Το μεγαλύτερης συναισθηματικής αξίας τεύχος που έχετε

[apostas]

Επειδή είμαι σχετικά καινούριος στο forum δε γνωρίζω αν έχει ξαναγίνει αυτό το topic.Επειδή ξέρω ότι για τον καθένα μας τα comics που έχουμε έχουν μια άλλη αξία που δεν έχει να κάνει με τα χρήματα θα ήθελα να δω πως νιώθετε και εσείς.Για μένα το τεύχος που συγκεντρώνει όλη αυτή την αξία που όλοι γνωρίζετε είναι το Amazing Spider-man 392.Το αγόρασα από ένα τουριστικό μαγαζάκι στην Πάργα ένα βράδυ Αυγούστου.Ήμουν 14 χρονών και μου θυμίζει τα πάντα,μυρωδιές,γεύσεις,πρόσωπα(που τώρα δεν υπάρχουν..)ακόμα και τη συγκίνηση που ένιωσα όταν το πήρα,τη νιώθω ακόμα ζωντανή.Μα πιο έντονα μου θυμίζει την εποχή που έψαχνα σαν τρελός περίπτερα,βιβλιοπωλεία,κέντρα διανομής τύπου κ.α με περιορισμένα χρήματα για να βρω κάτι καινούριο ή κάτι που μου έλειπε.Αυτή η εποχή και αυτό το συναίσθημα είναι ανεκτίμητα και ελπίζω κάποια μέρα να τα νιώσουν και τα παιδιά μου.

[conan1982]

Κι εγώ καινούριος είμαι και αν προσέξεις το ψευδώνυμο μου, είμαι τρελαμένος με τον Κόναν! Ως εκ τούτου το μεγαλύτερης συναισθηματικής αξίας τεύχος που έχω αυτή την στιγμή είναι το τεύχος 49 του Κόναν ο Βάρβαρος το οποίο ήταν και το πρώτο που διάβασα (από Κόναν), άλλο ένα το οποίο δυστυχώς έχασα (το πέταξε κάποια στιγμή η μητέρα μου σε κάποια φασίνα και ενώ φυσικά εγώ έλειπα) είναι ένα τεύχος του Σούπερ Σπάιντερμαν το οποίο πρέπει να μου το πήρε ο πατέρας μου όταν πρωτομάθαινα να διαβάζω και το είχα "ερωτευτεί" μπορώ να πώ, είχε μια ιστορία του σπάιντι μαζί με τους Χ-Men όπου πολεμούσαν κάτι θεούς και άλλη μια ιστορία του Ρομ του ιπότη του διαστήματος μαζί με άλλους 7 Ιππότες, ωραία χρόνια!

[overlord]

X-Men 16 της Μαμουθ με ΔΙΑΦΟΡΑ

 

η ιστορια των Χ-μεν ηταν με το Σαυρον στην Αγρια Χωρα,ειχε μιση ( ) ιστορια απο Εκδικητες Δυτικης Ακτης και μια ιστορια με το Πουκ της Πτησης Αλφα

 

 

το πρωτο που αγορασα απο τη σειρα της Μαμουθ πρεπει να ηταν το σωτηριον ετος...198?

 

το μονο που θυμαμαι ειναι οτι το λατρεψα και δεν ξαναεχασα τευχος μεχρι που τελειωσει η σειρα

 

κι οτι προηγουμενα μου ελειπαν τα πηρα σε τομους

 

 

Αυτο που μου αρεσε περισοτερο ηταν οτι ηταν εχρωμο και μεγαλο μεγεθος

εν αντιθεση με το επισης αγαπημενο πορτοκαλι Σπαιντερ Μαν του Καμπανα

[GreekComicFan]

...το πρωτο που αγορασα απο τη σειρα της Μαμουθ πρεπει να ηταν το σωτηριον ετος...198?

1988

 

[germanicus]

... η απάντηση που μου έρχεται ενστικτωδώς δεν είναι ένα τεύχος... είναι 6? 7? είναι όλα τα Σούπερμαν Ψαρόπουλου τα οποία γλυτώσαν από την λαίλαπα της παιδικης-εφηβικής-μετεφηβικής ηλικίας καθαρά γιατί για κάποιο μυστήριο λόγο είχαν παρκάρει στο χωριό μου, οπότε τα διάβαζα κάθε φορά που ανέβαινα εκεί ξανά και ξανά και ξανά και ξανά... 3, 4, 5, 7, 8, 12, 14 και 16 αν τα θυμάμαι καλά...

 

και μάλλον θα πρέπει να βάλω στη λίστα και το Μπόμπυ & Λου 1 καθώς και δύο Τεν Τεν Ψαρόπουλου... Το Μυστηριώδες Άστρο και το Υπόθεση: Κάλκιουλους... Και αυτά ανοίκουν στην ίδια κατηγορία με τα προηγούμενα. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν μου ήρθαν ενστικτωδώς παρά μετά από λίγη σκέψη.

 

[jval]

Το Μίκυ Μάους Νο 780 που κυκλοφόρησε αρχές Ιουνίου του 1981. Μου το είχε πάρει η μητέρα μου σα δώρο που τελείωσα την 3η Δημοτικού. Είναι το πρώτο τεύχος της συλλογής μου, γιατί από εκείνη τη μέρα και μετά δε ξαναπέταξα ποτέ κόμικ, πράγμα που δυστυχώς έκανα όταν ήμουν πιο μικρός.....

 

 

[PhantomDuck]

Το σπαθί των πάγων θυμάμαι το είχα πάρει από το χωριό μου όταν ήμουν περίπου 9-10 χρονών. Από τότε το έχω διαβάσει ούτε λίγο ούτε πολύ, περίπου 30 φορές. Αφού υπέστη μουσκέματα, σκισίματα, τα χέρια της μικρής ξαδέρφης μου, και γενικά ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε ένα κόμικ, το ξαναβρήκα πρόσφατα σε ένα περίπτερο μέσα στην ζελατίνα του σε άψογη κατάσταση. Το παλιό, γεμάτο με σελοτέιπ και συρραπτικά, το έδωσα σε ένα παιδί και κράτησα για εμένα το "καλό". Εν τέλει, διαπίστωσα πως δεν μου έκανε τόση αίσθηση να διαβάσω ένα κολλαριστό Σπαθί των Πάγων, ίσως επειδή είναι η μόνη ιστορία που μου είχε κάνει τόση εντύπωση και το διάβαζα ασταμάτητα, με αποτέλεσμα να έχω μεγαλώσει με αυτό το τεύχος.

 

Τώρα αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα με τα 7 Θαύματα των παπιών. Αν και πριν λίγες εβδομάδες το βρήκα καινούργιο στη ζελατίνα του, το σκισμένο/διαλυμένο/κατεστραμμένο που έχω ήδη δεν το αλλάζω με τίποτα. Βλέπετε, το είχα αγοράσει την ίδια εποχή με το Σπαθί των Πάγων, για αυτό και έχει περάσει πάνω κάτω από τις ίδιες δοκιμασίες

[AndreasD]

Το Σκαθάρι Νο 3, τον Απρίλιο του 1980. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι. Νομίζω ο σημαντικότερος είναι ότι το αγόρασα μόνος μου απο το χαρτζιλίκι μου μιας και το περιεχόμενό του απέτρεψε την αγορά του απο τον πατέρα μου.

[laomardonios]

Ο Αστερίξ ολυμπιονίκης από τον Σπανό. Ήταν το πρώτο περιοδικό που αγόρασα online (ούτε θυμάμαι από που, πάντως δεν ήταν σάιτ δημοπρασιών). Δεν ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και χρειάστηκε δουλειά και μεράκι να το επαναφέρω ( να το σκουπίσω, να σβήσω σημάδια απο μολύβι κτλ ) Είναι παλιό τεύχος και οι σελίδες του έχουν αυτή την φοβερή μυρωδιά παλαιοπωλείου....

[x for xepeta]

Το πρώτο περιοδικό που αγόρασα με το χαρτζηλίκι μου ήταν το ΑΓΟΡΙ 413. Μάλλον τα Χ-ΜΕΝ της Μαμμούθ ήταν τα κόμικς που σχεδόν μετρούσα τις ώρες να αγοράσω. Το Avengers 283 ήταν το πρώτο αμερικάνικο τεύχος που αγόρασα. Τα αμερικάνικα ΒΑΤΜΑΝ του Starlin ήταν τα πρώτα DC Comics που αγόρασα και τα γούσταρα τρελά. Αν και σε παρόμοιο θέμα έδωσα τα πιο σημαντικά, είπα εδώ να δώσω τα πρώτα.

[Ion]

Όσο περίεργη κι αν ακουστεί η επιλογή μου για κάποιον που ξέρει τα γούστα μου, για μένα έχει μεγάλη συναισθηματική αξία ο τόμος 17 της σειράς Marvel Star Comics του Καμπανά (περιέχει τα τεύχη 48 - 50). Ο συγκεκριμένος τόμος είχε πέσει τελείως τυχαία στα χέρια μου (μιας κι εγώ δεν αγόραζα τέτοιου είδους κόμικς) κατά τη διάρκεια των διακοπών μου στο χωριό μου στην Κρήτη σε ηλικία γύρω στα 7-8 χρονών. Το ωραίο ήταν ότι κάθε χρόνο που πήγαινα στο χωρίο για Καλοκαίρι και καθόμουν για 2 μήνες δεν είχα άλλα κόμικς να διαβάζω παρά μόνο τον συγκεκριμένο τόμο που τον άφηνα πάντα εκεί. Εννοείται ότι τον είχα μάθει απ' έξω. Στα 3 τεύχη του περιείχε 3 ιστορίες Θάντερκατς ("Η μεγάλη μέρα του Σνάρφ Μέρος Ά κα 'Β, και "Σαφάρι Τζο Μέρος Ά", και 3 ιστορίες Τοπ Ντογκ "Συνάντηση με τον Διάδοχο Μέρος Α' και Β'" και "Αντίο για πάντα; Μέρος Α'". Στο τεύχος 50 οι ιστορίες διακόπτονταν και συνεχίζονταν στο επόμενο τεύχος, το οποίο εγώ δεν απέκτησα ποτέ και έμεινα με την αγωνία. Έλειπε μάλιστα και η τελευταία σελίδα της ιστορίας του Τοπ Ντογκ. Μετά από περίπου 7-8 συνεχή χρόνια αναγνώσεων του τόμου, κάποια στιγμή πήγα Κρήτη και διαπίστωσα ότι το κόμικ είχε πεταχτεί από τη γιαγιά μου. Στεναχωρήθηκα πολύ, αλλά ευτυχώς πριν 1 χρόνο ξαναβρήκα τον ίδιο ακριβώς τόμο, μαζί με άλλα τεύχη της σειράς την οποία ξεκίνησα να μαζεύω. Το τεύχος 51 όμως ακόμα το ψάχνω.

 

[Valtasar]

Παρ' όλο που είχα διαβάσει αρκετά κόμικ μέχρι τότε, οι τίτλοι που με σημάδεψαν και έμειναν χαραγμένοι στην μνήμη μου είναι δύο :

Σε ηλικία 15 ετών, το 1978, πέφτει στα χέρια μου ένα ΚΟΚΟΜΠΙΛ (το Νο2) και μου έμεινε αξέχαστο το τρελό χιούμορ του και το 1982 (19 χρονών) όταν πήρα και διάβασα για πρώτη φορά Crepax στην Ιστορία της Ο(το 3ο τεύχος), από την σειρά COMICS EROTICA που με εξέπληξε με το σχέδιο και τον ερωτισμό του.

 

[Thor21]

Ο πρώτος τόμος της δικής μας έκδοσης Στόρμ. Βλέπετε ήταν η αρχή για την αποκατάσταση της σχέσης μου με τα κόμικς. Το ερέθισμα που μετά από μια δεκαετία με ξαναέκανε να ασχοληθώ με τα αγαπημένα μου κόμικς.

[maggie]

Μιλώντας καθαρά για συναισθηματική αξία, δηλ όχι για συλλεκτική αξία, τότε θα έλεγα μία συλλογή Disney σε στυλ Κλασσικών, που αγόρασα στη Γερμανία το 1991. Η συλλογή είχε 12 τεύχη και είμουν αρκετά τυχερός να τα βρω όλα - δεν θυμάμαι πως λεγόταν όμως. Ήταν και το πρώτο μου ταξίδι εκτός Ελλάδας.

[Kabuki]

το πάττυ νο 59. Ήταν το πρώτο τεύχος κόμικ που αγόρασα ποτέ (δεν έχω κρατήσει το τεύχος από τότε) και μου το ξαναβρήκε πρόσφατα ο Valt!

 

[Lucy]

Θυμάμαι ότι είχα φάει σκάλωμα με το "pinky&Brain" και περίμενα μανιωδώς τα τεύχη. modern times αν δεν απατώμαι. Επίσης ξέρω ότι θα έφευγε κάτι από μέσα μου αν αποχωριστώ τον Αρκά μου...

[DJO]

Συναισθηματικο δεσιμο μοναχα με ενα τευχος?

 

Αδικια, σε αυτη την κατηγορια εχω τα 7 Θαυματα των Παπιων, την Ιστορια & Δοξα της Δυναστειας των Ντακ Α'Εκδοση, την Ζωδιακη Πετρα, το Μπλεηκ & Μορτιμερ: Η Διαβολικη Παγιδα, τα πρωτα 5 Αλμανακο, 5-6 τευχη του Κομιξ, την (απο ο,τι αποδειχθηκε αργοτερα και με ψιλοστεναχωρησε) επανεκδοση του Μικυ Μαους 1 και.....χμ καποιες ιστοριες απ'το Μικυ Μαους και το Σουπερ Μικυ μαζι με καποια κλασσικα Λουκι Λουκ&Αστεριξ του Ψαροπουλου.....

 

 

[Playmolover]

Κοκομπίλ #7 γιατί με συνοδεύει τώρα στα 32 χρόνια της ζωής μου... (το είχε αγοράσει ο μεγαλύτερος αδερφός μου)...

[arkoudaKIAS]

Εμενα το μεγαλύτερης συναισθηματικής αξίας τεύχος που εχω ειναι το Fantastic Four 1(η γεννηση των ηρωων) απο moderntimes το οποιο ηταν και το πρωτο που επεσε στα χερια μου πριν καν παω σχολειο!Ηταν μια φοβερη εμπειρια και η αντιδραση μου μολις ειδα τις πολυχρωμες σελιδες ηταν μοναδικη!

[jimtsel]

Δυσκολη ερωτηση αλλα μαλλον θα διαλεγα το spider-man no 326 απο καμπανα καθως επισης και το iron-man no 200(1st RED/SILVER ARMOR).Εννοειται οτι ειχα μονοψηφιο αριθμο ηλικιας τοτε

[Sandokan]

Το μεγαλύτερης συναισθηματικής αξίας τεύχος για εμένα είναι το τεύχος 404 του Μπλεκ με τίτλο επίθεση στο φάρο,που ήταν και το πρώτο comics που αγόρασα τον Μάρτιο του 1977.

[PHOTOGRAPHER]

Όχι βέβαια αντικειμενικής αξίας, αλλά συναισθηματικής για μένα το τεύχος Maestri DIsney oro 26, με ιδιόχειρο αφιέρωμα από τον αείμνηστο L.Bottaro!!!

[mits63]

Όταν μιλάμε για συναισθηματική αξία αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι κάτι φάσεις προσωπικής μαυρίλας που κατέβαινα Μοναστηράκι και έβρισκα κάτι και ξαφνικά όλα ήταν ωραία, και ανθηρά, και ρόδινα, και σκασίλα μου ο υπόλοιπος κόσμος! Και αυτά τα τεύχη θυμάμαι ένα προς ένα που πως και πότε τα βρήκα.

Η συλλογή κόμικς ως ψυχοθεραπεία!

Βεβαίως και δεν έπιανε πάντα...

[tryfev]

Για μένα τα μεγαλύτερης συναισθηματικής αξίας τεύχη της συλλογής μου είναι τα με αριθ. 3 και 2 του περιοδικού "Γέλιο και Χαρά" Στο 3 δημοσιεύεται η ιστορία "Στο Ψηλό Θιβέτ" με τους Μίκυ και Γκούφυ και στο 2 η ιστορία "Δουλειές με φούντες" με τους Μίκυ, ανήψια του και Μίννι και δύο σκανταλιάρηδες πιθήκους, τον Τζόκο και την Τζοκέτα. και τα δύο αυτά τεύχη τα είχα αγοράσει το 1952 μαθητής της Α΄ Δημοτικού και αργότερα πετάχθηκαν. Η ιστορίες αυτές, στο βαθμό που μπορώ να γνωρίζω (έχω 3200 από τα 4000 περίπου τεύχη των εκδόσεων Τερζόπουλου που έχουν κυκλοφορήσει) δεν έχουν ξαναδημοσιευθεί πουθενά από τότε, ΄Ετσι, έψαξα για αρκετά χρόνια και κατάφερα να αποκτήσω πρώτα το 2 σε λογική τιμή και μετά το 3 με αρκετά μεγάλη οικονομική αφαίμαξη (230 ευρώ). ΄Οταν τα απέκτησα, συγκινήθηκα ιδιαίτερα διαβάζοντας αυτές τις δύο ιστορίες, την κάπως απλοϊκή αλλά με πολύ γέλιο με τους πιθήκους και την περιπέτεια στο Θιβέτ, με πιο σύνθετη πλοκή και απροσδόκητο τέλος

[filip58]

Οαου! 230 γιούρος το 3ο Γελιο και Χαρά! Το έχω σε υπεράριστη κατάσταση (έχει και το μικρό χαρτάκι μέσα ανέγγιχτο) και το ειχα αγοράσει απο περιπτερο κάπου στην δεκαετία του 70 σε τιμή μάλλον 5 δρχ!

Για μενα την μεγαλύτερη συναισθηματική αξία έχει το πρωτο τεύχος του Μίκυ Μαους και θυμάμαι και το περίπτερο που το αγόρασα τον Ιούλιο του 1966 στην πλατεία Αριστοτέλους στην Θεσσσαλονίκη!

[tryfev]

Οαου! 230 γιούρος το 3ο Γελιο και Χαρά! Το έχω σε υπεράριστη κατάσταση (έχει και το μικρό χαρτάκι μέσα ανέγγιχτο) και το ειχα αγοράσει απο περιπτερο κάπου στην δεκαετία του 70 σε τιμή μάλλον 5 δρχ!

Για μενα την μεγαλύτερη συναισθηματική αξία έχει το πρωτο τεύχος του Μίκυ Μαους και θυμάμαι και το περίπτερο που το αγόρασα τον Ιούλιο του 1966 στην πλατεία Αριστοτέλους στην Θεσσσαλονίκη!

 

Ναι αλλά αγαπητέ filip 58 μιλάς για πριν 35 χρόνια. Κι εγώ πιστεύω ότι υπήρξα θύμα της συναισθηματικής μου εξάρτησης από την ιστορία του τεύχους αυτού. ΄Οσο για τα πρώτα τεύχη του Μίκυ Μάους, δυστυχώς τα 20-30 χρόνια (που ήμουν εγώ από 1966-1976) είναι η ηλικία που νομίζεις ότι είσαι μεγάλος για να διαβάζεις Μίκυ Μάους γιατί δεν είσαι αρκετά ώριμος για να εκτιμήσεις τη διαχρονικότητά τους

Επεξεργασία Αυγούστου 21, 2011 από tryfev

[filip58]

Συμφωνώ ότι πέρασε καιρός αλλά ήδη όταν το πήρα στο περίπτερο (το Γελιο και Χαρά νο3) είχαν περάσει καμιά....25 χρόνια απο την πρώτη του κυκλοφορία! Κατα τα λοιπά έχεις δίκιο, αφού με ρίχνεις μερικά χρονάκια οπότε ήσουν ήδη μεγαλούτσικος όταν βγήκε το πρωτο Μικυ Μαους ενω εγω ήμουν 8 χρονών, πάνω στην μεγάλη τρέλα για τα Κομικς! Το έχω ξαναγράψει νομίζω, είχε προηγηθεί μεγάλη διαφήμιση σε εφημερίδες και περιοδικά πριν την κυκλοφορία του Μίκυ Μάους και ειχε αναβληθεί κανα 2 φορές το λανσάρισμα του πρώτου τεύχους, οπότε και καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα περιμένοντας πότε θα βγεί!

[Blackbeard]

Εμένα είναι το ΑΛΜΑΝΑΚο #125! Θυμάμε ότι όταν ήμουν πιο μικρός το διάβαζα όλη την ώρα και μου άρεσε πάρα πολύ!Πρόσφατα όμως που το ξαναβρήκα ήταν αρκετά χαλασμένο και χωρίς εξώφυλλο και μέσα σε μερικές σελίδες είναι γραμμένο με στυλό!

[asmin]

Τα τεύχη που μπορώ να πω ότι έχουν συναισθηματική αξία για μένα (και τα οποία δυστυχώς είχα χάσει στο πέρασμα των χρόνων) ευτυχώς τα απέκτησα ξανά σχετικά πρόσφατα

Πρόκειται για το πρώτο τεύχος της Κάντυ το οποίο απέκτησα ξανά χάρη στη βοήθεια των φίλων μας στο GC

Και το τεύχος 476 της Μανίνας με ημερ/νια 4 Αυγ. 1981 με το οποίο είχα ξεκινήσει τη πρώτη μου συλλογή από χάρτινες κούκλες και Μανίνες και το απέκτησα ξανά επίσης σχετικά πρόσφατα

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 1, 2010 από asmin

[kelly313]

Δυσκολο να επιλεξω μονο ενα..

 

Γι αυτο θα πω με επιφυλαξη το μικυ μαους νο.69 οχι για αλλο λογο αλλα επειδη το απεκτησα προσφατα απο ενα 7χρονο αγορακι που ηθελε να με ευχαριστησει για μια συλλογη κομιξ που του χαρισα! Συγκινηθηκα γμτο!