Όταν το κόμικ συνάντησε τον κινηματογράφο... (Μερος 1ο) [ Απο το 1978 εως το 2000 ]

[gigi3]

Όταν το κόμικ συνάντησε τον κινηματογράφο?

Μερος 1ο: Απο το 1978 εως το 2000.

Τα κόμικς, που είναι γνωστά και ως ένατη τέχνη, είναι μια μορφή οπτικής τέχνης που αποτελείται από εικόνες που συνήθως συνδυάζονται με κείμενο, το οποίο συχνά βρίσκεται σε συννεφάκια ή λεζάντες. Τα κόμικς εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στις αρχές του 20ου αιώνα, με τα λεγόμενα comic strips, τα οποία αφηγούνταν μία μικρή ιστορία σε μία απλή λωρίδα με ελάχιστα καρέ στη σειρά, τα οποία δημοσιεύονταν σε εφημερίδες ή περιοδικά. Αργότερα, τα κόμικς έφτασαν στην τελειότερη μορφή τους με τις Graphic Novel, εικονογραφημένες νουβέλες ή άλμπουμ. Η πρώτη graphic novel είναι κατά πολλούς το ‘Συμβόλαιο με τον Θεό και άλλες ιστορίες’ του Will Eisner, το οποίο είναι ίσως και το σημαντικότερο κόμικ στην ιστορία της 9ης τέχνης.

Οι δύο αντίπαλες εκδοτικές εταιρίες στον χώρο των κόμικς είναι η DC και η Marvel Comics και όλα τα κόμικς που μεταφέρθηκαν στην οθόνη είναι ή της μίας ή της άλλης εταιρίας. Αν και οι ταινίες της Marvel άργησαν να μεταφερθούν στην μεγάλη οθόνη, από το X-Men και μετά η κόντρα ανάμεσα στις δύο αντίπαλες εκδοτικές εταιρίες βρέθηκε στο προσκήνιο και οι φαν των κόμικς χωρίστηκαν σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Σε αυτό της DC (Batman, Superman) και σε αυτό της Marvel (Spider-man, X-Men).

Η πρώτη σημαντική ταινία που ήτανε βασισμένη σε κόμικ ήτανε αδιαμφισβήτητα το ‘Superman’(1978) του Ρίτσαρντ Ντόνερ. Η ταινία ενθουσίασε τότε κοινό και κριτικούς με τα υπέροχα οπτικά εφε της - για την εποχή της ταινίας τα εφε ήταν εντυπωσιακά- και τις εμφανίσεις γνωστών ηθοποιών, όπως του Μαρλο Μπραντο στο ρόλο του πατέρα του Superman και του καταπληκτικού Τζιν Χακμαν στο ρόλο του Λεξ Λούθορ. Η κωμική νότα που είχε η ταινία ήτανε απολαυστική και την κάνει να διαφέρει μέχρι και σήμερα, διότι είναι η μόνη σειρά ταινιών που έμεινε στο πνεύμα του κλασικού κομικ. Παρόλα αυτά, η ταινία έγινε πολύ νωρίς, όπως επεσήμαναν μερικοί θεατές, και ίσως εάν η ταινία γινόταν λίγα χρόνια αργότερα θα μπορούσε να έχει αξιοπρεπέστερα ειδικά εφε, τα οποία μοιάζουν αστεία για τους σημερινούς ‘απαιτητικούς’ θεατές. Όπως ήτανε αναμενόμενο ακολούθησαν και τα απαραίτητα sequel. Το Superman 2 ήτανε ισάξιο με την πρώτη ταινία, αλλά οι επόμενες δύο ταινίες ήτανε σκέτη απογοήτευση για το κοινό και κυρίως για τους λάτρεις του υπεράνθρωπου. Η παραγωγή των ταινιών του Superman σταμάτησαν, και οι θαυμαστές του έπρεπε να περιμένουνε μέχρι το 2006 για να απολαύσουνε ξανά μία νέα περιπέτεια του αγαπημένου τους ήρωα.

Η αποτυχία των τελευταίων ταινιών του Superman σήμανε την επέλαση νέων υπερηρώων στην μεγάλη οθόνη, με πρώτο απ’ όλους τον Batman του ‘ανθρώπου-νυχτερίδα’, όπως μεταφράζεται στα ελληνικά. Την σκηνοθεσία της δεύτερης απόπειρας του να μεταφερθεί ο Βatman στην μεγάλη οθόνη - η πρώτη ήτανε το 1966 με το ‘Batman: The Movie’ του Λεσλι Μάρτινσον, ένας ύμνος για τα λεγόμενα καλτ φιλμς - ανέλαβε ο Τιμ Μπαρτον, ο ‘παραμυθάς’ του σύγχρονου κινηματογράφου. Η ταινία ‘Batman’(1989) υπήρξε μία μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, αλλά και μία εξαιρετική ταινία του σύγχρονου κινηματογράφου. Ο Τιμ Μπαρτον κατάφερε να δώσει μία νέα ‘σκοτεινή’ πνοή στον ήρωα, και να του δώσει σάρκα και οστά με τον καλύτερο τρόπο. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα της ταινίας και η ερμηνεία του εκπληκτικού Τζακ Νίκολσον στον ρόλο του Τζόκερ έκαναν την ταινία ξεχωριστή και εκτόξευσαν την καριέρα του Τιμ Μπαρτον στα ύψη. Η επέλαση των υπέρ-ηρώων στο κινηματογράφο άρχισε. Το ‘Batman’ έδωσε το σύνθημα της εκκίνησης για ένα νέο κινηματογραφικό ‘κύμα’.

Η επιτυχία του πρώτου Batman έκαναν τους συντελεστές να σκέφτονται για μία νέα περιπέτεια του ήρωα, κάτι που πραγματοποιήθηκε το 1992 με το ‘Batman Returns’ με σκηνοθέτη ξανά τον Τιμ Μπαρτον. Η δεύτερη ταινία του ‘ανθρώπου-νυχτερίδα’ δεν φαίνεται να ξεπερνάει την πρώτη. Σε ερμηνευτικό επίπεδο η ταινία είναι τέλεια, αλλά το σενάριο ? που στην πρώτη ταινία ήταν πιο ενδιαφέρον ? μας απογοητεύει, κυρίως προς το τέλος της ταινίας.

Παρόλα αυτά, όσο κι αν φαίνεται απίθανο, η ταινία δεν άρεσε στους παραγωγούς και έτσι ανέθεσαν τις επόμενες δύο συνέχειες στον Τζοελ Σουμάχερ, οι οποίες είχαν μεν πληθώρα από σταρ, αλλά απλοϊκό σενάριο, πολύ κακή σκηνοθεσία και καθόλου σκοτεινή ατμόσφαιρα, όπως μας είχαν συνηθίσει οι παλαιότερες ταινίες. Ειδικά η ταινία ‘Batman and Robin’(1997) ήταν μία ολοκληρωτική αποτυχία, θεωρήθηκε από πολλούς ως η χειρότερη μεταφορά ‘χάρτινου ήρωα’ στον κινηματογράφο και έκανε την παραγωγή των ταινιών Batman να σταματήσει για πολλά χρόνια.

Ανεξάρτητα από τις ταινίες του Superman και του Batman, τη δεκαετία του ’80 μεταφέρθηκαν στην μεγάλη οθόνη πολλά άλλα κόμικς με μικρότερη ή μεγαλύτερη επιτυχία. Από τις ταινίες αυτές, δύο είναι που ξεχωρίζουν από τις άλλες. Η πρώτη από αυτές είναι το εξαιρετικό ‘Popeye’(1980) του ταλαντούχου Ρόμπερτ Άλτμαν. Η εντυπωσιακή φωτογραφία, οι καταπληκτικές ερμηνείες ? είναι η ταινία που έκανε γνωστό στο κοινό τον Ρομπιν Γουίλιαμς ? και η ‘κομικ’ αισθητική της, έκαναν την ταινία να γίνει από μόνη της ένα κομικ! Η δεύτερη δημιουργήθηκε δύο χρόνια αργότερα και είναι το ‘Conan the Barbarian’(1982) του Τζον Μίλιους με τον μέτριο Άρλοντ Σβαρτσενέγκερ στον ρόλο του Κόναν. Η ταινία προσφέρει άφθονη δράση, όμορφη σκηνοθεσία, σχετικά καλές ερμηνείες αλλά και μία ενδιαφέρουσα πλοκή πιστή στα πασίγνωστα κόμικς της εταιρίας Marvel με τον ήρωα αυτό.

Τη δεκαετία του ’90 βγήκαν αρκετές καλές ταινίες που βασίστηκαν σε κόμικς, αν και οι περισσότερες δεν ικανοποίησαν τους φαν των ‘χάρτινων ηρώων’. Το ‘Dick Tracy’(1990) έκανε μία πολύ καλή αρχή. Η ταινία του Γουόρεν Μπίτι έχει μερικές αρκετά καλές ερμηνείες, μία εκπληκτική ατμόσφαιρα ? στον τομέα των οπτικών εφέ και της καλλιτεχνικής διεύθυνσης η ταινία είναι εξαιρετική ? και μία αρκετά καλή σκηνοθεσία.

Μία εξίσου καλή ταινία είναι και το ‘The Crow’(1994) του Άλεξ Πρόγια. Η ταινία, εκτός από την εκπληκτική της gothic ατμόσφαιρα, προσφέρει και την υπέροχη τελευταία ερμηνεία της καριέρας του αδικοχαμένου Brandon Lee. Ο Πρόγιας καταφέρνει να δημιουργήσει ένα ιδάνικο περιβάλλον για το θέμα της ταινίας, τέτοιο που κανένα από τα επόμενα sequel δεν το κατάφεραν. Το πρώτο Crow είναι από τις λίγες ταινίες που δεν προσπάθησε να κάνει εμπορικό το θέμα της, όπως έκαναν οι επόμενες δύο συνέχειες της, στοχεύοντας στην δράση και στο αίμα και αποφεύγοντας την ουσία.

Το ‘Men In Black’(1997) του Μπάρι Σκόλνικ προσπάθησε να γίνει εμπορική και τα κατάφερε πολύ καλά. Έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε δύο από τους δημοφιλέστερους Αμερικανούς ηθοποιούς, γέμισε την ταινία με εφέ και εξωγήινους και στοχεύοντας στην κωμική πλευρά του θέματός της, δημιούργησαν μία μέτρια κωμωδία επιστημονικής φαντασίας. Πέντε χρόνια αργότερα προβλήθηκε και το πολυαναμενόμενο sequel του έργου, το οποίο ήταν πολύ κατώτερο του πρώτου.

Η επόμενη μεταφορά κόμικ στον κινηματογράφο έγινε δύο χρόνια αργότερα, με ήρωα τον πασίγνωστο Γαλάτη Αστερίξ, ένα δημιούργημα δύο πολύ σημαντικών δημιουργών, του Γκοσινύ (Λούκυ Λουκ, Ιζνογκούτ κ.α.) και του Ουντερζό. Η πρώτη από τις τρεις ταινίες της σειράς, το ‘Asterix Et Obelix Contre Cesar’(1999) αποδείχθηκε μία από τις εμπορικότερες ταινίες της χρονιάς, τόσο για την συμμετοχή μερικών γνωστών Ευρωπαίων ηθοποιών, όπως των Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Κριστιάν Κλαβιέ και Ρομπέρτο Μπενίνι, όσο για την παρουσία των φαν του κόμικ στους κινηματογράφους. Παρόλη την μεγάλη επιτυχία του, όμως, το φιλμ του Κλοντ Ζιντί χαρακτηρίστηκε ως ανιαρό για το ευρύ κοινό, αλλά συμπαθητικό εώς αρκετά καλό για τους φαν του κόμικ. Η δεύτερη ταινία και η καλύτερη της σειράς είναι το ‘Ast?rix & Ob?lix: Mission Cl?op?tre’(2002) του Αλέν Σαμπά. Η διαφορά του συγκεκριμένου έργου από την πρώτη απόπειρα μεταφοράς του κόμικ είναι η πολύ περισσότερη δράση και οι πολύ ευχάριστες ερμηνείες των Γάλλων ηθοποιών με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Το μόνο μειονέκτημα του φιλμ είναι ότι ένα μεγάλο μέρος των αστείων είναι αποκλειστικά για τους γνώστες της Γαλλικής γλώσσας. Η τρίτη και πολύ πρόσφατη ταινία των Γαλατών είναι το ‘Asterix aux Jeux Olympiques’(2008) μία πολύ κακή ταινία από σκηνοθετική άποψη, διασκεδαστική εώς κάποιο σημείο, αλλά κουραστική αργότερα. Πολύ κακές ερμηνείες, εκτός από αυτή του απολαυστικού Αλέν Ντελόν.

Αυτο ειναι το 1ο μερος του αφιερωματος μου. Το 2ο ερχεται λιαν συντομως...

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 12, 2009 από gigi3