ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΑΣΟΣ [ (1978) ]

[kapros]

 

Ο Τάσος Αναστασίου είναι Έλληνας γελοιογράφος. γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978 και Σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και στη Σχολή Σκίτσου Ορνεράκη. Πρωτοδημοσίευσε σκίτσα στο περιοδικό Αντί τον Απρίλιο του 1999, με το οποίο συνεργάζεται ως σήμερα. Από το 2000 συνεργάζεται και με την εφημερίδα Η Αυγή. Από το 2001 εργάζεται ως σκιτσογράφος στην εφημερίδα Τα Νέα, όπου και γελοιογραφεί καθημερινά. Το 2004 εξέδωσε λεύκωμα με πολιτικές γελοιογραφίες, με τον τίτλο Γκουντμπάι, μίστερ Μίλερ.... Έχει βραβευθεί με έπαινο στην 2η Διεθνή Έκθεση Γελοιογραφίας της Ρόδου (2004). Επίσης, ασχολείται με την εικονογράφηση και το κινούμενο σχέδιο.

 

[kikitsa]

Φίλε nikos_k αν δεν σε πειράζει και δεν έχεις πρόβλημα θα προσθέσω κι εγώ κάποιες πληροφορίες για τον Τάσο Αναστασίου από το περιοδικό Ως3 γραμμένα από το SOLOUP.

 

 

ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

 

Γουέλκαμ μίστερ Τάσος...

 

 

Κάποια στιγμή στις σελίδες των «Νέων», ανάμεσα στις μεγάλες υπογραφές του Κώστα Μητρόπουλου, του Σπύρου Ορνεράκη και του Δημήτρη Χατζόπουλου, εμφανίστηκε, καθόλου δειλά, ένας νέος δημιουργός. Ο Αναστασίου κατ ευθείαν στα βαθιά! Μεγάλες οι απαιτήσεις, μεγάλες οι συγκρίσεις, μεγάλες και οι προσδοκίες. Μετά από μια - φαντάζομαι δύσκολη- περίοδο προσαρμογής, ο Τάσος αποδεικνύει με τη δουλειά του ότι ξέρει καλό κολύμπι. Μέρα με την ημέρα, ξεδιπλώνει το ταλέντο του, πειραματίζεται, χαράσσει με πένες και μολυβάκια, τον δικό του δρόμο στην πολιτική γελοιογραφία.

 

Ο Τάσος Αναστασίου σε σχέση με τους υπόλοιπους καταξιωμένους γελοιογράφους είναι νεότατος. Μόλις πριν λίγο καιρό τελείωσε τις σπουδές του στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, είχε προνοήσει να σπουδάσει και στη μεγάλη του γένους (των σκιτσογράφων για να μην παρεξηγούμαστε) σχολή Ορνεράκη. Τέκνο αλλά κι επιβεβαίωση της άξιας δουλειάς της σχολής.

Τα πρώτα του σκίτσα τα συναντάμε τον Απρίλιο του 1999 στο «Αντί». Έτσι, ένα περιοδικό με σημαντικότατη παράδοση στην αιχμηρή πολιτική γελοιογραφία και φυτώριο μεγάλων δημιουργών, γίνεται η αφετηρία του. Το 2000 αρχίζει να σκιτσάρει για την «Αυγή», ενώ συνεχίζει μέχρι σήμερα να δίνει δουλειά του στην «Κυριακάτικη Αυγή». Το 2001 για ένα μικρό διάστημα εργάζεται για την εταιρία animation «Time Laps» κάνοντας Layout. Η ευτυχής όμως συνέχεια της ίδιας χρονιάς, τον βρίσκει, όπως ήδη έχουμε πει, στην εφημερίδα «Νέα». Από τότε, καθημερινά, καλημερίζει με σκίτσα κι ατάκες τους αναγνώστες ης. Ένα ευρύτατο κοινό που έχει ήδη εκτιμήσει και αγαπήσει τη δουλειά του Αναστασίου.

 

Στα «Νέα» εκτός από πολιτικές γελοιογραφίες, έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς και κάποιες πολύ ευφάνταστες εικονογραφήσεις. Εικονογραφήσεις λιτές, με ιδιαίτερη εικαστική ελευθερία, που διατηρούν ταυτόχρονα την δημιουργικά ίχνη του πειραματισμού. Μια τέτοια εικονογράφηση έγινε θυμάμαι η αφορμή για να επανεκτιμήσω κι εγώ το ταλέντο και τις δυνατότητές του. (Αναφέρομαι στο ένθετο «Αντιδιηγήματα: τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα» στις 17 Δεκεμβρίου 2003). Το 2004 στις σελίδες των «Νέων», μας αποκάλυψε και μια διαφορετική πλευρά του. Την αφήγηση αυτοτελών ιστοριών μέσα από το έγχρωμο comic strip «Οργανικές Διαταραχές». Ένα πετυχημένο στριπάκι με θέμα τις...διαταραγμένες συμπεριφορές των οργάνων (κι ενός σκύλου) της «τάξης» Μια αλλόκοτη παρέα «μπάτσων» που ποτέ δεν αναφέρονται με τα κανονικά τους ονόματα και που αισιοδοξούμε ότι έχουν πολλά να μας πουν και στο μέλλον.

 

Την ίδια διαταραγμένη ...ολυμπιακή χρονιά, ο Τάσος είχε τη χαρά για δύο ακόμα ατομικά κατορθώματα. Από την μια, την βράβευσή του με έπαινο στην 2η Διεθνή Έκθεση Γελοιογραφίας της Ρόδου κι από την άλλη, την έκδοση της πρώτης του συλλογής σκίτσων με τίτλο:«Γκουντμπάι, μίστερ Μίλερ...». Σκίτσα δημοσιευμένα στο «Αντί», στην «Κυριακάτικη Αυγή» και στα «Νέα» αλλά και αδημοσίευτο υλικό. Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Πολύτυπο». Απ τον Σεπτέμβριο του 2005 συχνάζει στ αμπάρια της «Γαλέρας» μαζί με άλλους καταξιωμένους κατεργάρηδες. Τραβάει κι αυτός το κουπί του με ολοσέλιδες γελοιογραφίες, γεμάτες χρώμα κι έμπνευση διαφορετική από αυτή που μας είχε συνηθίσει μέχρι σήμερα.

 

Ο Τάσος ακολουθεί άξια την εικοσιπεντάχρονη τουλάχιστον παράδοση της «Νέας πολιτικής γελοιογραφίας». Δεν είναι τυχαίο, σύμφωνα με τον ίδιο, ότι αφορμή για την ενασχόλησή του με την γελοιογραφία, ήταν η αγάπη κι ο θαυμασμός του για την δουλειά του Γιάννη Ιωάννου. (Αγάπη που συμμεριζόμαστε φαντάζομαι ουκ ολίγοι). Επιρροές φαίνονται και στις «Οργανικές Διαταραχές» από έναν άλλο μεγάλο δημιουργό, τον Αρκά. Το ευτύχημα όμως με ανθρώπους όπως ο Αναστασίου, είναι ότι γνωρίζει καλά σε ποιους οφείλει και που θέλει ο ίδιος να πάει. Δεν κρύβει ούτε εφησυχάζεται. Πειραματίζεται και σκιτσάκι στο σκιτσάκι, βρίσκει τον δικό του αυτοδύναμο κόσμο. Στις πρώτες γελοιογραφίες οι επιρροές είναι εμφανείς. Όμως σταδιακά, τα σκίτσα του έχουν εξελιχθεί σε ένα ιδιαίτερο στιλ. Το αραιό ραστεράκι στα ασπρόμαυρα, τον έχει βοηθήσει να βρει ένα αναγνωρίσιμο προσωπικό ύφος και τα χρώματα που επιχειρεί στην «Γαλέρα», πραγματικά υπόσχονται πάρα πολλά. Το χιούμορ του απ την άλλη, γίνεται ολοένα και πιο διεισδυτικό.

Ο Αναστασίου μέσα από τις μέχρι σήμερα συνεργασίες του, φαίνεται να επιτυγχάνει και κάτι άλλο που εκτιμώ ιδιαίτερα. Το να είναι συνεπής με τον λόγο και τις ιδέες του. Σε αντίθεση ίσως με κάποιους ομότεχνούς του, που παρά την αυτό-δηλωτικές διαβεβαιώσεις των ιδεολογικών τους προθέσεων, οι συνεργασίες και οι πράξεις τους αποκαλύπτουν ασυνεπή ανεμοσκορπίσματα και ανακόλουθα ανεμομαζώματα. Ο Τάσος ανησυχεί, εξελίσσεται, κι έτσι μας επιφυλάσσει πολλές όμορφες εκπλήξεις για το μέλλον...

Επεξεργασία Ιουνίου 2, 2007 από kikitsa

[esperos]

Ο Τάσος ανησυχεί, εξελίσσεται, κι έτσι μας επιφυλάσσει πολλές όμορφες εκπλήξεις για το μέλλον...

 

Ευχαριστω για την παρουσιαση nikos_k και kikitsa

 

Στην υγεια σας

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 22, 2007 από esperos

[rotagiatipino]

Αφιέρωμα του Soloup (ΩΣ3 τ. 50, Δεκέμβρης 2005). Λόγω μεγέθους Α3 του περιοδικού κόπηκαν κάποιες άκρες.

 

 

 

Βλέπε για την ηλεκτρονική του μορφή www.os3.gr --> Έλληνες Σκιτσογράφοι.

Επεξεργασία Αυγούστου 12, 2009 από rotagiatipino

[DJO]

Αντιγράφω από την επιγραμμική έκδοση του Καρέ Καρέ της Εφημερίδας των Συντακτών:
 

07/06/14

Συνέντευξη με τον Τάσο Αναστασίου

«Στρατευμένος είσαι, θες δε θες…»

Εσκεμμένοι ασεβείς ιστορικοί αναχρονισμοί, σχεδιαστική τεκμηρίωση, ανελέητη κριτική στην εξουσία, ειρωνεία απέναντι στο success story και το πρωτογενές πλεόνασμα: ο Τάσος Αναστασίου με τις γελοιογραφίες του στρατεύεται και δηλώνει «παρών» «Τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έγιναν πιο ξεκάθαρα».

 

Γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Σχολή Σκίτσου Ορνεράκη. Σήμερα εργάζεται ως πολιτικός γελοιογράφος στην εφημερίδα Αυγή. Δημοσιεύει σκίτσα και κόμικς στα περιοδικά Σχεδία και Hot Doc αντίστοιχα. Εχει συνεργαστεί κατά το παρελθόν με την εφημερίδα Τα Νέα και τα περιοδικά Αντί και Γαλέρα.

Την περίοδο της κρίσης, τα πράγματα έγιναν πιο ξεκάθαρα. Οι περισσότεροι πήγαν με την πλευρά που τους ταίριαζε περισσότερο. Οι μάσκες έπεσαν και οι απόψεις, οι στάσεις, οι πολιτικές προτιμήσεις αποκαλύφθηκαν. Ο Τάσος Αναστασίου, ένας εκ των κορυφαίων γελοιογράφων της εποχής μας, διάλεξε γρήγορα στρατόπεδο. Για την ακρίβεια, βρισκόταν ανέκαθεν στο ίδιο στρατόπεδο: αυτό της μαχητικής και καυστικής σάτιρας απέναντι στην εξουσία και τις ψευδώς σοσιαλιστικές, αμιγώς δεξιές και πλέον ακραιφνώς μνημονιακές κυβερνήσεις
 

 

Τελικά, αληθεύει ότι η δουλειά των γελοιογράφων είναι πιο εύκολη σε περιόδους κρίσης και πολιτικής αστάθειας;

Το συζητάς; Κρίμα που εδώ έχουμε τόσο πολλή σταθερότητα και δυσκολευόμαστε.

Νιώθεις ότι ο γελοιογράφος οφείλει να στρατεύεται, ιδιαίτερα σε τέτοιες περιόδους, ενάντια στην εξουσία;

Εφόσον στην πολιτική γελοιογραφία σχολιάζεις την καθημερινότητα μέσα από τη δική σου οπτική, είναι αυτονόητο ότι εκφράζεις αναγκαστικά μια πολιτική άποψη. Στρατευμένος είσαι δηλαδή, θέλεις δεν θέλεις. Απέναντι, στο πλάι, πίσω από την εξουσία, διαλέγεις και παίρνεις.

Ως προς την κατάληξη του μόνιμου πρωταγωνιστή των γελοιογραφιών σου, επί περίπου ένα χρόνο, που αναφωνούσε «παρών» (αναφέρομαι στον Φώτη Κουβέλη) νιώθεις να δικαιώνεσαι;

Οχι, καμιά δικαίωση. Εγώ τον ήθελα να δίνει μάχες για να απαγκιστρωθούμε σταδιακά από τα επαχθή άρθρα του Μνημονίου. Νιώθω βαθύτατα προδομένος!

Σε τι επίπεδα βρίσκεται σήμερα η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα και ειδικότερα αναφορικά με τη γελοιογραφία; Εχεις παρεμβάσεις στο έργο σου;

Αν θυμάμαι καλά σε διεθνείς μετρήσεις για την ελευθερία του Τύπου, εμείς πρέπει να έχουμε πέσει κάπου στην ενενηκοστή-εκατοστή θέση. Τώρα, ειδικά για τη γελοιογραφία, τη δική μου υπόθεση τη γνωρίζεις. Στην προηγούμενη εφημερίδα που εργαζόμουν, άρχισαν να μου έρχονται διάφορα μηνύματα για το περιεχόμενο της δουλειάς μου και να περιορίζεται η δημοσίευση των σκίτσων μου μέχρι που κάποια στιγμή σταμάτησε να δημοσιεύεται οτιδήποτε. Μπήκα στο «ψυγείο» που λένε.

Πώς βίωσες αυτήν την επαγγελματική περιπέτεια και την απόπειρα απαξίωσης του έργου και της δουλειάς σου λόγω των πολιτικών διαφωνιών με τη διεύθυνση της εφημερίδας;

Συνέχισα να δουλεύω, δίνοντας καθημερινά από δύο σκίτσα, χωρίς βέβαια να δημοσιεύεται κανένα. Αυτή η κάπως περίεργη κατάσταση σταμάτησε μετά από ένα εξάμηνο περίπου, αμέσως δηλαδή μόλις απολύθηκα!

Η Ελλάδα είχε ανέκαθεν παράδοση στη γελοιογραφία και τη σάτιρα. Σήμερα ωστόσο, βοηθούσης και της παρακμής του Τύπου, βλέπουμε να μην ξεπηδούν πολλοί νέοι δημιουργοί.

Λογικό δεν είναι; Και σίγουρα δεν φταίει μόνο η παρακμή του Τύπου. Οπως και να 'χει πάντως μπορείς να δεις αυτήν την παράδοση να συνεχίζεται διαδικτυακά από δουλειές που είναι πιο γραφιστικές. Ισως κάπου εκεί να είναι και το μέλλον της γελοιογραφίας. Ισως.

Παράλληλα, από ορισμένους συναδέλφους σου η, εγγενής με τη γελοιογραφία, σάτιρα απέναντι στην εξουσία έχει πάει περίπατο. Σημεία των καιρών;

Ας πούμε απλώς ότι τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έγιναν πιο ξεκάθαρα. Ο,τι καλό ή κακό και αν σημαίνει αυτό.

Προτιμάς να κάνεις κόμικς ή γελοιογραφίες; Τι σε συγκινεί περισσότερο σε κάθε μέσο;

Θα ήθελα να είχα χρόνο για να ασχοληθώ περισσότερο με το κόμικς. Ως προς το τι με συγκινεί δεν θα κάνω κανένα διαχωρισμό. Νιώθω καλά όταν μου έρχεται μια ιδέα που μου αρέσει και κάθομαι να τη ζωγραφίσω, είτε έχει ένα καρέ είτε περισσότερα.

Πώς βλέπεις την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα μετά τις ευρωεκλογές; Τι ελπίζεις;

Αυτό που ελπίζουμε όλοι! Να μην μπει η χώρα σε περιπέτειες και χάσουμε το πρωτογενές μας πλεόνασμα.