ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

[Valtasar]

  

 

Τον Μάρτιο του 1998, η MODERN TIMES κυκλοφορεί ένα μικρό τομάκι (σαν τα ΠΡΑΣΙΝΑ ΚΕΡΙΑ) με τον τίτλο ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΒΙΑΣ του John Wagner & Vince Locke.

 

Μικρό μέγεθος (14Χ20,5), ασπρόμαυρο περιεχόμενο (πρωτότυπος τίτλος: A HISTORY OF VIOLENCE), ανήκε στην σειρά της εταιρείας Ενήλικη Μυθοπλασία.

 

Παραθέτω μία σελίδα για να δείτε το σχέδιο.

 

[germanicus]

Σώπα ρε!!!! έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά αυτό????..... μα'στα....

 

το κόμικ στο οποίο βασίστηκε το A History of Violence του Cronenberg με τον Viggo Mortensen. Και επειδή δεν είναι DC/Marvel ή Transformers δεν έχουμε ένα αφιερωματάκι.... Αν και για να πούμε την αλήθεια τα περισσότερα αφορούν ταινίες που ΘΑ βγουν (ή έστω γραφτήκαν λίγο πριν βγουν)..... Και το κόμικ και η ταινία προτείνονται. Δεν είναι κοσμοϊστορικά, αλλά 3 1/2 αστεράκια στα 5 τα παίρνουν α-νε-τα. Υπάρχουν κάποιες διαφορές, αλλά έχοντας πρώτα δει την ταινία και μετά διαβάσει το κόμικ, ομολογώ ότι δεν χαλάστηκα (κάτι που συνήθως μου συμβαίνει όταν πρώτα διαβάζω και μετά βλέπω τη μεταφορά).

 

Και προκειμένου να ψαρώσετε και να το διαβάσετε/δείτε, θυμίζω ότι ο Wagner είναι ο δημιουργός του Dredd (μεταξύ άλλων)

 

Valt!

 

[Mandrake]

Ναι και ήθελα πολύ να το πάρω αλλά δεν είχα χρήματα εκείνη την περίοδο και δε μου'χε γεμίσει και πολύ το μάτι... Θα το τσιμπήσω με την πρώτη ευκαιρία! Ωραίος ο Valtasar που μου το θύμισε!

[Melandros]

Πάρα πολύ ωραίο κομμάτι.... χάρη του Ίωνα το ξαναδιάβασα και αυτό και τα πράσινα κεριά... είχα ξεχάσει πόσο πολύ μου άρεσαν αυτά τα δύο κόμικς....

[stepgios]

Πολύ ωραίο και βίαιο.

[The_Sandman]

Μια διόρθωση: το όνομα του σχεδιαστή είναι Vince Locke. Στο εξώφυλλο όντως το "k" μοιάζει με "h"

[Ion]

Πολύ ενδιαφέρον τομάκι, αν και μεγάλο κυλάει αρκετά γρήγορα και σε κάνει να θέλεις να διαβάσεις παρακάτω. Σαν σύλληψη δεν είναι κάτι το εξαιρετικό, αλλά το τελικό αποτέλεσμα σε ικανοποιεί. Tην ταινία την γνώριζα αν και δεν την έχω δει, κάτι που πλέον θέλω πολύ να κάνω.

 

[pomakos]

ωραία είναι και η ταινία, απλώς το τέλος της είναι άσχετο με το κόμικς

[DJO]

Ήταν στην στίβα με τα αδιάβαστα ( Bill ) γιατί με απωθούσε ο αριθμός των σελίδων του. Αλλά κάτι τέτοια είναι ντροπής πράματα. Μου είχε πει και ο Μορφέας ότι κολλάς αλλά αυτό που έζησα είναι απίστευτο. 300 σελίδες φύγαν σα νεράκι και ναι, είναι από τα καλύτερα crime graphic novels που έχω διαβάσει! Αντιγράφω την εισαγωγή του τομακίου συστήνοντάς το ανεπιφύλακτα:

 

Κάποιοι το αποκαλούν μοίρα ή πεπρωμένο, άλλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για ατυχή σύμπτωση και μερικοί υποστηρίζουν ότι βρέθηκαν σε λάθος τόπο τη λάθος στιγμή. Τι είναι τελικά αυτό που μπορεί ν'ανατρέψει την ήρεμη ύπαρξη και την τακτοποιημένη ζωή μας μέσα σε λίγα λεπτά; Λάθη του παρελθόντος, που σύμφωνα με την ινδουϊστική θεωρία της καρμικής εκδίκησης μάς καταδιώκουν ή φαντάσματα που στοιχειώνουν τη συνείδησή μας; Όποια και να είναι η ερμηνεία, που ο καθένας ενστερνίζεται, ένα είναι το σίγουρο: Η ζωή μας δε θα είναι ποτέ πια η ίδια.

 

Ο Τομ Μακέννα ζει με την οικογένειά του στους ήσυχους ρυθμούς του Μίσιγκαν. Στο μαγαζί του, ένα παραδοσιακό iner απ'αυτά που συναντά κανείς παντού στην Αμερική, οι γείτονες και οι περαστικοί βρίσκουν πάντα αυτό που ζητούν. Ζεστό καφέ, μια φιλική καλημέρα και την οικειότητα που προσφέρουν οι ανθρώπινες σχέσεις στις μικρές κοινωνίες.

 

Κανένα προαίσθημα ή οιωνός δεν είχε ειδοποιήσει τον Τομ Μακέννα, ότι εκείνη η ήσυχη βραδιά θα μεταμορφωνόταν σε προάγγελο του θανάτου. Μια σύμπτωση, ένα ατυχές γεγονός ή ένα καρμικό τραύμα που δεν είχε επουλωθεί, σπρώχνει το φιλήσυχο Τομ και την οικογένειά του στο σκληρό κόσμο της δημοσιότητας. Ο Μακέννα γίνεται το "πρόσωπο της ημέρας" και η προβολή του από τα ΜΜΕ ανοίγει την πόρτα ενός αβυσσαλέου και επικίνδυνου εφιάλτη που δεν τελειώνει την αυγή.

 

Μέσα σε μια βραδιά, το σκοτεινό παρελθόν του Τομ Μακέννα ξυπνά και τον καταδιώκει μέσα από τις πολυσύχναστες, φωτισμένες λεωφόρους και τα γκέτο του Μπρούκλυν, στους ήσυχους δρόμους του Μίσιγκαν. Ο κόσμος του εγκλήματος δεν ξεχνά και δε συγχωρεί τους προδότες, καταδιώκει τα στοιχεία που ξερνά το σύστημά του με εμμονή και δολοφονική αποφασιστικότητα, μέχρι να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του.

 

Το Χρονικό της Βίας δεν αποτελεί απλώς ένα ακόμα graphic novel. Παρόλο που το αφηρημένο σκίτσο του Vince Locke και η αγωνιώδης υπόθεση του John Wagner αιχμαλωτίζουν τον αναγνώστη, υπάρχουν και κάποια άλλα στοιχεία που καθιστούν αυτό το comic book πραγματικά "δυνατό".

 

Η σκοτεινή ατμόσφαιρα και το σενάριο δίνουν στον αναγνώστη την αίσθηση ότι παρακολουθεί κάποιο από τα αξέχαστα φιλμ νουάρ των δεκαετιών '50-'60. Γκανγκστερικό σκηνικό, συμμορίες χωρίς ενδοιασμούς και γκέτο βαριά από τη μυρωδιά της διαφθοράς και του βρόμικου χρήματος. Καταδιώξεις χωρίς οίκτο και ξεκαθαρίσματα προσωπικών λογαριασμών που δεν εξοφλούνται χωρίς βία και θάνατο. Διαμάχες και ανταγωνισμοί στους κόλπους της Μαφίας και αιματοβαμμένη εκδίκηση που κληροδοτείται από κάθε γενιά στην επόμενη.

 

Το Χρονικό της Βίας είναι η ιστορία ενός συνηθισμένου ανθρώπου που παγιδεύεται σε μια ασυνήθιστη, περίπλοκη και επικίνδυνη κατάσταση. Ο Τομ Μακέννα είναι ένας εργαζόμενος, ένας οικογενειάρχης, ένας γείτονας που οργανώνει πάρτυ για τους φίλους του, ένας πατέρας που φροντίζει τα παιδιά του, ένας σύζυγος που σέβεται και αγαπά τη γυναίκα του. Είναι ένα άτομο που ζει σύμφωνα με τα πρότυπα και τις αντιλήψεις ενός καθημερινού ανθρώπου, είναι ένας καθρέφτης κάποιας πλευράς του κάθε αναγνώστη. Κι αυτό είναι που κάνει Το Χρονικό της Βίας τόσο συγκλονιστικό.

 

Ο αναγνώστης ταυτίζεται με τον ήρωα του βιβλίου, παρακολουθεί με κομμένη ανάσα την προσπάθειά του να επιβιώσει, να σώσει την οικογένειά του και να ξεχάσει την ήρεμη ζωή που αναγκάζεται ν'αφήσει πίσω του. Ο Τομ Μακέννα πρέπει τώρα ν'αντιμετωπίσει τις τραγικές συνέπειες ενός εγκληματικού παρελθόντος. Αυτή η αίσθηση κλειστοφοβίας και τρόμο που προκαλείται από τις φρικτές δυνάμεις που πλησιάζουν απειλητικά, δημιουργεί στον αναγνώστη ένα αίσθημα άγχους, ασφυξίας και απροσδιόριστης αγωνίας και ενόχλησης.

 

Το Χρονικό της Βίας αναγκάζει τον αναγνώστη να κοιτάξει κατάματα μια αλήθεια που κανένας άνθρωπος δεν έχει τη δύναμη να παραδεχτεί. Οι σκιές του παρελθόντος μας περιμένουν στη σκοτεινή γωνία του δρόμου κι εμφανίζονται μπροστά μας με την τρομακτική και καταστροφική λάμψη της αποκάλυψης. Χωρίς εξηγήσεις, τόσο απλά και, κυρίως, τόσο ξαφνικά.

 

 

 

Btw, η ιστορία είναι χωρισμένη σε 3 κεφάλαια, το οποίο βολεύει άμα θέλετε να το διαβάσετε τμηματικά. Αλλά προσωπικά το προτείνω μπαμ και κάτω. Τα σπάει.

Btw2, μια μικρογραφία στο οπισθόφυλλο είναι χοντρό *spoiler*

Btw3, βρήκα και λάθος στον κατάλογο: είναι ανάποδα τα ονόματα των δημιουργών, τα έφτιαξα.

[DJO]

+αντιγράφω από τη στήλη του fridge.gr, No Superheroes Allowed:

 

Το Χρονικό της Βίας: Συνηθισμένοι άνθρωποι με ασυνήθιστο παρελθόν

 

 

Δεν είναι πως η κινηματογραφική μεταφορά που επιχείρησε ο Κρόνεμπεργκ ήταν για τα σκουπίδια ή ότι δεν σεβάστηκε την φιλοσοφία και την αισθητική του κόμικ, άλλωστε μία ταινία που ξεκινάει με τη δολοφονία ενός όμορφου παιδιού (έστω και εκτός κάδρου), δεν μπορείς παρά να παραδεχθείς πως έχει τα κοχόνας να παρουσιάσει κάποια πράγματα με την σκληρότητα που τους αρμόζει.

 

Όμως… όμως. Το κόμικ τα έλεγε αλλιώς. Πολύ αλλιώς. Δεν ίσιωνε τις γωνίες, δεν απέκρυπτε την ασχήμια, την άσχημη ασχήμια, εκείνη που πρέπει να υπάρξει καινούργια λέξη για την ασχήμια για να την περιγράψει.

 

Ήταν Είναι αυτό που λέει ο τίτλος: το Χρονικό της Βίας. Μέσα από μία ιστορία που ναι, ίσως να μην μπορεί να συμβεί στον καθένα, αλλά στ’ αλήθεια, πόσοι άνθρωποι δεν έχουν να διηγηθούν μια τέτοια ιστορία; Μια ιστορία που δεν θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα. Κι έτσι συνεχίζει να γυρίζει το σύμπαν.

 

 

Αυτός είναι ο Τομ. Ιδιοκτήτης καφετέριας κάπου στο Μίσιγκαν. Καλός άνθρωπος, παράδειγμα οικογενειάρχη, αγαπητός στην μικρή κοινότητα που ζει. Η γαλήνια καθημερινότητά του θα γίνει σμπαράλια όταν δύο αδίστακτοι δολοφόνοι θα δοκιμάσουν να τον ληστέψουν. Ο ίδιος θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, θα αφοπλίσει τον ένα και θα σκοτώσει τον άλλον, πετυχαίνοντας να γίνει πρώτη είδηση σε ολόκληρη τη χώρα για τον ηρωισμό του. Αυτά τα νέα όμως φτάνουν και σε αυτιά που δεν θα έπρεπε, το πρόσωπο του αποκαλύπτεται σε μάτια που δεν θα έπρεπε. Έτσι, λίγο καιρό μετά τα πρωτοσέλιδα και την εφήμερη δημοσιότητα, μυστήρια αυτοκίνητα και ακόμα πιο παράξενοι τύποι θα αρχίσουν να τον κατασκοπεύουν.

 

Είναι η Νεοϋορκέζικη μαφία που ψάχνει λέει κάποιον Τζο που μοιάζει πολύ με τον φτωχό μας Τομ. Μια σατανική σύμπτωση; Ή μήπως ένας άνθρωπος που ψάχνει να κρυφτεί από τις παλιές του αμαρτίες μοναχά για να καταλάβει πως αν δεν τελειώσεις κάτι, θα ψάξει να σε βρει αυτό για να σε τελειώσει;

 

Ο επίλογος της ιστορίας είναι ένας από τους πιο ανατριχιαστικούς που έχω διαβάσει σε κόμικ και κρύβει μία από τις πιο σαδιστικές εκπλήξεις που έχω δει γενικότερα σε βιβλίο ή ταινία.

 

 

Το πνευματικό παιδί των John Wagner (συγγραφέας) και Vince Loche (σκιτσογράφος) είναι άψογα καλοστημένο. Παίζοντας με το παρελθόν και το σήμερα, αναμειγνύει στο ασπρόμαυρο σχέδιό του τα γκανγκστερικά σενάρια των πιο γνωστών φιλμ με την βίαιη ποίηση των πιο σύγχρονων μετρ της στιλιζαρισμένης εικόνας (Ταραντίνο, Γου, Γκάι Ρίτσι κ.ο.κ.).

 

Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με κόμικ. Και αυτό που πυροδοτεί με κίνηση τις εικόνες, κρύβει μια μαγεία που δύσκολα απαντάται σε τίτλους που πατάνε περισσότερο στον ρεαλισμό παρά στην φαντασία.

 

Οι τρεις ιστορίες που στην ουσία φτιάχνουν το “Χρονικό της Βίας”, είναι μια μελέτη πάνω στο παράξενο: ένας συνηθισμένος άνδρας που η απότομη φήμη τον μπλέκει σε μια παράξενη ιστορία που έρχεται από το παρελθόν. Μία παρέα αγοριών προχωράει σε μια παράξενη επιχείρηση με απρόσμενα αποτελέσματα. Ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών οδηγεί σε μια παράξενη αποκάλυψη. Περισσότερο από μια σπουδή πάνω στην “καθημερινή” βία, η ιστορία μας είναι διατριβή πάνω στο περίεργο που αναστατώνει ζωές που δεν θα τις ονόμαζες περίεργες.

 

Το “Χρονικό της Βίας” είναι ένα εξαιρετικό κόμικ. Χωρίς τις μπέρτες υπέρ-ηρώων στην πλάτη του, χωρίς το επικό μεγαλείο άλλων τίτλων, είναι περισσότερο μια βόμβα μικρού μεγέθους, που δεν σου γεμίζει το μάτι, όμως στο τέλος σκάει στα χέρια σου τόσο ορμητική, που αφήνει μόνο την κάτω γνάθο σου να χαμογελάει για ένα μυστικό που το έμαθες μοναχά την τελευταία στιγμή. Ένα κόμικ που σε κρατά με την ιστορία του, εφευρίσκει καινούργια τρικ στην εξέλιξη του ώστε να σε κρατάει σε εγρήγορση και τελειώνει με μια μνημειώδης σκηνή που ακόμα και αυτό που στην τελική θεωρείται “νίκη” του “καλού”, σου αφήνει μια πίκρα στο στόμα που σε κάνει να βάζεις τη γλώσσα σου στα πιο βαθιά σημεία μήπως και ξορκίσεις αυτή τη δυσάρεστη γεύση.

 

Το “Χρονικό…” όμως δεν γράφτηκε γι’ αυτό τον λόγο. Δεν γράφτηκε για να λυτρώσει τον αναγνώστη.

 

 

 

 

σσ.Καμία μα καμία σχέση αυτός που φαίνεται στο πρώτο καρέ με τον πρωταγωνιστή. Αυτός είναι ο κακός της ιστορίας...

[BladeRunner1992]

Το συγκεκριμένο διαμάντι το πέτυχα πριν λίγες μέρες σ'ένα παλαιοβιβλιοπωλείο και το αγόρασα με 2 ολόκληρα ευρώ. Μόλις το πήρε το μάτι μου σ'ένα ράφι, κάτι έκανε κλικ στο μυαλό μου. Κάπου το έχω ξαναδεί/ξανακούσει, λέω από μέσα μου. Μια το όνομα John Wagner που μου θύμισε Dredd (μέσα έπεσα!) και μια ο τίτλος, που μου θύμισε μια αγαπημένη μου αστυνομική ταινία, αυτή με τον ίδιο τίτλο και σκηνοθέτη τον David Cronenberg. Δεν είχα ιδέα για την ύπαρξη ελληνικής έκδοσης αυτού του κλασικού αστυνομικού κόμικ και να που τελικά έπεσε στα χέρια μου! Πρώτα-πρώτα να πω ότι η ταινία είναι πολύ καλή αλλά έχει κάποιες σημαντικές διαφορές από το κόμικ, ειδικά όσον αφορά το τέλος. Η ιστορία ενώ δεν μπορείς να πεις ότι είναι πρωτότυπη, σίγουρα είναι ενδιαφέρουσα, θέλεις να δεις που θα καταλήξει και στο τέλος μένεις ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα. Η δράση είναι ικανοποιητική, οι σκηνές βίας αρκετές και ωραία δοσμένες, η ατμόσφαιρα σούπερ, η ανάπτυξη των χαρακτήρων καλή, ενώ το τέλος επιφύλασσε μια έκπληξη που όσο να'ναι με φρίκαρε λίγο. Το σκίτσο, αν του ρίξεις μια πολύ προσεκτική ματιά, δεν μπορείς να πεις ότι παίρνει και πρώτο βραβείο, όμως διάολε, ταίριαζε πολύ με την ιστορία, είχε ωραίες γραμμές και το ασπρόμαυρο χρώμα έδινε μια νουάρ αίσθηση στο κόμικ. Υποθέτω ότι στα ελληνικά πλέον είναι σπάνιο, οπότε αν το πετύχετε σε λογική τιμή, να το τιμήσετε οπωσδήποτε. Το μέγεθος και η ιστορία θα σας αποζημιώσει!

 

8.5/10

[DaDiRa]

Πολύ ωραία ιστορία. Διαβάζεται ευχάριστα και γρήγορα χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο από άποψη υπόθεσης, όπως γράφει και ο Ion. Αυτό το σχέδιο που αφήνει εντύπωση "μουτζούρας" με μια γρήγορη ματιά, συνήθως με κουράζει. Σε αυτή την περίπτωση, είχαν φροντίζει να δημιουργούν μεγάλα panels (νομίζω δεν υπήρχε σελίδα με πάνω από 5) ώστε να είναι αρκετά ξεκούραστο και ξεκάθαρο τι απεικονίζεται, πράγμα που οδήγησε σε ένα πολύ ωραίο αισθητικό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα στις πανοραμικές απεικονίσεις και στη δράση - κράτησα πάνω από 20 screenshots.

Θα το ήθελα πολύ στην βιβλιοθήκη μου. Δεν με νοιάζει καν η κατάσταση του, ούτε να είναι η μεταφρασμένη έκδοση.

Δεν κατάλαβα γιατί έχουν τόσο spoilerish σκηνές στην εισαγωγή και το οπισθόφυλλο.

Επεξεργασία Αυγούστου 3, 2016 από DaDiRa