο Spiderman, το "Kraven's Last Hunt" είναι σίγουρα μια απ' τις καλύτερες αραχνο-ιστορίες, και το "Child Within" επίσης καλό, αλλά το μεταγενέστερο πέρασμα του απ' το Spectacular Spiderman (1998) είναι τελείως διεκπεραιωτικό.