ΝΕΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

[rotagiatipino]

Το περιοδικό ΝΕΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ξεκίνησε το 1980 με λογοτεχνικό περιεχόμενο. Διευθυντής ο Γ. Στεφανάκης. Τρία τεύχη από τη Β' Περίοδο και το #2 της Γ' Περιόδου είναι ολοκληρωτικά αφιερωμένα στα κόμικς:

 

α) τχ.08 (Αύγουστος - Οκτώβριος 1990)

 

β) τχ.17 (Χειμώνας 1993 - 1994)

 

γ) τχ.19 (Χειμώνας 1994 - 1995)

 

δ) τχ.02 (Ιούνιος 2012)

 

 

Δυστυχώς είναι Α3 και δε χωράνε στο σκάνερ, μόνο αποσπάσματα μπορώ να σας παρουσιάσω, αν και το άρθρο του Τάσου Αποστολίδη για τα ελληνικά κόμικς και τους δημιουργούς τους είναι ΠΑΡΑ πολύ ενδιαφέρον. Τέσπα. Στο τεύχος 17 (που κυκλοφόρησε με αφορμή το Α΄ Πανελλήνιο Φεστιβάλ Κόμικς) έχουμε ελάχιστα κείμενα (την εισαγωγή του διευθυντή Στεφανάκη και το άρθρο του Αποστολίδη). Και τα βιογραφικά σημειώματα ΟΛΩΝ των καλλιτεχνών του τεύχος 17. Όλα τα άλλα είναι κόμικς, όπως βλέπετε και στα περιεχόμενα.

 

Σας παραθέτω εξώφυλλο, εισαγωγή και περιεχόμενα τ. 17:

 

 

Τα ίδια και στο τεύχος 19. Συνέντευξη του Κορνήλιου Διαμαντόπουλου, η εισαγωγή, κείμενα των Soloup, Βανέλλη και Σόλη και όλα τα άλλα μόνο κόμικς.

 

 

 

Ορισμένα άρθρα από το Νέο Επίπεδο:

 

Μια Ιστορική Αναδρομή στα Ελληνικά Κόμικς, Τάσος Αποστολίδης, Νέο Επίπεδο, Vol. 2, Issue 17, 1993

 

Το σύγχρονο ελληνικό κόμικς, Ντόρα Βυζοβίτου, Νέο Επίπεδο, τχ. 8, Αυγ 1990

 

Πες Αντίο, Αντώνης Κυριαζάνος, Νέο Επίπεδο, τχ. 8, Αυγ 1990

 

 

 

Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους bonadrug & DJO.

[Bonadrug]

Το thread μεταφέρθηκε στην ενότητα ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ. Σύντομα θα προστεθεί και το τρίτο εξώφυλλο.

Ευχαριστούμε τον Παναή για την αδιάκοπη συνεισφορά του

[AndreasD]

Ακόμα να πούμε πως το τεύχος 17 συνοδεύονταν απο ένα μικρό έξτρα τομάκι που είχε τις συμμετοχές στο φεστιβάλ.

[rotagiatipino]

Ευχαριστούμε τον Παναή για την αδιάκοπη συνεισφορά του

 

Ξέχασες τα Μέγαρα

 

 

Νασαι καλα φιλαρακο μου και να δεις τι αλλο θα βρω εδω μεσα...

[ramirez]

Ακόμα να πούμε πως το τεύχος 17 συνοδεύονταν απο ένα μικρό έξτρα τομάκι που είχε τις συμμετοχές στο φεστιβάλ.

 

 

Το τομάκι που αναφέρεσαι μάλλον ήταν αυτό.

[Bonadrug]

το εξώφυλλο που έλειπε

το "pure magic" GCF

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

[rotagiatipino]

το εξώφυλλο που έλειπε

το "pure magic" GCF

 

Εσύ βρήκες το εξώφυλλο, εγώ τη διαφήμσιη δια χειρός ΣΤΑΘΗ (ΔΙΑΒΑΖΩ τ. 247, 3/10/1990):

 

[DJO]

Φτιάχτηκαν πινακάκια, ανέβασα ξανασκαναρισμένα τα 17&19 καθώς και το νέο του Β' φεστιβάλ, σουλουπώθηκε η παρουσίαση και ανάλυση των ιστοριών θα βρείτε εδώ. Έχουμε να σκανάρουμε πολύ πράμα ακόμα από άρθρα & διαφημίσεις...

 

Τελικά το Νέο Επίπεδο έχει τρεις περιόδους, με βάση όσα λέει στο #2 της Γ':

Α' Περίοδος: Δεκέμβριος 1980 - Ιανουάριος 1981 (τεύχη 2)

Β' Περίοδος: 1989 - 2009 (τεύχη 38)

Γ' Περίοδος: 2012 - (τεύχη 2++)

 

 

[DJO]

Αντιγράφω άρθρο που δημοσιεύτηκε στο φύλλο 482 της Athens Voice:
 

τεύχος: 482 - 14/05/2014

Παρεμβαίνοντας σε άγονους καιρούς

Η Α.V. μίλησε με τον εκδότη του «Νέου Επίπεδου», ζωγράφο Γιάννη Στεφανάκι
 
Αγγελική Μπιρμπίλη
 

 

Το «Νέο Επίπεδο» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σαν «Επίπεδο», εφημερίδα ποίησης νέου πνεύματος, τον Δεκέμβριο του 1980 σε δύο μοναδικά τεύχη. Εμπνευστής του ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός και ο ζωγράφος Γιάννης Στεφανάκις. Από το 1989, με μικρά και μεγάλα διαλείμματα, επανακυκλοφορεί με τίτλο «Νέο Επίπεδο» (κάποια στιγμή μετονομάστηκε σε «Τεχνοπαίγνιον»). Το περιοδικό, με αφιερώματα σε ποιητές, στη χαρακτική τέχνη και την τυπογραφία αλλά και το κόμικ, δεν ήταν ποτέ ούτε ακριβώς ποιητικό, αλλά ούτε και εικαστικό. Τώρα χωρίς να χάσει το βασικό προσανατολισμό του αλλάζει, αποκτά μια νέα διάσταση, πιο πολιτική και παρεμβατική. Επίσης αποφασίστηκε να διανέμεται δωρεάν σε επιλεγμένα σημεία σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδος, ώστε να φτάσει σε περισσότερους αποδέκτες. Σημάδι των καιρών; Ο Γιάννης Στεφανάκις μάς εξηγεί.

Πώς και γιατί ξεκίνησε η τελευταία αυτή περίοδος του «Νέου Επίπεδου»;

Καιρό τώρα με απασχολούσε η ελλιπής επικοινωνία του περιοδικού με το κοινό του. Αποτέλεσμα της μη δυνατότητας που μπορεί να έχει ένα φοιτητής, ένας άνεργος ή ένας φιλαναγνώστης στη διάθεση των 6 ή 8 ευρώ για την αγορά του περιοδικού. Η αδιαφορία επίσης, προϊόν της απάθειας μπροστά στον κίνδυνο κατάρρευσης, της ολοκληρωτικής πτώχευσης, της καθημερινής κατάθλιψης. Από την άλλη μεριά με απασχολούσε η μη αναγνωσιμότητα του κειμένου ενός συνεργάτη μου, ο οποίος μη περιμένοντας αμοιβή από τη συνεργασία του, αρκούταν τουλάχιστον στην προσοχή του αναγνώστη. Ήταν και οι φίλοι εκδότες οι οποίοι στηρίζουν τα λογοτεχνικά περιοδικά γνωρίζοντας εξ ιδίοις πως οι εποχές που τα περιοδικά ευημερούσαν έχουν παρέλθει. Έτσι αποφασίσαμε μια ομάδα φίλων με κοινές ανησυχίες, αν και από διαφορετικούς χώρους, να κάνουμε ένα επιπλέον βήμα. Ο ποιητής και εκδότης του περιοδικού «Πάροδος» Κώστας Θ. Ριζάκης, ο οποίος ασπάστηκε την τρέλα μου, ήταν ο άνθρωπος-κλειδί για την έναρξη αυτού του εγχειρήματος. Συνέβαλε και συμβάλλει με πολύ σημαντικό τρόπο στην έκδοση του περιοδικού και τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.

Ποιοι είστε; Υπάρχει συντακτική επιτροπή;

Ναι, και με τους περισσότερους τον τελευταίο χρόνο είχαμε κάνει αρκετές συζητήσεις πριν καταλήξουμε σε ένα εν εξελίξει εγχείρημα. Τα ονόματα των συνεργατών είναι τα κάτωθι: Μαργαρίτα Βασιλάκου, Σάββας Μιχαήλ, Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Πέπη Ρηγόπουλου, Κώστας Θ. Ριζάκης, Στέφανος Ροζάνης, Γιώργος Σταματόπουλος, Γιάννης Δ. Στεφανάκις και ο Κώστας Χατζηαντωνίου. Είμαστε άνθρωποι που κινούμαστε στο χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, έχοντας παράλληλα έναν πολιτικό λόγο. Πιστεύοντας δε πως όσο πιο κακόγουστο είναι ένα ψέμα τόσο ευκολότερα κινδυνεύει να πείσει τους αδαείς, θέλουμε η επικοινωνία με τους αναγνώστες να ανοίξει ένα διάλογο για μια άλλη ποιότητα ζωής μακριά από χυδαιότητες και λαϊκισμούς.

Γιατί ένα λογοτεχνικό περιοδικό επιλέγει να γίνει περισσότερο πολιτικό;

Θα έλεγα περισσότερο παρεμβατικό. Πολιτική είναι ούτως ή άλλως η κάθε μας σκέψη, η κάθε μας πράξη. Ακόμα κι αυτός που σήμερα σε περίοδο άκρατης κρίσης, ανέχειας και κατάθλιψης επιλέγει να είναι μακριά από τα τεκταινόμενα μην κάνοντας τίποτα άλλο από το να αποκτάει γνώση και κρίση από μια άθλια τηλεόραση διά μέσω του βολικού του καναπέ, πολιτική κάνει. Μάλιστα δε συστημική πολιτική, δίνοντας άλλοθι σε αυτούς που μας έφεραν μέχρι εδώ.

Παύει ο λογοτεχνικός και εικαστικός του προσανατολισμός;

Όχι ακριβώς. Το θέμα είναι ότι λόγω της μικρής του χωρητικότητας (16 σελίδες σε σχήμα 35 χ 25) και ανοίγοντας τους ορίζοντές του σε κείμενα δοκιμιακού χαρακτήρα, ο λογοτεχνικός και εικαστικός του χαρακτήρας εκ των πραγμάτων περιορίζεται.

Ποιο είναι το στοίχημα; Θέλετε να γίνει το «Νέο Επίπεδο» συλλεκτικό;

Το στοίχημα είναι πρωτίστως να διαβαστεί. Είναι και ο βασικός λόγος που διανέμεται δωρεάν, όπως έχει αναφερθεί. Δευτερευόντως το περιοδικό να κρατηθεί, να φυλαχτεί σαν αντικείμενο τέχνης. Έχοντας δε ακριβά νοήματα, να γίνει συλλεκτικό. Μου αρέσουν άλλωστε τα βραχύβια περιοδικά. Αυτά που κάποια στιγμή σταματούν την έκδοση ή αλλάζουν ρότα. Κι αν έχουν κάτι να πουν, τότε γίνονται συλλεκτικά στέλνοντας τους ενδιαφερόμενους στο Μοναστηράκι. Μου αρέσουν τα περιοδικά που περνούν σε μια άλλη εποχή, γιατί απλώς μπορεί να βαρέθηκαν αυτό που ήταν. Το «Νέο Επίπεδο» κυκλοφορεί σε 1.299 αριθμημένα αντίτυπα (αρκετά προσεγμένο ως προς την μορφή και το περιεχόμενο, τουλάχιστον αυτό εισπράττουμε από τα πολλά μηνύματα που λαβαίνουμε). Με κείμενα όχι δημοσιογραφικά και επίκαιρα, αλλά διαχρονικά. Νομίζω πως ένα τέτοιο έντυπο λειτουργεί σαν συλλεκτικό ακόμα και στους μη βιβλιόφιλους.

Το περιοδικό διατίθεται δωρεάν. Γιατί ένα περιοδικό με μια ιστορία χρόνων να κάνει αυτό το βήμα τώρα;

Αν προσέξει κανείς στην Ελλάδα της κρίσης θα δει να γίνονται αξιόλογα πράγματα στον τομέα του πολιτισμού, τα οποία κάτω από διαφορετικές συνθήκες δύσκολα θα ήταν πραγματοποιήσιμα. Στήνονται δωρεάν θεατρικές παραστάσεις από άνεργους ηθοποιούς, με το κοινό να προσφέρει κατά την έξοδο ό,τι δύναται. Πολλαπλασιάζονται οι συναυλίες στους δρόμους και στις γειτονιές. Εκδίδονται πολλά λογοτεχνικά και ποιητικά βιβλία με παράλληλες πολιτιστικές και πολιτικές εκδηλώσεις. Εκδίδονται και κυκλοφορούν δωρεάν πολιτιστικά περιοδικά. Γυρίζονται αξιόλογες ταινίες. Κι αναρωτιέσαι αν είναι η ανάγκη του νέου ανθρώπου να εκφραστεί. Αν είναι θυμός και κραυγή απελπισίας που θέλει να βρει διέξοδο ή αν είναι η δύναμη της θέλησης για ζωή, που θα έλεγε και ο Σοπενχάουερ. Μπορεί να είναι και όλα μαζί. Σημασία έχει όμως πως αν ανατρέξουμε σε διάφορες περιόδους κρίσης μέσα στην ιστορία θα δούμε τον πολιτισμό να στέκεται αντίβαρο στην πολιτισμική χυδαιότητα που προσπαθεί η κυρίαρχη ιδεολογία να μας σερβίρει.

Ποια νομίζετε ότι μπορεί να είναι η τύχη ενός συλλεκτικού εντύπου που διατίθεται δωρεάν;

Δεν μπορώ να γνωρίζω. Έχω χαρίσει έργα μου και περιοδικά σε πολύ κόσμο. Συχνά ακούω να λένε πως ό,τι χαρίζεις δεν το εκτιμούν. Ίσως να έχουν δίκιο. Πολλά από αυτά τα έχω δει στο Μοναστηράκι. Πηγαίνω τακτικά. Μου αρέσει να παρατηρώ τον κόσμο, αλλά και να αγοράζω αντικείμενα και βιβλία, όχι απαραίτητα ακριβά. Συχνά όμως έχουν συναισθηματικά μεγάλη αξία, όπως βιβλία από γνωστούς ποιητές που σαν λαυράκι μια Κυριακή βρήκα αφιερωμένα σε συναδέλφους τους με άκοπες μάλιστα σελίδες. Αυτό με συγκλόνισε. Με την έννοια αυτή καθόλου δεν είμαι σίγουρος για την τύχη του συλλεκτικού - δωρεάν διαθέσιμου «Νέου Επιπέδου». Ωστόσο το στοίχημα παραμένει.

Πού θα το βρούμε;

Τώρα που μιλάμε δεν ξέρω σε πόσα από τα 31 σημεία (κυρίως βιβλιοπωλεία) σε όλη την Ελλάδα μπορείτε να το βρείτε. Μπορεί όμως κάποιος να το διαβάσει ηλεκτρονικά στο neoepipedo.blogspot.com. Στην τελευταία σελίδα θα βρει και τους χώρους διάθεσής του.