ΕΛ ΖΑΜΠΑΤΟ [ EL JABATO ]

[mister no]

Ελ Ζαμπάτο

 

 

 

 

Οι πρωταγωνιστές

 

 

Ελ Ζαμπάτο:Ο Ζαμπάτο, σε αντίθεση με τον Τρουένο, είναι ένας Ίβηρας αγρότης ταπεινής καταγωγής που μάχεται κατά των Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Φυσιογνωμικά μοιάζει πολύ με τον Τρουένο (τι διάολο «αδέρφια» είναι άλλωστε), πράγμα που σημαίνει ότι αυτή η μορφή ήταν το πρότυπο-στερεότυπο της εποχής. Υπέρμαχος της δικαιοσύνης και της ελευθερίας θα αγωνιστεί κατά της καταπίεσης των δικτατορικών κυβερνήσεων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη αυτού του κόσμου. Ζει ως φυγόδικος και ενώ αρχικά συλλαμβάνεται από τους ρωμαίους και καταλήγει μονομάχος στο Κολοσσαίο, στη συνέχεια ακολουθεί τα χνάρια του μεγάλου του «αδερφού», στον αγώνα κατά των τυράννων. Στην αρχή κυκλοφορεί γυμνός από τη μέση και πάνω, αλλά μετά τα καμπανάκια της λογοκρισίας αναγκάζεται να κλέψει μια πανοπλία που θα γίνει σήμα κατατεθέν του.. Αν ο Τρουένο είναι ο Βάλιαντ των ισπανικών κόμικς ο Ζαμπάτο είναι ο Σπάρτακος. Και μια μεγάλη τους διαφορά είναι ότι σε αντίθεση με τον Τρουένο, κάποιες φορές βρίσκει αντιπάλους που δεν μπορεί να νικήσει και τρώει και λίγο ξύλο. Καταφέρνει μέχρι το τέλος της σειράς να παραμείνει ελεύθερος(καλά αυτοί οι ρωμαίοι στα κόμικς είναι τελείως για τα μπάζα…. Απορεί κανείς πως έμειναν αυτοκρατορία τόσους αιώνες…). Αντίθετα ο δημιουργός του δε στάθηκε το ίδιο τυχερός καθώς τον μπουζουριάσανε με την ίδια κατηγορία: αντικαθεστωτική δράση….

 

Ταύρος:Αντίστοιχο του Γολιάθ, ο Ταύρος είναι ο γιγαντιαίος φίλος του Ζαμπάτο, μόνο που η φιγούρα του δεν είναι καρικατούρα. Αντάρτης, αγρότης κι αυτός είναι ο αχώριστος σύντροφος του σε όλες τις μάχες, με πολύ πιο ανθρώπινα χαρακτηριστικά από τον Γολιάθ. Αγαπημένη συνήθεια εκτός από το φαγητό η καταστροφή της λύρας του Φηδεία. Θεωρείται ότι ο χαρακτήρας του εμπνεύστηκε από τον Ούρσο τον υπάλληλο του Λυγιά στο «Quo vadis». Πρέπει να είχε ανακαλύψει κάποιο είδος προϊστορικής βαφής των μαλλιών γιατί αλλιώς δεν εξηγήται ότι το μουστάκι ήταν …άσπρο σε αντίθεση με τα μαλλιά …

 

Φηδείας της Μιλήτου:Η πιο διασκεδαστική φιγούρα της ιστορίας, εμφανίζεται στο 113ο τεύχος για να συμπληρωθεί η τετράδα. Είναι ένας Έλληνας κοκαλιάρης μουσικός που τραγουδά απαίσια. Κάτι αντίστοιχο του Κακοφωνίξ στο Αστερίξ(γενικά οι κομίστες στην Ευρώπη δεν πρέπει να είχαν σε μεγάλη εκτίμηση τη μουσική …τουλάχιστον την αρχαία…). Εμφανίζεται στο κόμικ για να χαλαρώσει την πίεση της λογοκρισίας που απαιτούσε λιγότερη βία. Είναι εντελώς αδύναμος(ακόμα και η Κλαύδια παλεύει καλύτερα) αλλά αρκετές φορές εξουδετερώνει εχθρούς … με τη λύρα, είτε χτυπώντας τους είτε παίζοντας μουσική.( πάλι ρεζίλι γίναμε σα λαός… που είσαι Άδωνη, Λιακόπουλε κλπ να τους φάτε που μας διαβάλουν…)

 

Κλαύδια:Η αιώνια νύφη, της ιστορίας είναι η πανέμορφη ρωμαία Κλαύδια, κόρη ενός σημαντικού συγκλητικού που έχει ασπαστεί το Χριστιανισμό. Ερωτεύεται τον Ζαμπάτο από το πρώτο τεύχος και τον βοηθά να ξεφύγει από τους συμπατριώτες της. Όπως η Ζίγκριντ, θα προκαλέσει την φρανκική λογοκρισία με το να μην παντρευτεί τον ήρωα, αλλά να συμμετέχει στις περιπέτειες σαν ισότιμο μέλος. Η απαγωγή της από όσους την επιθυμούσαν γίνεται αφορμή για την έναρξη αρκετών περιπετειών. Θα παραμείνει πιστή στο Ζαμπάτο παρόλο που δε θα την αποκαταστήσει ποτέ (… κι ας είχε προτάσεις από βασιλιάδες και αυτοκράτορες …τι ωραία που είναι στα κόμικ)

 

Άλλοι χαρακτήρες

 

 

Τάι Λι:Μικρός κινέζος που εμφανίζεται στο 2ο μέρος της σειράς μαζί με την τίγρη του «μπαμπού». Αποκτά ένα ρόλο σαν του Κρίσπιν δείχνοντας ιδιαίτερο θάρρος στις μάχες.

 

Μορδένιος:Αντίστοιχος με τον μάγο Μοργκάνο εφευρέτης, μόνο που οι κατασκευές του δεν λειτουργούν τόσο καλά (κάτι σαν τον Πανοραμίξ όταν έφαγε το μενίρ στο κεφάλι…). Γίνεται συχνά στόχος κακοποιών και αφορμή για νέες περιπέτειες.

 

Ζόνι και Αντούα :Κόρη πειρατή και πριγκίπισσα από την Καρχηδόνα αντίστοιχα, αντίπαλες η μία της άλλης εμφανίζονται στα πρώτα τεύχη ως εχθροί του Ζαμπάτο αρχικά, για να καταλήξουν να τον συνοδεύουν για αρκετά επεισόδια, διεκδικώντας την καρδιά του από την Κλαύδια, που όμως όπως θα αποδειχθεί δεν είχε αντίπαλο( πήγαινε πολύ μετά από τη μοιχεία και τη δημόσια έκθεση, να πέσει και κέρατο…).

 

Μάρκος - Νουμάς:Ο κερατάς της υποθέσεως και παρότι ρωμαίος προσωπικά τον συμπάθησα. Είπε ο φουκαράς να πάει το κορίτσι του διακοπές, είπε στο δρόμο να πιάσει και κάνα σκλάβο για τις δουλειές του σπιτιού και στο τέλος αυτός του ΄φαγε τη γκόμενα. Παλικάρι στη μάχη εθεάθει σε κάποιο τεύχος να γυρίζει σαν τον Ορέστη Μακρή στουπί στο μεθύσι για την αχάριστη, πριν καταλήξει στους κορκόδειλους…. Ας όψεται η κοινωνία που άλλους τους ανεβάζει κι άλλους….

 

 

 

Η ιστορία αρχίζει στην Ισπανία που κυριαρχείται από τους Ρωμαίους(χωρίς μικρό γαλατικό χωριό). Στο πρώτο επεισόδιο ο Ζαμπάτο πιάνεται σκλάβος φθάνει στη Ρώμη, όπου πωλούνται με τον Ταύρο ως μονομάχοι για «άρτο και θέαμα»(.. δεν ήξεραν τα μεσημεριανάδικα τότε…) . Ο τίτλος του πρώτου κεφαλαίου είναι που ονομάζεται " Σκλάβος της Ρώμης."Καταφέρνουν να ξεφύγουν με άλλους σκλάβους και με το καθεστώς τους ως απόβλητοι, τους προσφέρεται η ευκαιρία να αναλάβουν μια σειρά από ταξίδια που θα τους παρέχουν χίλιες περιπέτειες, στις διάφορες τοποθεσίες. Άγνωστα νησιά, σεισμοί, δράκοντες, χαμένες πόλεις ... Έτσι, οι ήρωες επισκέπτονται μια σειρά από μυθολογικές τοποθεσίες: Το νησί της Kράαν, την Αφρικανική ζούγκλα, τη χώρα των Χετταίων, την Καρχηδόνα, τα Ρωμαϊκά τσίρκο, τη χώρα των Αμαζόνων, μια υποβρύχια πόλη, την Αίγυπτο των Φαραώ, τη Γαλατία των Δρυιδών (χωρίς το χωριό των τρελών), προϊστορικά τέρατα, Κίνα, Ιαπωνία, Νορβηγία, , ο μύθος των σειρήνων, και ούτω καθεξής μέχρι που περιορίζεται από την λογοκρισία η οποία αποτρέπει τις βίαιες σκηνές σε όλη την σειρά, πράγμα που πρόκειται να μειώσει το ενδιαφέρον μέχρι να σταματήσει να λειτουργεί.

 

 

[YOSHIMITSU]

Τον Ελ Ζαμπάτο να πω την αλήθεια δεν τον θυμάμαι πολύ, ίσως να φταίει το γεγονός ότι έπαιρνα κυρίως το αντίπαλο δέος του αγοριού Αγοριού (Μπλεκ), και αυτό όχι τόσο συχνά. Αλλά από την άλλη και όποτε το έπαιρνα επικεντρωνόμουν στις υπερηρωικές του ιστορίες. Τέλος πάντων, χαρακτηριστικό που βοηθάει την μνήμη μου αυτό το φολιδωτό (σαν λέπια ψαριού) πανωφόρι που φοράει, όσο και οι χαρακτηριστικές φιγούρες των συνοδών του Ταύρου και κυρίως του Φειδία. Μάλλον επειδή όπως λες ο Ζαμπάτο μοιάζει με τον Τρουένο και η Κλαύδια είναι η κλασσική μορφή όμορφης θυγατέρας των κόμικ ιστοριών αυτής της εποχής, να μην θυμάμαι τόσο τους πρωταγωνιστές αλλά τους δεύτερους ρόλους.

 

Αυτά, μάλλον θα πρέπει να "φρεσκάρω" τα αναγνώσματα μου, γιατί μου άρεσε πολύ η περιγραφή των χαρακτήρων (φουκαράς-κερατάς/πανοραμίξ στυλ με το μενίρ στο κεφάλι/και πάει λέγοντας)...