MOORE ALAN [ (1953) ]

[rainmaker]

 

Alan Moore λοιπόν...

 

Ο κατά την ταπεινή μου γνώμη μεγαλύτερος ανανεωτής της σύγχρονης ιστορίας των κόμικς (Από το 1980 και μετά) γεννήθηκε στο Northampton, μια βιομηχανική πόλη ανάμεσα σε Λονδίνο και Μπέρμιγχαμ, στις 18 Νοεμβρίου του 1953. Γιος του ζυθοποιού στο επάγγελμα Ernest Moore και της εκδότριας Sylvia Doreen, μεγάλωσε μέσα σε ένα περιβάλλον εξαθλίωσης και φτώχειας. Ο εκκεντρικός του χαρακτήρας φάνηκε από τα πρώτα χρόνια της εφηβεία του όταν και αποβλήθηκε από το γυμνάσιο στο οποίο φοιτούσε και κανένα άλλο σχολείο της περιοχής δεν τον δέχθηκε.

 

Το 1971 βρίσκει τον Moore άνεργο και χωρίς κανένα χαρτί σπουδών.

Παρ’ όλα αυτά ξεκινάει ένα περιοδικό με κάτι φίλους του, που το ονομάζουν Embryo, και αυτή του η ενασχόληση τον βάζει μέσα στο Northampton’ s Art Lab, έναν χώρο που θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε Σχολή Καλών Τεχνών αλλά για καλλιτέχνες όχι ακριβώς ερασιτέχνες. Το 1974 παντρεύεται και αποκτάει δυο κόρες, την Amber και την Leah.

 

Το 1979 αρχίζει να εργάζεται ως σχεδιαστής στο μουσικό περιοδικό Sounds. Δημιουργεί μια αστυνομική ιστορία με τον τίτλο Roscoe Moscow και υπογράφει με το ψευδώνυμο Curt Vile. Ο Moore καταλαβαίνει πως μάλλον δεν είναι και τόσο καλός σκιτσογράφος και αποφασίζει να στραφεί στην συγγραφή (δόξα σοι ο θεός).

 

Οι πρώτες του δουλειές είναι στο περιοδικό Doctor Who Weekly και στο γνωστό περιοδικό επιστημονικής φαντασίας 2000 AD, που στις σελίδες τους ο Moore δημιουργεί μερικές πολύ δημοφιλής σειρές όπως το The Ballad of Halo Jones, Skizz και το D.R. & Quinch. Στη συνέχεια θα εργαστεί στο περιοδικό από το οποίο θα ξεπεταχτούν δύο από τα διασημότερα του έργα, το Marvelman (που είναι γνωστό στις ΗΠΑ ως Miracleman) και φυσικά το ανυπέρβλητο V for Vendetta. Το Marvelman κερδίζει το 1982 το βραβείο British Eagle Award ενώ το επικών διαστάσεων, ύμνος εις την ελευθερία και λίγο πιο αισιόδοξο 1984, πόνημα του, το V for Vendetta του δίνει το βραβείο Καλύτερου Συγγραφέα Κόμικ για το 1983. Το όνομα του θα ακουστεί παντού και φυσικά θα τον ψαρέψουν οι ΗΠΑ και υπό την σκέπην της DC πια θα δημιουργήσει την τεράστια επιτυχία Saga of the Swamp Thing. Οικολογία, ρατσισμός, βία, πυρηνικά όπλα, το Swamp Thing στηλιτεύει την καρδιά της Αμερικής και λατρεύεται γι’αυτό. Ο Allan Moore είναι ήδη θρύλος αλλά τα καλύτερα έρχονται.

 

 

Αποτέλεσμα της αναγνωρισιμότητας του ταλέντου του ήταν να φτιάξει ιστορίες και για άλλες σειρές της DC, όπως Tales of the Green Lantern, A Batman Annual και πολλές ιστορίες του Superman..

 

 

Το 1986 είναι η χρονιά ορόσημο για τον Moore και κατα συνέπεια και για την ιστορία των κομικς. Η DC αλλάζει πλεύση και ζητάει κάτι διαφορετικό από τους συγγραφείς της. Πρώτος έρχεται ο Frank Miller με το Batman: The Dark Knight Returns και ακολουθεί ο Moore με το Watchmen αλλάζοντας το τοπίο για πάντα.

Και οι δύο ανατρέπουν κλισε, μέσα από το χρώμα αφήνουν σκοτεινά συναισθήματα, οι χαρακτήρες έχουν σάρκα, οστά και νόηση. Είναι ασύλληπτο κανείς να φανταστεί τον ντόρο που δημιούργησαν τα δύο αυτά κομικς εκείνη την εποχή. Οι υπερήρωες του Moore στο Watchmen είναι τόσο κοντά στον αναγνώστη που μπερδεύεται αν πράγματι οι υπερφυσικές δυνατότητες τους είναι που τους κάνουν ναι μεν ξεχωριστούς αλλά όχι υπερανθρώπους. Είναι δολοφόνοι, είναι πιόνια, αγαπάνε, πλησιάζουν στα πρόθυρα της τρέλας. Το σενάριο γυρίζει από το παρόν στο παρελθόν, αφήνει τα στοιχεία σκόρπια και με ακρίβεια δομημένα, ξεχωριστές ιστορίες δένονται απίστευτα σφιχτά με την εξέλιξη. Κι όμως ενώ είναι τόσο κινηματογραφικό σαν ροή είναι απίστευτα (και μέχρι τώρα ακατόρθωτα) κινηματογραφίσιμο...Κι αυτό γιατί κάθε χαρακτήρας είναι ξεχωριστός (και είναι πολλοί), κάθε σκέψη και κάθε κίνηση έχει τον αντίκτυπο της μέσα στην ιστορία. Τυπική επιβεβαίωση όλων των παραπάνω πως το watchmen θα γίνει το μοναδικό κόμικ που θα βραβευθεί με το λογοτεχνικό βραβείο Hugo, το μεγαλύτερο ίσως βραβείο για την λογοτεχνία του φανταστικού.

 

 

Δεν είναι όμως όλα ρόδινα. Ο Moore δυσανασχετεί που δεν έχει τα αποκλειστικά δικαιώματα του Watchmen. Φτιάχνει την καλύτερη ιστορία του Batman το The Killing Joke, τελειώνει το Swamp Thing και ολοκληρώνει κάποιες πινελιές για την επανέκδοση του V for Vendetta και την "κάνει" από την DC αφού διαφωνεί κάθετα με μια σειρά που ήθελαν να τον βάλουν να γράψει.

 

Στα τέλη λοιπόν της δεκαετία του ’80, απαλλαγμένος από τις ευθύνες της DC, αρχίζει να δουλεύει πολλά projects. Ιδρύει τον δικό του εκδοτικό οίκο, τον Mad Love Publishing, συνεργάζεται με τον manager των Sex Pistols για ένα έργο (που όμως δεν θα κινηματογραφηθεί ποτέ). Παράλληλα συνεργάζεται με την Big Numbers και τον καλλιτέχνη Bill Sienkiewicz. Ξεκινάει δύο σειρές που γίνονται απίστευτα επιτυχημένες, το ενήλικο Lost Girls με την Melinda Gebbie και το πασίγνωστο From Hell. Μαζί με τον Oscar Zarate δημιουργεί το A Small Killing. Όμως ως αυτόνομος εκδότης δεν τα πάει και τόσο καλά. Παρά την επιτυχία του From Hell κλείνει τον εκδοτικό του οίκο και συνεργάζεται με την Image Comics μια εταιρία αποτελούμενη από αρκετούς διάσημους νεαρούς καλλιτέχνες και συγγραφείς. Ο Moore δημιουργεί το όχι και τόσο αξιομνημόνευτο 1963 αλλά και μερικές πολύ καλές ιστορίες για τη σειρά του Spawn.

 

 

Η καλύτερη του δουλειά ίσως στην Image Comics είναι οι ιστορίες πάνω στον ήρωα του Rob Liefeld, Supreme. Ο Moore μετέτρεψε έναν παρωχημένο ήρωα σε σύγχρονη φιγούρα υπερήρωα. Δυστυχώς δεν κράτησε πολύ καθώς οικονομικά προβλήματα σταμάτησαν την έκδοση της σειράς.

 

 

Σήμερα ο Alan Moore παραμένει ο ίδιος εκκεντρικός τύπος που μεγάλωσε σε μια μίζερη πόλη της Αγγλίας. Έχει επιστρέψει εκεί, έχει ιδρύσει έναν ακόμη εκδοτικό οίκο( τον America’s Best Comis –ABC-) με δικά του πονήματα όπως το League of the Extraordinary Gentlemen, το Promethea, Tom Strong, Tomorrow stories και άλλα λιγότερο γνωστά. Αφήνει μαλλιά και μούσια να ακουμπάνε στο έδαφος, γράφει λογοτεχνία (άντε επιτέλους) και θέλει να γίνει μάγος (!!!)... Το δικό του μυαλό είναι ικανό και γι’ αυτό...

 

[kapros]

Τρομερό αφιέρωμα φίλε μου. :clap: Τρομερές οι ιστορίες του. Εγώ τον γνώρισα μέσα από μερικές ιστορίες του Batman καθώς με την DC δεν τα έχω και πολύ καλά. (Σύντομα θα ανεβάσω και μία δουλειά του Sergio Aragones με τίτλο Sergio Aragones Destroys DC αλλά ξεφεύγουμε από το θέμα). Τα V for Vendetta όπως είπες κι εσύ είναι ανυπέρβλητο ενώ το From Hell το γνωρίζω μόνο μέσα από τη ομόνυμη ταινία και είναι εξαιρετικό.

 

Χαίρομαι που βλέπω μία τόσο όμορφη δουλειά από το 11ο σου post. Ελπίζω να μας ετοιμάζει και άλλες τέτοιες εκπλήξεις.

 

Μόνο ήθελα να σου πω αν θέλεις πρόσθεσε μερικά links απ' όπου πήρες πληροφορίες (αν πήρες) ή σχετικά με το θέμα.

 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 9, 2007 από nikos_k

[rainmaker]

Τρομερό αφιέρωμα φίλε μου. :clap: Τρομερές οι ιστορίες του. Εγώ τον γνώρισα μέσα από μερικές ιστορίες του Batman καθώς με την DC δεν τα έχω και πολύ καλά. (Σύντομα θα ανεβάσω και μία δουλειά του Sergio Aragones με τίτλο Sergio Aragones Destroys DC αλλά ξεφεύγουμε από το θέμα). Τα V for Vendetta όπως είπες κι εσύ είναι ανυπέρβλητο ενώ το From Hell το γνωρίζω μόνο μέσα από τη ομόνυμη ταινία και είναι εξαιρετικό.

 

Χαίρομαι που βλέπω μία τόσο όμορφη δουλειά από το 11ο σου post. Ελπίζω να μας ετοιμάζει και άλλες τέτοιες εκπλήξεις.

 

Μόνο ήθελα να σου πω αν θέλεις πρόσθεσε μερικά links απ' όπου πήρες πληροφορίες (αν πήρες) ή σχετικά με το θέμα.

 

 

 

Οι πληροφορίες δεν είναι από sites, είναι από βιβλία και περιοδικά του χώρου...πιο πρόσφατο παράδειγμα (που έμαθα ας πούμε την ενασχόληση του με τη μαγεία), είναι το τελευταίο τεύχος της ελληνικής έκδοσης του περιοδικού Stranger).

 

11ο και και 1000ο Post δεν έχουν σημασία αν έχεις κέφι...

[germanicus]

Δυνατό αφιέρωμα σε ένα από τους πιο επιδραστικούς δημιουργούς στο χώρο του κόμικ.

 

thanx rainmaker!

 

Εσωτερικά λινξ

Αφιέρωμα στο Top 10 υπάρχει ΕΔΩ

Συζήτηση για την επερχόμενη διασκευή του Watchmen ΕΔΩ

 

Εξωτερικά λινξ

comicbookdb

wikipedia

και μερικά σπάνια

[germanicus]

μιας και δεν υπάρχει αφιέρωμα (κι ύστερα λένε "μα τι να γράψω"....) στο Watchmen, να παραθέσω εδώ ένα ινφο που μόλις μου ήρθε. (α) υπάρχουν annotations για το Watchmen (δεν το φανταζόμουν... κακώς) και (β) το 5 είναι ας πούμε "παλινδρομικό". Το τελευταίο καρέ, συσχετίζεται/αντιγράφει/είναι το πρώτο. Το πρότελευταίο με το δεύτερο και ούτω καθεξής... κουφάθηκα...

 

[dion_mout]

Εξαιρετικός συγγραφέας.Δίνει τόσο βάθος στους χαρακτήρες του που ξεχνάς ότι πρόκειται για κόμικς

Τόσο το V for Vendetta όσο και το Watchmen(που διβάζω αυτό το καιρό) είναι εξαιρετικά!!

Ευχαριστούμε για την παρουσίαση

[GreekComicFan]

Μια διαφορετική βιογραφική προσέγγιση του Άλαν Μούρ στην uncyclopedia.

[The_Sandman]

Πολύ καλή παρουσίαση

 

Εκκεντρικός; Ο Moore; Ρίξτε μια ματιά στις φωτογραφίες πως είναι ντυμένος στον γάμο του από την σελίδα του Neil Gaiman, που προφανώς παραβρέθηκε στην "σεμνή" τελετή και τα συμπεράσματα δικά σας!

 

Άκου εκκεντρικός...

[GreekComicFan]

Η νύφη στις φωτογραφίες παρεμπιπτόντως είναι η σχεδιάστρια των Lost Girls, Melinda Gebbie.

[zade]

Καλή παρουσίαση αν και πάσχει από αυτό που πάσχουν οι περισσότερες παρουσιάσεις σχετικά με τον Μουρ. Δεν αναφέρουν τα ιδεολογικά του πιστεύω ( τα θρησκευτικά είναι άλλο φρούτο, άκου κει Γαλικίωνας...) . Καλύπτοντας λοιπόν αυτή την παράλειψη ,τονίζω ότι ο Άλαν Μουρ όπως έχει δηλώσει ο ίδιος είναι αναρχικός και μάλιστα αυτός είναι ένας λόγος που τον έκανε επιτυχημένο. Το υπερηρωικό κόμικ είναι στην καλύτερη περίπτωση "δεξιό" ενώ στην χειρότερη φασιστοειδή . Ο Αλαν Μουρ λοιπόν πήρε ένα είδος που εξ ολοκλήρου δεν είχε σχέση με αναρχικά ιδεολογικά πιστεύω και είτε το μπόλιασε με τέτοια είτε δημιούργησε εξ ολοκλήρου χαρακτήρες με σαφή αναρχικό προσανατολισμό όπως ο V ^* . Και αυτό συνέβαλλε τα μέγιστα στην επιτυχία του. Ηταν κάτι που το mainstream κοινό δεν είχε ξαναδεί και το θεώρησε πρωτοτυπία. Φυσικά η υπήρξαν και αρκετοί που ενοχλήθηκαν , ιδιαίτερα στην συντηρητική Αμερική και αυτό αντί να δράσει αρνητικά , προσέφερε μεγαλύτερη δημοσιότητα στον ίδιο και τα κόμικ του .Τα κόμικ του άρεσαν σε όλους . Οι άντεργκράουντ τον θεώρησαν δικό τους και διάβαζαν το κόμικ του , ενώ οι mainstream έβλεπαν κάτι πρωτογνωρο που θεωρήθηκε καινοτομία . Και έτσι λοιπόν έγινε διάσημος . Πάντως αν παρατηρήσετε ακόμα και σε ιστορίες του που δεν σχετίζονται άμεσα με πολιτική ( το Watchmen και το V σχετίζονται ) η αίσθηση που σου αφήνει είναι ότι κάπου υποβόσκει η αναρχία ως ιδεολογικός προσανατολισμός.

 

Note : Το παραπάνω ποστ δεν προωθεί καμιά πολιτική ιδεολογία ή παράταξη . Κάνω απλή ανφορά των γεγονότων

 

_* Xαρακτηριστικό παράδειγμα , το σύμβολο που κάνει graffiti o V , είναι είναι V σε κύκλο, σύμβολο που μοιάζει πολύ με το Α σε κύκλο , σύμβολο της αναρχίας.

[curious_ape009]

Μύθος. Θρύλος. Τεράστιος. Ογκόλιθος. Δάσκαλος.

 

(ΟΚ, σταματάω) !

 

Όντως πρόκειται για τον μεγαλύτερο ανανεωτή

της σύγχρονης ιστορίας των κόμικς.

 

Πολύ καλό αφιέρωμα.

 

Μπράβο rainmaker !

[Lorien]

Καλή παρουσίαση αν και πάσχει από αυτό που πάσχουν οι περισσότερες παρουσιάσεις σχετικά με τον Μουρ. Δεν αναφέρουν τα ιδεολογικά του πιστεύω ( τα θρησκευτικά είναι άλλο φρούτο, άκου κει Γαλικίωνας...) . Καλύπτοντας λοιπόν αυτή την παράλειψη ,τονίζω ότι ο Άλαν Μουρ όπως έχει δηλώσει ο ίδιος είναι αναρχικός και μάλιστα αυτός είναι ένας λόγος που τον έκανε επιτυχημένο. Το υπερηρωικό κόμικ είναι στην καλύτερη περίπτωση "δεξιό" ενώ στην χειρότερη φασιστοειδή . Ο Αλαν Μουρ λοιπόν πήρε ένα είδος που εξ ολοκλήρου δεν είχε σχέση με αναρχικά ιδεολογικά πιστεύω και είτε το μπόλιασε με τέτοια είτε δημιούργησε εξ ολοκλήρου χαρακτήρες με σαφή αναρχικό προσανατολισμό όπως ο V ^* . Και αυτό συνέβαλλε τα μέγιστα στην επιτυχία του. Ηταν κάτι που το mainstream κοινό δεν είχε ξαναδεί και το θεώρησε πρωτοτυπία. Φυσικά η υπήρξαν και αρκετοί που ενοχλήθηκαν , ιδιαίτερα στην συντηρητική Αμερική και αυτό αντί να δράσει αρνητικά , προσέφερε μεγαλύτερη δημοσιότητα στον ίδιο και τα κόμικ του .Τα κόμικ του άρεσαν σε όλους . Οι άντεργκράουντ τον θεώρησαν δικό τους και διάβαζαν το κόμικ του , ενώ οι mainstream έβλεπαν κάτι πρωτογνωρο που θεωρήθηκε καινοτομία . Και έτσι λοιπόν έγινε διάσημος . Πάντως αν παρατηρήσετε ακόμα και σε ιστορίες του που δεν σχετίζονται άμεσα με πολιτική ( το Watchmen και το V σχετίζονται ) η αίσθηση που σου αφήνει είναι ότι κάπου υποβόσκει η αναρχία ως ιδεολογικός προσανατολισμός.

 

Note : Το παραπάνω ποστ δεν προωθεί καμιά πολιτική ιδεολογία ή παράταξη . Κάνω απλή ανφορά των γεγονότων

 

_* Xαρακτηριστικό παράδειγμα , το σύμβολο που κάνει graffiti o V , είναι είναι V σε κύκλο, σύμβολο που μοιάζει πολύ με το Α σε κύκλο , σύμβολο της αναρχίας.

 

 

Σιγουρα, απο την στιγμη που και ο ιδιος ψιλοφωναζει τα πολιτικα του πιστευω ειναι σωστη η αναφορα τους...

Αν και νομιζω πως καταξιωθηκε κυριως επειδη τα σεναρια του δεν παιζονται!Εχω διαβασει V for Vendetta,Watchmen,Swamp Thing,Killing Joke και τα θεωρω κορυφαιιια....!

[Hellboy]

Συμφωνώ απόλυτα με τον zade σε αυτό που λέει για την επίδραση που είχαν οι πολιτικές πεπειθήσεις του Μουρ στα σενάρια του.Γενικά η Αμερική δυστυχώς εξακολουθεί να είναι μια πολύ συντηρητική χώρα και οι καινοτομίες που έφερε ο Μουρ στα κόμικ εξακολουθούν να φαίνονται για τον απλό λόγο:έσπρωχναν τον αναγνώστει να σκεφτεί τι θα έκανε στην θέση των ηρώων,κάτι που ελάχιστα κόμικ έχουν καταφέρει ως τώρα.

 

Ο Μουρ δεν πέρναγε αναρχικές ιδέες(ή μάλλον πέρναγε,απλά έμμεσα) στα κείμενα του αλλά έβαζε τον αναγνώστη σε διλλήματα που πολλές φορές τον κάνουν να αναρωτηθεί για τον τρόπο ζωής του(ειδικά εκείνη την εποχή,ένα άκρος συντηριτικο πρότυπο ζωής υπήρχε).Προσωπικά,όταν διάβασα για πρώτη φορά το Watchmen,είχα φτάσει τουλάχιστον μέχρι την μέση και δεν είχα ενθουσιαστεί,μάλλον το αντίθετο!Έπρεπε να έρθει το σοκαριστικό τέλος για να αναγνωρίσω την αξία αυτού του έργου και τους λόγους για τους οποίους φορτίζει σε όλη την διάρκεια της ιστορίας τους χαρακτήρες!-και φυσικά το τρομερό δίλλημα που τους/μας θέτει στο τέλος!

 

Συνοπτικά,πιστεύω πως το έργο του θα συνεχίσει να έχει επίδραση τόσο στον τομέα των κόμικ όσο και στους ανθρώπους για πολλά πολλά χρόνια ακόμα κυρίως γιατί τολμάει να κάνει κάποιες πολύ επικίνδυνες ερωτήσεις σε κάθε έναν μας(το γεγονός ότι έχει και τρομερό ρυθμό και απίστευτη έμπνευση στα σενάρια του σίγουρα βοηθάει πολύ ),και μόνο γι'αυτό αξίζει κάθε σεβασμό

[Cassidy]

O Ian Anderson των κομικς...

Ιδιοφυης,προτοπόρος και μουσάτος

[x for xepeta]

O Jason Aaron γνωστός από τα Scalped, Wolverine, Astonishing Spider-Man & Wolverine και PunisherMAX γράφει ένα περίεργο άρθρο για τον Alan Moore:

 

http://www.comicbook...rticle&id=30200

 

Δε συμφωνώ με όσα λέει αλλά ο τίτλος THE YEAR I STOPPED CARING ABOUT ALAN MOORE είναι πιασάρικος.

Είναι πολύ in να θάβεις ένα γνωστό όνομα για να γίνεις εσύ γνωστός. Ξέρετε "ποια είναι η Μαντόνα" κλπ...

 

Έχει τα δίκια του ο Moore αλλά μας ζάλισε λίγο τον εσωτερικό κόσμο.

 

[jimtsel]

Ναι ο Alan Moore ειναι σιγουρα περιεργος τυπος και παντα μιλαει με πικρια για τις δυο μεγαλες εταιρειες και κυριως την DC αλλα αυτο που ανεφερε ειναι πολυ λογικο.Εφοσον η DC ειχε δηλωσει οτι θα χρησιμοποιουσε τους καλυτερους artists&writers σχετικα με sequels για το watchmen ειναι πολυ ευλογο το ερωτημα γιατι δεν χρησιμοποιουνε αυτα τα ταλεντα για κατι καινουργιο και πρεπει σωνει και καλα να συνεχισουν κατι που ειχε κανει ο ιδιος πριν 25 χρονια.Προφανως ο Moore δεν ασχολειται με κομικς πλεον ουτε προφανως διαβαζει κομικς σε σχεση με την περιοδο της ακμης του αλλα αυτο δεν εχει καμια σημασια.Ο Jason Aaron στο συγκεκριμενο αρθρο για μενα φερεται στην καλυτερη παιδιαστικα,στη χειροτερη αντιεπαγγελματικα.Εξαλλου και ο ιδιος δεν εχει ουτε μια δεκαετια στο χωρο των κομικς οποτε δεν εχει περασει τα ιδια με τον Moore.Iσως αμα γινοταν καποια παρομοια κριτικη απο καποιον αλλο μεγαλο συγγραφεα τυπου Gaiman να την επαιρνα πιο στα σοβαρα αλλα προς το παρον....

Επεξεργασία Ιανουαρίου 6, 2011 από jimtsel

[zade]

Εγώ πάλι συμφωνώ με τον Aaron. Τι πρόσφερε ο Alan Moore τα τελευταία δέκα χρόνια στα κόμικς ; Ελάχιστα πράγματα ,τα περισσότερα των οποίων μπορούσε άνετα να είχε γράψει άλλο συγγραφέας και να μην καταλαβαόιναμε τη διαφορά.Σίγουρα η αξία του ως σύνολο είναι αδιαμφησβήτη ,αλλά τα τελευταία χρόνια ,εκτός από το να κλαίγεται γιατί του την έφεραν οι δύο μεγάλοι (πράγμα που ισχύει) δεν έχει κάνει τίποτα που να δικαιολογεί το βαρύγδουπο τίτλο του. Το δε Νeonomicon είναι απαράδεκτο. Για μένα έπρεπε να είχε συνταξιοδοτηθεί εδώ και πολύ καιρό. Αλλά έχει τεράστιο fanbase και κρατιέται στην επικαιρότητα.

 

Και τέλος ,δεν βρίσκω τίποτα κακό στο να γράφει ένας νεότερος ένα μη κολακευτικό άρθρο για έναν παλιότερο ,ακόμα και για κάτι που θεωρείται «ιερό». Και ο Νίτσε ,αυτό έκανε.

[jimtsel]

Προφανως και καποιος μπορει να γραψει ενα μη κολακευτικο αρθρο για καποιον αλλο,εξαλλου υπαρχει ελευθερια του λογου απλα πρεπει να υπαρχουν και καποια σοβαρα επιχειρηματα ετσι ωστε να υπαρχει καποια βαρυτητα στα λεγομενα του.Ο Jason Aaron μεχρι στιγμης sorry αλλα δεν την εχει,και το ολο rant toυ ηταν λες και διαβαζα καποιον 15χρονο οπαδο.Στη τελικη η DC ηταν που πηγε στον Moore για συμφωνια περι σηκουελ για το watchmen οχι το αναποδο.Ο Moore προφανως ζηταει απο τους δημιουργους πλεον να δημιουργησουν κατι δικο τους(και προς τα εκει να πιεσουν οι μεγαλες εταιρειες) και οχι να βασιζονται σε αναμασηματα του παρελθοντος αυτο ειναι ολο.Οσον αφορα τον Jason Aaron αμα θελει να την πει στον Moore ας τον ξεπερασει με την ποιοτητα της δουλειας του,δεν χρειαζεται ξεκατινιασμα.

Επεξεργασία Ιανουαρίου 6, 2011 από jimtsel

[x for xepeta]

Οσον αφορα τον Jason Aaron αμα θελει να την πει στον Moore ας τον ξεπερασει με την ποιοτητα της δουλειας του,δεν χρειαζεται ξεκατινιασμα.

 

Έχεις δίκιο... από την άλλη, σαν αναγνώστης μπορεί να λέει τη γνώμη του.

[jimtsel]

Έχεις δίκιο... από την άλλη, σαν αναγνώστης μπορεί να λέει τη γνώμη του.

To θεμα ειναι οτι ο Ααρον θιχτηκε ως συγγραφεας και οχι ως αναγνωστης γιατι δεν ανεφερε καπου οτι η προσφατη δουλεια του Moore δεν πληρουσε καποια standards η οτι ηταν υποδεεστερη σε σχεση με τα παλια του εργα.

[DeSaad]

Να σημειωσω οτι ο Μουρ εχει βγαλει νέα σειρά ενονόματι NEONOMICON, οπου εκμοντερνιζει με αρκετη επιτυχια τη μυθολογία του Lovecraft. Avatar Press, 4 issues, 3 already out.

[The_Sandman]

Ο Alan Moore δια χειρός Gilbert Hernandez στο Comics Interview #65 πίσω στο 1988.

 

[mr-d]

ο Alan απο τον Frank Quitely

 

[x for xepeta]

Απόσπασμα συνέντευξης του A.M. για τα digital comics.

 

Όλη η συνέντευξη εδώ, με μερικά σχόλια για τις νέες του δουλειές. Οι LOEG επιστρέφουν (όχι ακριβώς...)

[GreekComicFan]

Η τελευταία παράγραφος από τον σύνδεσμο που έβαλε ο Θοδωρής ακριβώς πριν.

 

 

I saw footage of you recently campaigning against the closure of your local library. What are your thoughts on the cuts and the situation we're in?

 

 

AM: I think it's completely indefensible. I think I understand what has been happening economically, pretty much since the collapse of the Berlin Wall. It's the bankers and financial institutions who have knowingly got us into this mess. Either they did knowingly or they were unbelievably stupid and incompetent. This is not even capitalism any more. Capitalism employs a rough and ready Darwinian survival of the fittest. The banks have become like monarchies. They are too big to fail, too big to punish. They are above parliament. Banks are treating themselves as if they were a new class of fiscal royalty. The kind of royalty they most resemble is Charles I. He was above parliament and not accountable for his lavishness. He put the pinch upon the country to the point where the poor people simply starved.

 

 

No, this cannot be tolerated. You cannot have libraries, schools and things that people need for a basic standard of living taken away while George Osborne is making deals with companies to allow them to make better use of tax havens because they are threatening to take their business elsewhere. There are alternatives. We are not all in this together.

 

 

I'm all in favour of anti-cuts demonstrations. And it's always very pleasing to see so many V for Vendetta masks in the crowd. I'm very proud of those boys and girls.

[x for xepeta]

Μια ανάλυση των χαρακτήρων που θα βρείτε στο νέο τεύχος των LOEG.

 

 

Λυσάρι για τους αναγνώστες!!

[x for xepeta]

2ο μέρος της συνέντευξης.

 

3ο μέρος της συνέντευξης. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η γνώμη του για την Τηλεόραση και για τον τρόπο που λειτουργεί η βιομηχανία της Έννατης Τέχνης. Πως παίρνει ιδέες από το παρελθόν και δε κοιτάει μπροστά. Η αλήθεια είναι ότι οι καινοτομίες είναι ανύπαρκτες. Την κίνηση της DC Comics την θεωρεί το λίγότερο άστοχη. Μπορεί να δείχνει αντικοινωνικός και δύσκολος χαρακτήρας (που είναι) αλλά ως συνήθως λέει ενδιαφέροντα πράγματα.

[mr-d]

 

κτλ κτλ

[mr-d]

Watchmen co-creators Alan Moore and Dave Gibbons

[DJO]

ΑΛΑΝ ΜΟΥΡ Ο «Θεός των κόμιξ»

 

 

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Δέσποινα Λάππα

Email: d.lappa@cobrasports.gr

 

 

Ο Άλαν Μουρ χαρακτηρίζεται ως ο καλύτερος κομικογράφος όλων των εποχών. Τρομαχτικός στην όψη (με το χαρακτηριστικό εντυπωσιακό του μούσι) και αναρχικός στη σκέψη, είναι ο… υπαίτιος για κάποια από τα καλύτερα κόμιξ ever, αριστουργήματα όπως τα V for Vendetta, Watchmen, Killing Joke, the League of Extraordinary Gentlemen, From Hell.

 

Η πολυπλοκότητα των δομών, η αδιαφορία για τους κανόνες και η δημιουργία σκοτεινών χαρακτήρων-πρωταγωνιστών στις ιστορίες του, επηρέασαν ριζικά την φανταστική λογοτεχνία και έθεσαν τις βάσεις για την επόμενη γενιά των science fiction κομικογράφων.

 

 

Το ταλέντο του στη συγγραφή, οι πρωτότυπες ιδέες, η οξυδερκής και ανατρεπτική γραφή του, το όξινο διαβρωτικό του χιούμορ, οι γεμάτες ένταση αλληγορικές του αναφορές και η κοινωνική συνείδηση που διατρέχει τα περισσότερα έργα του, σε συνδυασμό με την εκκεντρικότητα του χαρακτήρα του, τον έκαναν διάσημο σε όλο τον κόσμο από τα πρώτα κιόλας βήματα της καριέρας του.

 

Από τους ελάχιστους κομικογράφους-σταρ, τα φώτα της δημοσιότητας τον… θέλουν, αλλά εκείνος τα αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι. Αυτό που αποζητά είναι η ηρεμία του και η δυνατότητα να κάνει αυτό που του αρέσει: να γράφει φανταστικές ιστορίες.

 

Ο Άλαν Μουρ γεννήθηκε στο Νορθάμπτον της Αγγλίας στις 18 Νοεμβρίου 1953, από φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του, Έρνεστ, ήταν εργάτης και η μητέρα του, Σίλβια Ντορίν, ζωγράφος. Από μικρός είχε προβλήματα με τα ναρκωτικά (είχε μάλιστα αποβληθεί από το σχολείο στα 17 του γι’ αυτόν τον λόγο).

 

Η ενασχόλησή του με τον χώρο των κόμιξ ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν συνεργάστηκε με τα αγγλικά περιοδικά «2000 AD», «Doctor Who Weekly» και «Warrior». Αρχικά έκανε και το σχέδιο των ιστοριών αλλά όταν είδε πως δεν τα κατάφερνε καλά σε αυτόν τον τομέα, στράφηκε αποκλειστικά στην συγγραφή. Από εκείνη την εποχή ξεχωρίζουν τα «Marvelman» και «V for Vendetta». Τότε έγραφε και κάποιες ιστορίες για την Marvel UK, το αγγλικό παρακλάδι της αμερικάνικης εταιρείας.

 

Το ταλέντο του δεν άργησε να εντοπιστεί από την άλλη μεριά του Ατλαντικού και το 1983 έγραψε για την DC το «Swamp Thing», μια ιστορία τρόμου που γνώρισε τρομερή επιτυχία και τον έκανε αναγνωρίσιμο. Σαν επιβράβευση, η DC του ανέθεσε ιστορίες του Σούπερμαν («Whatever Happened to the Man of Tomorrow?») και του Μπάτμαν («The Killing Joke»), που… εκτόξευσαν τη φήμη του.

 

 

«Watchmen» και… απογείωση

 

 

Η κορυφαία στιγμή για εκείνον ήρθε το 1986, με τη σειρά «Watchmen», που κυκλοφόρησε σε 12 τεύχη και άλλαξε καθοριστικά τον τρόπο που ο κόσμος έβλεπε τα υπερ-ηρωικά κόμιξ. Η πρωτοτυπία των αφηγηματικών τεχνικών που χρησιμοποίησε, η άρτια δομή και το εξαιρετικά ποιοτικό και πολιτικοποιημένο σενάριο ήταν κάποιες από τις αρετές του κόμικ, που θεωρείται το κορυφαίο έργο της 9ης Τέχνης όλων των εποχών. Ήταν εκείνο που οδήγησε τα κόμιξ στην εποχή της ωριμότητας και των πιο φιλοσοφημένων και… νουάρ υποθέσεων. Χαρακτηριστικό της δημοσιότητας που απέκτησε ο Μουρ είναι πως απέφευγε τις δημόσιες εμφανίσεις στις ΗΠΑ.

 

Mad Love

 

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ήρθε σε ρήξη λόγω διαφωνιών (για τα δικαιώματα της σειράς και των χαρακτήρων του «Watchmen») με την DC, και μαζί με την πρώτη του σύζυγο, Φίλις, και την… κοινή τους ερωμένη Ντέμπορα Ντελάνο, ίδρυσαν δική τους εκδοτική εταιρεία, την «Mad Love Publishing».

 

Η Mad Love πρόλαβε να εκδώσει τα «AARGH (Artists Against Rampant Government Homophobia)», «Shadowplay: The Secret Team», «Brought to Light» και «Big Numbers», πριν διαλυθεί εξαιτίας της αποχώρησης των Φίλις και Ντέμπορα, που παράτησαν τον Μουρ παίρνοντας μαζί τους πολλά από τα λεφτά του.

 

Στη συνέχεια επέλεξε μικρής εμβέλειας εκδοτικές εταιρείες και έφτιαξε κόμιξ όπως τα «From Hell» (με θέμα τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη), «Lost Girls» (ερωτικό) και «Supreme» (υπερ-ηρωικό). Το 1999 ίδρυσε την εκδοτική εταιρεία «America’s Best Comics», κυκλοφορώντας σειρές όπως οι «Tom Strong», «Top10», «Promethea», «Tomorrow Stories» και «The League of Extraordinary Gentlemen».

 

Πολυβραβευμένος

 

 

Ο Μουρ έχει κερδίσει το βραβείο Eisner (αντίστοιχου βεληνεκούς με τα Όσκαρ για τον κινηματογράφο) «Καλύτερου Συγγραφέα» εννέα φορές, ενώ μετράει πολλά Kirby, Harvey και άλλα ευρωπαϊκά βραβεία (το γερμανικό Max&Moritz, το γαλλικό Angouleme International Comics Festival Prize for Best Album κ.α.).

Το «Watchmen» είναι το μοναδικό κόμικ που έχει κερδίσει το λογοτεχνικό βραβείο Hugo. Μάλιστα, το 2005 συμπεριλήφθηκε στη λίστα του περιοδικού Time με τα 100 σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα από το 1923.

 

Η… μαγεία της συγγραφής

 

Το 1993 αποφάσισε πως θέλει να γίνει μάγος, βλέποντας το σαν φυσική συνέχεια της ενασχόλησής του με τα κόμιξ! Σε συνέντευξή του έχει πει πως αφορμή γι’ αυτό ήταν η συγγραφή του «From Hell», όπου εμφανίζονται αρκετά μυστηριακά και μασονικά σύμβολα. «Γράφοντας τη φράση “το μόνο μέρος όπου αναμφισβήτητα βρίσκεται ο Θεός είναι ο ανθρώπινος νους”, σκέφτηκα ότι είχα πει μια αλήθεια και αποφάσισα να οργανώσω ξανά τη ζωή μου γύρω από αυτό». Έκτοτε, συνδυάζει τη μαγεία με το γράψιμο. «Η μαγεία είναι τέχνη και η κάθε μορφής τέχνη είναι κυριολεκτικά μαγική».

 

Μουρ ο… αναρχικός!

 

Πολιτικά, ο Μουρ δηλώνει αναρχικός. Η φιλοσοφία του ξεδιπλώνεται ιδανικά στο «V for Vendetta», μέσω της ιδεολογίας του πρωταγωνιστή του κόμικ, V. «Πιστεύω ότι όλα τα άλλα πολιτικά καθεστώτα είναι προεκτάσεις ή παραλλαγές της αναρχίας. Θεωρώ την αναρχία ως την πιο φυσική πολιτική φόρμα που μπορούν να εξασκήσουν οι άνθρωποι. Ο κόσμος είναι χαοτικός και ακυβέρνητος», έχει σχολιάσει.

 

 

TRIVIA

 

Εκτός από κόμιξ, ο Μουρ έχει γράψει το μυθιστόρημα «Voice of the Fire» και αυτόν τον καιρό ασχολείται με το δεύτερό του, το «Jerusalem». Έχει επίσης γράψει και σενάριο για ταινία («Fashion Beast»).

Αρκετά από τα κόμιξ του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο: From Hell, The League, Constantine (από τον χαρακτήρα του Swamp Thing), V for Vendetta, Watchmen. Ωστόσο ο ίδιος δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με τις ταινίες (όπως τονίζει χαρακτηριστικά, δεν θέλει να βλέπει τη δουλειά του να «εκπορνεύεται» στα χέρια σύγχρονων δημιουργών) και ζήτησε να μην συμπεριλαμβάνεται το όνομά του πουθενά (διαφημίσεις, εμπορικό κομμάτι αλλά και στους τίτλους των ταινιών), αρνούμενος και τα κέρδη από τα δικαιώματά τους.

Έγραψε το «V for Vendetta» σαν αντίδραση στην συντηρητική διακυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ.

Για τη θρησκεία, έχει πει πως «ο μονοθεϊσμός είναι για μένα μεγάλη απλοποίηση. Όταν λες ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός, σε αυτό το άφταστο για την ανθρωπότητα επίπεδο, και πως δεν υπάρχει τίποτα ανάμεσά τους, περιορίζεις τα πράγματα. Πιστεύω πως ο παγανισμός είναι ένα αλφάβητο, μια γλώσσα, και όλοι οι Θεοί είναι γράμματα αυτής της γλώσσας». Μετά την έναρξη της ενασχόλησής του με τον μυστικισμό και τη μαγεία, δηλώνει ότι λατρεύει μια φιδίσια θεότητα της αρχαιότητας, που ονομάζεται Glycon.

Όπως έχει δηλώσει, πιστεύει πως όλες οι ιδέες (και οι φανταστικές ιστορίες) είναι κατά κάποιο τρόπο αληθινές.

Έχει εμφανιστεί ως ο εαυτός του στη σειρά κινουμένων σχεδίων «Simpsons», σε επεισόδιο που παίχτηκε ανήμερα των 54ων γενεθλίων του!

Είναι φυτοφάγος.

Το 2007 κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ του Dez Vylenz «The mindscape of Alan Moore», όπου μιλούσε ο ίδιος για τη δουλειά του.

Ασχολείται και με τη μουσική. Είχε ιδρύσει το συγκρότημα «The Sinister Ducks» και συμμετείχε κάποτε στο γκρουπ της πόλης του, «Emperors of Ice Cream»!

Με την πρώτη του σύζυγο έχει κάνει δύο κορίτσια (Άμπερ και Λία). Το 2007 έκανε τον δεύτερο γάμο του, με την δημιουργό κόμιξ Μελίντα Γκίμπι (έχει κάνει το σχέδιο στο «Lost Girls»).

Η κόρη του Λία ασχολείται επίσης με τη συγγραφή κόμιξ.

Τα «Bojeffries Saga», «A Small Killing» και «Big Numbers» περιέχουν πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία και προσωπικά βιώματα του συγγραφέα. Στο τελευταίο, που πραγματεύεται το πώς επιδρά η ανάπτυξη ενός μεγάλου εμπορικού κέντρου στις ζωές των ανθρώπων μιας μικρής πόλης, ο Μουρ αναπτύσσει και ορισμένες πλευρές της θεωρίας του χάους.

Αγαπά πολύ το Νορθάμπτον. Συνεχίζει μέχρι σήμερα να ζει στη γενέτειρα πόλη του, την ιστορία της οποίας χρησιμοποίησε για το σενάριο του μυθιστορήματος «Voise of the Fire». Έχει δηλώσει ότι η παραμονή του εκεί του προσφέρει ιδιωτικότητα, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «ποτέ δεν… υπέγραψα για τη διασημότητα».