VAN HAMME JEAN [ (1939) ]

[genino]

 

Ποιος είναι ο Βαναμ;

Που να σου εξηγώ τώρα...

Ας πούμε ο μεγαλύτερος σεναριογράφος BD εν ζωή για αρχή και βλέπουμε... Ας πούμε ο Γκοσινύ της περιπέτειας, ο Γιοντορόφσκι της δράσης, ο πρωτοπόρος Ερζέ των 80'ς, ο ζουπερ έξτρα χολιγουντιανός παραγωγός των BD, ο Μίδας της Βελγο-Γαλλικής σχολής... αυτός είναι ο Βαναμ. Ο άνθρωπος με το αστέρι, ο άνθρωπος με το ταλέντο, αυτός που δημιούργησε, αυτός που κατέπληξε, που έσπασε ρεκόρ πωλήσεων, που έφτιαξε σειρές που άλλοι θα ζήλευαν, που άλλοι αντέγραψαν και άλλοι μίσησαν, αυτός που γαλούχησε μια ολόκληρη γενιά BD. Αυτός που όταν στα 80'ς τα BD πέθαιναν, τα ανέστησε, τους έδωσε σάρκα, οστά και πάνω απ'όλα κατεύθυνση! Που έγραψε Περιπέτεια, Πολιτικό θρίλερ, που όρισε την έννοια της Πολιτικο-Οικονομικής Περιπέτειας στα κόμικ, που πάντρεψε επιστημονική φαντασία, βαλχάλα και ηρωική φαντασία και στάθηκε όρθιος... Αυτός είναι ο Βαναμ... ο Σεναριογρόφος με το Σ κεφαλαίο!

 

Η γενιά μου (σχεδόν όλη) ξέρει ή τουλάχιστον έχει ακούσει τον Αστερίξ. Ε, λοιπόν αυτή τη στιγμή υπάρχει μια γενιά σε Γαλλία, Βέλγιο και λοιπές γαλλόφωνες περιοχές που ξέρει τον ΧΙΙΙ, τον Λάργκο Γουιντς ή έστω τον Θοργκαλ... Από την (Θρυλική) Ιστορία χωρίς Ήρωα εως τους Αφέντες του Κριθαριού, από τον Γουέιν Σέλτον εως την Μεγάλη Δύναμη του Σνινκελ, απά το βιβλίο εως το κόμικ και από το κόμικ εως την τηλεόραση υπάρχει πάντα ένα όνομα και πάντα το ιδιο, αυτό του Βαναμ...

 

Ο Βαναμ (γεννηθείς στις Βρυξέλλες το σωτήριον έτος 1939) θα σπουδάσει οικονομικές επιστήμες (για όποιον αναρωτιέται από που εμπνεύστηκε τον Λάργκο) αλλά ουσιαστικά δεν θα το εξασκήσει ποτέ...

 

Από το 1968 θα γράψει κόμικ σενάρια (Εποξυ, κορενταν) αλλά το 1976 θα δημιουργήσει τον χαρακτήρα του Λάργκο Γουιντς και θα γράψει βιβλία (όλα Μπεστ-σελλερ) με ήρωα τον εν λόγω χαρακτήρα! Και από τότε (ουσιαστικά) αρχίζει!

 

- Το 1977 Η Ιστορία Χωρίς Ήρωα (Προσωπική Βαθμολογία 10/10): Οι λιγοστοί επιζήσαντες ενός αεροπορικού ατυχήματος σε μια ζούγκλα και ο δρόμος τους προς τη σωτηρία... ; ΑΨΟΓΗ σκιαγράφηση χαρακτήρων, κοινωνικό με στοιχεία περιπέτειας σενάριο που διαβάζεται απνευστι ακόμη και σήμερα (30 και χρόνια μετά!). Μέτρια (κατά τη γνώμη μου πάντα) αναβίωση μετά από 20 χρόνια (το 1997) με το Η Ιστορία Χωρίς Ήρωα - 20 Χρόνια Μετά (7/10 κατ'εμέ πάντα). Το σενάριο (γιατί το σχέδιο του Ντανι είναι - αν και 20 χρόνια μετά - σαν να μην πέρασε μια μέρα) είναι βέβαια μια χαρά (βαναμ γαρ) αλλά πολύ λαργκοφέρνει και ΧΙΙΙγυρίζει... (σιγά μην διέταξε κι ο Πούτιν με τον Μπους την πτώση του αεροπλάνου...!)

 

- Το 1977 (σε σχέδιο του Ροζίνσκι) ξεκινάει και η πολύκροτη, πολυδιαφημισμένη, αξιαγάπητη (σαν τα λαμπραντόρ) και μπεστ-σέλλερ σειρά Θοργκαλ (Κόκκινος Κύκλος της Μαμούθ για την ελληνική γλώσσα). Εκεί μαθαίνουμε ότι ο αγαπητός Θοργκαλ (αιμοβόρος μεν, δίκαιος δε και Βίκινγκ στο επάγγελμα) είναι παιδί των αστεριών (από το διάστημα ένα πράγμα) και... ; και 3 λαλούν και 2 χορεύουν (κατά τη γνώμη μου). Τεσπα, παρά τα (ιδιαιτέρως) κουφά (πάντα κατά τη γνώμη μου) για παιδί των αστεριών (και άλλα πράσινα άλογα) η σειρά φτιάχνει ένα σύμπαν με μια δική του συνοχή (που πάντως στέκει παρά τις δικές μου αντιρρήσεις)... Αποτέλεσμα; Τεράστια απήχηση! Και για να είμαστε δίκαιοι: αν το Μπόουν είναι καλό κόμικ, αναλογικά το Θοργκαλ είναι πάρα πολύ καλό (και να σκάσω!)! Συνολικά: για μικρές ηλικίες το Θοργκαλ είναι ένα πολύ καλό κόμικ, για την ηλικία μου του βάζω 2-4/10; (γιατί τόσο; γιατί είμαι - κατά βάθος - καλό παιδί και γιατί συμπαθώ πολύ τον Βαναμ!).

 

- To 1984 ο Βαναμ θα βγάλει το ΧΙΙΙ! σε σχέδιο του Βανς (10/10 - γνώμη μου και όλου του κόσμου!). Για το ΧΙΙΙ υπάρχει ήδη αυτόνομο-ομώνυμο ποστ στο φόρουμ! Η σειρά τελείωσε το 2007. Με λίγα λόγια: τεύχη 1-5 και τεύχος 8 = ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΟΜΙΚ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ, λοιπά τεύχη εως και 19 οπου τελειώνει η σειρά = από απλοί δορυφόροι, συνοδευτικά εως και απλά εμπορικά σκουπίδια.... (Βαναμ, αν μ'ακούς, όλα καλά, όλα ανθηρά, όλα να τα ανεκτώ αλλά Μεμπιους στα τελευταία τεύχη;;;;;;;;;;;;;; Βαναμ, υπάρχει και θεος!!!!!!!!! ΠΡΟΣΕΧΕ!!!!!!! Ε, όχι και Μεμπιους!!!!!!!)

 

- Το 1988 το Σνινκελ! (σε σχέδιο του Ροζίνσκι) Εξαιρετική σειρά κατά τη γνώμη μου! (που σημαίνει 7-8/10 για μένα). Ηρωική φαντασία, καλό σχέδιο (κάποιος να πει του Ροζίνσκι ότι πέθανε κι αυτός κι η τεχνοτροπία του), όλα καλά, όλα ανθηρά...

 

- Το 1990 το Λάργκο Γουιντς κυκλοφορεί! (σε σχέδιο του Φρανκ) (10/10 γνώμη μου και όλου του κόσμου!). ΟΤΑΝ ΕΣΥ ΠΗΓΑΙΝΕΣ, ΕΓΩ ΕΡΧΟΜΟΥΝ! Ανά 2 τεύχη μια ιστορία! ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ BD!!!!!!!! Λάργκο και ξερό ψωμί! Ο Βαναμ δικαιολογεί το πτυχίο οικονομικών του κι εγώ ακόμη συνέρχομαι...

Βιβλίο (μπεστ-σελλερ), κόμικ (ρεκόρ πωλήσεων), τηλεοπτική (αμερικάνικη) σειρά με παγκόσμια επιτυχία... Γυναίκες, χρήμα, επιτυχία, περιπέτεια... ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΥΚΟΛΑ... ΑΡΚΕΙ ΝΑ'ΧΕΙΣ ΤΑΛΕΝΤΟ...! (κι οσο λείπει από μένα - κι από πολλούς γνωστούς μου - το πήρε ο καλός θεούλης και το έστειλε στον Βαναμ!).

Ανκορ!

 

- Το 1992-99 το Οι Άρχοντες του Κριθαριού (σε σχεδιο του Βαλλε). Χμμμ, οι Μεταβαρώνοι της Μπύρας, ένα πράγμα. Η πεπατημένη ακολουθείται μια ακόμη φορά: Βιβλίο, σειρά και κόμικ (αυτή τη φορά το κόμικ τελευταίο στη σειρά...). Μέσα από μια οικογένεια που παράγει μπύρα, ο Βαναμ γράφει και εξιστορεί την ιστορία του Βελγίου μέσα από έρωτες, πάθη, ίντριγκες, πολέμους, επαναστάσεις... Κατά τη γνώμη μου: 8-9/10!

 

- Το 1996-97 το Μπλέικ και Μόρτιμερ;! Ναι, πρώτος ο Βαναμ ξαναπιάνει την πένα του Τζακομπς για κάποια τεύχη του Μπλέικ και Μόρτιμερ (μαγκιά!). Το αποτέλεσμα; καλύτερο από του Τζακομπς μεν, αλλά ο τελευταίος νικάει για καθαρά ιστορικούς λόγους. Συνολικά; 5-6/10 (εγώ στον Τζακομπς βάζω 1/10 - για ιστορικά καθαρά λόγους...)

 

Ο Βαναμ θα κάνει κι άλλα κόμικ (πολλά, μα πολλά, μα πάρα πολλά), θα συμπληρώσει σειρές άλλων, θα αντιγράψει τον εαυτό του, θα βοηθήσει άλλους, θα συνεργαστεί με τον Ερμαν κ.ο.κ. Αλλά ποιος πραγματικά νοιάζεται τι θα κάνει από δω κα πέρα;

 

Ο Βαναμ είναι ο ΧΙΙΙ, είναι ο Λάργκο (κι ο Θοργκαλ!). Αυτός είναι ο Βαναμ! Του δίνεις μια μικρή περιπέτεια; Στην κάνει μεγάλη! Του δίνεις ένα καλό σενάριο; Στο κάνει αριστούργημα...!

Κι αυτό δεν μαθαίνεται... it's a gift!

 

[KONNOS]

Μπράβο για την παρουσίαση.Αν κάποιος έπρεπε να την κάνει αυτή την παρουσίαση αυτός είσαι εσύ.

Τώρα για τον ίδιο τον δημιουργό,δεν μπορώ να πώ (απο ότι έχω διαβάσει) οτι είναι απο τους αγαπημένους μου αλλά όταν έχει καλές στιγμές είναι πολύ καλός.

Βέβαια έχω διαβάσει μόνο τα Θόργκαλ (ότι έβγαλε η Μαμούθ) τα XIII (σε scanlation) και τα πρώτα Λαργκο Γουιντς που βγήκαν στα αγγλικα.

Απο τις υποθέσεις που διαβάζω νομίζω οτι θα με ενδιαφέρι να διαβάσω το Η Ιστορια Χωρις Ηρωα.Μήπως ξέρεις αν υπάρχει στα αγγλικά ή στα ελληνικά;;;

[germanicus]

Επετέλους!!! και κάποιος που συμφωνεί μαζί μου (μέσες άκρες) για τον Θόργκαλ!!!!

 

XIII

 

βάλε και καμία εικονίτσα μέσα! αφιέρωμα χωρίς εικόνα?

 

[Ion]

Δυστυχώς κι εγώ δεν έχω τρελές γνώσεις πάνω στο έργο του γιατί πολύ λίγα πράγματα έχουμε δει μεταφρασμένα στα ελληνικά, και όπως έχω ξαναπεί δεν συγκινούμαι να διαβάζω κόμικς απ' την οθόνη του υπολογιστή. Αρκούμαι μέχρι στιγμής στον Θοργκαλ (διάβασα τη σειρά πρόσφατα και με γοήτευσε πάρα πολύ) και στα Μπλέικ & Μόρτιμερ (όπου θα συμφωνήσω ότι είναι καλύτερα απ' του Jacobs). Παρόλα αυτά το έργο του είναι γνωστό και πολύ θα ήθελα να διαβάσω και το ΧΙΙΙ και τον Λάργκο που προτείνεις. Απορώ πώς τόσο δημοφιλείς σειρές δεν τις φέρνουν στη χώρα μας.

 

Πολύ ωραίο το αφιέρωμα!!!

 

[gagapiou]

Πολύ καλό αφίερωμα μπράβο.

 

Ο Van Hamme είναι ο θεός των BD, το πιο προικισμένο με ταλέντο παιδί των Ευρωπαϊκών κόμικς.

 

Πιστεύω μόνος πώς αδικείς τον Θόργκαλ που χρησιμοποιεί μόνο πραγματικούς μύθους δίνοντας τους μια εκπληκτική sci fi εκδοχή.

 

Επίσης αδικείς το φοβερό comeback του Blake and Mortimer όπου ο Van Hamme δείχνει πως έχει τόσο ταλέντο που μπορεί να γράψει σαν Jacobs

 

μόνο καλύτερα από τον ίδιο το Jacobs. Προσωπικά θεωρώ αυτό σαν το πιο δύσκολο κατόρθωμα του. Να γράψει δηλαδή σαν κάποιος άλλος και να τον

 

ξεπεράσει.

 

Τελικό συμπέρασμα αν δεν έχεις διαβάσει Van Hamme έχεις χάσει πολλά πράγματα από την ομορφιά της ζωής.

[Mandrake]

Πολύ ωραία παρουσίαση και μπράβο! Αλλά πιστεύω πως αδικείς τον "Θόργκαλ"... Για'μένα είναι κορυφή! Βέβαια, δεν έχω διαβάσει άλλες σειρές του δημιουργού αλλά αν η συγκεκριμένη αξίζει (απίστευτα) για'μένα, τα άλλα θα είναι παραπάνω από αριστουργήματα! Αν και περισσότερο αρέσκομαι σε φανταστικούς κόσμους.

[kronse]

Καταπληκτικός σεναριογράφος με απίστευτη φαντασία και ευρηματικότητα. Τον XIII τον διάβασα, όταν πρωτοκυκλοφόρησε και μετά λύπης ανακάλυψα μετά από καιρό αναζήτησης ότι ήταν το μοναδικό τέυχος στην Ελλάδα. Μετά από χρόνια είδα μία μίνι σειρά δύο επεισοδίων και έμαθα τι έγινε στην συνέχεια..

 

Ο Thorgal, αν και δεν διαφέρουμε στην ηλικία ιδιαίτερα, είναι στο επίπεδο δράσης, αλλά και στις ανατροπές ιδιαίτερα επιτυχημένος. Σεναριακά όταν θυμάμαι τον Van Hamme, λέω Thorgal καθώς τον θεωρώ την πιο αντιπροσωπικότερη δουλειά του.

 

Ton Largo Winch τον έχω δει μόνο σε ένα ξένο comic, αλλά υπάρχει και ταινία και σειρά, φυσικά με βέλγους συντελεστές:

Largo Winch

Largo Winch

Ο Μπλέικ και Μόρτιμερ, εκτιμήθηκε δεόντως σε μεγαλύτερη ηλικία από αυτήν που το είχα πρωτο-ξεκινήσει. ΑΚόμα και ο Jacobs που μικρός τον θεωρούσα βαρετό, ξεπέρασε κατά πολύ τον δάσκαλο του Herge..

[Επιθεωρητής Le Pit]

Η αληθεια ειναι οτι δεν ηξερα για αυτον τον σεναριογραφο,αλλα πρωτοειδα το ονομα του οταν επεσαν καποια μπλεικ και μορτιμερ στα χερια μου...που δεν ηταν ενγκαρ π Τζακομπς,μου αφησε καλη εντυπωση απλα οταν καποιος συνεχιζει τις ιστοριες αλλου δημιουργου γινεται λιγο πιο συγκρατημενος κ δεν αφηνει ολη τη φαντασια του ελευθερη και ειναι λιγο τυπικος,οποτε θα πρεπει να δω και τα θοργκαλ για να κρινω πιο σφαιρικα το υφος του..

[lemmy]

οι άρχοντες του κριθαριού και η ιστορία χωρίς ήρωα υπάρχουν σε αγγλική έκδοση για εμάς που δε ξέρουμε γαλλικά;το έψαξα λίγο αλλά δε βρήκα κάτι.μήπως υπάρχει κάποιος που γνωρίζει περισσότερα;

[Aoua]

Τεράστιος σεναριογράφος! Oρίστε κ μια συνέντευξή τoυ, όπως δημοσιεύτηκε στο Comicon νο7 (Σεπτέμβριος '99)

 

Ο Jean Van Hamme σε μερικές πολύ ανελέητες στιγμές μιλά για τη δουλειά του

 

Μια συνέντευξη με τον σεναριογράφο του Thorgal, Jean Van Hamme, αν και δόθηκε μερικά χρόνια νωρίτερα, μπορεί να έχει το δικό της ξεχωριστό ενδιαφέρον, αφ' ενός μεν γιατί αποκαλύπτει περισσότερα για την προσωπική φιλοσοφία του συγγραφέα- κάτι πάντοτε αναγκαίο για να προσεγγιστεί βαθύτερα ένα κόμικς- και αφ' ετέρου γιατί ορισμένα θέματα της καθημερινής ζωής φαίνονται να παραμένουν επίκαιρα όσα χρόνια και να περάσουν.

 

Το χιούμορ του Van Hamme. Είναι δύσκολο να είσαι ευτελής.

 

Η Σομαλία κέρας της Αφρικής, εγκαταλελειμένη απ' όλους από τότε που έχασε τη στρατηγική της σημασία γνωρίζει τη χειρότερη ξηρασία και τη πιο άσχημη πείνα στη σύντομη ιστορία της σαν κυρίαρχου κράτους, το οποίο διασπάστηκε απο τον εμφύλιο πόλεμο.Στη τελειωμένη Γιουγκοσλαβία, οι απόγονοι των Ουστάσι και των Τσέτνικς, ρυθμίζουν με κανόνια και όλμους παλιούς βαλκανικούς λογαριασμούςγια τους οποίους η Ευρώπη δεν καταλαβαίνει τίποτα. Στην Εγγύς Ανατολή, η Ιντιφάντα και ο στραγγαλισμός του Λιβάνου, δηλητηριάζουν τις καλές δυτικές συνειδήσεις, με την αντίθεση των συγγενών Εβραίων και Αράβων.

 

Εσείς με τι ασχολείστε στην ζωή σας;

 

Στο Λος Αντζελες, πρωτεύουσα των τσακισμένων ονείρων, το γκέττο των μαύρων εκρήγνυται απο τα δεινά μιας κοινωνίας όπου η φτώχεια παραμένει το απόλυτο έγκλημα. Αν και στις χώρες της τέως Σοβιετικής Ενωσης, οι Αζέριοι και οι Αρμένιοι είναι επιτέλους ελεύθεροι απο το να σφαγιάζονται μεταξύ τους και οι Ρώσοι σε πεινασμένες ουρές μπροστά σε άδεια καταστήματα αναρρωτιούνται αν δεν πρέπει να λυπούνται για τις παλιές καλές ημέρες των γκούλαγκς και της σχεδιασμένης οικονομίας των κολχόζ.

 

Και οι φούσκες για τα εικονογραφημένα; Τι διασκεδαστικο!

 

Στη Γαλλία τη στιγμή που ο αρχηγός του κράτους πάει να παραστήσει τον οπλισμένο θείο στο Σεράγεβο, οι φορτηγατζήδες φορτώνονται με παραβάσεις κρατώντας ομήρους τους παραθεριστές και οι άνεργοι ήδη ξεπερνούν το φράγμα του δέκα τοις εκατό. Αλλά για να στρέψουν την προσοχή του κόσμου απο μια κοινωνία άρρωστη, οι βαρώνοι της αριστεράς και της δεξιάς, διασκεδάζουν με το να αλληλοκατηγορούνται για διαφθορά απιστία και άλλες καταχρήσεις. Ισοπαλία και όποιος κερδίσει.

 

Και εκτός απο αυτό ποιό είναι το πραγματικό σας επάγγελμα;

 

Ο γείτονας της γειτόνισσας μου από δεξιά είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος . Κληρονόμησε μια μεγάλη επιχείρηση σιδηρουργίας, πρόκειτο να απολύσει 800 εργαζομένους, περιμένει μια κυβερνητική βοήθεια για να αποφύγει να στείλει στην ανεργία τους 1700 εργαζόμενους που του απομένουν. Μιλά για το γιώτ του, για την καινούργια ιδιοκτησία που πρόκειται να αγοράσει στη Σαρδηνία και το ενδιαφέρον του για τις αλλοδαπές εταιρείες ώστε να αποσοβήσει την φορολογική πίεση. Παίζει γκολφ 3 φορές την εβδομάδα, προεδρεύει στο τοπικό κλαμπ των Ρόταρυ και είναι μαυρισμένος τόσο όσο χρειάζεται. Οι γυναίκες δεν έχουν μάτια παρά μόνο γι' αυτόν.

 

Μα δεν κάνετε παρά μόνο αυτό; Και καταφέρνετε να ζήτε; Πολύ παράξενο.

 

Ο κύριος που κάθεται μπροστά στη γειτόνισσά μου απο αριστερά είναι ένας άνδρας εγκάρδιος. Διευθύνει μια οργάνωση γνωστή για τη βοήθεια στο Τρίτο κόσμο, κυκλοφορεί μια κλιματιζόμενη Μερσεντές με σωφέρ και ετοιμάζεται να μεταφέρει τα γραφεία του σε μια ακριβή περιοχή της πρωτεύουσας. Λυπάται για την έλλειψη γενναιοδωρίας των συμπολιτών του, για το μικρό ενδιαφέρον τους για τους Κούρδους, την πείνα των Αιθιόπων ή το δράμα της Μπαγκλαντές.Δίνει συγχαρητήρια στην οικιακή βοηθό για την τέλεια κουζίνα με μοσχάρι και γαρνιτούρα καραβίδες.....Η οικιακή βοηθός που παρήγγειλε το γεύμα σ'ένα φημισμένο εστιάτορα ετοίμων φαγητών είναι κατενθουσιασμένη.

 

Και τα κείμενα στις φούσκες τα γράφετε πριν ή μετά τα σχέδια;

 

Ο επίτιμος καλεσμένος, δεξιά της οικιακής βοηθού είναι ένας νεαρός λύκος της πολιτικής. Είναο προιστάμενος σε ένα πρωτοκλασάτο υπουργείο. Η κυβέρνηση πρόκειται σύντομα να πέσει, το ξέρει και η βασική του ανησυχία για την ώρα είναι να βολέψει απο δουλειά τα 260 μέλη του τμήματός του που θα βρεθούν στο πεζοδρόμιο. Επείγει λοιπόν να δημιουργηθούν σύντομα ιδρύματα και οργανισμοί, περιφερειακά και νομαρχιακά που θα επιτρέψουν να υποδεχτούν τους πιστούς υπηρέτες του κόμματος. Το ότι αυτοί οι οργανισμοί θα είναι εντελώς άχρηστοι αργότερα, είναιδευτερεύοντος ενδιαφέροντος. Αυτό που μετράει είναι ο νεαρός λύκος της πολιτικής να είναι ένας άνθρωπος του καθήκοντος. Οι συνδηταίμονες του πίνουν τα λόγια του σαν δοκιμαστές κρασιού.

 

Αλλά πείτε μου, το κόμικς, συγνώμη η κινούμενη εικόνα, δεν είναι λίγο …πως να το πω…ευτελής;

 

Ταιριαστό με το κουδούνισμα των σερβίτσιων η συζήτηση πήρε το ύφος κρουαζιέρας.Γύρω απο τα ποδαράκια τα ροδοκοκκινισμένα με έναν Αλεξ Γκόρντον 1964, μιλάμε για τη Διεθνή Τράπεζα, για το γύρο της Ουρουγουάης, για την οικονομική ανάκαμψη της Πολωνίας, τη G7 που θα γίνει G8, τις αμερικάνικες προεδρικές εκλογές, τη συμφωνία του Μάαστριχτ, τους νέους φόρους στο Βέλγιο, τη πρόσφατη κατάργηση των συνόρων, το δανέζικο «όχι», το ιρλανδέζικο «ναι», το γαλλικό «ίσως», για την μαφία στην Ιταλία, για την επόμενη νομοθεσία, για τη νότια Αφρική, για τη κακή στάση των συνδικάτων. Καθένας ανάμεσα σε δυο μασήματα είναι ανταγωνιστής, κατηγορηματικός, παντογνώστης, καλά πληροφορημένος, κοφτός, για τον εαυτόν του κυρίως.

 

Εκτός απο 'μένα.

Προφανώς εγώ, δεν έχω εργάτες για να τους απολύσω και δεν περιμένω το κράτος να με ξεθολώσει αν σκορπίζω τον τραπεζικό μου λογαριασμό.

Δεν γνωρίζω τον υπουργό Τάδε και δεν είμαι έμπιστος του προέδρου Αρπαχτόπουλου.

Δεν πετάω σκουπίδια στους ανταγωνιστές μου και καμμιά απο τις αποφάσεις μου δεν θα επηρεάσει την ισοτιμίατου γιέν ή του δολλαρίου. Είναι δύσκολο μερικές φορές να είσαι ευτελής. Και έπειτα βλακωδώς σκέφτομαι τον αναγνώστη μου. Αυτόν που συναντώ απο καιρού εις καιρόν σε αφιερώσεις βιβλίων ή τυχαία σε μια συζήτηση. Μερικές φορές είναι 15 ετών και άλλοτε 40. Μου λέει λοιπόν ο αναγνώστης μου που πολύ αγάπησε, που τα πάντα διάβασε, που περιμένει τη συνέχεια. Η διάθεσή του είναι ειλικρινής και η δική μου επίσης.Υπολογίζω ότι κατάφερα να τον κάνω να ονειρευτεί λιγάκι, να τον κάνω να ξεχάσει για μια-δυο ώρες, την οικονομική κρίση, την ανεργία, το έϊτζ, τους νέους φόρους, το έλλειμα της κοινωνικής περίθαλψης. Και έξαφνα καταλαβαίνω ότι κάνω το καλύτερο επάγγελμα του κόσμου. Λοιπόν σηκώνομαι, χαμογελάω στη γειτόνισσα απο αριστερά, πετάω μια ματιά στη γειτόνισσα απο δεξιά. Είναι αλήθεια κυρίες μου, ότι στον κόσμο που ζούμε και για τον οποίο τα media διατυμπανίζουν τις δυστυχίες σ' όλη τη διάρκεια του έτους, το να κάνω μικρές φούσκες για κόμικς μπορεί να φαίνεται ευτελές μπροστά στα σπουδαία θέματα με τα οποία ασχολούνται οι σπουδαίοι κύριοι που μας περιστοιχίζουν. Να ξέρατε πόσο απίθανο είναι!

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 6, 2013 από Aoua

[Laz33]

- Το 1996-97 το Μπλέικ και Μόρτιμερ;! Ναι, πρώτος ο Βαναμ ξαναπιάνει την πένα του Τζακομπς για κάποια τεύχη του Μπλέικ και Μόρτιμερ (μαγκιά!). Το αποτέλεσμα; καλύτερο από του Τζακομπς μεν, αλλά ο τελευταίος νικάει για καθαρά ιστορικούς λόγους. Συνολικά; 5-6/10 (εγώ στον Τζακομπς βάζω 1/10 - για ιστορικά καθαρά λόγους...)

 

Kαλή αλλά φουλ μεροληπτική η παρουσίαση που κάνεις.

Εντάξει, το καταλάβαμε κι απ΄το nickname σου ότι είσαι μεγάλος φαν του ΧΙΙΙ.

Δεν την έχω διαβάσει τη σειρά, ούτε έχω λόγους να αμφισβητήσω την ποιότητά της.

 

Αλλά όχι και 1 στα 10 τα Mπλέικ και Μόρτιμερ του Jacobs και 5-6/10 αυτά του Van Hamme.

Μιλάς μάλιστα πιο πάνω για τη γνώμη του κόσμου("To 1984 ο Βαναμ θα βγάλει το ΧΙΙΙ! σε σχέδιο του Βανς (10/10 - γνώμη μου και όλου του κόσμου!))"

Δες και τη γνώμη του κόσμου για τα Μπλέικ και Μόρτιμερ.

Απ΄τις καλύτερες σειρές του είδους θεωρείται, άσχετα αν δεν σου αρέσει. Γούστα είναι αυτά.

 

Από Μπλέικ και Μόρτιμερ έχω διαβάσει όλα του Jacobs και από Van Hamme την Υπόθεση Φράνσις Μπλέικ που ήταν απίστευτα καλό.

Άνετα ένα 9/10 από μένα.

 

Καλό είναι να προωθούμε και ενίοτε να εκθειάζουμε μια σειρά που μας αρέσει, αλλά όχι να ισοπεδώνουμε τις άλλες.

Πόσο μάλλον σειρές που είναι αναγνωρισμένες ως πολύ ποιοτικές απ΄τον κόσμο.

 

Καλοπροαίρετα τα λέω αυτά. Καμία διάθεση δεν είχα να έρθω σε αντιπαράθεση.

Το διευκρινίζω γιατί καμιά φορά ο γραπτός λόγος μπερδεύει και μπορεί να γίνουν παρεξηγήσεις

 

 

btw ποιος ξέρει πως προφέρεται ο Van Hamme στα ελληνικά;

Βαν Αμ ή Φαν Χαμ;

Ή κάπως αλλιώς;

[Θρηνωδός]

Ενώ προσωπικά θεωρώ το ΜΜ μια καλή σειρά (ούτε πολύ καλή ούτε αριστούργημα) και μ'αρέσουν εξίσου αλλά για διαφορετικούς λόγους και του Van Hamme και του Jacobs, έχω συναναστραφεί με άτομα που θεωρούν ότι αν έβγαινε σήμερα θα πήγαινε άκλαφτο. Ο ένας ήταν 50αρης Γάλλος φανατικός κομιξάκιας (ο πατέρας του παιδιού που ανέβασα την συλλογή του για όσους θυμούνται) και μερικοί κοντά στην ηλικία μου (25-30) επίσης Γάλλοι. Καταλήγω στο ότι το επιχείρημα "μα αρέσει σε όλο τον κόσμο" είναι μια αόριστη γενίκευση που βασίζεται κυρίως στα προσωπικά ερεθίσματα του καθενός. Εμείς εδώ που έχουμε γνωρίσει μεταφρασμένες 100 σειρές BD τα τελευταία 50 χρόνια έχουμε κάποια ιερά ονόματα. Εκεί έξω όμως διαφέρουν πολύ τα πράγματα, όταν ο άλλος έρχεται σε επαφή με 2000 τίτλους το χρόνο και επαναξιολογεί. Ομοίως για το XΙΙΙ προφανώς. 

 

Θα συνεχίσει να μ'αρέσει το MM. Αλλά δεν με απασχολεί το αν ο κόσμος το θεωρεί φοβερό. Το ΤενΤεν για μένα είναι κακό. Ξέρω ότι έγινε θρύλος λόγω συνθηκών και εποχής, όχι λόγω ποιότητας. Πάλι ο κόσμος αριστούργημα το θεωρεί, δεν μου λέει κάτι. Παραδείγματα φέρνω. Ποτέ δεν άκουσα όμως κάποιον να λέει κάτι για το Αστερίξ. Ε γι'αυτό μαζί με κάποια μετρημένα στα δάχτυλα κόμικ, αξίζει να δώσεις βαρύτητα στο ανωτέρω επιχείρημα.  

 

Λατρεύω το berserk. Κι όμως σχεδόν όλοι όσοι ξέρω και το έχουν διαβάσει, το κράζουν ως rip-off από σενάρια DnD. Και;

 

Επί του θέματος, κανονικά το όνομα προφέρεται Φον Χάμε. Ο Van Hamme ήταν Βέλγος που γεννήθηκε στις Βρυξέλλες από Ολλανδικής καταγωγής γονείς ( εξού και το πρόθεμα Φον), οπότε το σωστό είναι με την Ολλανδική προφορά. (έτσι για να μην είναι τελείως οφ-τόπικ το ποστ ). 

 

Κατά τα άλλα τον θεωρώ έναν εξαιρετικό σεναριογράφο. Από το epoxy το οποίο έγραψε στην σεξοφιλελέ φούρια του '60 και το Corentin, μέχρι το Largo Winch, το XIII, το Thorgal και το Wayne Shelton. Δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ, ακόμα και στις θεματολογίες που δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας.  

[Kurdy Malloy]

O Φαν Χάμε είναι συνολικά ο δεύτερος καλύτερος σεναριογράφος του BD μετά τον Γκοσινί. Θα τους έβαζα δίπλα δίπλα επειδή ήταν εντελώς διαφορετικού στυλ, αλλά δίπλα στον Γκοσινί δε βάζω κανέναν. Θα ξεπεραστεί κάποτε από τον Νουρύ, τον Λουπανό ή τον Ντοριζόν; Πιθανόν. Αυτή τη στιγμή όμως κωλύομαι να τον συγκρίνω με οποιονδήποτε, τη στιγμη που έχει δώσει το ΧΙΙΙ, τον Λάργκο και τον Θόργκαλ, 3 από τις πλέον κλασσικότερες σειρές στην ιστορία του ευρωπαϊκού κόμικ και όχι απλά κάποιες ενδιαφέρουσες δουλειές μεσα σε μία δεκαετία. Βάζουμε σε αυτά και 2 από τα σημαντικότερα One shots (Chninkel, Western), το θέμα για μένα λήγει κάπου εδώ.
 
Και όλα αυτά χωρίς να έχω προλάβει ακόμα να διαβάσω τα Lady S. & Les Maîtres de l'orge που επίσης έχουν πολύ καλές κριτικές.

 

Θα συμφωνήσω ότι ο Λαργκο είναι μισό κλικ καλύτερος γιατί και οι 10 ιστορίες του είναι στο ίδιο υψηλότατο επίπεδο σε αντίθεση με τον ΧΙΙΙ που η πρώτη 8αδα τευχών (αυτά που υπάρχουν και στα ελλήνικος) είναι καλύτερα από αρκετά επόμενα, ιδιαίτερα μετά την επανέναρξη της σειράς όπου η σειρά έχει γίνει να τραβάς τις πωπότριχές σου (συνωμοσίες και δολοφονίες για το τι έγινε στο Μayflower πριν από 400 χρόνια wtf δηλαδή). Ο Θόργκαλ είναι ένα βήμα πίσω μόνο και μόνο γιατί έχω ένα θέμα με τις νεκραναστάσεις.

 

Τώρα όσον αφορά το Β&Μ και τη σύγκριση Φαν Χάμε με Γιάκομπς; Ε εντάξει δεν είναι κακό να πούμε ότι ο υπερπεριγραφικός Γιάκομπς με τις ατελείωτες πρόζες είναι πλέον ξεπερασμένος και παρωχημένος. Δεν μπορεί ευθέως να συγκριθεί με σημερινούς δημιουργούς, άρα και με τον Φαν Χάμε 40 χρόνια μετά τον Ξιφία. Αλλά καλό είναι κάθε έργο να κρίνεται στην εποχή του, οπότε και ο Ερζέ και ο Γιάκομπς είναι και παραμένουν κορυφαίοι για μένα και αρνούμαι να τους συγκρίνω

[Laz33]

Αφού είναι Ολλανδικής καταγωγής άρα Φαν Χάμε προφέρεται, οπως λέει ο Kurdy, κι όχι Φον Χάμε.

Κατά τα άλλα συμφωνώ με τον Θρηνωδό.

 

Ούτε εγώ είμαι της άποψης ότι αν μια σειρά είναι ψηλά στην εκτίμηση του κόσμου, θα είναι σίγουρα άριστη ή πολύ καλή.

Επίσης συμφωνώ για τα ΤενΤεν ότι είναι υπερεκτιμημένα.

Διαφωνώ όμως ότι είναι κακή σειρά. Ούτε αριστούργημα τη θεωρώ φυσικά.

Για μένα είναι καλή σειρά για τα σημερινά δεδομένα και ακόμα καλύτερη για τα δεδομένα της εποχής της.

 

Για τον Van Hamme έχω κι εγώ πολύ καλή άποψη, παρότι έχω διαβάσει μικρό μέρος της δουλειάς του.

Πάντως και μόνο που συνέχισε μετά από 20 χρόνια το έργο του Jacobs και δημιούργησε ένα Μ&Μ ισάξιας ή και ανώτερης ποιότητας απ´ αυτά του δημιουργού της σειράς, του βγάζω το καπέλο.

Θα διαβάσω εννοείται και τα άλλα δύο Μ&Μ που έγραψε, λέω να πιαστώ μετά και με τα Largo Winch που διάβασα καλά λόγια.

[Laz33]

Eπειδή είμαι σε φάση που διαβάζω Van Hamme, μπορώ να πω πως by far η καλύτερη δουλειά του είναι το Largo Winch.
Η πιο ολοκληρωμένη και χωρίς "φανφάρες" σειρά που έγραψε.
Ένα έξτρα θετικό το ότι οι ιστορίες είναι αυτοτελείς.

Το ΧΙΙΙ έχει μια καλή βάση.
Ξεκινάει πολύ δυνατά, αλλά από ένα σημείο και μετά επαναλαμβάνεται και γίνεται πολύ εμπορικό.

Τα Lady S. που διάβασα τα 7 πρώτα, έχουν ενδιαφέρον αλλά σίγουρα όχι το βάθος του LW ή του XIII.
Eίναι πιο απλές ιστορίες, χωρίς πολλά ανοίγματα και εκπλήξεις.

Για τα Thorgal το είχα ξαναπεί. Δεν μ΄αρέσει το πάντρεμα μυθολογίας με επιστημονική φαντασία, συν ότι οι ιστορίες είναι μικρές.

Διαμαντάκι είναι μια απ΄τις λιγότερο γνωστές σειρές του, το Les Μaîtres de L'orge.
Mόνο τα 2 πρώτα κατάφερα να βρω στα αγγλικά και να διαβάσω, αλλά μου άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις.
Το μόνο κακό είναι ότι η σειρά ολοκληρώνεται σε 8 τόμους.
 

Τέλος, εκεί που πραγματικά βγάζω το καπέλο στον Van Hamme είναι για τη συνεισφορά του στο Blake et Mortimer.
Για μένα είναι πιο δύσκολο και πιο "μάγκικο" να αναλάβεις μια επιτυχημένη σειρά άλλου δημιουργού και να τη συνεχίσεις στο ίδιο ή και ανώτερο επίπεδο, παρά να δημιουργήσεις μια δική σου.
Τρεις ιστορίες έγραψε. Και οι τρεις είναι από πολύ καλές έως εξαιρετικές

Επεξεργασία Μαρτίου 10, 2017 από laz33