ΜΟΡΓΚΑΝ

[Dr Paingiver]

 

Μόργκαν
Hugo Pratt

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος πλησιάζει στο τέλος του. Παρ' όλ' αυτά ο εχθρός βρίσκεται ακόμα παντού. Γερμανοί κατάσκοποι και προδότες κινούνται ασταμάτητα. Ο θάνατος έχει πολλά πρόσωπα. Στην καρδιά της Αδριατικής, ο νεαρός υποπλοίαρχος Μόργκαν, εκτελεί όλες τις αποστολές του με απίστευτο θάρρος και αξεπέραστη τόλμη. Ολόκληρος ο κόσμος του Hugo Pratt, γεμάτος ηρωική αυταπάρνηση και ατελείωτη δράση, ξεδιπλώνεται σ' αυτή την ρομαντική περιπέτεια.

 

''Το Ηνωμένο Βασίλειο ουδέποτε έπαψε να σαγηνεύει τον Hugo Pratt. Πολλοί από τους ήρωές του προέρχονται από τον κόσμο της Χαριέστατης Αυτής Μεγαλιότητας: ο Κόρτο Μαλτέζε έχει την αριστοκρατική κομψότητα ενός μπάσταρδου του Λόρδου Λούις Μαουντμπάτεν, του τελευταίου αντιβασιλέα των Ινδιών, ο Πλωτάρχης Μόργκαν του Βασιλικού Ναυτικού - Senior Service - ή και ο Κοίνσκυ, αν και περισσότερο λαικός, ο Πολωνοεβραίος, επέλεξε να υπηρετήσει στους ''Αρουραίους της Ερήμου'' υπό την Union Jack.... Το 1946, o Hugo Pratt παραλίγο να καταταγεί στην Λεγεώνα των Ξένων. Θα έφευγε αμέσως για την Ινδοκίνα, όπως γινόταν τότε. Θα είχε επιζήσει. Οι νεράιδες του είχαν παραχωρήσειτην καλή τύχη. Θα είχε δει τον Κάο Μπανγκ, την RC4, το Ντιέν Μπιέν Φου, ίσως και την αιχμαλωσία... Μπορώ να θλίβομαι μόνο για όσα θα είχε να μας ζωγραφίσει, να μας αφηγηθεί από εκείνο τον πόλεμο. Αλλά όχι, δεν πρέπει να θλιβόμαστε για τίποτα, μας αφηγήθηκε το Χαράρ, την Αβησσυνία, τον Βασιλέα των Βασιλέων Χαιλέ σελασιέ, τον μεγαλοφυή Ορντ Γουίνγκεητ και τους μακρυμάλληδες άτακτούς του της στρατιάς Γκίντεον, τα δένδρα της Ιουδαίας και τα απολαυστικά κορίτσια του Οίκου Τονέλι ή του Λευκού Αετού και της Μαντάμ Ρόζα. Μας αφηγήθηκε και μας ζωγράφισε την Ιταλία του 1944, τη Βενετία και τους ναυτικούς, την Αντίσταση, της Ανατολικής στρατιάς Τουρκιστάν, της Βέρμαχτ, τους παρτιζάνους του Τίτο και την Αδριατική.

Ο Μόργκαν είναι το τελευταίο του βιβλίο. Εικόνες γεμάτες ειρωνία που σου σφίγγουν την καρδιά.

Σας ευχαριστώ, Hugo Pratt, κάποιες φορές φτάνατε στο ύψος του Ματίς. Αντίο!''

Pierre Schoendoerffer
του L' Institut Legionnaire honoraire au 1er Entranger

 

Ευχαριστούμε γιά το εξώφυλλο τον The_Sandman.

[Mandrake]

Φαίνεται καταπληκτικό!! Ευχαριστώ!

[The_Sandman]

Στο εξώφυλλο βλέπω μια σκιά στην αριστερή πλευρά και με την ευκαιρία που το έπιασα (επιτέλους) να το διαβάσω, το σκάναρα εκ νέου. Και μιας και δεν υπάρχει ήδη, ανεβάζω και το οπισθόφυλλο

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

 

 

[Θρηνωδός]

Ακόμα ένα εξαιρετικό κόμικ, ακόμα μια φορά που αναρωτιέμαι γιατί δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό. Ευχαριστώ για την παρουσίαση πάντως. 

 

Όπως κάθε έκδοση της Μαμούθ για τον Πράτ έτσι και εδώ έχουμε στα χέρια μας άριστη δουλειά. Πολύ καλό δέσιμο, ωραίο γυαλιστερό παχύ χαρτί, πληρέστατα εισαγωγικά σημειώματα με κατατοπιστικές πληροφορίες που σε βάζουν στο κλίμα για το τι πρόκειται να διαβάσεις. Δεν είναι από αυτές τις φορές που τα προσπερνάς γιατί βαριέσαι να ασχοληθείς μιας και ο ρόλος του Μόργκαν και της φρεγάτας του ήταν πολύ στοχευμένος. 

 

Αρχικά ο πλωτάρχης Μόργκαν και το πλήρωμα του μεταφέρουν μέλη των σωμάτων των βρετανικών ειδικών δυνάμεων στις ακτές της Ανδριατικής, κυρίως στην Αλβανία και την Κροατία για να συμμετάσχουν ή να εκτελέσουν αποστολές αυτοκτονίας. Σε μια συνέντευξη του ο Πρατ είχε αναφέρει πως έμπνευση για την ιστορία αποτέλεσαν γνωστοί του που διετέλεσαν σε αυτά τα ειδικά κλιμάκια κατά την διάρκεια του Β.Π.Π. Συγκεκριμένα τα special forces corps που βασίστηκε ήταν οι British Commandos, το πρώτο επίλεκτο σώμα ειδικών δυνάμεων που δημιούργησε ο Churchill έχοντας στο μυαλό του "ένα ειδικά εκπαιδευμένο σώμα κυνηγών που θα εγκαθιδρύσουν μια βασιλεία τρόμου στις ακτές του εχθρού". Από τις πιο γνωστές επιχειρήσεις αυτού του πρώτου κλιμακίου ήταν οι Operation Archery και Claymore (στις νήσους Lofoten) στις Νορβηγικές ακτές. Το σώμα αυτό εξελίχθηκε στο τέλος του 1942 και της επιτυχούς επιχείρησης Chariot στις ακτές τις Γαλλίας σε 30 τάγματα British Commando  εκ των οποίων τα 8 ήταν πλέον οι Βασιλικοί πεζοναύτες. Όπως γίνεται αναφορά και στο εισαγωγικό σημείωμα, κάποια από τα στοιχεία αντλήθηκαν και από τους λεγόμενους σκορπιούς της ερήμου, τους  Long Range Desert Group, και τέλος τους πεζοναύτες της  SBS (Special Boat Service) όπου και έχουν τον κυρίαρχο ρόλο στις μεταγωγικές αποστολές του Μόργκαν. 

 

Ο Μόργκαν όμως ήταν μαχητής στην ψυχή και όχι Βασιλικός ταχυδρόμος όπως συνήθιζε να λέει, οπότε παίρνει την πρωτοβουλία και οργανώνει διάφορες επιθετικές επιχειρήσεις στις ακτές με την βοήθεια μιας ιπτάμενης την οποία κορτάρει με την χαρακτηριστική Βρετανική διακριτικότητα. Το "Μόργκαν" αν και με ένα πιο αφηρημένο και ασυμπίεστο σχέδιο από το κύριο σώμα της σειράς Κόρτο Μαλτέζε, εξακολουθεί να διατηρεί την φινέτσα της πένας του Πρατ και να κυλάει ξεκούραστα και συναρπαστικά στο μάτι. Άξιο λόγου το γεγονός πως παρόλο που είναι το τελευταίο άλμπουμ του, δεν βγάζει την αίσθηση της κούρασης και της παράδοσης που εκπέμπουν άλλες τελευταίες δουλειές των "μεγάλων". Έχει σενάριο γεμάτο θηριωδία και δράση ενώ ταυτόχρονα διατηρεί την ανάγκη της απελευθέρωσης ακόμα και στο αυστηρό στρατιωτικό πλαίσιο του Βασιλικού ναυτικού. 

 

Ιδιαίτερο βρήκα και το σημείωμα του Pierre Schoendoerffer, πολύ καλογραμμένο και νοσταλγικό. 

[thor77]

Πολύ καλή δουλειά όπως ήταν αναμενόμενο από τον Πρατ, και όντως πολύ καλή έκδοση από την Μαμούθ (όπως σχεδόν όλες του Πρατ από την Μαμούθ). Δεν είναι βέβαια Κόρτο Μαλτέζε, αξίζει όμως και με το παραπάνω μια θέση στην συλλογή μας (εδώ στην δικιά μου συλλογή υπάρχει ο Γιακάρι).

Επεξεργασία Ιουλίου 26, 2016 από thor77

[GeoTrou]

Δε με ενθουσίασε είναι η αλήθεια. Θεωρώ ότι ο Pratt δεν κατάφερε να δημιουργήσει την ανάλογη ατμόσφαιρα για δύο λόγους. Πρώτον, μπούκωσε την ιστορία με πολλές αποστολές, αντί να κρατήσει λιγότερες και να τις αναπτύξει καλύτερα. Δεύτερον, το σχέδιο μου φάνηκε κάπως πιο πρόχειρο και αρκετά άσπρο, έλειπαν οι μαύρες πινελιές του που τόσο αγαπώ. Παρόλα αυτά, παραμένει ένα αξιόλογο πρατικό κόμικ που έχει βολευτεί πλάι στους Σκορπιούς της Ερήμου και τα Κόρτο Μαλτέζε της βιβλιοθήκης μου.

 

εδιτ για να μην κλάψει ο Θρηνωδός: γούσταρα που ήταν πολύ πιο κυνικό σε σχέση με άλλα έργα του Pratt και η ροή του ήταν εξαιρετική. Διαβάζεται απνευστί.

[Θρηνωδός]

Με στεναχωρας

[GeoTrou]

Εγώ να δεις πόσο με στεναχωρώ...

[Θρηνωδός]

Οκ καταλαβαίνω στο περίπου τι σε ξένισε, αλλά παραπέμποντας τον προ χρόνου εαυτό μου

 

 

 

παρόλο που είναι το τελευταίο άλμπουμ του, δεν βγάζει την αίσθηση της κούρασης και της παράδοσης που εκπέμπουν άλλες τελευταίες δουλειές των "μεγάλων"

 

Το Μόργκαν το ξεκίνησε και το ολοκλήρωσε όταν ήδη είχε αρχίσει να του κόβει κομμάτια ο καρκίνος του εντέρου. Οπότε ότι χάνει στα σημεία (για μένα βέβαια λίγα) το κερδίζει με το "Θα φύγω φτιάχνοντας μια ασυμβίβαστη κομιξάρα. Θα πεθάνω που θα πεθάνω, ας κάνω μια τελευταία αντιπολεμική δήλωση με τους δικούς μου όρους". Βγάζουμε το καπέλο στον μίστερ, και πάλι το παρέδωσε πολύ πιο ψηλά απ'όσο θα περίμενα αν ήμουν το '95 τριάντα-σαράντα και ήξερα ότι θα εκδώσει κάτω από αυτές τις συνθήκες.

 

Edit: Πάνω σε αυτό που λέμε κατά καιρούς περί κριτικής σχετικά με την εποχή κυκλοφορίας και υπό αυτό το πρίσμα δες και τον κυνισμό του Μόργκαν και πόσο μα πόσο φυσικά βγαίνει

[GeoTrou]

Δε διαφωνώ ότι είναι ένα καλό κόμικ. Απλά δεν είναι όσο καλό θα περίμενα. Κάτι άλλου που χάρηκε χάρηκα, ήταν ότι δεν κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του περί πισώπλατων μαχαιρωμάτων μεταξύ των «Συμμάχων» και, σε περίπτωση που δεν το πρόσεξες, αναφέρω στα συν τον κυνισμό που βγάζει.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 26, 2017 από GeoTrou

[Θρηνωδός]

Δε διαφωνώ ότι είναι ένα καλό κόμικ. Απλά δεν είναι όσο καλό θα περίμενα. Κάτι άλλου που χάρηκε, ήταν ότι δεν κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του περί πισώπλατων μαχαιρωμάτων μεταξύ των «Συμμάχων» και, σε περίπτωση που δεν το πρόσεξες, αναφέρω στα συν τον κυνισμό που βγάζει.

 

Ποιου άλλου που χάρηκε; 

 

Ακριβώς επειδή είδα το έντιτ σου ενισχύω την θέση περί αυθεντικού κυνισμού και όχι μόνο για το shock βάλιου. Όχι ότι έγραψε ποτέ με αυτό τον γνώμονα ο Πρατ, αλλά έτσι για να μην νομίζεις ότι δεν σε διαβάζω.

[totally_wired]

Συμφωνώ με τον Geotrou. Καλό αλλά δεν σε ενθουσιάζει.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 13, 2017 από totally_wired

[BladeRunner1992]

Τρίτο αυτοτελές άλμπουμ του Ούγκο Πρατ που διαβάζω, μετά το εξαιρετικό "The Man From The Great North" που διάβασα πέρσι και το καταπληκτικό "Οι Σκορπιοί της Ερήμου" που διάβασα φέτος τον Ιανουάριο, σίγουρα μου φάνηκε λιγάκι κατώτερο και των δυο, αλλά όπως και να'χει σε γενικές γραμμές το βρήκα ιδιαίτερα ικανοποιητικό και ποιοτικό. Το σχέδιο είναι πιο αφαιρετικό και όχι τόσο λεπτομερές όσο ήταν στο "Οι σκορπιοί της ερήμου" που είναι ακόμα φρέσκο στο μυαλό μου, όμως εντέλει με άφησε ικανοποιημένο (δεν είναι και λίγα τα καρέ που χάζεψα λίγη ώρα παραπάνω). Επίσης η ιστορία μου φάνηκε κάπως "μπουκωμένη" με τις τόσες αποστολές του Μόργκαν, όμως ευχαριστήθηκα δράση και δυνατά σκηνικά. Περιττό να αναφέρω ότι ο κυνισμός του Πρατ απέναντι στον πόλεμο και την πολιτική είναι αρκετά έντονος, αν κάτσει και το σκεφτεί κανείς. Τέλος, πρέπει κανείς να λάβει υπόψιν του ότι αυτό είναι το τελευταίο κόμικ του Πρατ, το οποίο έγραψε και σχεδίασε πιθανότατα όντας άρρωστος... Το πρόσημο είναι οπωσδήποτε θετικό!

 

7.5/10

[Kurdy Malloy]

Έτσι για την ιστορία: Οι Σκορπιοί της Ερήμου, δεν είναι αυτοτελές.

[BladeRunner1992]

19 λεπτά πριν, Kurdy Malloy είπε:

Έτσι για την ιστορία: Οι Σκορπιοί της Ερήμου, δεν είναι αυτοτελές.

Ναι, ανήκει σε μια σειρά, αλλά μια χαρά μπορεί να διαβαστεί και σαν αυτοτελές, μιας και υπάρχει ένα κάποιο τέλος και δεν αφήνει τον αναγνώστη ξεκρέμαστο (άλλο που θα ήθελα πολύ να διαβάσω και άλλες περιπέτειες των "Σκορπιών"). Και το ανέφερα χάριν ευκολίας στην πρόταση. 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 20, 2018 από BladeRunner1992

[Indian]

Αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο με μεγαλύτερης ανάλυσης.