ΜΕΤΑΞΥ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

[Melandros]

  

 

 

Το βιβλίο αυτό είναι ο κατάλογος με 34 έργα Ελλήνων δημιουργών, ο οποίος βγήκε στα πλαίσια της επιστημονικής διημερίδας κόμιξ: Μια Δημιουργική Διαδρομή Μεταξύ Φαντασίας και Πραγματικότητας (Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας Και Επικοινωνίας Πανεπιστημίου Αιγαίου).
Η έκδοση αυτή είναι της 9ης Διάστασης η οποία οργάνωσε σε συνεργασία με το τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας την διημερίδα αυτή, με την υποστήριξη του 9 της Ελευθεροτυπίας καθώς και την Έκθεση Ελλήνων Δημιουργών Κόμιξ.
Οι διαστάσεις του είναι 23,5Χ16,5 , με 168 σελίδες (μαζί με τα εξώφυλλα) και οι ιστορίες που έχει μέσα είναι άλλες ασπρόμαυρες και άλλες έγχρωμες.


Περισσότερες πληροφορίες

---

• Το μέλος AndreasD πρόσθεσε ΕΔΩ:

Λοιπόν μιλάμε ίσως για την σημαντικότερη ανθολογία κόμικς απο έλληνες δημιουργούς που έγινε ποτέ! Οι συμμετοχές είναι απίστευτες. Διαβάστε ονόματα:

Spoiler

 

Αθανασιάδου Μαρία

Αρώνης Κώστας

Βερύκιος Σπύρος

Βιτάλης Δημήτρης

Βιτάλης Κώστας

Γενίτσαρης Παύλος

Δαλαμπύρας Νίκος

Δερβενιώτης Σπύρος

Δουτσιόπουλος Γιώργος

Ζαφειράτος Ανδρέας

Ζαφειριάδης Τάσσος

Ζερβός Πέτρος

Ιώβης Θοδωρής

Καλογεροπούλου Μαρία

Καράμπελας Νάσος

Κιουτσιούκης Σταύρος

Κούτσης Νίκος

Κυριαζής Ηλίας

Μηλαράκη Ευσταθία

Μηλιώρης Νίκος

Μητροσίλης Μάριος

Ναβροζίδου Έλενα

Νικολόπουλος Αντώνης (Soloup)

Παπαδοπούλου Γαλήνη

Παπαϊωάννου Τάσος

Παπαμιχαλόπουλος Κωνσταντίνος

Σταμενίτης Γιάννης

Σταμπουλής Χρήστος

Στρατηκοπούλου Ζένια

Τεξής Γιάννης

Τραγάκης Γιώργος

Τσούκης Γιώργος

Χριστούλιας Πέτρος

Χρυσούλης Κωνσταντίνος (ΚΩΝ)

 

Όλοι αυτοί σε ΕΝΑ κόμικ άλμπουμ το 2003! Μπορεί να πέρασαν 7 χρόνια απο τότε, αλλά θα είχε ενδιαφέρον να μας πει ο Πάνος Κρητικός πως συντόνισε όλη αυτή τη προσπάθεια.

• Το μέλος CitizenX πρόσθεσε ΕΔΩ:

ΟΚ, αν και πρόκειται για έναν κατάλογο για τον οποίο δεν είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος (για μια σειρά από λόγους που δεν θα αναπτύξω εδώ μιας και, όπως λές, έχουν περάσει επτά χρόνια)αντιπροσωπεύει μια εποχή "αθώοτητας" (και μη γελάσετε με τη λέξη θα εξηγήσω τι εννοώ). Καταρχήν, να διευκρινήσω πως τη γραφιστική επιμέλεια του καταλόγου είχε ο Νίκος Δαλαμπύρας και η Μαρία Τούμπα και το όλο στήσιμο και εκτύπωση έγινε στη Θεσσαλονίκη, οπότε τα έυσημα πάνε σε αυτούς. Τώρα πώς γίνεται και βρέθηκαν τόσοι άνθρωποι μαζί σ'έναν κατάλογο; Μάλλον όλοι ήθελαν να συμμετάσχουν στην πρώτη διημερίδα/συνέδριο που έγινε στην Ελλάδα για τα κόμικς.

 

Ας δούμε τα πράγματα μέσα στο πλαίσιο της εποχής: Βρισκόμαστε στο 2003. Το Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς της Βαβέλ έχει εδραιωθεί για τα καλά, το 9 μετρά τρία χρόνια ύπαρξης και βρίσκεται στην καλύτερη του περίοδο και ο κόσμος έχει αρχίσει να συζητά ελεύθερα για τα κόμικς. Οι εκδόσεις άλμπουμ έχουν αρχίσει να αυξάνονται, και στον χώρο των αυτοεκδόσεων υπάρχει για πρώτη φορά μια έντονα οργανωμένη κινητικότητα (Ένατη Διάσταση, Κων και Ιστορίες Ατελειώτης Ματαιοδοξίας, Sub Art Team, Ζένια και Red Dot Comix κ.α.)Υπάρχει γενικότερα ένα κλίμα ευθυμίας, δημιουργικότητας και, κυριώς, ελπίδας πως κάτι επιτέλους (έπειτα από μια δεκαετία σχεδόν)κινείται καιίσως τα πράγματα να αλλάξουν. Οι περισσότεροι από τους νέους δημιουργούς βρίσκονται στο ξεκίνημα τους και έχουν τη διάθεση να αφήσουν πίσω τους τα κακώς κείμενα και τις έριδες της ελληνικής σκηνής και να δημιουργήσουν νέες συνθήκες συνεργασίας και κόμικς που θα ακολουθούν τις σύγχρονες εκδοτικές και αισθητικές τάσεις. Το γεγονός ότι ένα Πανεπιστήμιο (έστω και περιφερειακό) προσέφερε και το θεωρητικό πάτημα για την "απενοχοποίηση" της 9ης Τέχνης (αν και δεν ήταν αυτός ακριβώς ο στόχος μας ως Iconotopia, που τότε ακόμη δεν είχε βαφτιστεί) απλά λειτουργούσε ως ένα ακόμη bonus, σ'ένα, ήδη, θετικά φορτισμένο κλίμα. Οπότε, όταν στείλαμε την πρόσκληση για τη συμμετοχή ομιλητών και δημιουργών στο συνέδριο η ανταπόκριση ήταν άκρως θετική. Τα έργα που λάβαμε τα βλέπετε στον κατάλογο και οι περισσότεροι από αυτούς παραβρεθηκαν και στο συνέδριο.

 

Αυτή ήταν και η τελευταία εμφάνιση της Ένατης Διάστασης ως ομάδα "νέων δημιουργών κόμικς". Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.Ωριμάσαμε, προχωρήσαμε, πολλοί από τους συμμετέχοντες δημιούργησαν υπέροχα κόμικς και "καθιερώθηκαν" στον χώρο, άλλοι εξαφανίστηκαν. Οι διαφωνίες και οι έριδες φυσικά δεν εξαφανίστηκαν και ούτε ήρθε ποτέ η αναγέννηση των ελληνικών κόμικς που ονειρευόμασταν (υπήρξαν, όμως, κάποια υπέροχα χρόνια). Για 'μένα, ο κατάλογος αυτός αποτυπώνει μια εποχή που βλέπαμε το μέλλον των ελληνικών κόμικς μέσα από "ροζ" γιαλιά. Και χαίρομαι που η αισιοδοξία αυτή αποτυπώνεται μέσα από τη μεγάλη συμμετοχή των δημιουργών της ελληνικής σκηνής σ'ένα κατάλογο.

 

ΥΓ: Για την ιστορία, να αναφέρω πως εδώ θα βρείτε το πρώτο Manifesto του Ηλία Κυριαζή,πριν ακόμη η σειρά πάρει το οκ για να εκδοθεί στο 9. Υπάρχουν επίσης, δύο σελίδες από τον Γιάπωνα:Δευτερονόμιον του Κωνσταντίνου Παπαμιχαλόπουλου χρόνια πριν την έκδοση του άλμπουμ και οι ιστορίες που αποτέλεσαν την τελευταία συμμετοχή του Γιώργου Τσούκη σε ομαδική έκθεση κόμικς (εξαιρείται η συμμετοχή του σε κάποιο μεταγενέστερο φεστιβάλ της Βαβέλ όχι όμως με κόμικς αλλά με εικονογράφηση). Θα υπάρχουν σίγουρα και άλλες ιστορίες με κάποια ιδιαίτερη σημασία αλλά μου διαφέυγουν αυτή τη στιγμή.

ΥΓ2: Διαβάζοντας λίγο νωρίτερα την ανακοίνωση για το κλείσιμο του Comicworld Χαλανδρίου και συνειδητοποιώντας πως είναι το τέταρτο ή πέμπτο κομιξάδικο που έκλεισε από τον Ιούνη που μας πέρασε (για να μην μετρήσω πόσα έκλεισαν τον τελευταίο χρόνο γενικά) φαντάζεστε πόσο ειρωνική φαντάζει εκείνη η εποχή "αισιοδοξίας" που περιέγραψα παραπάνω.

 

[AndreasD]

Λοιπόν μιλάμε ίσως για την σημαντικότερη ανθολογία κόμικς απο έλληνες δημιουργούς που έγινε ποτέ! Οι συμμετοχές είναι απίστευτες. Διαβάστε ονόματα:

 

Αθανασιάδου Μαρία

Αρώνης Κώστας

Βερύκιος Σπύρος

Βιτάλης Δημήτρης

Βιτάλης Κώστας

Γενίτσαρης Παύλος

Δαλαμπύρας Νίκος

Δερβενιώτης Σπύρος

Δουτσιόπουλος Γιώργος

Ζαφειράτος Ανδρέας

Ζαφειριάδης Τάσσος

Ζερβός Πέτρος

Ιώβης Θοδωρής

Καλογεροπούλου Μαρία

Καράμπελας Νάσος

Κιουτσιούκης Σταύρος

Κούτσης Νίκος

Κυριαζής Ηλίας

Μηλαράκη Ευσταθία

Μηλιώρης Νίκος

Μητροσίλης Μάριος

Ναβροζίδου Έλενα

Νικολόπουλος Αντώνης (Soloup)

Παπαδοπούλου Γαλήνη

Παπαϊωάννου Τάσος

Παπαμιχαλόπουλος Κωνσταντίνος

Σταμενίτης Γιάννης

Σταμπουλής Χρήστος

Στρατηκοπούλου Ζένια

Τεξής Γιάννης

Τραγάκης Γιώργος

Τσούκης Γιώργος

Χριστούλιας Πέτρος

Χρυσούλης Κωνσταντίνος (ΚΩΝ)

 

 

Όλοι αυτοί σε ΕΝΑ κόμικ άλμπουμ το 2003! Μπορεί να πέρασαν 7 χρόνια απο τότε, αλλά θα είχε ενδιαφέρον να μας πει ο Πάνος Κρητικός πως συντόνισε όλη αυτή τη προσπάθεια.

[CitizenX]

ΟΚ, αν και πρόκειται για έναν κατάλογο για τον οποίο δεν είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος (για μια σειρά από λόγους που δεν θα αναπτύξω εδώ μιας και, όπως λές, έχουν περάσει επτά χρόνια)αντιπροσωπεύει μια εποχή "αθώοτητας" (και μη γελάσετε με τη λέξη θα εξηγήσω τι εννοώ). Καταρχήν, να διευκρινήσω πως τη γραφιστική επιμέλεια του καταλόγου είχε ο Νίκος Δαλαμπύρας και η Μαρία Τούμπα και το όλο στήσιμο και εκτύπωση έγινε στη Θεσσαλονίκη, οπότε τα έυσημα πάνε σε αυτούς. Τώρα πώς γίνεται και βρέθηκαν τόσοι άνθρωποι μαζί σ'έναν κατάλογο; Μάλλον όλοι ήθελαν να συμμετάσχουν στην πρώτη διημερίδα/συνέδριο που έγινε στην Ελλάδα για τα κόμικς.

 

Ας δούμε τα πράγματα μέσα στο πλαίσιο της εποχής: Βρισκόμαστε στο 2003. Το Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς της Βαβέλ έχει εδραιωθεί για τα καλά, το 9 μετρά τρία χρόνια ύπαρξης και βρίσκεται στην καλύτερη του περίοδο και ο κόσμος έχει αρχίσει να συζητά ελεύθερα για τα κόμικς. Οι εκδόσεις άλμπουμ έχουν αρχίσει να αυξάνονται, και στον χώρο των αυτοεκδόσεων υπάρχει για πρώτη φορά μια έντονα οργανωμένη κινητικότητα (Ένατη Διάσταση, Κων και Ιστορίες Ατελειώτης Ματαιοδοξίας, Sub Art Team, Ζένια και Red Dot Comix κ.α.)Υπάρχει γενικότερα ένα κλίμα ευθυμίας, δημιουργικότητας και, κυριώς, ελπίδας πως κάτι επιτέλους (έπειτα από μια δεκαετία σχεδόν)κινείται καιίσως τα πράγματα να αλλάξουν. Οι περισσότεροι από τους νέους δημιουργούς βρίσκονται στο ξεκίνημα τους και έχουν τη διάθεση να αφήσουν πίσω τους τα κακώς κείμενα και τις έριδες της ελληνικής σκηνής και να δημιουργήσουν νέες συνθήκες συνεργασίας και κόμικς που θα ακολουθούν τις σύγχρονες εκδοτικές και αισθητικές τάσεις. Το γεγονός ότι ένα Πανεπιστήμιο (έστω και περιφερειακό) προσέφερε και το θεωρητικό πάτημα για την "απενοχοποίηση" της 9ης Τέχνης (αν και δεν ήταν αυτός ακριβώς ο στόχος μας ως Iconotopia, που τότε ακόμη δεν είχε βαφτιστεί) απλά λειτουργούσε ως ένα ακόμη bonus, σ'ένα, ήδη, θετικά φορτισμένο κλίμα. Οπότε, όταν στείλαμε την πρόσκληση για τη συμμετοχή ομιλητών και δημιουργών στο συνέδριο η ανταπόκριση ήταν άκρως θετική. Τα έργα που λάβαμε τα βλέπετε στον κατάλογο και οι περισσότεροι από αυτούς παραβρεθηκαν και στο συνέδριο.

 

Αυτή ήταν και η τελευταία εμφάνιση της Ένατης Διάστασης ως ομάδα "νέων δημιουργών κόμικς". Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.Ωριμάσαμε, προχωρήσαμε, πολλοί από τους συμμετέχοντες δημιούργησαν υπέροχα κόμικς και "καθιερώθηκαν" στον χώρο, άλλοι εξαφανίστηκαν. Οι διαφωνίες και οι έριδες φυσικά δεν εξαφανίστηκαν και ούτε ήρθε ποτέ η αναγέννηση των ελληνικών κόμικς που ονειρευόμασταν (υπήρξαν, όμως, κάποια υπέροχα χρόνια). Για 'μένα, ο κατάλογος αυτός αποτυπώνει μια εποχή που βλέπαμε το μέλλον των ελληνικών κόμικς μέσα από "ροζ" γιαλιά. Και χαίρομαι που η αισιοδοξία αυτή αποτυπώνεται μέσα από τη μεγάλη συμμετοχή των δημιουργών της ελληνικής σκηνής σ'ένα κατάλογο.

 

 

 

 

 

 

ΥΓ: Για την ιστορία, να αναφέρω πως εδώ θα βρείτε το πρώτο Manifesto του Ηλία Κυριαζή,πριν ακόμη η σειρά πάρει το οκ για να εκδοθεί στο 9. Υπάρχουν επίσης, δύο σελίδες από τον Γιάπωνα:Δευτερονόμιον του Κωνσταντίνου Παπαμιχαλόπουλου χρόνια πριν την έκδοση του άλμπουμ και οι ιστορίες που αποτέλεσαν την τελευταία συμμετοχή του Γιώργου Τσούκη σε ομαδική έκθεση κόμικς (εξαιρείται η συμμετοχή του σε κάποιο μεταγενέστερο φεστιβάλ της Βαβέλ όχι όμως με κόμικς αλλά με εικονογράφηση). Θα υπάρχουν σίγουρα και άλλες ιστορίες με κάποια ιδιαίτερη σημασία αλλά μου διαφέυγουν αυτή τη στιγμή.

 

ΥΓ2: Διαβάζοντας λίγο νωρίτερα την ανακοίνωση για το κλείσιμο του Comicworld Χαλανδρίου και συνειδητοποιώντας πως είναι το τέταρτο ή πέμπτο κομιξάδικο που έκλεισε από τον Ιούνη που μας πέρασε (για να μην μετρήσω πόσα έκλεισαν τον τελευταίο χρόνο γενικά) φαντάζεστε πόσο ειρωνική φαντάζει εκείνη η εποχή "αισιοδοξίας" που περιέγραψα παραπάνω.