Fear(s) of the dark / Peur(s) du noir (2007)

[The_Sandman]

                                                                                                

 

Δεν είναι λίγες οι φορές που αναρωτιόμαστε πως θα ήταν τα comics αγαπημένων δημιουργών αν γινόταν animation. Το ίδιο φαίνεται να σκέφτηκαν και οι Blutch, Charles Burns, Marie Caillou, Pierre Di Sciullo, Lorenzo Mattotti και Richard McGuire (με την βοήθεια των Michel Pirus και Romain Slocombe στο σενάριο) μερικοί από τους κορυφαίους δημιουργούς και έτσι το 2007 ενώνουν τις δυνάμεις τους και δημιουργούν το Peur du Noir, Fear(s) of the dark για τους μη γαλλομαθείς.
                                                                                               

Έξι σύντομες ιστορίες με κοινό χαρακτηριστικό τον φόβο. Εξαιρετική χρήση του άσπρου/μαύρου σε όλα τα animation που αν και με διαφορετικό στιλ το καθένα, δένουν και συνθέτουν ένα όμορφο, μελαγχολικό αλλά και εφιαλτικό αποτέλεσμα.

Στην πρώτη ιστορία (Blutch) η οποία χωρίζεται και παρουσιάζεται κατά την διάρκεια της ταινίας, παρακολουθούμε έναν παράξενο τύπο ο οποίος βγάζει βόλτα τα σκυλιά του που κατασπαράζουν ανυποψίαστα θύματα.

 

                                                                     

 

Η δεύτερη ιστορία ανήκει στον Charles Burns. Είναι η ιστορία του Eric που έχει τρέλα με τα έντομα και συλλέγει όποιο είδος βρει. Στο πανεπιστήμιο γνωρίζει την γυναίκα της ζωής του, την Laura, η οποία όμως....,

 

                                                                    

 

Σειρά έχει η μικρή γιαπωνεζούλα των Marie Caillou και Romain Slocombe που ως καινούρια στο σχολείο δέχεται τα πειράγματα των συμμαθητών της και καταλήγει σιγά σιγά να κυριεύεται από ένα αρχαίο πνεύμα samurai.

 

                                                                  

 

Τέταρτη είναι η ιστορία ενός χωριού. Πολλοί από τους χωρικούς χάθηκαν στους βάλτους γύρω από το χωριό. Μόνη λύση ένας κυνηγός που αναλαμβάνει να πιάσει το τέρας που εμφανίζεται σ'αυτούς. Η ιστορία είναι του Lorenzo Mattotti.

 

                                                                   

Τέλος στην πέμπτη ιστορία (Pierre Di Sciullo) βλέπουμε έναν άντρα ο οποίος βρίσκει καταφύγιο από την βροχή σ'ένα ερημικό και τελείως σκοτεινό σπίτι, καταλήγει όμως αβοήθητος σε μια ντουλάπα του σπιτιού.

  

                                                                  

 

Ενδιάμεσα από αυτές τις ιστορίες ο Richard McGuire παρουσιάζει τα δικά του σύντομα βιντεάκια. Στο καθένα από αυτά α αφηγητής αναφέρεται σε φοβίες που έχουν να κάνουν με την κοινωνική ζωή του ανθρώπου.

 

                                                                    

 

Κατά την γνώμη μου, αριστούργημα.


και μερικά χρήσιμα links:

 

http://www.imdb.com/title/tt0792986/

 

http://www.myspace.com/peursdunoir

 

 

[imdb=tt0792986]

 

[dionik]

Πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα παρουσίαση. Από ό,τι είδα στο trailer στο youtube, σαν σχέδια δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλαναν αλλά σαν υπόθεση μου κίνησε το ενδιαφέρον. Θα επανέλθω με περισσότερα σχόλια όταν την δω .

 

 

:beer:

[Mandrake]

Το βίντεο στο youtube δεν ισχύει πλέον. Φαίνεται πολύ ενδιαφέρον πάντως! Θα το τσεκάρω σίγουρα!

[The_Sandman]

Διορθώθηκε! Thanks για την ενημέρωση.

[GeoTrou]

Μια πολύ ωραία ανθολογία. Θα έλεγα ότι όλες οι ιστορίες, εκτός αυτής του Charles Burns, είναι πειραματικές και εκεί οφείλεται το μεγάλο ενδιαφέρον με το οποίο παρακολούθησα την ταινία. Τις πιάνω μία-μία.

• Η ιστορία με τα σκυλιά ψιλοαδιάφορη. Περίμενα να καταλήξει κάπου, αλλά δεν. Ο παράξενος τύπος βέβαια είναι μια πολύ γκροτέσκα, «εμπνευστική» φιγούρα
• Το αναγνωρίσιμο σχέδιο του Burns δε λειτουργεί τόσο καλά εδώ, αν και γενικά μου άρεσε η ιστορία. Μάλιστα, είναι βασισμένη στο Ill Bred, μια από τις πρώτες του ιστορίες, που δημοσιεύτηκε to 1986 στο περιοδικό Death Rattle.
• Η ιστορία των Marie Caillou και Romain Slocombe είναι εξαιρετικότατη, τόσο στο animation, όσο και στην πλοκή. Το twist του τέλους σε μπερδεύει αρκετά, αλλά όταν το καταλάβεις, γουστάρεις ακόμα περισσότερο.
• Το κομμάτι του Mattotti ξεκίνησε ωραία και συνέχισε ωραία, αλλά ήθελα κάτι πιο τρανταχτό για φινάλε.
• Η πέμπτη ιστορία είναι απλά αριστουργηματική. Ίσως η ίδια η πλοκή να μην είναι κάτι τρομερό, αλλά το contrast μαύρου και άσπρου την αναδεικνύει απίστευτα.
• Οι ενδιάμεσοι «προβληματισμοί» είναι ξενερωτικοί. Ούτε σχέδιο κανονικό δεν έχουν.

 

Συνολικά, είναι ένα animation που μου άρεσε, αλλά θα το πρότεινα σε πολύ συγκεκριμένο κοινό. Βασίλη, γιατί χωρίς την παρουσίαση δεν θα την είχα βρει.