ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΛΜΠΟΥΜ "ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ" ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ [ Σάββατο, 11 Δεκεμβρίου 2010 12:30 (Σταδίου 24) ]

[big vaggos]

 

Σάββατο, 11 Δεκεμβρίου 2010 12:30

IANOS Σταδίου 24

 

Παρουσίαση βιβλίου

 

Παρουσίαση βιβλίου του David Prudhomme, εκδόσεις "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"

Θα μιλήσουν:

Aγγελος Μαστοράκης (υπεύθυνος έκδοσης)

Βασίλης Καλαμαράς (δημοσιογράφος)

Παναγιώτης Κουνάδης (μελετητής του ελληνικού τραγουδιού)

Είσοδος ελεύθερη

 

Link

 

[erma jaguar]

Και το υλικό για την εκδήλωση που μας έστειλε η Ελευθεροτυπία

 

 

 

[x for xepeta]

Κάποιος κάποτε κάπου στο σάιτ μίλησε για παρουσία του δημιουργού στην Αθήνα. Μάλλον για παρουσίαση του Άλμπουμ ήταν. Κρίμα...

 

Ή να περιμένουμε κάτι ακόμη μια άλλη στιγμή...

[The_Sandman]

O David Prudhomme είχε έρθει στην Θεσσαλονίκη για τις εορταστικές εκδηλώσεις "50 χρόνια Αστερίξ - Ο Γαλάτης ήρωας στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης". Το κόμικ "υπήρχε" μόνο στα γαλλικά τότε. Φοβερός τυπάκος!

[erma jaguar]

Το κόμικς το αντάμωσαν πέντ' έξι χασικλήδες

 

Οι ρεμπέτες και το ρεμπέτικο τραγούδι δεν είναι πλέον θέμα ταμπού στην ελληνική κοινωνία. Εν τούτοις, ουδείς Ελληνας κομίστας σκέφτηκε να δημιουργήσει μ' αυτό το πολύχρωμο και δραματικό υλικό χάρτινους ήρωες. Μήπως επειδή ήταν πολύ δικό μας, ήταν την ίδια στιγμή και πολύ ξένο; Ποιος ξέρει.

 

 

Το θέμα «ανάστησε» με άριστο σεναριογραφικό και καλλιτεχνικό αποτέλεσμα ο 41χρονος Γάλλος κομίστας Νταβίντ Προυντόμ, δημιουργώντας το «Ρεμπέτικο», που φέρει τον εύγλωττο υπότιτλο «Το κακό βοτάνι» (πρωτότυπος τίτλος: «Rebetiko, La Mauvaise Herbe», Futuropolis).

 

Το άλμπουμ κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις «το 9ο κύμα» της «Ελευθεροτυπίας». Η μετάφραση έγινε από τον Θανάση Πέτρου και η επιμέλεια από τον Αγγελο Μαστοράκη. Η παρουσίασή του θα γίνει μεθαύριο Σάββατο (12.30 το μεσημέρι), στο καφέ του βιβλιοπωλείου «Ιανός» (Σταδίου 24), με ελεύθερη είσοδο. Θα μιλήσουν ο μελετητής του ελληνικού τραγουδιού Παναγιώτης Κουνάδης και ο υπεύθυνος της έκδοσης Αγγελος Μαστοράκης.

 

Ο Αγάθωνας Ιακωβίδης θα ερμηνεύσει τα ρεμπέτικα τραγούδια που ακούγονται στο «σάουντρακ» του «Ρεμπέτικου»: «Από κάτω από τις ντομάτες» (Γιαννάκης Ιωαννίδης), «Μπουζούκι, γλέντι του ντουνιά» (Μ. Βαμβακάρης), «Αϊντε σαν πεθάνω τι θα πούνε» (Γιώργος Κατσαρός), «Πέντε Ελληνες στον Αδη» (Γ. Παπαϊωάννου), «Σαν είσαι μάγκας και νταής» (Μ. Βαμβακάρης-Ρίτα Αμπατζή), «Ο φιγουρατζής» (Α. Δελιάς), «Οσοι γενούν πρωθυπουργοί» (Μ. Βαμβακάρης), «Ο Χάρος (βγήκε ο Χάρος να ψαρέψει)» (Γ. Παπαϊωάννου), «Ο θερμαστής» (Γ. Μπάτης), «Το Χάρο τον αντάμωσαν» (Π. Τούντας-Κ. Ρούκουνας).

 

Τόπος: ο Πειραιάς. Χρόνος: μία μέρα και μία νύχτα του Οκτωβρίου του 1936, υπό τη σκιά της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά. Από την ξακουστή ρεμπέτικη Τετράδα του Πειραιά, ο Νταβίντ Προυντόμ έχει κρατήσει τον Γιώργο Μπάτη (ψευδώνυμο του Γιώργου Τσώρου, 1885 - 1967), τον Ανέστο Δελιά (1912 - 1944), τον Μάρκο Βαμβακάρη (1905 - 1977), ενώ για τα συμφραζόμενα της μυθοπλασίας του, έχει αντικαταστήσει το τέταρτο μέλος της κομπανίας, τον Στράτο Παγιουμτζή (1904 - 1971), με τον Γιάννη Παπαϊωάννου (1914 - 1972). Ο τελευταίος δεν συνεργάστηκε ποτέ με τους άλλους τρεις, ταίριαζε, όμως, καλύτερα στο πενάκι του Γάλλου κομίστα. Αλλη μια καλλιτεχνική «ανακρίβεια» είναι η παρουσία του πρώτου αστυνομικού διευθυντή της Αθήνας Δημητρίου Μπαϊρακτάρη (1833 - 1900), που ανήκει σε άλλο αιώνα.

 

Το προυντομικό «Ρεμπέτικο» εκδόθηκε το 2009 και αμέσως σάρωσε όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά βραβεία της ένατης τέχνης: «Ματιές στον Κόσμο» στο Φεστιβάλ Κόμικς της Ανγκουλέμ, Διεθνές Φόρουμ Κινηματογράφου και Λογοτεχνίας του Μονακό (2010) και «Χτυποκάρδι» στο Φεστιβάλ Κόμικς τού Σεν Μαλό (2009). Εχει μεταφραστεί στα ισπανικά, γερμανικά, ολλανδικά, ιταλικά και κροατικά.

 

Ολα ξεκίνησαν το 2008, όταν έπεσε στα χέρια του Νταβίντ Προυντόμ η νέα γαλλική έκδοση (2001) του βιβλίου της Γκέιλ Χολστ «Ο δρόμος του ρεμπέτικου». Ο Γάλλος κομίστας είναι ένας εσωστρεφής χαρακτήρας, που σπούδασε στην Ecole de l' Image της Ανγκουλέμ, τη μητρόπολη του κόμικς. Ο αριστερόχειρας καλλιτέχνης αντιμετώπισε με ευσυνειδησία το ρεμπέτικο τραγούδι και τους δημιουργούς του, χωρίς να ξεπέσει στον εύκολο εξωτισμό. Προσπάθησε να το γνωρίσει από μέσα, χωρίς να έχει ούτε ένα «σύμμαχο»: «Ελληνας δεν είμαι, ούτε μουσικός, κι ούτε καν καπνίζω», εξομολογείται.

 

Τι τον οδήγησε στην απόφασή του να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο θέμα; «Το ρεμπέτικο, αυτό το σύμπαν με το αναρχικό πνεύμα, με παρέσυρε, από τότε που το ανακάλυψα. Στην αρχή μου κίνησε το ενδιαφέρον το περιβάλλον, στο οποίο αναπτύχθηκε, μέσα στις κακόφημες γειτονιές, στις φυλακές, στους τεκέδες, στα λιμάνια του Πειραιά», περιγράφει ο Νταβίντ Προυντόμ. Και επειδή, όπως λέμε, «τρώγοντας έρχεται η όρεξη», δεν άργησε να περάσει στο «κυρίως πιάτο»: «Μετά σαγηνεύτηκα από τις μορφές τού ρεμπέτικου, τους μουσικούς, τους ρεμπέτες, τους περιθωριακούς, αδέλφια στη δυστυχία και στην εξορία. Ξεριζωμένοι από τη Μικρά Ασία και τα παράλιά της, επιβίωσαν ζώντας σε παράγκες στα λιμάνια των μεγάλων πόλεων», θυμάται.

 

* Τιμή 16 ευρώ. *

 

ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 9/12/2010

[erma jaguar]

Αφού σάρωσε όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά βραβεία της ένατης τέχνης, το άλμπουμ του Νταβίντ Προυντόμ, «Ρεμπέτικο, το κακό βοτάνι» είχε την πρώτη ελληνική του παρουσίαση - κυκλοφορεί, σε μετάφραση Θανάση Πέτρου, από τις εκδόσεις «το 9ο κύμα» της «Ελευθεροτυπίας».

 

Επέστρεψε στο φυσικό του χώρο, στον τόπο που γέννησε το ρεμπέτικο, ύστερα από περιπλανήσεις σε μεγάλα φεστιβάλ, με πρώτο και καλύτερο αυτό της Ανγκουλέμ, που χάρισε στον 41χρονο Γάλλο κομίστα τη μέγιστη τιμή, «Ματιές στον κόσμο».

 

Η ρεμπέτικη Τετράδα του Πειραιά, δηλαδή ο Μάρκος, ο Ανέστος, ο Στράτος και ο Μπάτης, «στριμώχτηκαν» στο καφέ του βιβλιοπωλείου «Ιανός», γιατί ήταν πολλοί οι φίλοι της μουσικής τους, που βρέθηκαν εκεί για να τους «ακούσουν», παρά το έντονο κρύο και το χιόνι που έπεφτε. Τον καινούργιο φίλο της ρεμπέτικης μουσικής, ο οποίος ζει μόνιμα απομονωμένος στην κρασούπολη του Μπορντό και δεν μπόρεσε να παραβρεθεί, σύστησαν στο ελληνικό κοινό ο μελετητής του ελληνικού τραγουδιού Παναγιώτης Κουνάδης, ο υπεύθυνος της έκδοσης Αγγελος Μαστοράκης και ο δημοσιογράφος Βασίλης Κ. Καλαμαράς.

 

«Η Τετράς είναι ένα συμβάν σημαντικό στη δεκαετία του '30», ήταν η κρίση του Παναγιώτη Κουνάδη. Γυρνώντας το ρολόι του χρόνου πίσω, ζήτησε να φανταστούμε τους ρεμπέτες του Πειραιά στην ηλικία που έγραφαν τα συγκλονιστικά τραγούδια τους: «Ο Μάρκος, όταν γράφει τον "Μαστούρη" είναι μόλις είκοσι πέντε ετών! Μιλάμε ότι ήταν παιδιά!».

 

Ο καλός γνώστης του ελληνικού τραγουδιού παραδέχτηκε: «Είχα πιστέψει ότι το ρεμπέτικο πέθανε το 1945, όμως είχα κάνει λάθος! Σήμερα μπορούμε να μιλάμε για τα εγγόνια του ρεμπέτικου, όπως είναι ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης». Δεν έκρυψε ότι έχει εντυπωσιαστεί από το γεγονός ότι κομπανίες στην Ολλανδία και στη Σουηδία αναβιώνουν στην ελληνική γλώσσα αυτό το είδος τραγουδιού.

 

Στις εικαστικές επιδόσεις του Νταβίντ Προυντόμ, οι οποίες χρωστάνε πολλά στην ελληνική ζωγραφική, επικεντρώθηκε ο Αγγελος Μαστοράκης: «Στα σχέδιά του, που δύσκολα θα μπορούσε κανείς να τα ξεχωρίσει από κάποιες ελληνικές λαϊκές ζωγραφιές, φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχει κατακτήσει ολοκληρωτικά την κινησιολογία των χαρακτήρων. Αρκεί να δει κανείς πόσο υποδειγματικά αποδίδει το ζεϊμπέκικο».

 

Αναφέρθηκε στο «άσπρο, το μαύρο, το χοντροκόκκινο, το κεραμιδί δηλαδή, και τις ώχρες», που δημιουργούν την προυντομική παλέτα, την οποία μπορεί να τη συναντήσει κανείς, όπως αποφάνθηκε ο ίδιος ομιλητής, «σε όλη την ελληνική ζωγραφική, τα αρχαία ελληνικά αγγεία, στα έργα του Κόντογλου, του Χατζηκυριάκου-Γκίκα, του Κεφαλληνού και του Μόραλη».

 

Στο στοίχημα που έβαλε ο Γάλλος κομίστας και το κέρδισε, στάθηκε ο Βασίλης Κ. Καλαμαράς: «Η Πειραϊκή Τετράς δεν καρικατουρίζει, δεν γλιστράει προς τη γραφικότητα, δεν γίνεται γαλάζιο σημαιάκι σε ντιούτι φρι του αεροδρομίου "Ελευθέριος Βενιζέλος". Δεν βλέπεις πουθενά ουζάκι, δεν ακούς πουθενά συρτάκι», είπε. «Το "Ρεμπέτικο" του Νταβίντ Προυντόμ διαθέτει καρδιά και ψυχή, και μάλιστα σε αφθονία».