ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ

[Bonadrug]

 

 

Σχόλια Εσωφύλλου: Και νομίζατε οτι η δική σας εφηβεία ήταν τρομακτική…
Προάστια του Σιάτλ, μέσα δεκαετίας ΄70. Μαθαίνουμε από την αρχή οτι μια περίεργη, σεξουαλικά μεταδιδόμενη επιδημία έχει πλήξει τους έφηβους της περιοχής. Τα συμπτώματα ποικίλουν αλλά εάν κολλήσεις αυτό ήταν. Δεν υπάρχει επιστροφή.
Καθώς παρατηρούμε τις προσωπικότητες πολλών βασικών χαρακτήρων - κάποιοι που έχουν κολλήσει, κάποιοι που όχι, κάποιοι που θα κολλήσουν - αντιλαμβανόμαστε οτι δεν έχουμε να κάνουμε με την αναμενόμενη μάχη ενάντια στην επιδημία ή μια προσπάθεια συνειδητοποίησης του προβλήματος ή ακόμη και μια απόπειρα θεραπείας. Αντιθέτως γινόμαστε μάρτυρες μιας αιθέριας και συγκλονιστικής εικόνας της φύσης της λυκειακής αποξένωσης- η σκληρότητα, η ωμότητα, η ασίγαστη αγωνία και πλήξη, η επιθυμία της απόδρασης.
Και τότε ξεκινούν οι φόνοι.
Όσο υπνωτιστικά όμορφη τόσο ανατριχιαστική, η Μαύρη Τρύπα υπερβαίνει το είδος στο οποίο ανήκει με το να τολμήσει να εξερευνήσει ένα συγκεκριμένο αμερικανικό πολιτιστικό φαινόμενο εν κινήσει και τα παιδιά που αποτελούν μέρος του - τότε που δεν ήταν και τόσο πρέπον να είσαι χίπις, αλλά και ο Bowie ήταν ακόμη σχετικά εξεζητημένος.
Για να μην αναφερθούμε σε παραμορφώσεις οστών και εκζέματα στο δέρμα....

 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Λοιπόν αυτό κατά τη γνώμη μου είναι ένα "καθυστερημένο" κατά 20 έτη βιβλίο. Καταπιάνεται με θεματικές (το σεξ ως μολυσματική ασθένεια, την ανθρώπινη μετάλλαξη, τα παραισθησιογόνα) που λάτρευε ο Cronenberg πίσω στη δεκαετία του 70 (βλ. Shivers, The Brood κλπ). Ασχολείται με το Seattle της δεκαετίας του 70 περίπου δηλαδή 20 χρόνια πριν η πόλη βρεθεί στο επίκεντρο της δημοσιότητας με το grunge. Οι τέσσερις βασικοί χαρακτήρες του κόμικ (ο Ρομπ, ο Κηθ, η Κρίς και η Ελίζα) είναι κολεγιόπαιδες που σνιφάρουν, μαστουρώνουν και δεν τρέχει μια αλλά όταν το κάνουν κιόλας τότε κολλάνε την Αρρώστια (κάτι ανάλογο του AIDS) και το σώμα τους υφίσταται μεταλλάξεις: ο ένας βγάζει "βατράχια" από τα πλευρά του, ο άλλος αποκτάει ένα δεύτερο στόμα στο λαιμό, η άλλη μια ουρά κλπ. Άλλοι νέοι μάλιστα παραμορφώνονται ακόμα περισσότερο και ζούνε ως απόβλητοι σε κοινόβια στο δάσος. Οι τέσσερις χαρακτήρες κάνουν εναλλάξ την -σε πρώτο πρόσωπο- αφήγηση και οι περισσότερο ή λιγότερο τραγικές ιστορίες τους περιπλέκονται μέχρι να φθάσουμε στο σχετικά αδύναμο φινάλε.

Τώρα πρέπει να πω πώς οι κριτικές για το έργο αυτό είναι διθυραμβικές. Έχει εκθειαστεί όσο λίγα και θεωρείται ορόσημο στα εναλλακτικά κόμικς.

Εγώ ωστόσο συνήθισα να θεωρώ εναλλακτικά και underground comics όσα κουβαλούσαν μια συγκεκριμένη (από εναλλακτική έως αναρχική) ιδεολογία. Αυτό εδώ το κόμικ προφανώς και έχει αντιδραστικές απόψεις (σεξ=αρρώστια) ή τουλάχιστον αυτό μου έμεινε από μια πρώτη ανάγνωση. Γιατί υποτίθεται πως αν διαβάσεις "ανάμεσα στις γραμμές" θα δεις πως ο Burns τοποθετείται κριτικά απέναντι στη λογική αυτή. Συγγνώμη λοιπόν προκαταβολικά από τον κο Burns αν τον παρεξήγησα αλλά δεύτερη φορά δεν κάθομαι να το διαβάσω παρά μόνο συνοδεία μπάφου και αφού έχει προηγηθεί κατάποση σεβαστής ποσότητας μπύρας.
 

Να προσθέσω ότι ο σχεδιαστής είναι αυτός που έχει κάνει το εξώφυλλο στο Brick by Brick του

 

Iggy Pop (είναι ο δίσκος με το Home, το Candy και το Livin on the edge of the night).

Τώρα πρέπει να ξαναπώ πώς οι κριτικές για το έργο αυτό είναι διθυραμβικές. Έχει εκθειαστεί όσο λίγα και θεωρείται ορόσημο στα εναλλακτικά κόμικς.

[AndreasD]

Κατ αρχήν να πω πως σχεδιαστικά είναι άψογο. Η κάθε σελίδα του είναι άψογη και φανερώνει τις ικανότητες, αλλά και την επιμονή στη λεπτομέρεια του δημιουργού. Ειδικά στο μελάνωμα θα πρέπει να αφιέρωσε απίστευτες ώρες!

 

Σεναριακά είναι πολυεπίπεδο. Το μόνο άσχημο σημείο είναι οι εμμονές του Burns με θέματα που αφορούν το σέξ, την φιλία, την αποδοχή και άλλα εφηβικά θέματα. Μου έδωσε την εντύπωση πως πέρασε πολύ ασχημα εφηβικά χρόνια. Είναι απίστευτη η εμμονή των Αμερικάνων (δες και το Blankets ή το Θανατάδικο πχ) με αυτή τη φάση της ζωής τους. Δεν μπορεί να είναι τόσο χάλια, εκτός και αν είναι τόσο προβληματικός λαός...

 

Απ ότι φαίνεται ο Κος Burns δεν ξεπέρασε ποτέ αυτές τις εμμονές που στο έργο του τις "πιλατεύει" αφύσικα πολύ. Το μόνο συμπέρασμα που βγάζει (κατα την άποψή μου) είναι πως ο έρωτας είναι προιόν του πάθους και όχι το αντίστροφο. Στο έργο του απουσιάζει η αγάπη και επικρατούν μάλλον τα ένστικτα παρά τα συναισθήματα.

 

Παρ' όλα αυτά είναι ένα δυνατό κόμικ, άσχετα αν δεν συνδιαλέγεται ιδιαίτερα με την ψυχοσύνθεσή μας....

[CitizenX]

Είναι ένα εξαιρετικό κόμικ! Είναι καλογραμμένο,είναι καλοσχεδιασμένο, είναι άρρωστο και ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό. Να το διαβάσετε!

[ramirez]

Κι εγώ πιστεύω πως το Black Hole είναι αριστουργηματικό βιβλίο. Ουσιαστικά πραγματεύεται την απώλεια της αθωωότητας με το τέλος της εφηβείας, ασχέτως αν η αρχική εντύπωση είναι πως πρόκειται για αλληγορία στη μάστιγα του AIDS. Πιθανότατα αυτή να ήταν η αρχική ιδέα, αλλά εξελίχθηκε σε κάτι πολύ μεγαλύτερο (ευτυχώς για μας). Ο παραλληλισμός με το AIDS είναι φανερός σε μια μικρή τετρασέλιδη ιστορία που ο Burns παρουσίασε στην ανθολογία ΤΑΒΟΟ νο 1 το 1988, και αποτελεί ένα άτυπο prequel στο Black Hole. Ωστόσο αυτή η ιστορία δεν συμπεριελήφθη ούτε στα 12 τεύχη της Αμερικάνικης σειράς ούτε στο ΤΡΒ που τα συλλέγει (και φυσικά ούτε στην Ελληνική έκδοση), ίσως ακριβώς επειδή το περιεχόμενο του βιβλίου ξέφυγε προς άλλη κατεύθυνση. Πιστεύω ωστόσο πως είναι ένα χρήσιμο συμπλήρωμα στον τόμο, οπότε και την παραθέτω.

 

 

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 6, 2009 από ramirez

[Lord Makro]

Όντως καταπληκτική σειρά...

Την έπαιρνα ήδη από τότε που κυκλοφορούσε αν και μου λείπει ένα από τα πρώτα τεύχη.

Συστήνεται ανεπιφύλακτα!

[PhantomDuck]

Βάλε και τιμή ωρέ στο πρώτο post, 20€ κάνει

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 6, 2009 από PhantomDuck

[dionik]

20 € (17 € με την έκπτωση 15% της Λέσχης) ενώ η ξενόγλωσση έκδοση στο bookdepository έχει 14 €? Θα έλεγα ότι δεν είναι καθόλου κακή τιμή.

 

 

[KONNOS]

Καταπληκτικό κόμικ.Σίγουρα τα καλύτερα 18 ευρώ που έδωσα για κόμικ τα τελευταία χρόνια.

Αν σας αρέσουν οι horror ιστορίες με δράση,ανατροπές και λύση στο μυστήριο στο τέλος του βιβλίου θα απογοητευτείτε.Η αφήγηση είναι σπονδυλωτή και ακολουθεί 4-5 πρωταγωνιστές.Η ιστορία ξεκινά αφού έχει ξεκινήσει το "κακό" και όταν τελειώνει το "κακό" δεν έχει περάσει.

Μου άρεσε πολύ πώς έδεσε τις ιστορίες μεταξύ τους καθώς και σχεδόν όλες οι ιστορίες μεμονομένα μου άρεσαν πολύ.

Σαν στίλ μου θύμισε λίγο το ελληνικό "Αλόκοτες Καρδιές" (τί να γίνεται κι αυτό άραγε,καιρό έχω να ακούσω γι'αυτό).

Φυσικά το σέξ παίζει μεγάλο ρόλο στην ιστορία αλλά δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά τη στιγμή που μιλάει για τις ζωές εφήβων (που σ'αυτή την ηλικία το σέξ φαίνεται σαν να είναι το πιό σημαντικό πράγμα στον κόσμο).

Πάντως πέρα απο τον παραλληλισμό της "αρρώστιας" του κόμικ με το AIDS,νομίζω οτι η αρρώστια δείχνει το φόβο του εφήβου απέναντι στο σεξ.Θέλει να το κάνει σαν τρελλός αλλά ακούει τόσα πολλά και διαφορετικά απο τους γύρω του (φίλους - γονείς) που του δημιουργείται απίστευτο άγχος (ειδικά στη δεκαετία του '70 που διαδραματίζεται το κόμικ).Γενικά το κόμικ δείνει την αίσθηση ενός εφηβικού εφιάλτη με κεντρικό θέμα το σεξ.

Το σκίτσο ήταν πολύ καλό.Χωρίς να είναι κάτι το φοβερό ή το ιδιαίτερο βοηθάει αρκετά το σενάριο και σε βάζει στο κλίμα.

Γενικά είναι ένα κόμικ που αξίζει να αγοράσετε.Για την ποιότητά του η τιμή είναι πολύ καλή (όχι σαν κάτι άλλες εταιρίες που βγάζουν μια σταλιά κόμικς και τα πουλάνε για χρυσάφι).

[Bonadrug]

Θέλει να το κάνει σαν τρελλός αλλά ακούει τόσα πολλά και διαφορετικά απο τους γύρω του (φίλους - γονείς) που του δημιουργείται απίστευτο άγχος (ειδικά στη δεκαετία του '70 που διαδραματίζεται το κόμικ).Γενικά το κόμικ δείνει την αίσθηση ενός εφηβικού εφιάλτη με κεντρικό θέμα το σεξ.

 

Βασικά αυτό δεν ισχύει. Τη δεκαετία του 70 δεν υπήρχε κανένας φόβος για το σεξ και όλοι πηδιόντουσαν σαν τρελοί.

Είναι η δεκαετία της Linda Lovelace και της Marilyn Chambers, του Gerard Damiano, των αφών Mitchell , του John Holmes,

του Last Tango In Paris, του Walerian Borowczyk, του Dusan Makavejev και της Εμμανουέλας, του Γκουσγκούνη κλπ.

Αυτό που κάνει ο Burns είναι αναχρονισμός.

Μεταφέρει το φόβο των late eighties / early nineties στη δεκαετία του 70.

 

ΥΓ. Υπάρχει μια γαλλική σπονδυλωτή ταινία animation (fears of the dark ο αγγλικός τίτλος) που ο Burns έχει κάνει (σχεδιάσει) το ένα επεισόδιο. Υπάρχουν και ελληνικοί υπότιτλοι (podnapisi.com) .

[AndreasD]

Ο Γκουζκούνης στην Αμερική????

[Bonadrug]

Ο Γκουζκούνης στην Αμερική????

 

Ο Γκουσγκούνης στη δεκαετία του 70 . Αν και φυσικά είναι παγκόσμιος

[KONNOS]

Βασικά αυτό δεν ισχύει. Τη δεκαετία του 70 δεν υπήρχε κανένας φόβος για το σεξ και όλοι πηδιόντουσαν σαν τρελοί.

Είναι η δεκαετία της Linda Lovelace και της Marilyn Chambers, του Gerard Damiano, των αφών Mitchell , του John Holmes,

του Last Tango In Paris, του Walerian Borowczyk, του Dusan Makavejev και της Εμμανουέλας, του Γκουσγκούνη κλπ.

Αυτό που κάνει ο Burns είναι αναχρονισμός.

Μεταφέρει το φόβο των late eighties / early nineties στη δεκαετία του 70.

 

Δεν διαφωνώ.Απλά λέω οτι ένας έφηβος αυτής της δεκαετίας που το σέξ είναι τόσο ελεύθερο,αν δεν το έχει κάνει νιώθει την πίεση απο τους φίλους του τύπου "καλά ρε μπιπ όλοι το κάνανε εκτός απο σένα" κτλ.Αυτό του δημιουργεί άγχος να κάνει σεξ.

Οι κοπέλες της εποχής που είναι πιο απελευθερωμένες σεξουαλικά δεν είναι πλέον σαν τις μάνες τους (που και καλά μπορεί να πεί κανείς οτι είναι το πρότυπο του αγοριού μέχρι την εφηβία).Πλέον το ζητούμενο δεν είναι απλά να κάνεις σεξ αλλά και να μην βγάλει η τύπισσα καμιά βρώμα οτι δεν ήσουν καλός.Κι άλλο άγχος.

Απο την άλλη σε μια εποχή ξαφνικής σεξουαλικής απελευθέρωσης,η παιδία και η ενημέρωση είναι το τελευταίο πράγμα που έχει ένας έφηβος.Αυτό που έχει είναι ότι μάθει απο κολλητούς και μεγαλύτερους αδερφούς.Εκεί πολλές φορές μπαίνουν "μύθοι" που έχουν βγάλει οι μεγάλοι για να αποτρέψουν σε κάποιο βαθμό τους έφηβους να κάνουν ελεύθερο σεξ,τύπου "αν το κάνεις θα πάθεις αυτό,κι έκείνο και τ'άλλο"

Όλα αυτά ίσως δημιουργούν κάποιες φοβίες τις οποίες τις προβάλει-σατιρίζει ο συγγραφέας μέσα απο μικρές ιστορίες με sci-fi/horror υπόβαθρο.

Και για τον αναχρονισμό συμφωνώ.Κυρίως σε ότι αφορά στο AIDS το οποίο νομίζω οτι ήταν η άσθένεια που πανικόβαλε τον πολύ κόσμο στα '80s κυρίως λόγω του θανάτου αρκετών επωνύμων απο αυτό.

[Bonadrug]

Πλάκα πλάκα ο Burns έβγαλε τη δεκαετία του 90 ένα κόμικ για τη δεκαετία του 70 που μιλάει για τη δεκαετία του 80

[GreekComicFan]

...και που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα την επόμενη χιλιετία....

[germanicus]

άρα να το αγοράσουμε μέσα στη δεκαετία του 2010 για να το διαβάσουμε σε αυτή του 2020

 

 

[YOSHIMITSU]

Εξαιρετικό νομίζω σε όλα του. Μου άρεσε πάρα πολύ κυρίως το σχέδιο αλλά και η ιστορία δεν πάει πίσω. Άργησα πολύ να το αγοράσω παρόλο που όλο το γυρόφερνα αλλά τελικά δεν μου την γλίτωσε και ειλικρινά δεν το μετανιώνω καθόλου.

[DJO]

Άκουγα όλα τα εγκωμιαστικά σχόλια, με απωθούσε απίστευτα από την στιγμή που το πρωτοξεφύλλισα στη Λέσχη και αποφάσισα να τσεκάρω έστω το Αμερικάνικο.

...

Ναι...Εμμονή & αλληγορία με τις μολυσματικές σεξουαλικά συνδεδεμένες ασθένειες, τη δεκαετία του '70 σε ένα πολύ δυστοπικό background μιας επαρχιακής πόλης στις ΗΠΑ. Οκέη, το σχέδιο είναι καλό, είναι δυνατό, αλλά το εν λόγω κόμικ αφού το διάβασα, μου επιβεβαίωσε την αρχική αίσθηση που είχα όταν το πρωτοξεφύλλισα: είναι ο ορισμός του κόμικ-αναγουλιάσματος. Ειλικρινά δηλαδή.
 

υποτίθεται πως αν διαβάσεις "ανάμεσα στις γραμμές" θα δεις πως ο Burns τοποθετείται κριτικά απέναντι στη λογική αυτή. Συγγνώμη λοιπόν προκαταβολικά από τον κο Burns αν τον παρεξήγησα αλλά δεύτερη φορά δεν κάθομαι να το διαβάσω παρά μόνο συνοδεία μπάφου και αφού έχει προηγηθεί κατάποση σεβαστής ποσότητας μπύρας.

 

Αυτό. Χ/10 από μένα. Seriously. Το θεωρώ επιεικώς μια υπερεκτιμημένη αλληγορική μπαρούφα που σου γυρίζει το στομάχι ανάποδα, προοδευτικά ανά σελίδα ενώ παράλληλα αναρωτιέσαι τι διαβάζεις...


Αντιγράφω και το αφιέρωμα του fridge.gr της στήλης No Superheroes Allowed του Zampano:
 

Black Hole: Το σεξ μπορεί τελικά να σε (μετ)αλλάξει

Χμ, κοιτώντας δεύτερη φορά τον υπότιτλο του κειμένου μου, είναι η αλήθεια πως μου θυμίζει ατυχή έμπνευση εξωφύλλου αθλητικής εφημερίδας που προσπαθεί να κάνει λογοπαίγνιο με το όνομα ενός παίκτη και την εμφάνιση του (“Μητρογκόλ”, “του την (έ)Κατσε” -τώρα που είναι και της μόδας ο ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ- και άλλες τέτοιες ασύλληπτης ομορφιάς λεξιπλασίες). Όμως-όμως, μοιάζει αληθινά ταιριαστό αυτό “μετ-” πριν το “αλλάξει” σαν θα προσπαθήσω να σας περιγράψω την αλληγορική μορφή, πνεύμα και ουσία του κόμικ που ακούει στο όνομα “Black Hole“.

Η δημιουργία του Charles Burns (που κάνει φανταστική δουλειά σε όλους τους τομείς: σενάριο, σκίτσο, μελάνωμα — ειδικά για το τελευταίο έχει βραβευθεί πολλάκις) κρύβει στην καρδιά της το ξερίζωμα της εφηβικής αθωότητας και την ανακάλυψη της σεξουαλικότητας ως “αρρώστια” και όπλο παράλληλα των αλλαγών που συντελούνται σε σώμα και ψυχή.
 

^{Ο Charles Burns και οι χαρακτήρες του Black Hole}

Οι ήρωές του είναι μια τετράδα τυπικών teenagers στα προάστια του Σηάτλ στα μέσα του ’70. Οι Η.Π.Α. βρίσκονται στα απόνερα του πολέμου στο Βιετνάμ και του Ψυχρού Πολέμου, μαζεύουν τα κομμάτια τους και κάνουν μια ενδοσκόπηση που θα τους οδηγήσει πρώτα σε έναν πρόσκαιρο συντηρητισμό πριν έρθει η δεκαετία των 80s και φέρει μια καινούργια πνοή… στα πάντα. Το “Black Hole” εξετάζει αυτή την περίοδο, που η σεξουαλική επανάσταση και τα παιδιά των λουλουδιών βρίσκονται σε σύγχυση και οι μικροαστικές οικογένειες ψάχνουν εκ νέου το Αμερικάνικο Όνειρο με τον πουριτανισμό να σχεδιάζει καινούργιους χάρτες σε αυτό τους τον στόχο.

Σε αυτό το τυπικό σκηνικό, μια αρρώστια που συνδέεται με τη σεξουαλική πράξη, επηρεάζει τους απανταχού νέους της περιοχής που βλέπουν έντρομοι τα σώματά τους να μεταλλάσσονται και ουρές να φυτρώνουν στους πισινούς, τρύπες να ανοίγουν στις πλάτες, στόματα να ξεχειλώνουν και άλλες ανατριχιαστικές περιπτώσεις που τους μετατρέπουν σε παρίες στις καθ’ όλα αξιοσέβαστες κοινωνίες.

Η σεξουαλική πράξη χαρακτηρίζεται ανήθικη και επικίνδυνη, όσοι τη διαπράττουν και παρουσιάζουν τα συμπτώματα κανιβαλίζονται από τους υπόλοιπους και σπρώχνονται στο να εξοριστούν σε μία δική τους κοινωνία μακριά από τα προάστια. Πόσο όμως μπορούν να κρατηθούν οι έφηβοι μακριά από το μεγάλο μυστήριο του έρωτα, σαρκικού και πνευματικού και πόσο έτοιμοι είναι να ενηλικιωθούν πληρώνοντας το τρομερό τίμημα;
 

^{Καταραμένοι έρωτες}

Με κεντρικό πυρήνα τέσσερις χαρακτήρες, δύο άντρες και δύο γυναίκες, και τις σχέσεις τους, το κόμικ διεισδύει στον εφηβικό κόσμο και παίζει με τις εμμονές γύρω από το σεξ, με τους φόβους για τη ζωή που έρχεται, τον τρόμο του να είσαι απόκληρος σε αυτή τη ζόρικη ηλικία.

Άλλοτε τρυφερά και άλλοτε κυνικά, ο Burns χτίζει μια κοινωνία που ταλανίζεται από τον πουριτανισμό και την προσπάθεια να αποτινάξει αυτά τα δεσμά η νέα γενιά. Άλλοι θα τα καταφέρουν, άλλοι θα γίνουν σαν τους γονείς τους, άλλοι θα αλλοτριωθούν. Η ιδέα της μετάλλαξης απογειώνει το κόμικ και κάνει πρόδηλη την προσπάθεια του δημιουργού να δημιουργήσει αλληγορίες που θα τις κατανοήσει ο αναγνώστης.
 

^{Σχέδιο από το Black Hole}

Η δουλειά στο σχέδιο είναι εξαιρετική. Κινούμενος στο μαύρο και το άσπρο σύμπαν, ο Burns δημιουργεί χαρακτήρες που έχουν έντονη την αίσθηση του ρετρό και παραπέμπουν στα κόμικ των εφημερίδων πριν το ’60. Όσο για το μελάνωμα, ακόμα και αδαείς να είσαι και να μην ξέρεις τον ζωτικό ρόλο που παίζει στην προσωπικότητα ενός κόμικ, καταλαβαίνεις πως εδώ κάτι καλό γίνεται. Οι έντονες σκιές, η βαρύτητα του μαύρου, οι αδρές γραμμές των σχεδίων, όλα δένουν αρμονικά και ανεβάζουν επίπεδο τη δουλειά χωρίς να χρειάζεται κάτι άλλο.

Το “Black Hole” ξεκίνησε να εκδίδεται το 1995 και 12 τεύχη και 10 χρόνια μετά είχε τελειώσει. Βραβεύτηκε, υμνήθηκε από κριτικούς και κοινό και για τον παράξενο χαρακτήρα του, πήγε αρκετά καλά και εμπορικά. Εμφανίζεται σε πολλές λίστες με τα 50 ή 100 καλύτερα κόμικ όλων των εποχών και όχι άδικα.

Είναι μια δουλειά τόσο συγκλονιστική όσο και τα χρόνια μας μεταξύ 14-18.

[dimious200]

αρχισα χτες να το διαβαζω και εφυγε με τη μια κοντα το 1/3 του,σκαλωτικο κομικ σιγουρα

Μιας και πηγα να το ξαναπιασω κανοντας τυχαιο search στο google επεσα πανω σε αυτο! οι εικονες των 2 τελευταιων σελιδων με πραγματικους ανθρωπους!Λίγο creepy

[dimious200]

το τελειωσα!αναμικτα συναισθηματα!Ας τα παρω απο την αρχη.

 

Η ιστορια ειναι αυτη που αναφερεται παραπανω:μικρη πολη-αρκετοι εφηβοι-1 σεξουαλικως μεταδιδομενη ασθενεια η οποια ομως δε σε σκοτωνει εσωτερικα αλλα σου αλλαζει την όψη (κατα τα αλλα απότι καταλαβα παραμένεις τελειως υγιης)

 

Μεσα απο την ιστορια γνωριζουμε καλυτερα 4 απο τους εφηβους που περνανε απο τις σελιδες. Μπαινουμε στο μυαλο τους και μαθαινουμε για τα αγχη τους και τις επιθυμιες τους τα οποια λιγο πολυ ειναι τα ιδια:σεξ-ναρκωτικα-αποδοχη-φυγη απο διαφορα προβληματα (κυριως οικογενεια).

 

Η ιστορια δε με χαλασε απλα την ενιωσα αρκετα ξενη,ισχυει αυτο που αναφερεται και παραπανω,οι ΑΜερικανοι εχουν τρελο κολλημα με τα εφηβικα τους χρονια. Η εποχη της ιστοριας δε νομιζω οτι παιζει ιδιαιτερο ρολο,δε μου φανηκε οτι ειναι ντε και καλα αναφορα στην εποχη που εμφανιστηκε το AIDS οποτε και ψιλοτελειωσε η εποχη της σεξουαλικης απελευθερωσης. Το λογο το βαζω σε spoiler για καλο και για κακο

 

δε νομιζω οτι η ασθενεια ειναι αναλογη του HIV και οτι τα σημαδια που βγαζουν ειναι ο "στιγματσμος".Πιο πολυ μου φανηκε η αρρωστια σαν ενδειξη οτι τα παιδια ειχαν κανει σεξ.Δεν υπηρχε κανενας υγιης που να μην ηταν παρθενος (εκτος απο εκεινον που πηρε την αρρωστια με φτυσιμο στο στομα).Επισης ενω ολοι αναγνωριζαν την αρρωστια κανεις δεν επαιρνε προφυλαξεις (αν υπηρχαν).Τωρα αυτο ισως ηταν καμια μπιχτη για την ελλειψη ενημερωσης αλλα ετσι θα κατεληγε σε ενα "κηρυγματικο" κομικ για το κατα ποσο οι εφηβοι δεν ξερουν τι κανουν,πραγμα που αποκλειω μιας και η εντυπωση που πηρα ηταν οτι ειναι κομικ "υπερ" των εφηβων

 

 

Ως προς σχεδιο ειναι αρκετα καλο με 2 προβληματα:

-οι χαρακτηρες μοιαζουν αρκετα σχεδιαστικα και σχεδον περιμενεις να κολλησουν την αρρωστια για να αρχισεις να τους ξεχωριζεις

- χρησιμοποιει κατι ζιγκζαγκοειδεις γραμμες για σκιασεις που μου χτυπαγαν λιγο εντονα στο ματι. Νομιζω ειναι η πρωτη φορα που το λεω αλλα ισως να αξιζε σε μικροτερο μεγεθος

 

το θεμα τωρα ειναι κατα ποσο το προτεινω.Για να απαντησω σε αυτο πρεπει να σκεφτω σε ποιον θα το δινα να το διαβασει: σε εναν εφηβο ή σε εναν που υπηρξε εφηβος εκεινη την εποχη; Ισως και στους δυο.Το σιγουρο ειναι οτι δε θα το δινα σε μη κομιξα φιλο μου,οχι πριν απο αλλες πιο ασφαλεις επιλογες.Θεωρω ψιλοεκπληξη την εκδοση του στην Ελλαδα,αλλα απο την αλλη ποιανου κομικ η εκδοση στα ελληνικα δεν αποτελει ρισκο;

 

Σιγουρα θα το ξαναδιαβασω καποια στιγμη ,ολο και κατι θα παρατηρησω που στην πρωτη αναγνωση που παρακολουθουσα τη ροη της ιστοριας περασα στο ντουκου.

7-/10

[Kabuki]

 

 

Η ιστορια ειναι αυτη που αναφερεται παραπανω:μικρη πολη-αρκετοι εφηβοι-1 σεξουαλικως μεταδιδομενη ασθενεια η οποια ομως δε σε σκοτωνει εσωτερικα αλλα σου αλλαζει την όψη (κατα τα αλλα απότι καταλαβα παραμένεις τελειως υγιης)

 

 

 

Η ιστορία θεωρειται ότι συνδέεται άμεσα με την επιδημία του AIDS, όπως και τα "χρόνια της αρρώστιας" (Σπινραντ) στη λογοτεχνία.

 

Θεωρώ ότι είναι λογικό να γίνεται αυτη η συνδεση, αλλά εγώ εξέλαβα την ιστορία περισσότερο ως μια πολύ δυνατή ιστορία πάνω στην εφηβεία, και τις αρχές της ενηλικίωσης, αναμεσα στους mainstream και τους "διαφορετικους" . Σαν μια εφιαλτικη βερσιον της επιβίωσης στο σχολείο.

 

Εστιάζει περισσότερο στο θέμα του ρατσισμου και του κοινωνικού στιγματισμού παρά στην ασθένεια την ίδια. Επίσης η κοινωνική ομάδα των ασθενών, αποδεικνύονται πιο "ζωντανοί" από τους υγιείς - είναι αυτοί που αναπτύσσουν πιο δυνατες σ΄χεσεις μεταξύ τους κι αντιδρουν πιο έντονα στα διάφορα ερεθίσματα. 

 

παρά το "βάρος" της θεματολογίας του, δε μου φάνηκε καθόλου κουραστικό ή διδακτικό, κάτι που το εκτίμησα πολύ.

 

το black hole βρίσκεται δίκαια για μένα σε διάφορες λίστες με τα "καλύτερα κόμικς".

 

το σχέδιο μου άρεσε πολύ προσωπικά, τα έντονα μελάνια δίνουν μια πολύ υποβλητική ατμόσφαιρα. 

 

επίσης μ' άρεσε πολύ κι η σκηνοθεσία στο συγκεκριμένο κόμικ - σα να εστιάζει και να απομακρύνει το φακό εναλλάξ από τις ζωές των ηρώων του, οι οποίοι, αν και κινουν το ενδιαφέρον, είναι σημαντικότεροι ως κομμάτι του κόσμου που έχει δημιουργήσει, παρά ως προς την προσωπική τους ιστορία.

 

η εισαγωγή έξτρα φανταστικών στοιχείων, μου θύμισε σε κάποιες φάσεις ταινίες του Ντ. Λυντς . Θεωρώ επίσης τη χρήση των φλασμπακ εξαιρετικη.

 

 

Όπως καταλαβαίνετε, μου άρεσε πολύ!

 

να πω τέλος ότι είναι αρκετα αμφιλεγόμενες οι αντιδράσεις στο συγκεκριμένο - το χω δώσει να το διαβασουν 7 διαφορετικά άτομα, οι 3 το γουσταραν πάρα πολύ   και οι 4 το αντιπάθησαν απίστευτα  

[Malk]

o..."Λαρς Φον Τριερρ" των σύγχρονων κόμικς, το δίχως άλλο...

 

Ναι. Τα κόμικ του -κακά τα ψέματα- ΔΕΝ είναι για όλους. Συνεπώς, αμφιλεγόμενα.

Κατ' εμέ: αριστουργηματικά. Το ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ;;; Ένα αριστούργημα για...βαρύ στομάχι (και " αρρωστημένη διάθεση" για πολλαπλή ανάγνωση αυτού...)

Εάν για σας κόμικ < = > Σύμπαν της Μάρβελ-Ντέτεκτιβ, τότε δεν σας στο συνιστώ. 

Δοκιμάστε πρώτα, κάτι ενδιάμεσο....  

Επεξεργασία Μαρτίου 26, 2014 από Malk

[MORIBUS]

Υπάρχουν δύο τρόποι για να εκφράσω τη γνώμη μου γι' αυτό το δημιούργημα. Ο πρώτος θα ήταν να κάνω μια ανάλυση της ιστορίας και των εντυπώσεων που μου άφησε, κάτι που θα έπαιρνε διπλοσέντονα αναρτήσεων και μάλλον θα τον αποφύγω και ο δεύτερος να ανακοινώσω μια λίστα με τα -σύμφωνα με την ταπεινή μου γνώμη- πέντε καλύτερα κόμικς όλων των εποχών, κάτι που είναι πολύ πιο απλό και θα το κάνω τώρα αμέσως: 1) Watchmen, 2) From Hell, 3) The Black hole, 4) Maus, 5) V For Vendetta. Αυτά.

Υ.Γ.: Το γεγονός ότι τα δύο από αυτά τα έχει εκδόσει ένας πολύ μικρός εκδοτικός οίκος, κάτι θα πρέπει να μας λέει...

[kwtsos]

Μπορω να πω οτι πανω κατω συμφωνω με τον dimious. Ειχε ολα τα τυπικα χαρακτηριστικα μιας ιστοριας για το περασμα απο την εφηβεια στην ενηλικιωση ευτυχως χωρις προμ , τους φοβους των εφηβων , σχεσεις κλπ τουλαχιστον οπως τα βλεπαν στην Αμερικη την εποχη που αναφερεται το κομικ(?) early 90s (?) 80s (?) ενας θεος ξερει (?) με την διαφορα οτι ειναι διαδραματιζεται σε ενα εφιαλτικο σκηνικο .

 

Ενταξει ας μην ειμαι ισοπεδωτικος, δεν ηταν σαβουρα ουτε κακο κομικ , ειδικα απο σχεδιαστικης σκοπιας παρα πολυ καλο αν και δυσκολευτηκα και γω να ξεχωρισω τους χαρακτηρες αρχικα. Επισης δημιουργουσε πολυ υποβλητικη ατμοσφαιρα. Απο κει και περα εμενα δεν μου ειχε να μου πει κατι. Ισως να ειχε αν ημουν εφηβος σε αλλη εποχη  με αλλα ερεθισματα ή αν εστω το διαβαζα τοτε που θεωρουταν καινοτομο να μου αρεσε. Τωρα το βρηκα αδιαφορο.

 

Βαθμος στην kwtsoκλιμακα 5.5/10

[deadneighbours]

Παντος ο CHARLES BURNS είναι φοβερος,σαν σχεδιο δεν παιζεται όπως και τα ενχρωμα που εχει κανει,περισσοτερο νομιζω ότι δεν αρεσει σε μερικους όχι λογο του σχεδιου αλλα του θεματος,ε ενταξει τα θεματα είναι λιγο αποκρουστικα και σου προκαλουν μια ανατριχιλα,αλλα νομιζω ότι κολλανε πολύ με την τεχνοτροπια του σχεδιου,παντος πριν καποιος πει κατι αρνητικο για τα κομικς του πρεπει να ψαξει λιγο τα σχεδια του και ισως αλλαξει γνωμη.

[aprositos]

Στην πανέμορφη ταινία  "Dawn of the Planet of the Apes" υπάρχει σκηνή που άνθρωπος και εξελιγμένος πίθηκος διαβάζουν μαζί το Black Hole!

[Indian]

Στην πανέμορφη ταινία  "Dawn of the Planet of the Apes" υπάρχει σκηνή που άνθρωπος και εξελιγμένος πίθηκος διαβάζουν μαζί το Black Hole!

 

Τι μάτι είναι αυτό...?

[GeoTrou]

Για το μέγεθός του, τον (αργό) ρυθμό που διαβάζω τα περισσότερα κόμικς και την περίοδο που το διάβασα (εξεταστική γαρ), το τελείωσα πολύ γρήγορα. Γιατί;

 

 

1. Η ελληνική έκδοση είναι πολύ καλή. Εξώφυλλο και σελίδες μια χαρά, ευμεγέθης τόμος. Στη μετάφραση νομίζω υπήρχαν λίγα θεματάκια, υπό την έννοια ότι μερικές εκφράσεις ήταν αυτολεξεί μετάφραση και στη γλώσσα μας δεν ταιριάζουν τόσο.
2. Το σχέδιο είναι εξαίσιο και ο τρόπος που παίζει ο Burns με τη σκιά και το φως είναι πια θρυλικός. Κι εγώ βέβαια είχα ένα προβληματάκι στην αρχή με τους χαρακτήρες. Τώρα πάμε στο ζουμί. Λένε ότι ο Burns προσπάθησε μέσα από αυτό το κόμικ να εκφράσει το λεγόμενο teen angst, ίσως να θίξει μερικά άλλα κοινωνικά θέματα όπως το AIDS ή το σεξ. Μπορεί και να ισχύει, αλλά εγώ προτίμησα να επικεντρωθώ στο τρομακτικό κομμάτι. Κι εκεί έμεινα απολύτως ικανοποιημένος. Κυριολεκτικά ανατρίχιαζα σε αρκετές σκηνές. Ανατρίχιαζα επίσης όταν το μάτι μου έπεφτε στο κόμικ, πάνω στο κομοδίνο, και θυμόμουν όσα είχα διαβάσει. Κατά τη γνώμη μου, η ιστορία είναι εξαιρετική και με πολλούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Έχει στοιχεία τραγωδίας, ειδικά προς το τέλος, και είναι ένας λόγος που το λάτρεψα. Ειδικά τα τελευταία κεφάλαια τα διάβασα μονορούφι και δεν μπορούσα να ξεκολλήσω. Σε αυτό νομίζω βοηθάει που τα κεφάλαια είναι μικρά και η αφήγηση πηδάει από τον ένα χαρακτήρα στον άλλο.
   Θα ήθελα να αναφερθώ ιδιαίτερα στο σημείο που ο Κιθ παίρνει LSD. Όταν τελείωσα το διάβασμα και σήκωσα το κεφάλι μου, πραγματικά ένιωθα λες και είχα πάρει κι εγώ κάτι.  

3. Παρότι το λάτρεψα, μπορώ να καταλάβω γιατί σε αρκετούς δεν έκανε το κλικ. Η υπόθεση είναι όντως αρρωστημένη και νομίζω ότι είναι love it or hate it. Τι εννοείς δεν σου άρεσε; 

 

 

 

Bonus: όταν παρατήρησα ότι και στους δύο σελιδοδείκτες ήταν ο Burns (στον έναν, η εφηβική του φάση και στον άλλον η ενήλικη), κατ' αντιστοιχία με τις μεταλλάξεις των προσώπων στα εξώφυλλα, ήμουν κάπως έτσι   και αναρωτιόμουν αν το έχει παρατηρήσει κάποιος άλλος.

[batigoal]

Το ειχα ξεκινησει παλιοτερα, αν και μου αρεσε πολυ δεν το τελειωσα λογω ελλειψης χρονου.

Το ξαναεπιασα μεσα στην 'βδομαδα που μας περασε και το ξεζουμισα!

 

Το βρηκα πολυ καλο, εξαιρετικα ενδιαφερον και καθολου μα καθολου διδακτικο.

Το διαβασα και το ξαναδιαβασα δευτερη φορα στο καπακι, αυτο μου συμβαινει μονο με κορυφαια κομικ.

 

Εστιαζει σε αρκετα κοινωνικα ζητηματα, ενηλικιωση, ανεξαρτητοποιηση, κοινωνικος ρατσισμος,

αποξενωση, σεξουαλικη ζωη, συναισθηματικα αδιεξοδα, σχεσεις, καταθλιψη και ολα αυτα

με εναν μοναδικο τροπο, που εγω τουλαχιστον, δεν θυμαμαι να εχω ξανασυναντησει σε κομικ.

 

Δεν το βρηκα καθολου εμμονικο, ουτε και οσο "μαυρο" περιμενα.

 

Στο εικαστικο κομματι το κομικ ειναι σε αλλο επιπεδο, η σκηνοθεσια ειναι απλα απο τις κορυφαιες

που εχω συναντησει, το καδραρισμα και ο τροπος που χρησιμοποιει τα flash back εξαιρετικος.

Στο μελανωμα εχει γινει επισης απιστευτη δουλεια, θα το χαρακτηριζα κομικ για σεμιναριο.

Το μονο αρνητικο που βρηκα, καποιες λιγες φορες δεν γινεται σωστη αποδοση συναισθηματων

στα προσωπα των χαρακτηρων, τα οποια οφειλω να ομολογησω πως εμενα δεν με μπερδεψαν καθολου.

 

Η εκδοση ειναι παραπανω απο καλη, η αποδοση καλη αν και προβληματικη σε καποια σημεια.

 

Δεν ξερω αν βρισκεται πλεον, νομιζω πως εχει εξαντληθει, αν παντως σας ψηνει εστω και λιγο

απο τα σχολια και τις περιγραφες οφειλεται να το αγορασετε, τα σπαει!

 

[Indian]

Ομολογώ ότι το συγκεκριμένο κόμικ ήμουν πολύ διστακτικός να το αγοράσω,αλλά διαβάζοντας αυτή την ποικιλία σχολίων εδώ πείστηκα αν το ψάξω...!Έτσι το βρήκα πριν από περίπου έναν χρόνο στο Public και το αγόρασα στα 12 €...!Αυτό τον καιρό ήρθε η ώρα του να διαβαστεί κι αυτό έγινε...!

 

Το θέμα που αγγίζει είναι αρκετά σοβαρό καθώς προσπαθεί,πιστεύω,να αναλύσει μία κατηγορία ανθρώπων,των εφήβων και τα προβλήματα που φέρνει η ηλικία τους...!Το σενάριο δεν θα το έλεγα καθόλου ελαφρύ...!Το βρήκα περισσότερο βαρύ και σοβαρό για τα γούστα μου αλλά αυτό δεν με εμπόδισε να το απολαύσω...!Υπάρχουν στοιχεία που ίσως να μην ανταποκρίνονται στην Ελληνική πραγματικότητα,ούτε τότε,ούτε στις ημέρες που διανύουμε...!Μου κάνει μεγάλη εντύπωση πως ο Burns προσπαθεί αλληγορικά να μετατρέψει κάτι τόσο αγνό και όμορφο σε εκείνες τις τρυφερές ηλικίες,σε μία ανατριχιαστική αρρώστια ή οποία όχι μόνο είναι ανίατη,αλλά δεν μπαίνει και κανείς στο κόπο (γονείς,Πολιτεία) να κάνει κάτι...!Οι άνθρωποι που "μολύνονται" αυτόματα γίνονται παρίες,φεύγουν από τα σπίτια τους και ζουν σαν τα άγρια θηρία μέσα στο δάσος...!Ο δημιουργός δεν μας δείχνει καμία συμπόνια από τους έξω,ούτε κάποιο ενδιαφέρον...!Κανείς δεν τους αναζητά...!Κανείς δεν νοιάζεται...!Αυτό μου κάνει κάπως...!

 

Αρνητικό για μένα είναι και το γεγονός ότι σχεδόν σε κάθε σελίδα υπάρχει και μία σκηνή με ναρκωτικά ή με αλκοόλ...!Με το φτωχό μου μυαλό εύλογα μου έρχεται η σκέψη : "Πίνετε ένα μπουκάλι την ημέρα,κάντε μπάφους,κάντε LSD,κάντε οτιδήποτε ναρκωτικό πέσει στα χέρια σας,αλλά προς Θεού ΜΗΝ κάνετε σεξ...!Είναι πολύ επικίνδυνο για την υγεία σας"...!  Εκτός βέβαια εάν ο δημιουργός μιλάει ειρωνικά (αν και δεν το νομίζω),οπότε πάω πάσο...!

Ίσως να μην το κατάλαβα καλά...?Μπορεί...!Πάντως αυτήν την γνώμη έχω σχηματίσει...!

 

Το τέλος,επίσης,το περίμενα διαφορετικό...!Ήλπιζα ότι ίσως ακόμα και την τελευταία στιγμή θα υπάρξει μία δόση αισιοδοξίας κι ελπίδας...!Μας αφήνει χωρίς μία λύση,χωρίς μία αντιμετώπιση,χωρίς ένα δίδαγμα (που καμία φορά χρειάζεται ακόμα και σε αυτού του είδους τα κόμικς),χωρίς έναν επίλογο,χωρίς να μας πει τι γίνεται έπειτα βρε αδελφέ...!

 

Για το σχέδιο τι μπορώ να πω...!Θα συμφωνήσω ότι οι πολλές τεθλασμένες γραμμές κουράζουν στο μάτι,όπως επίσης και τα παράξενα σχέδια στα καρέ των "ονείρων",αλλά γενικά το σχέδιο το βρήκα απίστευτο...!Όσον αφορά το μελάνωμα όντως πρέπει να διδάσκεται στις σχολές δημιουργίας κόμικς...!Από τα καλύτερα που έχω δει...! Νομίζω ότι είναι από τα κόμικς που είναι γεννημένα για ασπρόμαυρα...!Το χρώμα,ας προέρχεται κι από τον καλύτερο colorist,μόνο ζημιά μπορεί να του κάνει...!

 

Τέλος,αξίζει να πούμε δύο λόγια για την έκδοση...!Την εκδοτική προσωπικά δεν την γνωρίζω καλά,αλλά έφτιαξε ένα πολύ καλαίσθητο και στιβαρό τόμο που ανταποκρίνεται στον αντίστοιχο Αμερικάνικο...!Πρέπει να ήταν μεγάλο ρίσκο μία τέτοια έκδοση στην Ελλάδα...!Η κόλληση στην ράχη ήταν εξαιρετική,οι σελίδες ματ και χοντρές,κατασκευασμένες να αντέχουν πάαααρα πολλές αναγνώσεις ακόμα...!

 

Γενικά το βρήκα ένα μέτριο κόμικ...!Δεν μετάνιωσα για κανέναν λόγο που το διάβασα,το ευχαριστήθηκα,αλλά δεν νομίζω ότι θα το ξαναδιαβάσω...!

 

 

Την "ουρίτσα" της κοπέλας την βρήκα πολύ σέξι...!Την βρήκατε κι εσείς ή είμαι εντελώς ανώμαλος...?

 

 

 

 

[GeoTrou]

Χθες το βράδυ ολοκλήρωσα τη δεύτερη ανάγνωσή του. Φοβόμουν μήπως, ξέροντας τι και πώς, δεν μου κάνει την ίδια αίσθηση με την πρώτη φορά. Κατά κάποιο τρόπο αυτό συνέβη. Δεν «σοκαρίστηκα» τόσο με όσα διάβασα, αλλά παρατηρώντας καλύτερα λεπτομέρειες που μου είχαν διαφύγει, ανέβηκε πολύ στα μάτια μου ως έργο. Τόσο πολύ, που μπορώ τώρα να το θεωρήσω το αγαπημένο μου αμερικάνικο κόμικ. Burns, αν μας διαβάζεις, γράψε ένα σίκουελ!