JOE BAR TEAM

[akolit]

 

Joe Bar Team

 

Το Joe Bar Team, δημιουργήθηκε στα τέλη του 80 απο τον Christian Debarre (γνωστό ώς BAR2).

Με δύο μεγάλα πάθη στην ζωή του, το σχέδιο και τις μοτοσυκλέτες, ο Debarre δημιουργεί το 1989 τα πρώτα strip του Joe Bar Team για το Γαλλικό πειοδικό "Moto Journal", οπου δουλεύει ως σχεδιαστής και περιστασιακά σαν δοκιμαστής μηχανών.

 

BAR2

 

Το 1990 κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ απο τις εκδόσεις Vent D'Ouest (Editions Vent d'ouest). Κατόπιν - προς κατάπληξη πολλών, γιατι το άλμπουμ έχει επιτυχία - αποσύρεται απο την ενεργό δράση και αφήνει τα σκήπτρα του σχεδιασμού και του σεναρίου για την σειρά στον Didier Deteindre (γνωστό ώς FANE), φίλο του και εξίσου λάτρη των μηχανών και ερασιτέχνη σχεδιαστή.

 

 

Ο Deteindre αργότερα θα δηλώσει, οτι όταν γνώρισε τον Debarre, ήταν σαν να γνώριζε τον Franquin. Επίσης συνηδητοποίησε οτι οι σχεδιαστές κόμικς δεν είναι εξωγήινοι και δεν είδε τον λόγο να μην μπορέσει να το κάνει και αυτός. (ο Fane ήταν μόλις 25 χρονών όταν σχεδίασε τον πρώτο του άλμπουμ για το Joe bar Team)

 

FANE

 

Το κόμικ πλαισιώνει την ιστορία επτά χαρατήρων, τρελών και παλαβών με τι άλλο... τις μηχανές. Οι σκηνές εκτυλύσονται γύρω απο το μπάρ του Τζόε (και αυτου λάτρη των μηχανών) και οι πιό πολλές ιστορίες έχουν να κάνουν με κόντρες, φρένα, μάρκες μηχανών, τακάκια, λάστιχα και όλα τα άλλα που πλαισιώνουν τους φανατικούς των δικύκλων.

 

 

Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει έξι άλμπουμς του Joe Bar Team, τα δύο (1 & 5) του BAR2 και τα υπόλοιπα τέσσερα (2,3,4,6) του FANE

 

 

Οι κόντρες και οι περιπέτειες του joe Bar Team με τις μηχανές τους, σπανια δεν οδηγούσαν σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου

 

 

Αν και σε έναν πιο χαλαρό αέρα των 70ies, το Joe Bar Team έιχε πάνα μικτομπλεξιματάκια με τις δυνάμεις διατήρησης της τάξης ...

 

 

 

Χαρακτήρες

 

Edouard Bracame - Ed La Poignee (Εντ ο τσίτας)

 

ο Ed είναι ίσως η κεντρική φιγούρα της μπάντας του Joe Le Bar.Οδηγεί μια Honda CB750 (αργότερα μια CB1000), 4 χρονο καμάρι των 70ies.

Ποτέ δεν αφήνει μια κόντρα ... και είναι πολυ κακός στο να χάνει έναν αγώνα ...

Ά ! Επίσης δεν φρενάρει ποτέ στις στροφές !

 

Jean Raoul Ducable - Jeannot la case (Ζαννο ο Σαμουράι)

 

Ο "πιλότος" της ομάδας ... πολλοί λένε οτι έχει μια σημαία μαυρη και άσπρη στην θέση του μυαλού !

 

Jean Manchzeck - Joe l'arsouille (Τζο ο Πλακατζής)

 

Ο μάλλον "Κουλαριστός" της ομάδας ... οδηγει (σαν τρελός) οτιδοίποτε αγγλικο , αρχικά μια Norton και μετά Triumph! Χλεύαζει οτιδηποτε το Ιαπωνικό.

 

Guido Brasletti - Pepe (Παπούς)

 

ο πιο μελαχρινός της μπάντας, δεν θα μπορούσε παρα να οδηγέι μια ιταλική μηχανή (Ducati 900SS) ! Πολύ Ματσό και με λίγα λόγια (οι άντρες δεν μιλούν πολυ) είναι το ίδιο τρελός με τους απο πάνω.

 

Jeremie Lapuree - Jeje l'aspi (Ζεζέ ο γρήγορος)

 

O πιο προικισμένος στις μηχανές, απο την νέα γενιά. Οδηγεί μια Harley Davidson 883.

 

Paul Posichon - Paulo les gaz (Πώλο ο κόντρας)

 

Μάλλον, πορτραίτο του FANE, ο νεαρός αυτός, πωρομένος με την μηχανική προσπαθόντας να κάνει αξιόλογα βήματα σε μία Yamaha 600XT. Επίσης ο πρώτος στο να χαλάει την μηχανή του !

 

Pierre Lenghnome - Pierrot la fouine (Πιερό No Brakes)

 

Ο πλέον νεότερος της μπάντας. Ήρθε απο τον κόσμο των scooters, και προσπαθεί με την Yamaha1200V-MAX του να τα βγάλει πέρα. Είναι μονίμος πίσω !

 

 

Joe (Τζόε)

 

Ο ιδιοκτήτης του περιφημου μπάρ.

 

 

Στα Ελληνικά έχουν κυκλοφορήσει κάποια τεύχη ΜΟΤΟ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ και απο την ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ.

 

 

 

 

Πηγές & Links :

 

http://www.ventsdouest.com/joebar/ (Editor Site - Flash / French)

http://www.joe-bar-team.com/ (Official Site / French)

http://fr.wikipedia....ki/Joe_Bar_Team (French Wiki)

http://en.wikipedia....ki/Joe_bar_team (English Wiki)

[esperos]

Ευχαριστω για την παρουσιαση, φιλε akolit!

 

Στην υγεια σου!

[YOSHIMITSU]

Συγνώμη... που είχε κρυφτεί αυτό το διαμάντι και είχε μείνει ασχολίαστο μέχρι σήμερα; Μπράβο στον φίλο akolit για ένα υπέροχο αφιέρωμα σε ένα "έπος της μηχανοκίνησης" κάθε άνθρωπος που φοράει κράνος και πέτσινα, θα πρέπει να εντρυφήσει σε αυτό και να το "αφομοιώσει"΄πλήρως... προς Θεού αστειεύομαι, μην γίνετε σαν και αυτούς. Πάντως είναι από τα κόμικ που θα απολαύσετε, συνιστάτε χωρίς φόβο και πάθος (και μάλιστα από άνθρωπο που κινείται σε τέσσερις ρόδες αλλά του αρέσουν πολύ και οι δύο). Μπράβο και στον Έσπερο που με την ανεύρεση του αυτή, μας έδειξε ότι υπάρχουν πράγματα που ακόμη και για εμάς που είμαστε στην παρέα από την γέννηση του φόρουμ, μας έχουν ξεφύγει. Πάω να κάνω μία γύρα να δω τί άλλο κυκλοφορεί... Μόνο να προσέχω μην βρω μπροστά μου τίποτα τυπάδες από το μπαρ του Τζόε.

 

Must read

[ganja182]

μπράβο στον αρχηγό για την παρουσίαση που έκανε σε ένα από τα πιο αστεία κόμικ που έχω διαβάσει και που δε θα έπρεπε να χάσει κανείς, μηχανόβιος και μη.

 

τα τσακάλια της ιστορίας είναι όλα τα λεφτά. οι ατάκες συχνά διαδέχονται η μια την άλλη, ενώ οι κωμικές καταστάσεις δε σταματάν... καρέ.

[DJO]

Αφιέρωμα από τη στήλη No Superheroes Allowed του fridge.gr:

 

 

Joe Bar Team: Ο Διάβολος οδηγάει Ducati

 

 

Κανονικά, αν ήμουν κάποιος μίζερος κολλημένος μηχανόβιος, θα έπρεπε να μην συμπαθώ το κόμικ του BAR2 (Christian Debarre) που το συνέχισε αργότερα ο Fane (Stéphane Deteindre). Ο λόγος; Οδηγάω Steed Honda, ένα είδος μοτοσικλέτας που πλησιάζει προς την παιδική μου ονείρωξη: την Harley Davidson. Και οι ήρωες του “Joe BAR Team”, μίζεροι και κολλημένοι μηχανόβιοι, οδηγούν τις κωλοφτιαγμένες τους Ducati και ειρωνεύονται τους Χαρλεάδες.

 

Πόσο να το αντέξει αυτό κάποιος οπαδός των chopper; Εχμμμ, άπειρα αν γίνεται με τόσο όμορφο και διασκεδαστικό τρόπο.

 

Μιλάμε λοιπόν για ένα κόμικ που μιλάει για μηχανές. Ένα κόμικ που λατρεύει τις μηχανές, τη μυρωδιά του καυσαερίου και τον ήχο της εξάτμισης (κι όταν λέμε “λατρεύουν τον ήχο της εξάτμισης” το εννοούμε σε άρρωστο βαθμό: στο μαγαζί που μαζεύεται η ομάδα βάζουν δίσκους βινυλίου με ήχους εξατμίσεων και τους ακούνε με τις ώρες εν είδει μουσικής!).

 

Οι ήρωες του είναι κάτι τύποι που, εντάξει, δεν τους λες και τελειωμένους, όμως το δικό τους ναρκωτικό τους φέρνει πολλές φορές στα όρια της βλακείας και του θανάτου (χιουμοριστικό κόμικ όμως είναι, μην ανησυχείτε, κανείς δεν φεύγει με 180 σε τοίχους και γκρεμούς).

 

 

_{Κάτι σε στιλ “Σας μαμάω όλους με το μωρό μου”}

 

Αν και το setting είναι το Παρίσι του 1975, πολλές φορές γίνονται αναφορές σε τεχνολογίες που θα έρθουν αρκετά χρόνια μετά. Και μας ενδιαφέρει αυτό; Ουδόλως.

 

Τα παλικάρια μας κάνουν κόντρες μεταξύ τους, κάνουν κόντρες με την αστυνομία, την πέφτουν σε γκόμενες, πίνουν και μετά οδηγάνε -τέλος πάντων, προσπαθούν να οδηγήσουν-, φτιάχνουν τις μηχανές τους, τις ξαναφτιάχνουν, συζητάνε γι’ αυτές, ειρωνεύονται τους πεζούς, τους οδηγούς αυτοκινήτων (ένας από τους ήρωες, κοιμώμενος μια μέρα με χιονοθύελλα στη διπλανή θέση μιας γερμανικής μοτοσικλέτας, βλέπει εφιάλτη πως ήταν λέει μέσα σε ένα αμάξι με καλοριφέρ!), ειρωνεύονται όποιους δεν οδηγούν Ducati ή κάτι παρεμφερές, ειρωνεύονται τους πάντες και τα πάντα. Ο σεβασμός είναι ένα αόρατο πράγμα που δεν προφέρεται και δεν ερμηνεύεται και τον κερδίζει κανείς μετά από πολλές διαδρομές με τη συμμορία.

 

 

^{Θα υπάρξουν αρκετά μπλεξίματα με την αστυνομία}

 

Μην ξεγελιέστε όμως, το “Joe BAR Team” δεν είναι ιστορίες με κακά παιδιά. Δεν μιλάμε καν για παιδιά ή νεαρούς. Την προσθήκη κάποιων χαρακτήρων μικρότερης ηλικίας, με τις ανάλογες κόντρες φυσικά, την έκανε ο Fena όταν ανέλαβε. Η ομάδα μας έχει τον κλασικό μπάρμαν για ένα μαγαζί για μηχανόβιους, τον μεγαλύτερο σε ηλικία που δεν καβαλάει συχνά πια το όχημα του και προτιμάει να ακούει και να λέει ιστορίες, έναν Ιταλό που πειράζει την Ducati του κάθε δεύτερη μέρα (με άσχημα συνήθως αποτελέσματα) και μερικούς Γάλλους με το Kawasaki του ο ένας, τη Yamaha του ο άλλος, τη Norton Commando ο τρίτος. Όπως θα έλεγαν στον χωριό μου: “καλά παιδιά αλλά κάποια βίδα πρέπει να παίζει στο σασί“.

 

 

_{Το έβδομο είναι μια πολύ special κυκλοφορία}

 

Ο πρώτος τόμος κυκλοφόρησε το 1990 και μαζί με τον πέμπτο είναι εκείνοι που έχει γράψει ο BAR2. Ο Fena ανέλαβε τα άλλα τέσσερα. Έξυπνες ιστορίες, αστεία που συμπληρώνονται σε επτά-οκτώ καρέ το μέγιστο, δηλητηριώδεις ατάκες και φυσικά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μας εφηβείας που είναι πάντα εκεί. Στην προκειμένη περίπτωση εκφρασμένη από μία ομάδα μηχανόβιων που αρνούνται να μεγαλώσουν και να ενδώσουν σε μια ζωή που θα τους στερήσει το μεγάλο τους πάθος.

 

Ναι, το “Joe BAR Team”, κάτω από το αστείρευτο χιούμορ του έχει μια μελαγχολία που όσοι καβάλησαν μοτοσικλέτες και αναγκάστηκαν κάποια στιγμή, μεγαλώνοντας, να τις εγκαταλείψουν, θα την καταλάβουν.