BILAL ENKI [ (1951) ]

[germanicus]

 

Ο σχεδιαστής της μνήμης Enes Bilalovic γεννήθηκε στις 7 Οκτώβρη 1951 στο Βελιγράδι, στην ενωμένη Γιουγκοσλαβία του Τίτο. Σε ηλικία 9 ετών μαζί με την μητέρα του επανενώθηκαν με τον πατέρα του που είχε ήδη διαφύγει στο Παρίσι.

 

 

 

Το 1971 παρουσιάζει τα πρώτα του σχέδια στο περιοδικό Pilot, τα οποία απορρίπτονται. Την επομένη χρονιά όμως κερδίζει το μεγάλο βραβείο σε ένα διαγωνισμό του περιοδικού και συνάμα δημοσιεύει σε αυτό την πρώτη δουλειά του ("Le bol maudit/το καταραμένο μπωλ"). Στο Pilot θα γνωρίσει τον σεναριογράφο του Βαλεριάν, Pierre Christin. Η συνεργασία τους θα γεννήσει τα "La croisieres des oublies/Η κρουαζιέρα των λησμονημένων" (1975), "Le vaisseau de pierre" (1976), "La ville qui n'existait pas" (1977) και τα αριστουργηματικά "Les Phalanges de l'Ordre Noir/Οι φάλαγγες της Μαύρης Τάξης" (1979) (γύρω από τη θεματολογία του εμφυλίου της Ισπανίας και του αγώνα γενικότερα) και "Partie de Chasse/Παρτίδα κυνηγιού" (1983) (γύρω από τη θεματολογία του υπαρκτού σοσιαλισμού και της μνήμης).

 

 

Το 1980 βγάζει σε δικό του σενάριο το πρώτο μέρος της εξαιρετικής "τριλογίας του Νικοπόλ", "La Foire aux immortels/Η γιορτή των αθανάτων" η οποία θα πρωτοεμφανισθεί στην Ελλάδα στις σελίδες του Βαβέλ 15 τον Μάη του 82. Θα ακολουθήσει το "La femme piege/Η γυναίκα παγίδα" το 1986 και η τριλογία θα ολοκληρωθεί με το "Froid-Equateur/Ισημερινό ψύχος" το 1992. Πρόκειται για ένα αμάγαλμα επιστημονικής φαντασίας, ποίησης και σουρρεαλισμού με τους Αιγύπτιους θεούς να έχουν την τιμητική τους.

 

 

 

Το δεύτερο μεγάλο προσωπικό του έργο είναι η τετραλογία του τέρατος, με τρεις τόμους να έχουν εκδοθεί μέχρι στιγμής. "Le sommeil du monstre/Ο ύπνος του τέρατος" (1998), "32 Decembre/32 Δεκέμβρη" (2003) και το "Rendez-vous a Paris/Ραντεβού στο Παρίσι" (2006). Ένας φόρος τιμής στη πατρίδα του, τη Γιουγκοσλαβία των διαφόρων εθνικοτήτων.

 

 

Το 1985 θα δουλέψει για λογαριασμό του Ζαν Ζακ Ανώ πάνω στο οπτικό μέρος της κινηματογραφικής μεταφοράς του βιβλίου του Ουμπέρτο Έκο "Το όνομα του ρόδου"

 

 

Αυτή δεν ήταν η τελευταία ενασχόληση του με το χώρο της 9ης τέχνης. Το 1989 βγήκε η πρώτη του ταινία το "Bunker Palace Hotel" με τον Jean-Louis Trintignant και την Carole Bouquet. To 1997 βγήκε το "Tykho Moon" και το 2004 το "Immortel (ad vitam)" βασισμένο στην τριλογία του Νικοπόλ.

 

 

Ανάμεσα στην υπόλοιπη γραφιστική δουλειά του ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα εξώφυλλα για τις σειρές Folio Junior και 1000 Soleils...

 

click

click

clickclick

 

...καθώς και τα σκηνικά και οι αφίσσες για την παράσταση μπαλλέτου "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" του Προκόφιεφ σε χορογραφία της Angelin Preljocaj.

 

 

Στην υπόλοιπη εργογραφία του συγκαταλλέγονται o Εξολοθρευτής 17/Exterminateur 17 σε σενάριο του Jean-Pierre Dionnet, το Un Siecle d'Amour με κείμενο του Dan Franck, διάφορες συλλογές με δουλειά του από το Pilote και το Metal Hurlant καθώς και artbooks όπως το Crux Universalis και 3 εκδόσεις ονόματι L'Etat Des Stocks.

 

 

Στα Ελληνικά πλην διαφόρων μεταφράσεων στο περιοδικό Βαβέλ, έχουν εκδοθεί η Παρτίδα Κυνηγιού, ο Εξολοθρευτής 17 και τα τεύχη από την τριλογία Νικοπόλ και τα 3 της τετραλογίας του τέρατος.

 

Λινξ

Fan Site

Immortel Ad Vitam

Bunker Palace Hotel στο imdb

Tykho Moon στο imdb

Immortel (ad vitam) στο imdb

 

Κατάθεση ψυχής

Σπίτι μου έχω κορνιζαρισμένες 3 αφίσες από κόμικ. Οι 2 είναι Κόρτο. Αυτή είναι η 3η, απτo 32 Δεκέμβρη.

 

 

 

Ομαδοποίηση Μπιλάλ

[alagt17]

Ναι! Θυμήθηκα τώρα το "Παρτίδα κυνηγιού" -αυτό το εξαιρετικό πολιτικό κόμικ αρκετά κοντά στο πνεύμα του "Οι Φάλαγγες της Μαύρης Τάξης" που προσπαθούσα χθες μάταια να βρώ τον τίτλο του. Πρέπει να δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο "Παρα Πέντε'' ή στη "Βαβέλ'' , δεν είμαι σίγουρος. Έχασα τότε αρκετές συνέχειες και δεν το θυμάμαι καλά. Ξέρεις αν εκδόθηκε αυτοτελώς; Πολύ καλή η παρουσίαση του Bilal και χρησιμότατη η εργογραφία του!

Επεξεργασία Ιανουαρίου 24, 2007 από alagt17

[germanicus]

Επετέλους!

 

Μένει να μου ξαναγυρίσουν τα δανεικά (κι αγύριστα?) να σκανάρω και τα εξώφυλλα που λείπουν από την τριλογία και την τετραλογία...

 

@ σύντροφε Felipe Castejon όπως βλέπεις ο βίος και η πολιτεία του Βασίλι Αλεξάντροβιτς Τσεβτσένκο υπάρχει/ήχε και αυτοτελής απτο 1988

 

[alagt17]

Η αέναη αντιφασιστική πάλη σε χαιρετά σύντροφε germanicus και σε ευγνωμονεί για το πλήρες αφιέρωμα και τις πληροφορίες (θα ξαμοληθώ να βρώ σε χαρτί τα δύο έργα του Bilal που ανέφερα και τα έχω μόνο σε ηλεκτρονική μορφή)

Με αγωνιστικές ευχές

Felipe Castejon

[bimbo]

Σχεδον δεν μπορω να καταλαβω γιατί δεν εχω διαβάσει ακόμα το 2 και το 3 μέρος της τετραλογίας του... μου φαίνεται σχεδόν απιστευτη η αδράνεια μου σαν να μην μπορεις να αγγιξεις κατι ταμπου ;-)

 

 

ΑΑΑ! εχετε δει τις δυο προηγουμενες ταινίες του πριν το immortal. εγω της βρηκα σε torrent αλλα ακομα δεν εχω κατσει να τις δω γιατι α) τα γαλλικα μου δεν ειναι τέλεια, β) τα γαλλικα των υπόλοιπων δεν είναι τέλεια και έτσι γ) κανείς δεν θέλει να κάτσει μαζί μου να την δει ;-)

[esperos]

Μπραβο υπεροχη παρουσιαση! :clap:

Νασε καλα για τον κοπο σου να μας ενημερωσεις germanicus19.

Στην υγεια σου!

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 22, 2007 από esperos

[ariane75]

Να ευχαριστήσω κι εγώ για αυτήν την εξαιρετική παρουσίαση!

 

Έτυχε μόλις σήμερα να πέσω πάνω σε ένα ενδιαφέρον βιντεάκι που τράβηξε ο ίδιος ο Bilal και παρουσιάζει το δορυφορικό κανάλι ARTE και ίσως θέλει να το δει και καμιά άλλη ψυχή! [ Κοίταξα και στο φαν-σάΪτ του, αλλά φαίνεται να μην παίζει από εκεί, οπότε δείτε εδώ:

http://www.arte.tv/de/kunst-musik/Enki-Bilal/360632.html

[Απλά πατήστε στα πορτοκαλί γράμματα Haut Debit/Bas Debit που λέει...]

 

Πρόκειται για αποσπάσματα από τον καιρό που δούλευε πάνω στον "Le sommeil du monstre/Ο ύπνος του τέρατος" (1998)...τι να πω άλλο...

[Dr Paingiver]

Ναι! Θυμήθηκα τώρα το "Παρτίδα κυνηγιού" -αυτό το εξαιρετικό πολιτικό κόμικ αρκετά κοντά στο πνεύμα του "Οι Φάλαγγες της Μαύρης Τάξης" που προσπαθούσα χθες μάταια να βρώ τον τίτλο του. Πρέπει να δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο "Παρα Πέντε'' ή στη "Βαβέλ'' , δεν είμαι σίγουρος. Έχασα τότε αρκετές συνέχειες και δεν το θυμάμαι καλά. Ξέρεις αν εκδόθηκε αυτοτελώς; Πολύ καλή η παρουσίαση του Bilal και χρησιμότατη η εργογραφία του!

 

Και η παρτίδα κυνηγιού ( το εξώφυλλο στο αρχικό post ) και Οι φάλαγγες της μαύρης τάξης έχουν κυκλοφορήσει αυτόνομα στα Ελληνικά.

 

Στα Ελληνικά μεταξύ άλλων έχουν κυκλοφορήσει αυτόνομα και τα ''Η πόλη που δεν υπήρξε'' καθώς και τα ''Η γυναίκα παγίδα'' και '' Ισημερινό ψύχος'' που κλείνουν την τριλογία της ''γιορτής των αθανάτων''.

[zoo]

Ένα χρόνο πριν που είχα πρωτοδεί αυτή την παρουσίαση ήμουν πολύ επιφυλακτικός... Κάτι το πολύ-ευρωπαϊκό-για-τα-τότε-γούστα-μου, κάτι το πολιτικο/κοινωνιολογικό υπόβαθρο, δεν το σήκωνε το στομάχι μου.

 

Από τότε άλλαξαν αρκετά πράγματα στο κομιξικό πεπτικό μου σύστημα. XIII & dimis μας περιποιήθηκαν καλά, ο germ φρόντισε να σιγοντάρει και έφτασα πριν 2 μήνες να διαβάζω The Black Order Brigade (το solaris είχε φέρει μερικά hardcovered κομμάτια) και ουώου!!

 

Απίστευτο ... απλά αριστουργηματικό ....

 

Ακολούθησε The Ship of Stone (Le vaisseau de pierre) και ψάχνω την παρτίδα κυνηγιού σε αγγλικό hardcover

 

Πραγματικά

 

Μιας και κάποιοι έχετε διαβάσει ελληνικές/αγγλικές/γαλλικές εκδόσεις, η ελληνική μετάφραση έχει να πει κάτι σε σύγκριση με την αγγλική απόδοση? Έχω καταλλήξει στην αγγλική έκδοση κυρίως λόγω της ποιότητας δεσίματος και εκτύπωσης, αλλά αν η απόδοση είναι καλύτερη στα ελληνικά θ'αρχίσω ν'ασχολούμαι και με αυτή την έκδοση

[annakaa]

εξαιρετικη παρουσίαση! από το δεκέμβρη κυκλοφορει και το τέτερτο μέρος της τετραλογιας με τον τιτλο "τεσσερα"

[Billy-P]

Η τριλογια Νικοπολ ειναι αρρωστη....με την καλη εννοια. Ο Μπιλαλ ειναι απιστευτος. Ειδικα το τριτο μερος_Κρυος ισημερινος_ειναι απο

μια αποψη τελειως εφιαλτικο. Τουλαχιστον ετσι το βιωσα εγω οταν το διαβαζα. Αθανατη η παρεα του γαλλοφωνου κομικ_Bilal,Druillet,Moebius

.....

[rotagiatipino]

Περιοδικό ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ, τ. 5, Σεπτέμβρης 1985, αφιέρωμα του Αντώνη Κυριαζάνου:

 

[curious_ape009]

O Bilal ανήκει στην ελίτ των Ευρωπαϊκών comics ! Και λέω των Ευρωπαϊκών, γιατί υπάρχει αυτή η<br>(λανθασμένα) ριζωμένη πεποίθηση οτι

πρώτα πάνε στην ιεραρχία τα αμερικάνικα comics, και μετά τα ευρωπαϊκά<br>(ακόμη και απο εμάς τους ευρωπαίους). Αν όμως ο (πολύς) κόσμος

δοκιμάσει να γνωρίσει τους μεγάλους ευρωπαίους δημιουργούς,<br>όπως ο Bilal, o Moebius, o Druillet, o Schuiten, o Pratt, θα μείνει έκπληκτος

απο το βάθος και την ουσία τους, αξίες που <br>τολμώ να πώ οτι απουσιάζουν απο την πλειονότητα των αμερικάνικων εκδόσεων, θυσιασμένες

στο βωμό του θεάματος και του κέρδους.<br><br>

 

Λοιπόν, αρκετό κήρυγμα έκανα. Bilal rules !<br>Ευχαριστούμε germanicus<br>

[leonidio]

Καταρχάς ζητάω συγγνώμη, αν το ποστ αυτό δεν είναι στον κατάλληλο τομέα, αλλα νομίζω ότι εδώ ταιριάζει. Επίσης, ζητάω συγγνώμη, αν έχει δημοσιευθεί αλλού στο φόρουμ.

Λοιπόν, το ειδησεογραφικό περιοδικό FLASH, που ανήκε όπως και ο φερώνυμος ραδιοφωνικός σταθμός, δημοσίευσε ένα μικρό κόμικ του Bilal σε σενάριο του Γάλλου συγγραφέα Patrick Cauvin σχετικά με το ποδόσφαιρο του μέλλοντος. Στη Γαλλία αυτό το κόμικ κυκλοφόρησε σε τόμο 30 σελίδων με τον τίτλο Hors jeu (εκτός παιχνιδιού). Δεν γνωρίζω αν οι σελίδες που δημοσίευσε το ελληνικό περιοδικό είναι αποσπάσματα από το κόμικ ή ολόκληρο το βιβλίο, αλλά βλέποντάς το στο amazon.fr (εδώ), φαντάζομαι ότι το έργο έχει κι άλλες σελίδες και ότι το περιοδικό έκανε μια επιλογή από το σύνολο του έργου.

Εν πάσει περιπτώσει, το κόμικ που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό είχε συνολικά 14 σελίδες, που τις έχω σκανάρει και τις παρουσιάζω εδώ. Δεν γνωρίζω σε ποιο τεύχος δημοσιεύθηκε, αλλά, αν θυμάμαι καλά, το FLASH έβγαλε συνολικά γύρω στα 20 τεύχη, από το φθινόπωρο του 1992 μέχρι το καλοκαίρι του 1994, νομίζω. Οπότε, μη με ρωτήσετε λεπτομέρειες, δεν θυμάμαι πλέον.

Για το σεναριογράφο, μπορείτε, όσοι είστε Γαλλόφωνοι, να βρείτε πληροφορίες εδώ. Θα ανακαλύψετε ότι ήταν και σεναριογράφος της αγαπημένης στην Ελλάδα ταινίας "Ο εραστής της κομμώτριας" (και εγώ από αυτή τη σελίδα το έμαθα).

Ιδού:

 

 

Ελπίζω να μην ενδιαφέρει μόνο τους ποδοσφαιρόφιλους.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 8, 2010 από leonidio

[Cassidy]

BILAL

[Ranxerox]

Μια μονοσελιδη ιστορια του Enki Bilal απο την Βαβελ #70

[Ολαλαμπα]

Τωρα τελευταια αρχισα να διαβαζω Enki Bilal. Συγκεκριμενα εχω διαβασει "Ο υπνος του τερατος", "Παρτιδα Κυνιγιου" και "Εξολοθρευτης 17" ! Ειναι ενας απιστευτος κομιστας και πραγματικα καθε σελιδα του ειναι πινακας!

Κριμα ομως γιατι δεν βρισκεις μεγαλη ποικιλια του στα κομικαδικα..ειναι αληθεια αυτο ή δεν εχω ψαξει καλα??

[DJO]

Enki Bilal: Εδώ το καλό sci-fi!

 

 

Χοπ! Ο Enki! Εδώ δυστυχώς δεν φαίνεται το εκφραστικό του προφίλ

 

Χθες βράδυ, με θυμάμαι να κοπανάω το κεφάλι μου στα έπιπλα του σπιτιού μου, μήπως και κατεβάσω καμιά ιδέα για ποιον κυριούλη να φιλοξενήσω στην στήλη. Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη, όπως ανέφερα κάτι άρθρα πριν, ο σκληρός του λαπτοπιού μου αποφάσισε να πεθάνει, οπότε έχασα το ηλεκτρονικό μου τεφτέρι με τους ενδιαφέροντες κυρίους, και το αποτέλεσμα είναι να έχω μείνει κάπως μετέωρη. Μετά το λάπτοπ έφαγε ολικό breakdown οπότε από αρθρογραφικής σκοπιάς βρίσκομαι κάπου στο διάστημα μόνο με την στολή αστροναύτη και ένα στριγκ.

 

Έτσι που λες, την στιγμή που άρχισα να κάνω συνειρμούς με διαστήματα και στολές αστροναυτών η λατρεμένη εδώ στο site Θεά Έριδα μου έστειλε την λύση: “Γράψε για τον αγαπημένο σου κομίστα βρε κουτό!“

 

Yar, yar, από όσα κόμικς και αν έχω διαβάσει -μην φανταστείς δεν είναι και πολλά, μια μικρή βιβλιοθήκη σαλονιού περίπου- τα πνευματικά τέκνα του Enki Bilal είναι από αυτά που με έχουν συγκινήσει περισσότερο στο σύνολο τους. Ήταν έρωτας με το πρώτο ξεφύλλισμα που εξελίχθηκε σε παντοτινή αγάπη από την πρώτη ανάγνωση. Ακόμα με θυμάμαι να ανατριχιάζω διαβάζοντας την πρώτη σελίδα του “Dormant Beast“. Μπορώ να γράψω ολόκληρο κατεβατό εξυμνώντας τον εν λόγω δημιουργό και την δουλειά του, αλλά θα αρκεστώ σε βιογραφία, μιας και ο Bilal είναι τόσο υπέρτατος, που το έργο του μιλάει από μόνο του, τιμητικά για την αφεντιά του.

 

Για όσους αναγνώστες μας δεν σκαμπάζουν μία από κόμικς (έχουμε και τέτοιους αναγνώστες είμαι σίγουρη) ο Enki Bilal είναι ένας από τους πιο γνωστούς δημιουργούς κόμικς της ευρωπαϊκής sci-fi σκηνής, ενώ πέρα από την “Ένατη Τέχνη” έχει απλώσει τα ταλαντούχα χέρια του και προς κινηματογράφο μεριά, με πιο γνωστή του δημιουργία στο ευρύ κοινό το “Immortel” (Ad Vitam) παραγωγής 2004 και βασισμένο στο κόμικ του “Nikopol Trilogy“.

 

Όμως ας μην αρχίσω να σε πρήζω με την δουλειά από τώρα. Θα με υποστείς σε αυτό το πόστο παρακάτω. Πάμε κατ’ αρχάς να ρίξουμε μια ματιά στα βιογραφικά στοιχεία του λατρεμένου Enki.

 

Γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 1951 στο Βελιγράδι. Το όνομα με το οποίο θα τον συναντήσει κανείς στα γραφειοκρατικά κιτάπια είναι “Enes Bilalovic“. Η μητέρα του είχε καταγωγή από Σλοβακία ενώ ο πατέρας του ήταν Βόσνιος και για μια περίοδο έραβε τα κουστούμια του Tito. Όταν ο μικρός Enki ήταν 5 ετών, ο πατέρας του έφυγε στο Παρίσι, αφήνοντας την σύζυγο του, μαζί με τον Enki και την αδερφή του πίσω στην Γιουγκοσλαβία. Ο μικρός Enki από τότε ασχολούνταν με την ζωγραφική “όπως όλα τα παιδιά” κατά την άποψη του ίδιου.

 

Σχεδόν μια 5ετία μετά την μετανάστευση του πατέρα του στην Γαλλία, είχαν αρχίσει να κινούνται αργά και βασανιστικά οι διαδικασίες για να μπορέσει και η υπόλοιπη οικογένεια Bilalovic να μεταναστεύσει στην Πόλη του Φωτός. Η όλη διαδικασία επιταχύνθηκε από μια βλακίτσα που έκανε ο Enki. Μιλώντας με την δασκάλα του στο σχολείο ανέφερε πως “Έτσι κι αλλιώς, εμείς σε λίγο καιρό θα φύγουμε!” και η δασκάλα του πήγε στην μητέρα του για να συζητήσει το εν λόγω θέμα και να δώσει χείρα βοηθείας. Ο άντρας της βλέπεις. μπορούσε να επισπεύσει τα διαδικαστικά. Και έτσι έγινε, μόνο που ο Enki και η οικογένεια του χρειάστηκε να ξεσηκωθούν απότομα από το σπίτι τους και να κουβαληθούν στην Γαλλία σε ένα δύσκολο 40ωρο ταξίδι με τρένο. Φτάνοντας στην Γαλλία υπέστη ακόμα μεγαλύτερο σοκ από αυτό του φευγιού, μιας και εκεί τον περίμεναν (πέρα από ένας πατέρας τον οποίο δεν αισθανόταν “οικείο”), μια ξένη χώρα, με ξένη γλώσσα και δύσκολες συνθήκες διαβίωσης στην εργατική συνοικία στα περίχωρα του Παρισιού. Απογοήτευση για όλους το Παρίσι, ήταν μια από τις αφορμές για ενδοοικογενειακή βαβούρα και η αρχή του τέλους για την σχέση των γονιών του.

 

Ο μικρός Enki τότε, στα τελειώματα της παιδικής του ηλικίας και στο μπάσιμο της εφηβείας έψαχνε -έστω και μη συνειδητά- τρόπους διαφυγής από όλη αυτή την μιζέρια. Η διαφυγή του λοιπόν ήταν η αφοσίωση του στην ζωγραφική αλλά και τα κόμικς. Ξεκοκάλιζε μετά μανίας όποιο γαλλικό κόμικ έπεφτε στα χέρια του (έχουν πλεόνασμα από αυτά, εκεί στην Γαλλία άλλωστε) και μέσω αυτών μάλιστα έμαθε να μιλάει γαλλικά φαρσί. Σκέψου ότι γούσταρε τόσο πολύ αυτή την γλώσσα που, αν και μετανάστης, ήταν ο καλύτερος μαθητής στα φιλολογικά μαθήματα. Άπαικτος από πιτσιρίκι ο κύριος.

 

 

Σελίδα από το "The Town That Didn't Exist"

 

Στα 15 του περίπου, πήρε το θάρρος να κλείσει ραντεβού με τον Goscinny (τον σχεδιαστή του “Αστερίξ” μπρε!) στα γραφεία του περιοδικού “Pilote”. Ο Goscinny του έδωσε kudos για την δουλειά του, τον παρότρυνε να συνεχίσει να σχεδιάζει, αλλά τον συμβούλεψε πρώτα να τελειώσει με το σχολείο και μετά να ασχοληθεί επαγγελματικά με το αντικείμενο. Μπορείς να φανταστείς πως ο μικρός Enki μετά την συνάντηση αυτή πετούσε από την χαρά του.

 

Τελικά το 1972 δημοσίευσε την πρώτη του ιστορία μικρού μήκους στο Pilote με τίτλο “L’appel des étoiles” (The Call of the Stars). Στα γραφεία του περιοδικού, γνώρισε και τον Pierre Christin με τον οποίο είχε μια μακρόχρονη και καρποφόρα συνεργασία. Τέκνα της συνεργασίας τους ήταν η τριλογία που περιλαμβάνει τα “La Croisière des oubliés” (The Cruise of Lost Souls, 1975), “Le Vaisseau de pierre” (Ship of Stone, 1976) και “La ville qui n’existait pas” (The Town That Didn’t Exist, 1977).

 

Μετέπειτα έχουμε το “Les Phalanges de l’orde noir” (The Black Order Brigade, 1979). Άλλοι τίτλοι γραμμένοι από τον Christin και σχεδιασμένοι από τον Bilal είναι το “Mémoires d’outre-espace” (Memories from Outer Space, 1978), το “Coeurs sanglants et autres faits divers” (Bleeding Hearts and Other Stories, 1988) και το “Mémoires d’autre temps” (Memories From Other Times, 1996), τα οποία περιέχουν διάφορες μικρές ιστορίες. Μάλιστα τα δύο “Memories” κυκλοφορούν μαζί σε ένα μικρό soft-cover τομάκι από την Humanoids Publishing. Και για να τελειώνουμε με αυτήν την κατά τ’ άλλα όμορφη συνεργασία, κοινά πνευματικά τους πιτσιρδέλια είναι επίσης το “Partie de chasse” (The Hunting Party, 1983) και το σχετικά πρόσφατο “Townscapes” (2004) το οποίο είναι reprint της τριλογίας που δημιούργησαν τα παλικάρια μας.

 

 

Εξώφυλλο του "The Hunting Party"

 

Μετά από αυτές τις ομορφιές, γραμμένες από το χέρι του Christin, ο Enki μάλλον αποφάσισε να απογαλακτιστεί σεναριακά και να δουλέψει πάνω σε δικές του ιδέες. Έτσι με αργά και σεμνά βήματα άρχισε να εκδίδει κόμικς εξ’ ολοκλήρου δικής του έμπνευσης, με πρώτη μεγαλεπήβολη και παράλληλα πετυχημένη προσπάθεια, τον πρώτο τόμο της πασίγνωστης Τριλογίας του Nikopol το “La Foire aux immortels” (The Carnival of the Immortals, 1980). Η εν λόγω τριλογία ολοκληρώθηκε μετά από 12 χρόνια, εν έτη 1992.

 

Μέσα στην 6ετία από το πρώτο μέρος της τριλογίας στο δεύτερο -”La Femme piege” (The Woman Trap, 1986)- το σχεδιαστικό στυλ του Bilal άρχισε να μεταλλάσσεται ραγδαία και να αποκτάει μια πολύ ιδιαίτερη όψη και ταυτότητα. Πραγματικά αν έχεις τσεκάρει τις πρώτες του δουλειές και τις δουλειές του από τα μέσα των 80′s και μετά, μπορείς να αρχίζεις να αναφωνείς “it’s not the same person!“: Από το ψυχαναγκαστικό μοεμπιίστικο σχέδιο με την ακουαρέλα και τις πολλές γραφές πέρασε σε μια φάση αέρινη, πιο abstract με χρήση μικτών υλικών (βάζω-ότι-βρίσκω-στο-workspace-μου-πάνω-στο-χαρτί) η οποία πραγματικά προκαλεί στο Ανό -και σε πολλούς άλλους- οπτικό οργασμό. Όπως σου ανέφερα η τριλογία αυτή τελείωσε το 1992 με το “Froid Equateur” (Cold Equator).

 

 

Καρέ από τον πρώτο τόμο της Τριλογίας

 

 

Αφισάκι του "Tykho Moon" με μπιλαλική αισθητική

 

Παράλληλα ο Bilal άρχισε να χώνει την εκφραστική του μύτη και στον κινηματογράφο. Η πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε ήταν το “Bunker Palace Hotel” το 1989, η οποία γυρίστηκε στο Βελιγράδι και -guess what- στο γράψιμο του σεναρίου πήρε μέρος και ο Pierre Christin. Μεγάλος έρωτας αυτοί οι δύο. Επτά χρόνια αργότερα, το 1996, γύρισε την δεύτερη ταινία του το “Tykho Moon“, μια -κατά την γραφούσα- όμορφη ταινία, που οπτικά και σεναριακά συμβαδίζει με το ύφος των κόμικς του Bilal.

 

Παρεμπιπτόντως για όσους δεν έχουν διαβάσει ποτέ Bilal, ας παρουσιάσω λίγο τις σεναριακές σταθερές των έργων του: σχεδόν πάντα έχουν να κάνουν με μεταποκαλυπτικές ή δυστοπικές κοινωνίες, οι οποίες μαστίζονται από παλαβούς δικτάτορες, απειλούνται από παλαβούς εφευρέτες και θρησκευτικό-ταλιμπανιστικά-σκοταδιστικά τάγματα. Επίσης πολύ συχνά υπάρχουν αναφορές στο Παρίσι και την Γιουγκοσλαβίακαθώς και “πήγαινε-έλα” των πρωταγωνιστών σε αυτά τα δύο μέρη. Λογικό το βρίσκω να μπλέκει αυτές τις δύο τοποθεσίες μέσα στα έργα του, αν και ο ίδιος διηγείται πως δεν νιώθει πλέον κανένα νόστο για την πατρίδα του μετά τον πόλεμο. Όλη αυτή η συμφορά λέει πως τον έκανε να αποταχθεί κάθε έννοια “πατριωτισμού”.

 

 

Καρέ από τον πρώτο τόμο της Τετραλογίας, ιδιαίτερα ερωτικό, το έχω πετύχει κατά καιρούς να φιγουράρει στα πιο άκυρα μέρη, ιντερνετικά και μη.

 

 

Τα εξώφυλλα του “Hatzfeld Tetralogy” Παρατηρείς την αλλαγή στο ύφος και την τεχνική;

 

Συνεχίζοντας όμως την αναδρομή μας πάνω στην δουλειά του Bilal, τον βρίσκουμε το 1998 να εκδίδει το πρώτο μέρος της Τετραλογίας του Hatzfeld (γνωστή και ως “Τετραλογία του Τέρατος“) το “Le Sommeil du Monstre” (The Dormant Beast). Σεναριακά και σχεδιαστικά πανέμορφη τετραλογία, έχει να κάνει με τον Nike Hatzfeld, έναν “ειδικό της μνήμης” που θυμάται κάθε λεπτομέρεια της ζωής του από την στιγμή που γεννήθηκε και παράλληλα ψάχνει τα δύο χαμένα του “αδέρφια”, δύο παιδιά με τα οποία βρέθηκε στο ίδιο νοσοκομείο στο Σαράγεβο όταν ήταν 18 ημερών και ορκίστηκε πως “θα τα προστατεύει για πάντα“. Στον πρώτο αυτό τόμο, πέρα του ξετυλίγματος της παροντικής πλοκής υπάρχει και η “αντίστροφη μέτρηση” στην μνήμη του Nike, ο οποίος ανακαλεί σταδιακά τα γεγονότα από την 18η ημέρα της ύπαρξης του, μέχρι την στιγμή της γέννησης του. Οι υπόλοιποι τρεις τόμοι -”32 Decembre” (December 23, 2003), “Randez-vous a Paris” (2006), και “Quatre?“ (Four?, 2007) συνεχίζουν την ίδια ιστορία ο καθένας με το δικό του ιδιαίτερο αφηγηματικό μοτίβο.

 

 

Αφισάκι του Immortel.

 

Το 2004, ο Bilal σκηνοθέτησε το “Immortel” το οποίο βασίζεται σε μια παραλλαγή του Nikopol Trilogy. Ναι, είναι από εκείνες τις ταινίες που κάνουν τους βιβλιόφιλους/κομιξάκιδες να ωρύονται υστερικά “ΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ!“. Συγνώμη αναγνώστα μου, ο ίδιος ο Enki θέλησε να αποδομήσει το σενάριο της τριλογίας και να βγάλει κάτι διαφορετικό από αυτό. Ποιος είσαι εσύ για να αμφισβητήσεις την Θεϊκή Του Κρίση; Πιο πρόσφατο λουλούδι της φιλμογραφίας του είναι το “CineMonster” παραγωγής του 2007 για το οποίο όμως δεν βρήκα τίποτα το ιδιαίτερο στα internets.

 

Πιο πρόσφατα του έργα είναι το “Animal’Z” το 2009 και το “Julia and Roem” το 2011 (που δεν έχει πέσει ακόμα στα χέρια μου. Ντροπή!). Παράλληλα ο Bilal έχει βραβευτεί καμιά 10αριά φορές από διάφορες διοργανώσεις για την δουλειά του (τρεις από αυτές ήταν στο φεστιβάλ της Angouleme) και συνεχίζει ακάθεκτος να δημιουργεί και να εκδίδει τις γαματοσύνες του, πράγμα που του ευχόμαστε να κάνει για πολύ καιρό ακόμα.

 

 

"Julia and Roem" η πιο πρόσφατη δημιουργία του θείου. Το εξώφυλλο και ο τίτλος με προϊδεάζουν για λαβ στόρυ. Αν το έχει διαβάσει κάποιος να μας διαφωτίσει.

 

Πριν σας αφήσω, ορίστε ένα βιντεάκι με τον master να δουλεύει πάνω στο Dormant Beast. Enjoy!

 

 

 

[DJO]

Κόμικς Στο Μουσείο - Περιπλάνηση στο Λούβρο

Μετά την περιπλάνηση στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά του μεσοπολέμου, με το θαυμάσιο Ρεμπέτικο του 2009, και την εξερεύνηση των σπηλαίων όπου έζησαν οι προϊστορικοί μας πρόγονοι, με το συλλογικό άλμπουμ Rupestres του 2011, ο Νταβίντ Πτυνρόμ επέστρεψε δριμύτερος για να προσφέρει στον αναγνώστη μια διαφορετική ξενάγηση σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία όλου του κόσμου. Στο άλμπουμ La Traversee du Louvre, το οποίο είναι συμπαραγωγή των εκδόσεων Futuropolis και του Μουσείου του Λούβρου, ο Γάλλος δημιουργός διασχίζει τις αίθουσες του πολυδαίδαλου μουσείου παρουσιάζοντας συχνά με μια γερή δόση χιούμορ τα αριστουργήματα που φιλοξενεί ο μεγάλος αυτός ναός της Τέχνης αλλά και τις αντιδράσεις του ετερόκλητου πλήθους των επισκεπτών του. Οι φιλότεχνοι φίλοι της Ένατης Τέχνης μπορεί να ταυτιστούν με τον ήρωα που, καθώς περιπλανιέται ανάμεσα στα αμέτρητα αριστουργήματα της τέχνης, εξομολογείται στο κινητό του τηλέφωνο: "Νιώθω σαν να περπατάω μέσα σε ένα τεράστιο κόμικς!"...
 

Πηγή: ΚΟΜΙΞ #290



>Bedetheque

[DJO]

Αφιέρωμα από το 2-Dimensional Domain:

 

Enki Bilal - Ένας Γάλλος κομίστας απο τη Γιουγκοσλαβία

 

Ο Enki Bilal γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 1951 στο Βελιγράδι της, τότε ενωμένης, Γιουγκοσλαβίας. Η μητέρα του ήταν Τσεχοσλοβάκα, και ο πατέρας του Βόσνιος (και παλαιότερα προσωπικός ράφτης του στρατηγού Τίτο). Η περίοδος που μεγάλωσε ο μικρός Enki (χαϊδευτικό του Enes) ήταν ταραχώδης, λόγω της σχετικά πρόσφατης λήξης του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, τα σημάδια του οποίου ήταν χαραγμένα παντού στη χώρα. Σε ηλικά 9 ετών μετανάστευσε με τους γονείς του στη Γαλλία. Εκεί, στα 14 του, γνώρισε τον δημιουργό του Asterix, τον μεγάλο René Goscinny, ο οποίος εκτίμησε το ταλέντο του και τον πήρε στο περιοδικό του, το "νηπιαγωγείο" κάθε πρωτοεμφανιζόμενου κομίστα της εποχής, το Pilote, ως πολιτικό γελοιογράφο. Το 1972 εκδίδει την πρώτη του δουλειά, με τίτλο "Le Bol Maudit". Έτσι, με την παρότρυνση και στήριξη του Goscinny, ξεκίνησε η μεγάλη πορεία του Βαλκάνιου δημιουργού στον χώρο των comics.

 

 

Στο Pilote, ο Bilal θα γνωρίσει τον σεναριογράφο Pierre Christin, με τον οποίο θα συνεργαστεί στη δημιουργία πολυάριθμων σκοτεινών, σουρρεαλιστικών ιστοριών, με γενικό τίτλο Légendes d'Aujourd'hui (Μύθοι του Σήμερα). Πιο αξιόλογες απο τις συνεργασίες αυτές είναι οι : La ville qui n'existait pas (Η Πόλη που δεν υπήρχε), Le Vaisseau de pierre (Πλοίο απο Πέτρα), Les Phalanges de l'ordre noir (Οι Φάλαγγες της Μαύρης Τάξης) και Partie de chasse (Παρτίδα Κυνηγιού).

 

Το 1980 θα ξεκινήσει να σχεδιάζει την πρώτη απο τις 3 ιστορίες (La Foire aux immortels - Η Γιορτή των Αθανάτων, La Femme piège - Η Γυναίκα Παγίδα, Froid Équateur - Κρύος Ισημερινός) που απαρτίζουν την πιο γνωστή, και πολυβραβευμένη του δουλειά, την λεγόμενη La trilogie Nikopol. Η τριλογία θα ολοκληρωθεί 12 χρόνια αργότερα, χρονικό διάστημα στο οποίο ο πολυάσχολος Βαλκάνιος είχε εκδόσει αρκετές άλλες, γράφοντας πλέον ο ίδιος και τα σενάρια των ιστοριών του.

 

 

La trilogie Nikopol - Η υπόθεση

 

La Foire aux immortels (Η Γιορτή των Αθανάτων) - 1980

Το 1993, το Στρατιωτικό Δικαστήριο καταδίκασε τον Alcide Nikopol να παραμείνει σε βαθιά ψύξη για 30 χρόνια στο διάστημα. Το 2023 επιστρέφει στο Παρίσι, για να το βρεί παρηκμασμένο, σε πλήρες χάος, γεμάτο εξωγήινους και διοικούμενο απο τον μεγαλομανή δικτάτορα J.F.Choublanc. Την ίδια στιγμή, ένα πυραμιδοειδές σκάφος με επιβάτες αρχαίους Αιγύπτιους θεούς αιωρείται πάνω απο την πόλη. Ο Nikopol θα βρεθεί αναπάντεχα σύμμαχος με τον φυγάδα θεό Horus, σε έναν αγώνα εναντίον των ισχυρών δυνάμεων της πόλης που διψούν για αθανασία

 

La Femme piège (Η Γυναίκα Παγίδα) - 1986

Το δεύτερο μέρος της τριλογίας συνεχίζει 2 χρόνια μετά το τέλος του πρώτου, και ακολουθεί τη ρεπόρτερ Jill Bioskop σε ένα ταξίδι ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, σε μία μάχη εναντίον της μνήμης της, με μοναδικά όπλα τα κόκκινα χαπάκια που παίρνει, και μία κεραία (!). Και τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν στο παιχνίδι μπαίνει ο Nikopol, πρόσφατα απολυμένος απο ψυχιατρική κλινική, ο (συνομήλικος ) γιος του, και φυσικά ο Horus. Και τα πτώματα συνεχίζουν να στοιβάζονται στη μπανιέρα...

 

Froid Équateur (Κρύος Ισημερινός) - 1992

Το τελευταίο μέρος της τριλογίας. Έτος 2034. Αυτή τη φορά ακολουθούμε τον Niko Nikopol, γιο του ήρωα της ιστορίας μας, στα βάθη της Αφρικής και την πόλη του Ισημερινού, όπου παραδόξως χιονίζει ασταμάτητα. Εκεί συγκεντρώνεται ένα παράξενο πλήθος ανθρώπων, ζώων και θεών. Ο πατέρας του, οι θεοί Horus και Anubis, η Jill Bioskop, και επίσης πρωταθλητές του chess boxing *, ζεύγη ζώων για μια νέα κιβωτό του Νώε και μυστηριώδεις τρομοκρατικές οργανώσεις μπλέκονται στο γαϊτανάκι που συνοψίζει την παράδοξη, όσο και μαγευτική αυτή ιστορία.

(*) Το Chess Boxing είναι πλέον υπαρκτό άθλημα, εμπνευσμένο ασφαλώς απο το comic του Bilal.

 

 

 

 

Η επόμενη μεγάλη δουλειά του, καταξιωμένου πια, κομίστα, είναι η Hatzfeld Quadrilogie ή Quadrilogie du monstre (Τετραλογία του Τέρατος). Το 1998 εκδόθηκε το πρώτο μέρος, Le sommeil du monstre (Ο ύπνος του Τέρατος), και το τελευταίο κεφάλαιο με τίτλο Quatre? (Τέσσερα?) ολοκληρώθηκε το 2007. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω απο 3 ανθρώπους, τον Nike, τον Amir και τη Leyla, που τους συνδέουν στενοί δεσμοί απο τα παιδικά τους χρόνια σε ορφανοτροφείο του Sarajevo, την εποχή του Γιουγκοσλαβικού πολέμου. Ο Nike Hatzfeld, ο κεντρικός ήρωας της τετραλογίας, διαθέτει το χάρισμα (?) της υπερτροφικής μνήμης, και προσπαθεί να φτάσει στο σημείο να θυμηθεί τα πρώτα δευτερόλεπτα της ζωής του. Μέχρι τώρα πάντως, έχει επαναφέρει στην εκπληκτική του μνήμη τον όρκο που έδωσε στον εαυτό του, μόλις 18 ημερών, to 1993, να ξαναβρεί και να προστατεύει πάντα τον Amir και τη Leyla, τους οποίους η μοίρα απομάκρυνε απο κοντά του.

 

Το έτος είναι πλέον 2023. Ο Nike είναι 33 χρονών, και η σύγχρονη πραγματικότητα συνταράσσεται απο το ξέσπασμα μιας νεο-σκοταδιστικής θρησκευτικής αποκάλυψης. Τα δημοκρατικά κράτη, υπο την απειλή του ριζοσπαστικού μονοθεϊστικού κινήματος που ονομάζεται Σκοταδιστικό Τάγμα, εμπλέκονται σε ένα χορό βίαιης παγκοσμιοποίησης και τρομοκρατίας, ενορχηστρωμένο απο τον μυστηριώδη δόκτορα Optus Warhole. Ο Warhole, που αυτοαποκαλείται "Η ενσάρκωση του ύψιστου κακού", θέλει να δεί την παγκόσμια σκέψη, την επιστήμη, και γενικότερα τον πολιτισμό να αφανίζονται. Σ'αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, ο Nike αγωνίζεται να εκπληρώσει τον όρκο του, να προστατεύσει τη μύτη του, που έχει την τάση να σπάει βίαια, και να τιθασεύσει τις ανεξερεύνητες δυνατότητες της μνήμης του.

 

Η Τετραλογία του Τέρατος είναι ένα έργο σχετικό, πρώτα απ'όλα, με τη μνήμη. Τη μνήμη την ατομική και τη συλλογική, μέσα στο γενικότερο κλίμα της παγκοσμιοποίησης και της απώλειας της εθνικής ταυτότητας. Εδώ ο Bilal φανερώνει τις Βαλκανικές του καταβολές, και την ανησυχία και τη θλίψη του για την πορεία και το μέλλον της γενέτειρας του της Γιουγκοσλαβίας. Αυτή του η συναισθηματική φόρτιση με το αντικείμενο που πραγματεύεται, ενισχύεται απο το πιο ρευστό, χαοτικό σχεδόν καλλιτεχνικό στύλ που χρησιμοποιεί, εξελίσσοντας το γνωστό, πιο κλασσικό ύφος του.

 

 

Βιβλιογραφία

 

1.Σε σενάριο Pierre Christin

La Croisière des oubliés (The Cruise of Lost Souls, 1975)

Le Vaisseau de pierre (Ship of Stone, 1976)

La ville qui n'existait pas (The Town That Didn't Exist, 1977)

Les Phalanges de l'ordre noir (The Black Order Brigade, 1979)

Crux universalis (1982)

Partie de chasse (The Hunting Party, 1983)

Coeurs sanglants et autres faits divers (Bleeding Hearts and Other Stories, 1988)

 

2.La Trilogie Nikopol

La Foire aux immortels (The Carnival of Immortals, 1980)

La Femme piège (The Woman Trap, 1986)

Froid Équateur (Equator Cold, 1992)

 

3.Hatzfeld Quadrilogie

Le sommeil du monstre (The Dormant Beast, 1998)

32 Décembre (December 32, 2003)

Rendez-vous à Paris (2006)

Quatre? (Four?, 2007)

 

4.Άλλα έργα

Mémoires d'outre-espace, Histoires courtes 1974-1977 (Memories From Outer Space, 1978)

Exterminateur 17 (Exterminator 17, 1979 - σε σενάριο by Jean-Pierre Dionnet)

Los Angeles - L'Étoile oubliée de Laurie Bloom (Los Angeles - The Forgotten Star of Laurie Bloom, 1984)

Hors Jeu (Off Play, 1987 - σε σενάριο Patrick Cauvin)

Bleu Sang (Blue Blood, 1994)

Mémoires d'autre temps, Histoires courtes 1971-1981 (Memories From Other Times, 1996)

EnkiBilalAnDeuxMilleUn (EnkiBilalInTwoThousandOne, 1996)

Tykho Moon - livre d'un film (Tykho Moon - Book of a film, 1996)

Un siècle d'Amour (A century of Love , 1999)

Le Sarcophage (The Sarcophagus, 2000)

Magma (2000)

 

 

Links

 

Enki Bilal @ wikipedia

Enki Bilal's official site (french)

http://lambiek.net/artists/b/bilal.htm

http://www.kustu.com/w2/en:enki_bilal

 

 

 

+++από τα Νέα Του Κόμιξ #295:

 

 

Ένκι Μπιλάλ - Ιστορίες από το Λούβρο

 

 

Από το 2005, οι εκδόσεις Futuropolis και το μουσείο του Λούβρου προσκαλούν καταξιωμένους δημιουργούς κόμικς να ξεναγήσουν με τον τρόπο τους στις αίθουσες του μουσείου τους αναγνώστες. Ο Ένκι Μπιλάλ δίστασε να δεχτεί την πρόταση, επειδή δεν μπορούσε να φανταστεί πώς θα μπορούσε να εντάξει μια τέτοια δουλειά στο προσωπικό καλλιτεχνικό του σύμπαν, όμως τελικά αφέθηκε να παρασυρθεί σε μια πρωτόγνωρη δημιουργική περιπέτεια και άρχισε να εξερευνά τις αίθουσες του Λούβρου με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι. Οι φωτογραφίες του αποτέλεσαν τον καμβά για δημιουργίες που συγκεντρώθηκαν στον τόμο Τα Φαντάσματα του Λούβρου, και αφηγούνται την ζωή των προσώπων που η μοίρα τους διασταυρώθηκε με την ιστορία, από την αρχαιότητα έως το πρόσφατο παρελθόν. Από τις 19 Δεκεμβρίου, τα έργα του παρουσιάζονται στον πρώτο όροφο του μουσείου, σε μια αίθουσα που είχε φιλοξενήσει και την Αφροδίτη της Μήλου.

 

http://www.louvre.fr/expositions/art-contemporain-les-fantomes-du-louvre-enki-bilal

 

[PhantomDuck]

Επειδή είμαι λίγο σκράπας με τον παραπάνω κύριο, υπάρχει κάποιο καλό, αυτόνομο κόμικ, εύκολα προσβάσιμο (να μην το ψάχνω σε μοναστηράκια και τα συναφή μαγαζιά μεταχειρισμένων) μπας και υπογράψει τίποτα στην εκδήλωση που θα παραβρεθεί;

[Kabuki]

Ο Εξολοθρευτής 17 & το ANIMAL'Z είναι αυτόνομα και μη εξαντλημένα απ' ό,τι ξέρω

 

[x for xepeta]

Υπάρχει το Bilal Library: Memories of Outer Space and Memories of Other Times Που εκδόθηκε στα αγγλικά από την DC Comics. Ένα φεγγάρι που αποφάσισαν να εκδόσουν και ευρωπαϊκά περιοδικά. Συλλογή με αυτοτελείς ιστορίες, 4-5-6 σελίδες η καθεμιά. Στα ελληνικά δημοσιεύτηκαν στο ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ.

 

Υπάρχει εδω και εδω εξαντλημένο όμως. Ίσως το βρεις σε άλλα σάιτ ή σε κανα αθηναϊκό βιβλιοπωλείο. Τουλάχιστον σου δείχνω το εξώφυλλο και τα λοιπά του στοιχεία

[germanicus]

Τίποτα από τα παραπάνω.

 

Επιλέγεις μεταξύ 3 κόμικ και μόνο αυτών

Φάλαγγες της Μαύρης Τάξης

Παρτίδα Κυνηγιού

Η Γιορτή των Αθανάτων

 

Εάν δεν τα βρίσκεις στα Ελληνικά, ψάξτα στα Αγγλικά. Εάν δεν τα βρίσκεις στα Αγγλικά, τότε Γαλλικά. Και ας μην τα μιλάς.

 

Δεν υπάρχει απολύτως ΚΑΝΕΝΑΣ λόγος να έχεις υπογραφή του Bilal σε κάτι που να μην είναι από αυτά τα 3 Α-ΡΙ-ΣΤΟΥ-ΡΓΗ-ΜΑ-ΤΑ.

 

Στην *τελείως* χειρότερη, πάρε ένα απο τα Etat de Stocks που είναι artbook και τα ελάχιστα γαλλικά κείμενα που έχει, δεν θα σε ενοχλήσουν

 

Ή πάρε μια αφίσσα και βάλτον να υπογράψει εκεί.

 

Χρήσιμες και to-the-point οι προτάσεις της Λένας και του Θοδωρή, απαντάνε κυριολεκτικά στην ερώτηση, αλλά άποψή μου ως αρρωστημένος με τον Bilal είναι ότι άμα είναι να έχεις υπογραφή κάπου, έχε την ή σε αυτά τα 3 κόμικ (ασχέτως γλώσσας) ή σε art του. (άσε δε που θα διαβάσεις κάποιο από τα άλλα, και θα τραβάς τα βυζιά σου για το τι μπιιιιπ πήγες και αγόρασες και γιατί στον μπιιιιπ χτυπιέται κόσμος ότι είναι και μπιιιιπ τους δημιουργούς )

 

[mr-d]

κανε click εδω, τυπωσε την στο μέγεθος που θες, και βαλε τον να υπογράψει σαν τραγουδιστής/ηθοποιός!

θα σε θυμάται για όλη του την ζωή!

[x for xepeta]

Η Γιορτή των Αθανάτων... τι αναμνήσεις...

 

Το 1988, όταν ήμουν έτοιμος να παρατήσω τα κόμικς και να ασχοληθώ με τα κορίτσια, έπεσε στα χέρια μου αυτό το αλμπουμάκι και δε με άφησε να σταματήσω τα κόμικς. Τελικά, την επόμενη δεκαετία ξανασχολήθηκα με τις κοπέλες.

[tik]

Εγώ θα του πήγαινα αυτό.

 

 

 

που είναι δύο σε ένα.

[Χάρλοκ]

Ε λοιπόν είσαι τσίφτης,είσαι αλανιάρης,είσαι και καραμπουζουκλής.Αρθράρα!!!!!!!!

Επεξεργασία Ιανουαρίου 29, 2013 από Captain Harlock

[PhantomDuck]

Τίποτα από τα παραπάνω.

 

Επιλέγεις μεταξύ 3 κόμικ και μόνο αυτών

Φάλαγγες της Μαύρης Τάξης

Παρτίδα Κυνηγιού

Η Γιορτή των Αθανάτων

 

Εάν δεν τα βρίσκεις στα Ελληνικά, ψάξτα στα Αγγλικά. Εάν δεν τα βρίσκεις στα Αγγλικά, τότε Γαλλικά. Και ας μην τα μιλάς.

 

Δεν υπάρχει απολύτως ΚΑΝΕΝΑΣ λόγος να έχεις υπογραφή του Bilal σε κάτι που να μην είναι από αυτά τα 3 Α-ΡΙ-ΣΤΟΥ-ΡΓΗ-ΜΑ-ΤΑ.

[...]

 

Ακολούθησα τη συμβουλή σου και αγόρασα στα αγγλικά από το Amazon με κάνα 20άρι €, το Chaos Effect της Humanoids / DC που περιλαμβάνει τις "Φάλλαγγες της μαύρης τάξης" (The black order brigade) και την "Παρτίδα κυνηγιού" (The hunting party). Έφτασε μόλις σήμερα το πρωί και με μια πρώτη ματιά μου φαίνεται πως έκανα καλή αγορά, περισσότερες εντυπώσεις μόλις τα διαβάσω.

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 18, 2013 από PhantomDuck

[The_Sandman]

και επιτέλους ήρθε η καταξίωση!