ΠΟΠΑΫ

[crc]

      

 

Το αντίπαλο "δέος" του μικρού Μίκυ. Ξεκίνησε την παρουσία του τη 28/6/1973 και έφτασε να συμπληρώσει πάνω από χίλια τεύχη στην ίδια έκδοση (διαπιστωμένα 1114). Παράλληλα κυκλοφορούσε και η αντίστοιχη μεγάλη έκδοση και επανεκδόσεις σε τόμους.

και μερικές σελίδες ως δείγμα.
 

 

Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους: ftsgr, Ion13, kolotoubas, Dream Factory, PhantomDuck, lunatic, Valtasar, zoo, jval, thunduckal, Jim Slip, Anunaki, Kocomico, dionik, sokratis, big vaggos, trelele, comicsking, pop, extacy, Λένα, leonidio, ΚΟΙΟΤΕ, ifaisteio, Σκύλος, aridriv, saravakos, Han Solo, KILLMATH, antony_83 & Lilian.

Οι τόμοι με τους οποίους ο Δραγούνης επαναδιανέμενε το στοκ του, ονομάζονταν ΠΟΠΑΫ ΜΙΚΡΑ ΚΛΑΣΣΙΚΑ.

 

      

 

Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα των τόμων τους: Ion13, ariane75, Frank16, thunduckal, jval, Λένα, big vaggos, Comics Fan, leonodio, Mandrake, Dr. Paingiver, Jim Slip, Quackmore, ftsgr, antony_83, tik, Indian, DINOVOLIO, Σκρουτζ μακ Ντακ, Baggoskings, Han Solo, giafidis, antony_83, KILLMATH, DaDiRa, toubas, petross21, trelele, albert, comicos, Dimitris1 & katanablade.

[Valtasar]

Την είδα εγώ την δουλειά.... αν δεν κάνουμε εμείς οι τρεις-τέσσερις τις παρουσιάσεις, δεν τολμάνε εύκολα οι άλλοι

 

Σε ευχαριστώ φίλε μου

 

[Konata_Izumi]

Το Ποπαυ ηταν καλο κομικ στα πρωτα χρονια της εκδοσης του. Εγω το επαιρνα μεχρι τα μεσα της δεκαετιας του 80. Μετα η ποιοτητα των ιστοριων επεσε. Τα πιο παλια μου τευχη ηταν απο το 77-78.

 

Το κακο ειναι οτι ολα τα τευχη που ειχα καταστραφηκαν στην πλυμηρα, και τωρα δεν μου εχει μεινει ουτε ενα για δειγμα...

 

 

βαλτε κανα παλιο εξωφυλλο να θυμαμαι τα παλια..

[Ion]

Ο Ποπάυ ήταν το αγαπημένο μου κόμικ όταν ήμουν μικρός. Κάθε Παρασκευή ο πατέρας μου μού έφερνε το καινούριο τεύχος, ενώ στον αδερφό μου έφερνε το Μίκυ Μάους. Μπορεί στη συνέχεια να κόλλησα περισσότερο με τα παπιά και τα ποντίκια (και βεβαίως να προχωρήσω σε κατάσχεση των τευχών απ' τον αδερφό μου), αλλά και τώρα δεν παύει να μου αρέσει πολύ ο Ποπάυ και να το ευχαριστιέμαι όταν διαβάζω τα παλιά τεύχη που έχω στην κατοχή μου.

 

Kαι βέβαια, παράλληλα με τα τεύχη του Ποπάυ, κυκλοφορούσαν και τα "Μικρά Κλασσικά Ποπάυ", τα οποία περιείχαν από 3 τεύχη απ' τα εβδομαδιαία τεύχη. Δε νομίζω ότι χρειάζεται ξεχωριστό αφιέρωμα, καθώς ουσιαστικά είναι ανατύπωση των εβδομαδιαίων Ποπάυ.

[gkosk]

Κοιτάξτε αυτό που λέει στην συνέντευξη του ο κ. Δραγούνης. Ιδού η Ιταλική μετονομασία του Ποπάυ!!! :rainbow:

[Lord Makro]

Και μια διαφήμιση για την κυκλοφορία του μεγάλου Ποπάυ.

 

[MORIBUS]

Δυο-τρία πράγματα γι΄ αυτήν τη θρυλική έκδοση.

1ον: Η τακτική με τους τόμους σχεδόν εξαφάνισε τα πρώτα τεύχη, που ήδη από τη δεκαετία του ΄80 ήταν πολύ πιο σπάνια από τα σύγχρονά τους Μίκυ Μάους, όπου δεν ακολουθείτο η ίδια τακτική.

2ον: Προσπαθώντας ο Δραγούνης να μιμηθεί, όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι

Έλληνες εκδότες, τον τρόπο στησίματος του εξωφύλλου του Μίκυ Μάους, τοποθέτησε πάνω από το λογότυπο της σειράς το όνομα του υποτιθέμενου δημιουργού Bud Sagendorf. Μόνο που ο Sagendorf ήταν απλά ο έκτος στη σειρά δημιουργός που ανέλαβε τις τύχες του περίφημου στριπ μετά το θάνατο του πραγματικού δημιουργού Elzie Crisler Segar, το 1938. Προηγήθηκαν οι Doc Winner, Joe Mussial, και Bela Zaboly, με σενάρια των Tom Sims και Ralph Stein ο τελευταίος.

Ο Sagendorf όμως ήταν αυτός που δούλευε τότε, το 1973, στα αυθεντικά, αμερικανικά στριπ και προφανώς αυτόν μόνο γνώριζαν. Τελικά, σε όλη την πορεία του, το ελληνικό Ποπάυ δημοσίευσε μόνο μια ιστορία του πραγματικού του δημιουργού. (Σε επόμενο ποστ θα σας πω και σε ποιο τεύχος). Αντίθετα, για μια περίοδο δύο-τριών χρόνων, δημοσίευσε αρκετές ιστορίες του Bud, εκ των οποίων μερικές απ΄ τις καλύτερες στην ιστορία του Ποπάυ, και αυτή η περίοδος (επίσης, θα επανέλθω με νούμερα) ήταν πραγματικά η γονιμότερη στην πορεία του τίτλου. Τα ιταλικής παραγωγής Ποπάυ, παρ΄ ότι αρκετά συμπαθητικά, απείχαν έτη φωτός σε επίπεδο ποιότητας από τα αμερικάνικα, ενώ και οι χαρακτήρες παρουσιάζονταν τελείως αλλαγμένοι.

3ον: Και σε απόδειξη του παραπάνω, η αυθεντική ηρωίδα Sea Hag, ή επί το ελληνικότερο Μάγισσα Σαγωνού, δεν είχε καμιά συγγένεια με τον μεταγενέστερο χαρακτήρα Brutus, ή Bluto όπως μετονομάστηκε αργότερα. Οι Ιταλοί είχαν την έμπνευση να τους βαφτίσουν μαμά και γιο.

[PhantomDuck]

Moribus, όντως έτσι είναι . Κι εγώ πιστεύω πως τα ιταλικά Ποπάυ δεν μπορούν να συγκριθούν σε ποιότητα με τα Αμερικάνικα. Όμως να μείνω σε ένα σημείο που μου έκανε εντύπωση.

 

Τελικά, σε όλη την πορεία του, το ελληνικό Ποπάυ δημοσίευσε μόνο μια ιστορία του πραγματικού του δημιουργού.

Είχε δημοσιευτεί ιστορία του Segar στο ελληνικό Ποπάυ ? Είχα την εντύπωση πως δεν είχε δημοσιευτεί ποτέ καμία. Εξ' άλλου τα στριπ του Segar δεν ήταν καθόλου βολικά για εβδομαδιαία έκδοση, πόσο μάλλον για ένα μόνο τεύχος. Μήπως έβαλαν κάνα κυριακάτικο στριπ που στεκόταν σαν ιστορία από μόνο του ?

[MORIBUS]

Λοιπόν, Phantom Duck, το τεύχος που αποδεδειγμένα φιλοξενεί ιστορία του Segar είναι το 161 (22 Ιουλίου 1976), και λέω αποδεδειγμένα γιατί εκτός από το προφανές στυλ του μεγάλου αυτού μάστορα, υπάρχει ευδιάκριτη και η υπογραφή του. Πρόκειται για daily strip του 1936 και μάλιστα για σημαντικό storyline αφού έπεται της ανακάλυψης από τον Ποπάυ του χαμένου πατέρα του, Poopdeck Pappy, του γνωστού σ΄ εμάς Παππού, που καθόλου αλκοολικός δεν είναι, όπως μας τον παρουσίασαν εντελώς μονοδιάστατα οι Ιταλοί. Όμως υπάρχει και άλλη μία προγενέστερη ιστορία, όπου είναι αρκετά πιθανό να ανήκει στον Segar (τεύχος 149, 29 Απριλίου 1976) καθώς το στυλ ταιριάζει, όμως υπογραφή δεν υπάρχει πουθενά, κάτι που δεν συνήθιζε ο σταρ Segar. Εκτός κι αν η υπογραφή έχει αφαιρεθεί κατά την ανακατασκευή από strip σε comic book ή -το πιθανότερο- η ιστορία προέρχεται απ΄ ευθείας από comic book. Σε μια τέτοια περίπτωση, πρέπει να σκεφτούμε βέβαια ότι δεν αποκλείεται να ανήκει σε άλλο δημιουργό που απλώς μιμείται το στυλ του Segar ή και στον Bud Sagendorf που, παρ΄ ότι ανέλαβε το επίσημο στριπ το 1959, ήδη είχε δουλέψει ως βοηθός - μελανωτής του Segar από το 1931, ενώ είχε δουλέψει και σε comic books (εκτός επίσημου continuity, όπως άλλωστε και οι ιταλικές ιστορίες) με πρωταγωνιστή τον Ποπάυ από το 1944. Σε αυτήν την ιστορία συμπρωταγωνιστεί ο απίστευτος J. Wellington Wimpy, ή Πόλντο, ο σαφώς πιο αδικημένος από όλους τους χαρακτήρες του Segar, στις σχηματικές και απλοϊκές ιστορίες των Ιταλών. Όσο για τις ιστορίες του Sagendorf, όλες από daily strips, άρχισαν να δημοσιεύονται από το τεύχος 144 (25 Μαρτίου 1976).

Επεξεργασία Μαίου 22, 2010 από MORIBUS

[apostolishatz]

Ως φανατικός του Ποπάϋ μάζευα φανατικά τεύχη μεμονωμένα,μεγάλο Ποπάϋ,Μικρά Κλασικά αλλά και μεγάλα Κλασικά.Προς μεγάλη μου θλίψη η κυκλοφορία σταμάτησε το 1994,θυμάμαι το τελευταίο μικρό Ποπάϋ 1114 (Γενάρης ήταν),στα τελευταία 10 τεύχη μάλιστα(το πολύ) το χαρτί ήταν ιλουστρασιόν.Όπως και στα τελευταία του μεγάλου Ποπάϋ το μέγεθος είχε μικρύνει αισθητά...

 

Η κυκλοφορία της Άλφα-Μι το 1997 είναι απλά αχαρακτήριστη μπροστά στη θρυλική του Δραγούνη...

[GreekComicFan]

Το ότι θυμάσαι ότι το τελευταίο τεύχος είναι το 1114 είναι σημαντικό για να ξέρουμε πόσα ψάχνουμε, και τόσα έχουμε διαπιστώθεί εώς στιγμής από την κοινότητα μας.

Απλώς να επισημάνω πως το εξώφυλλο του τεύχους 1071 μας εύχεται Ευτυχισμένο 1994, οπότε η αναστολή της κυκλοφορίας του ορίζεται στα τέλη του 1994 (ή στις αρχές του 1995 αν υπήρχαν καθυστερήσεις στην κυκλοφοριά του στο τέλος) και όχι στις αρχές.

 

 

[jval]

Οι ιστορίες μικρές, απλές, εύκολο να κατανοηθούν από ένα μικρό παιδί χωρίς να το κουράσουν, με χαρακτήρες καλώς ορισμένους και φυσικά, πάντα σε πρώτο πλάνο, την ατελείωτη μάχη του καλού και του κακού.

 

Έχω πολλά χρόνια να δώσω σημασία στον συμπαθή μας ναυτικό: Πέρα από την κλασική έκδοση του Δραγούνη η έκδοση της ΑΛΦΑ-ΜΙ με άφησε εντελώς αδιάφορο. Παλιά, ο Ποπάυ ήταν από τα πρώτα περιοδικά στις προτιμήσεις μου, παρότι ποτέ δεν ένοιωσα την ανάγκη να κρατήσω τα τεύχη του για την συλλογή μου. Πάντως ξέθαψα κάποια που επιβίωσαν, τα ξεφύλλισα ξανά, και ένα χαμόγελο απ' τις παλιές αναμνήσεις σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου.....

[thunduckal]

Αγαπημένο κόμικ.

Όταν ήμουν μικρός συναγωνιζόταν τη λατρεία που είχα με το Μίκυ Μάους.

Όταν βρισκόταν χρήμα, εννοείται πως αγοραζόταν Πέμπτη το Ποπάυ και Παρασκευή το Μίκυ Μάους.

Κάποιες στιγμές που είχα χαρτζιλίκι μόνο για ένα εβδομαδιαίο κόμικ αμφιταλαντευόμουν ανάμεσα στα δύο κόμικς, μέχρι να καταλήξω οριστικά μετά από κάποια χρόνια στα παπιά.

Τελείως διαφορετικό στυλ, ,όμως, με το Μίκυ Μάους.

Όταν ήθελα απλά να χαλαρώσω, διάβαζα Ποπάϋ.

[MORIBUS]

Ας πούμε και δυο λόγια και για τους φίλους μας τους Ιταλούς, μέσα από τις ιστορίες των οποίων πρωτογνωρίσαμε ουσιαστικά τον Ποπάυ, ή Braccio di Ferro, αν προτιμάτε. Ο πολυγραφέστερος όλων είναι ο αξιότιμος κύριος Pierluigi Sangalli. Μανιακός των γκαγκς, δημιούργησε επίσης και τις πιο αστείες από τις περιπέτειες του Πινόκιο. Ακόμα και στην πιο πρόσφατη ελληνική έκδοση, δικές του ιστορίες κυριαρχούσαν. Δεύτερος τη τάξη, ο Sandro Dossi, πιο κλασικός στην αφήγηση, ήταν αυτός που παρουσιάστηκε πρώτος στην ελληνική έκδοση του Δραγούνη. Καλές ιστορίες δικές του διαβάσαμε επίσης με ήρωα τον καλό διάβολο Τσέπο (Geppo), αλλά και τον Φέλιξ (Felix the Cat). Αξιοσημείωτοι και οι Alberico Motta, Umberto Manfrin, Mario Sbattella, Maurizio Amendola, Gino Esposito και κυρίως ο Tiberio Colantuoni, που αν και στον Ποπάυ ήταν μέτριος, μας χάρισε απίστευτο γέλιο μέσα από τις περιπέτειες του γορίλα Bongo, δείγματα των οποίων δημοσιεύτηκαν στο Σολντίνο.

Ας τους χειροκροτήσουμε, λοιπόν! Αν και πολύ μακριά σε ποιότητα από τους Αμερικανούς συναδέλφους τους, σίγουρα άφησαν το δικό τους, ξεχωριστό στίγμα!

[PhantomDuck]

[...]Sandro Dossi, Alberico Motta, Mario Sbattella, Maurizio Amendola, Gino Esposito, Tiberio Colantuoni[...]

 

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Πολλά γνωστά ονόματα βλέπω, μερικά εκ των οποίων δεν ήξερα πως είχαν ασχοληθεί και με άλλα κόμικς όπως ο Popeye. Και για όσους αναρωτιούνται, τους συγκεκριμένους σχεδιαστές σαν καλός καμμένος, τους πρωτογνώρισα μέσω της Disney . Άλλοι με μικρότερη συμμετοχή, άλλοι με περισσότεροι, άλλοι σαν κομίστες, άλλοι και σαν ανιματέρ, όλοι περάσαν έστω και για λίγο από τα κόμικς της Disney. Εμφανώς επηρεασμένοι από κλασικούς Ιταλούς (όπως οι Luciano Gatto, Guido Scala, Luciano Bottaro), οι περισσότεροι από τους παραπάνω άρχισαν την ενασχόλησή τους (όπως ήταν λογικό) κυρίως τη δεκαετία 70-80, ενώ μερικοί όπως ο Sandro Dossi συνεχίζουν να δημιουργούν ιστορίες μέχρι και σήμερα.

 

Οκ, τα παραπάνω δεν έχουν καμία σχέση με τον Popeye όμως πιστεύω πως χρήζουν αναφοράς. Τελικά οι πάπιες υπάρχουν παντού όπως και να το κάνουμε

[Jim Slip]

Να πω και δυο λόγια για το Ποπάϋ, εντάξει, οι ιστορίες είναι αρκετά πιο μονοδιάστατες σε σχέση με αυτές στο Μίκυ Μάους. Ουσιαστικά είναι η ίδια ιστορία ξανά και ξανά, ελαφρώς διαφοροποιημένη. Παρ' όλ' αυτά είναι ανάλαφρο και χαλαρωτικό, και βγάζει γέλιο, κυρίως με τις καφρίλες των Μπρούτο και Ποπάϋ.

 

Επίσης, υπάρχουν και οι ξεκάρφωτες ιστορίες που είναι πιο σκεπτόμενες, ας πούμε. Μου έρχεται για παράδειγμα μια ιστορία στο μυαλό, που είναι ο παππούς του Ποπάϋ, έχει 10 μπουκάλια κρασί και πίνει τα 9 και κρατάει ένα για την επόμενη μέρα. Πέφτει να κοιμηθεί και βλέπει έναν εφιάλτη, όπου του παρουσιάζεται ο διάβολος και του λέει ότι θα τον στείλει στην κόλαση επειδή είναι μεθύστακας, και λίγο-πολύ τον καίει ζωντανό (στο όνειρο). Ξυπνάει ο παππούς, και τι κάνει; Πίνει και το 10ο μπουκάλι και πέφτει για ύπνο ωραία και χαλαρά!!

 

Κοινώς, μερικές φορές οι εφήμερες απολαύσεις μετράνε πιο πολύ απ' τα μακροχρόνια ιδανικά!

[jval]

Τα μικρά νούμερα στα Μικρά Κλασικά Ποπάϋ ήταν βιβλιοδετημένα χωρίς τα εξώφυλλα, το ίδιο έκανε ο Δραγούνης και με τα πρώτα νούμερα από τα Μικρά Κλασσικά Μπαγκς Μπάννυ. Αργότερα τα τεύχη "συράπτοταν" με τα εξώφυλλα και αρχικά δεν ήταν συνεχόμενα. Όμως από ένα σημείο και μετά τα τεύχη στα Μικρά Κλασικά Ποπάϋ γίνονται συνεχόμενα.

 

[GreekComicFan]

Έσκασαν μύτη σήμερα στα περίπτερα πακέτα των τόμων (Ποπάϋ Μικρά Κλασικά). Κάθε πακέτο έχει από 2 τόμους από ότι είδα. Και κανένα πακέτο δεν πρέπει να είναι ίδιο.

[crc]

Αυτό είναι από το Ποπάυ 161. Ας επιβεβαιώσει κάποιος (ο Phantomduck μάλλον) ότι είναι του Segar. Αν είναι όντως και το θέλει για αρχείο μπορώ να το σκανάρω.

 

[PhantomDuck]

Αυτό είναι από το Ποπάυ 161. Ας επιβεβαιώσει κάποιος (ο Phantomduck μάλλον) ότι είναι του Segar. Αν είναι όντως και το θέλει για αρχείο μπορώ να το σκανάρω.

 

Segar στα ελληνικά, ζω για να το δω κι αυτό Χαμπάρι δεν είχα πάρει, πάλι καλά που με ενημέρωσε ο DJO.

 

Είμαι σχεδόν σίγουρος πως είναι ο Segar ενώ φαίνεται ευδιάκριτα και η υπογραφή του. Πρέπει να είναι η ιστορία που έλεγε ο Moribus στο post 18. Βέβαια ανέφερε το τεύχος 151, πιθανότατα να έκανε λάθος. Δεν μπορώ να το επαληθεύσω 100% μιας και οι τόμοι της Fantagraphics που ακολουθώ έχουν φτάσει μέχρι τα μέσα του 1935 και η ιστορία σύμφωνα με τα λεγόμενα του Moribus είναι του 1936, όμως δεν νομίζω πως χωράει αμφιβολία.

 

Αν μπορείς να το σκανάρεις θα σου ήμουν υπόχρεος (και φαντάζομαι όχι μόνο εγώ). Έχει ενδιαφέρον να δούμε πως απέδωσαν την ιδιότροπη μετάφραση του Segar στα ελληνικά και πως απέσπασαν την ιστορία από τα υπόλοιπα strips. Θα ήταν ωραίο επίσης αν μπορούσες εσύ ή κάποιος άλλος να σκανάρει κάποια σελίδα από το τεύχος 149

για να διαπιστώσουμε ιδίοις όμασι αν ανήκει σε ιστορία του Segar.

 

Ενδιαφέρον εύρημα μπορώ να πω.

[thunduckal]

Είμαι σχεδόν σίγουρος πως είναι ο Segar ενώ φαίνεται ευδιάκριτα και η υπογραφή του. Πρέπει να είναι η ιστορία που έλεγε ο Moribus στο post 18. Βέβαια ανέφερε το τεύχος 151, πιθανότατα να έκανε λάθος.

 

Λοιπόν, Phantom Duck, το τεύχος που αποδεδειγμένα φιλοξενεί ιστορία του Segar είναι το 151 (22 Ιουλίου 1976),

 

Σίγουρα είναι το τεύχος που αναφέρει ο MORIBUS, γιατί στις 22 Ιουλίου 1976

το τεύχος που κυκλοφόρησε ήταν το 161 και όχι το 151.

 

[crc]

Έχω ρίξει μόνο μια ματιά στην ιστορία αλλά μου φάνηκε ότι είναι η συνέχεια της ιστορίας που περιγράφει ο Moribus.

Θα περαστεί από το scanner...

[MORIBUS]

Λοιπόν, παιδιά, αν και δεν έχω μπροστά μου τα τεύχη, είναι βέβαιο ότι έκανα λάθος με την ιστορία του Segar, που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 161 κι όχι στο 151. Έτσι, διορθώνω και το αντίστοιχο ποστ για να μην μπερδέψω κι άλλους.

[MORIBUS]

Λοιπόν, παιδιά, μετά από ένα μικρό ξεσκόνισμα, και επανεξέταση της γραμμής και του των οργάνων που χρησιμοποιούσε, είμαι σε θέση να σας πληροφορήσω ότι ο Έλληνας καλλιτέχνης που φιλοτέχνησε αρκετά από τα πρώτα εξώφυλλα σε μικρό και μεγάλο Ποπάυ, Μπανκς Μπάννυ, Ταρζάν, καθώς και τις μονοσέλιδες κόμικ-κουίζ αστυνομικές ιστοριούλες στο μεγάλο Ποπάυ είναι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο αξιότιμος κύριος Ν. Αβαγιανός! Το όνομά του υπάρχει σε υπογραφές που συνόδευαν το ιστορικό-ενημερωτικό του κόμικ «Μεγάλες Μορφές» (στο εσωτερικό οπισθόφυλλο του Μπαγκς Μπάννυ) αλλά και στις «Στρατιωτικές Στολές» (που κοσμούσαν το οπισθόφυλλο της σειράς).

Τα εξώφυλλά του, που είτε αποτελούσαν αναπαραγωγή εσωτερικού πάνελ, είτε είχαν αυτόνομο θέμα, ήταν αξιοπρεπέστατα, και ειδικά στο Ποπάυ, μπορεί να τα ξεχωρίσει κανείς από μια ενδιαφέρουσα ιδιοτροπία. Ο καλλιτέχνης δεν ήξερε ότι ο Ποπάυ στερείται δεξιού ματιού (εξ΄ ου και το όνομα) και όταν σχεδίαζε την πλευρά που φαινόταν, είτε αυτή ήταν δεξιά, είτε αριστερή, πάντα το γερό μάτι μεταφερόταν εκεί! Μ΄ άλλα λόγια, όταν τον σχεδίαζε αυτός, ο Ποπάυ δεν ήταν ποτέ γκαβομάτης!

Ανατρέξτε λοιπόν στα εξώφυλλα που έχουμε μαζέψει ως τώρα. Μετά από τα πρώτα που ανήκουν σε Sangalli και Dossi, τα νούμερα 71,79,85,87,92,95,96,97,98,107,108,109,110,114,115,116,118,122 (αυτό ειδικά!),124,127,131,143,147,150,155 και 159 είναι του Αβαγιανού!

Ενδιαφέρον επίσης είναι ότι από τα τέλη της δεκαετίας του ‘80 και μετά, κι ενώ ένας άλλος Έλληνας καλλιτέχνης φιλοτεχνεί πλέον τα περισσότερα από τα εξώφυλλα του μικρού Ποπάυ, στην ταυτότητα του περιοδικού αναφέρεται ως υπεύθυνος ατελιέ κάποιος Α. Αβαγιανός. Ή λοιπόν το Ν, στην παλιά υπογραφή το διαβάζω λάθος, ή ο σχεδιασμός των ντόπιων εξωφύλλων στην έκδοση αυτή ήταν μάλλον οικογενειακή υπόθεση!

[DJO]

Καραγκιόζης στον Ποπάυ?????????

 

 

..... Αυτό είναι ξενόφερτο ή Ελληνικής παραγωγής εξώφυλλο? Έχει ιστορία μέσα ή είναι απλά χαρτοκοπτική? Πολύ καλτ εξώφυλλο...

[rotagiatipino]

Πραγματικά περίεργο εξώφυλλο αλλά διαφήμιζε τις φιγούρες του Ποπάυ στο οπισθόφυλλο που άρχισαν να τις δίνουν σε στυλ χαρτοκοπτικής-φιγούρες Καραγκιόζη. Μερικές τις θυμάμαι τα χέρια μου. Τώρα αν στο συγκεκριμένο έγραφε κατιτίς παραπάνω no connozco!

[gkosk]

Καραγκιόζης στον Ποπάυ?????????

 

 

..... Αυτό είναι ξενόφερτο ή Ελληνικής παραγωγής εξώφυλλο? Έχει ιστορία μέσα ή είναι απλά χαρτοκοπτική? Πολύ καλτ εξώφυλλο...

 

 

 

Ιδού μια χαρακτηριστική περίπτωση, στις εσωτερικές σελίδες του τεύχους 731. Εκεί φιλοξενούνταν οι κατασκευές σε στύλ χαρτοκοπτικής και διάρκεσαν για πάνω από 25 τεύχη! Η δουλειά φέρει την υπογραφή του μόνιμου συνεργάτη του κ. Δραγούνη, Άκη Αβαγιανού.

 

[Βασιλεύς των κόμικς]

Εκτος απο φιγούρες Καραγκιοζη ειχε και φιγούρες του ποπάυ και σια παράληλα στο Μπαγκς Μπάνυ είχε φιγούρες του λαγού και της παρέας του.

[germanicus]

Πάρτε τώρα και τα στριπάκια του ποστ 33 στα Αγγλικά

 

 

σαφώς και είναι από το 1936

 

[Λένα]

Σατανική σύμπτωση...Τα μόνα τεύχη που έχω με (ακέραιο) εξώφυλλο, δεν τα έχετε!!!

Διάβαζα συνέχεια μικρή(και ακόμη, καμμιά φορά), έχω ΑΠΕΙΡΑ τεύχη, αλλά τα εξώφυλλά τους είτε έχουν εκπέσει είτε έχουν βανδαλιστεί σε βαθμό κακουργήματος...

 

Αναρτώ, λοιπόν, τα 767, 875, 1004 και από τα μικρά κλασικά ποπαϋ τα 248, 258

 

Τα εξώφυλλα μεταφέρθηκαν στην παρουσίαση.