Waltz with Basir / Vals Im Basir [ Βαλς με τον Μπασίρ ] (2008)

[ariane75]

 

Ενδεχομένως να ταιριάζει καλύτερα ο χαρακτηρισμός ντοκιμαντέρ σε animation, παρά ταινία στη συγκεκριμένη περίπτωση, καθώς εδώ ο ισραηλινός σκηνοθέτης Ari Folman αποπειράται να αφηγηθεί τρομακτικές εμπειρίες από τον πόλεμο στο Λίβανο στις αρχές της δεκαετίας του '80.
Η ταινία συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών εφέτος (15 Μαίου 2008), χωρίς όμως να αποσπάσει κάποιο βραβείο, παρά την πρωτοτυπία και το δυναμισμό της.

Μετάφραση (~περίπου~) από το άρθρο της Nana A.T. Rebhan στο arte.tv:

 

    

Ο Ari Folman επιχειρεί μια ''αυτοθεραπεία'' με αυτό το 'έργο', το οποίο βασίζεται σε προσωπικές εμπειρίες όσο και σε πραγματικές συνεντεύξεις φίλων και συσστρατευόμενων στον 1ο πόλεμο στο Λίβανο..
Η ταινία ξεκινά με τον επαναλαμβανόμενο εφιάλτη του φίλου του Boaz, έπειτα από τον οποίο ξυπνά κάθε φορά λουσμένος στον ιδρώτα.. 26 μεγαλόσωμα λυσσασμένα σκυλιά τον κυνηγούν, ορμούν στην πόρτα του σπιτιού του και ξεκινούν ένα καταιγισμό ''κατηγορηματικών'' αλυχτισμάτων..Τα σκυλιά τον κατατρέχουν εδώ και χρόνια και θα 'θελε να καταλάβει περισσότερα γι'αυτά. Ο Ari Folman συνειδητοποιεί ότι δεν θυμάται σχεδόν τίποτε από την εποχή της αρχής της δεκαετίας του '80. Τον διαταράσσει βαθύτατα και προσπαθεί να κάνει μια ενδοσκόπιση στον εαυτό του. Ο καλύτερός του φίλος Ori - σκηνοθέτης και ψυχίατρος- τον βοηθά σε αυτό. Τελικά ο Boaz ενθυμάται: Κατά τη διάρκεια του πολέμου τη δεκαετία του '80, ήταν υποχρεωμένος να πυροβολεί και να σκοτώνει τα σκυλιά που άρχιζαν να γαβγίζουν όταν πλησίαζαν τα χωριά..Ο ίδιος αρνούνταν να σκοτώσει ανθρώπους, οπότε είχε αναλάβει τα σκυλιά..29 ζώα θανάτωσε σίγουρα θυμάται..Και αυτά είναι η αγέλη που τον κυνηγά..

 

                                                         
 

4 χρόνια διήρκεσε η έρευνα για τις αναμνήσεις, των οποίων το αποτέλεσμα είναι η ιδιόμορφη όσο και έντονη ταινία. Η ταινία WALTZ WITH BASHIR κατορθώνει, ενίοτε αφαιρετικά, να διεισδύσει στις αναμνήσεις των συνεντευξιασθέντων. Τρομακτικές εμπειρίες από τον πόλεμο μπερδεύονται με εφιάλτες. Εαν ο Ari Folman ολοκλήρωνε το έργο του μέσα από ένα ''κανονικό'' ντοκυμαντέρ, τον περισσότερο χρόνο μεσήλικες άνδρες θα μιλούσαν για τοίχους..πράγμα που ακριβώς ήθελε να αποφύγει.

Έτσι γυρίστηκε αρχικά το σενάριο των 90 σελίδων σαν κανονικό βίντεο. Η ταινία αποτελεί μίγμα από Flash, κλασικό Animation και 3D. Έτσι δημιουργούνται οι διεισδυτικές σκηνές του ταξιδιού,των τραυματικών εμπειριών και εφιαλτών των στρατιωτών. Σταδιακά συμβαίνει και στον Ari να ανακτά τη μνήμη του από την εποχή αυτή, ενώ ανακαλύπτει/συνειδητοποιεί ότι ήταν αυτόπτης μάρτυρας στη σφαγή στη Sabra και Shatila, στα καταλύμματα των παλαιστίνιων προσφύγων το Σεπτέμβρη του 1982. Χριστιανοί Φαλαγγίτες δολοφόνησαν τότε με την ανέχεια του ισραηλινού στρατού περίπου 3000 άοπλους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά..Στο τέλος, ο νεαρός τότε στρατιώτης Ari στέκεται σε ένα σοκάκι και θυμάται..Κάποιες γυναίκες θρηνούν τους σκοτωμένους εν ψυχώ υιούς τους, μια σκηνή που γίνεται ακόμα πιο ανυπόφορη καθώς ξαφνικά από 'κινούμενο σχέδιο' μεταμορφώνεται σε αληθινό πλάνο..Τόσο σοκαριστικά έχουν καιρό να γίνουν τα πλάνα αρχείου..

 

Ίσως η Marjane Satrapi με το ποικιλοτρόπως εξαιρετικό Περσέπολις , που επίσης βασίζεται σε προσωπικές εμπειρίες και επίσης έκανε την πρώτη του εμφάνιση στις Κάννες, να άνοιξε ένα νέο είδος κινηματογράφησης.
Το WALTZ WITH BASHIR επιδιώκει να επεξεργαστεί τη φρίκη του πολέμου με μια ιδιαιτέρως ανεξάρτητη και διεισδυτική μορφή, που μέχρι τώρα δεν έχουμε ξανασυναντήσει. Ο ίδιος ο Ari Folman αποπειράται να κάνει μια αυτοθεραπεία με το ειλικρινές αυτό έργο, εξωτερικεύοντας τις καταπιεσμένες αναμνήσεις του. Δηλώνει όμως ότι ισως αυτή η ταινία λειτουργήσει και ως ''παρακαταθήκη''-κληρονομιά για τους γιούς του, που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτή: Όταν ενηλικιωθούν και δουν την ταινία, ίσως τους βοηθήσει να κάνουν τις σωστές επιλογές. Δηλαδή να μην πάρουν ποτέ μέρος σε κάποιο πόλεμο.

 

Παράθεση

The fact that Forman's parents had been interned at Auschwitz, he says, was what drove him to make the movie. "You can't come from a home of survivors and not be aware of where you come from: it's in your DNA. In a way, it influences everything in your life. It's a belief, a deep story. Your whole existence is about survival," he says. "And it's in the movie."

When he was younger, he thought he could escape his heavy inheritance. "Now I realize that any massacre, Bosnia, Iraq - it's not just about this massacre - it's about something you always had in you," he says.

 

                                                                

 

Επίσημη Ιστοσελίδα
imdb
wiki
Σύντομη ιστορική αναδρομή : wiki2

 

 

(υπάρχει άλλη μια στο σάϊτ της άρτε, πατήσατε Im Gespräch mit dem Regisseur Ari Folman (είναι στα αγγλικά)

Δυστυχώς δεν είδα ταινία ακόμη, εαν κάποιος έχει δει, ας μας πει περισσότερα/γνώμη/... Προσωπικά με έχει δελεάσει σε πολλά επίπεδα πάρα πολύ..

 

[imdb=tt1185616]

[alagt17]

Ωραίοι οι Ισραηλινοί....ξορκίζουν τις ενοχές τους για γεγονότα 26 χρόνια πριν. Δηλαδή για όσα κάνουν τώρα

μπορεί και να μην προλάβω να δω τη συγγνώμη έστω και ενός από αυτούς. Αυτό που έγινε εκεί,στους παλαιστινιακούς

προσφυγικούς καταυλισμούς της Σάμπρα και της Σατίλα κάνει το σημερινό λουτρό αίματος να μοιάζει μεθοριακό επεισόδιο.

Τα θυμάμαι όλα γιατί ήμουν σε ηλικία που καταλάβαινα πια καλά τι γινόταν. Θυμάμαι τις ξυρισμένες, καλολαδωμένες όψεις των φονιάδων και τα αξύριστα ταλαιπωρημένα πρόσωπα των θυμάτων. Και θα σας φανεί παράξενο,ίσως και αστείο αλλά από τότε, και όσο οι παλαιστίνιοι δεν έχουν δικό τους κράτος (κράτος, όχι μαριονέτα), ορκίστηκα να μένω αξύριστος ανά τριήμερο. Όπως ακριβώς έβλεπα τα πρόσωπα των παλαιστινίων ηγετών και κυρίως του Αραφάτ στην τηλεόραση και στις εφημερίδες. Και τώρα ακόμα το κρατώ όσο μπορώ.

Μπράβο στο σκηνοθέτη, έτσι κι αλλιώς, αλλά άργησε πολύ.

[ngramm]

Και εγώ είδα την ταινία και μου άρεσε πολύ-τεχνικά είναι εκπληκτική και η μουσική επένδυση είναι εξαιρετική,

αν και θα συμφωνήσω πλήρως με τον Παντελή στα περί "καθυστέρησης".

Να συμπληρώσω μόνο ότι:

- πρέπει να έχει πάει πολύ καλά στα εισιτήρια, αφού το είδα καθυστερημένα και η αίθουσα

όταν πήγα ήταν κατάμεστη

- είναι το πρώτο φαβορί για το Οσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας

- κυκλοφορεί και αντίστοιχο κομικ ήδη στα Γαλλικά από την Casterman (εδώ μπορείτε να διαβάσετε σχετικά και να δείτε τις πρώτες 9 σελίδες του κόμικ) και αναμένεται σύντομα και στα Αγγλικά.

[DJO]

Μιας και είναι επίκαιρη, την είδα επιτέλους. Δυνατή ταινία. Αριστούργημα όχι, άργησε πάρα πολύ (+1 σε αυτά που λέει ο Παντελής και ναι, είναι λίγο υπερτιμημένο) ενώ σε κάποια σημεία ο περίεργος συνδυασμός flash animation με πραγματικά τοπία και κανονικό animation θύμιζε motion comic με την κακή έννοια. Τα πραγματικά πλεονεκτήματα είναι οι ονειρικές σκηνές (ειδικά οι 2 με τις κοπέλες) και η αντικειμενική παρουσίαση των γεγονότων σε κάποιες σκηνές, συγκεκριμένα προς το τέλος. Έχει ένα θέμα πάντως ο ρυθμός της...

 

Δείτε και ένα βιντεάκι για τη Γάζα, το οποίο θυμίζει το Waltz αλλά προσωπικά το θεωρώ ανώτερο, γιατί δεν φλυαρεί σαν το Waltz, χρησιμοποιεί αρκετά μέσα που χρησιμοποίησε το καλογυαλισμένο Waltz και τα λέει όλα μέσα σε μόλις ένα λεπτό:

 

[ToucHDowN]

Μια εξαιρετική παραγωγή, πραγματικά οσκαρικού επιπέδου, με μια ματιά που "πατάει" τόσο στην τέχνη όσο και στην ανθρώπινη ιστορία αυτής της γωνιάς του κόσμου.

[dimis]

Την εχω δει και γω την ταινια εδω και αρκετο καιρο. Μου αρεσε πολυ, αλλά δεν νομιζω να την ξαναεβλεπα.

 

Θα διαφωνησω με την τοποθετηση οτι "αργησε" ή οτι "ξορκιζει ενοχες". Εγω το βλεπω ως καλλιτεχνικη δημιουργια ενος/καποιων ανθρωπου/ων (με εντονες προσωπικες εμπειριες) και οχι μιας χωρας, του λαου της ή της κυβερνησης της.

 

[Lorien]

Την ειδα μολις χτες και την κατατασσω σε μια πο τις καλυτερες ταινιες...

Με το θεμα που πραγματευεται ξεφευγει απο την κατηγορια των κεινουμενων σχεδιων -στην οποια συνηθιζουμε να τοποθετουμε ταινιες που εχουν δημιουργηθει και για παιδια- δειχνοντας ποσες δυνατοτητες εχουν οι ταινιες που χρησιμοποιουν τεχνικες animation. Με αλλα λογια πιστευω οτι θα "εχανε" πολυ αν ειχε γυριστει με ηθοποιους.

Πολυ πολυ δυνατη η τελευταια σκηνη..

[zade]

Το είδα όταν βγήκε ,σε ΜΠΛΟΥ ΡΕΗ (τι ωραία που φαίνεται γραμμένο έτσι στα Ελληνικά έ; ) και ναι μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε.

 

Είναι από τις ταινίες που χαράζουν που πορεία που καλούνται και άλλοι να την ακολουθήσουν.Ανοίγει νέους ορίζοντες στο ανιμέησον, δίνει πολύ περισσότερη δυναμική από την δεδομένη σε ένα είδος που δεν καταπιανόταν γενικά με κοινωνικά προβλήματα και γενικότερα πηγαίνει ένα βήμα μπροστά.'Οχι τόσο λόγω τεχνοτροπίας όσο λόγω περιεχομένου.

 

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί λέτε ότι είναι υπερτιμημένο.Όλοι οι διθυραμβικοί χαρακτηρισμοί που του έχουν αποδοθεί ,είναι δίκαιοι!

[GeoTrou]

Πολύ δυνατή ταινία. Το animation δεν είναι κάτι τρομερό, αλλά η σκηνοθεσία, η μουσική και (δυστυχώς) το ίδιο το θέμα που πραγματεύεται, δημιουργούν μια απίστευτη ατμόσφαιρα. Σε γραπώνει σαν σκυλί.