KAGUYAHIME [SHIMIZU REIKO]

[Θρηνωδός]

 

"Κάποτε, ένας άτεκνος ξυλοκόπος μπαμπού βρήκε ένα μικροσκοπικό πανέμορφο μωρό κοριτσάκι μέσα σε ένα χρυσό κορμό μπαμπού. Την πήρε σπίτι στην γυναίκα του και την ονόμασε Kaguya-hime. Την μεγάλωσαν σαν να ήταν δικό τους παιδί μέχρι που έγινε μια ολοκληρωμένη γυναίκα. 

 

Από την στιγμή που ο ξυλοκόπος βρήκε την Kaguya-hime, ανακάλυπτε ένα χρυσό σβόλο μέσα σε κάθε μπαμπού που έκοβε και έγινε πολύ πλούσιος. Όσο αυτός αύξανε την περιουσία του, η κόρη του γινόταν όλο και πιο όμορφη. Σύντομα, η ομορφιά της Kaguya έγινε γνωστή σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ιαπωνίας (παρόλη την υπερ-προστατευτικότητα των γονιών της) και διάφοροι υποψήφιοι μνηστήρες την πλησίασαν απ'όλη την χώρα. 

 

Πέντε πρίγκιπες ήρθαν στην αρχή, ζητώντας το χέρι της σε γάμο. Επειδή δεν ήθελε κανέναν τους, τους ανέθεσε πρακτικά αδύνατους άθλους στους οποίους απέτυχαν όλοι. Ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας εκείνη την εποχή, Mikado, θέλησε να την γνωρίσει αυτοπροσώπως και την ερωτεύτηκε παράφορα. Της ζήτησε να έρθει να ζήσει μαζί του στο παλάτι αλλά του αρνήθηκε λέγοντας του πως δεν προέρχεται από αυτόν τον κόσμο, οπότε και αποφάσισαν να μείνουν απλά φίλοι.

 

Πολλές φορές τις πιο μοναχικές νύχτες η Kaguya-hime παρατηρούσε το φεγγάρι με δάκρυα στα μάτια. Όχι πολύ καιρό μετά οι γονείς της έμαθαν πως προερχόταν από το φεγγάρι και τα χρυσά κομμάτια που έβρισκαν ήταν ένας τρόπος πληρωμής επειδή την φρόντιζαν και την μεγάλωσαν. Όταν ήρθε πλέον η ώρα να γυρίσει στο φεγγάρι, έδωσε αποχαιρετιστήρια  δώρα στους γονείς της και τους φίλους της (και ένα ειδικό δώρο στον αυτοκράτορα, ένα γράμμα και ένα φιαλίδιο με ελιξίριο της ζωής). Ο αυτοκράτορας μέσα στην πίκρα της απώλειας έστειλε ένα στρατό να προφυλάξει την γυναίκα από τους ανθρώπους του φεγγαριού που ήρθαν να την πάρουν, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Καθώς η παραδεισένια ακολουθία του φεγγαριού την έπαιρνε μακριά, φόρεσε μια μαγική ρόμπα από φτερά που την έσβησε όλες τις αναμνήσεις από την γη.

 

Οι γονείς της αρρώστησαν από την θλίψη και ο αυτοκράτορας επίσης συντετριμμένος διέταξε να κάψουν το γράμμα της και το ελιξίριο (επειδή η αθανασία δεν σήμαινε τίποτα χωρίς αυτήν) πάνω στην κορυφή του ψηλότερου βουνού της χώρας.Ο θρύλος λέει ότι αυτό το βουνό αργότερα ονομάστηκε Fuji, δηλαδή Αθανασία, και ότι ο καπνός από το καμένο γράμμα της Kaguya-Hime ακόμα είναι ελαφρώς ορατός που βγαίνει από το βουνό Fuji μέχρι και σήμερα."

 

 

Πάνω στον όμορφο και θλιβερό αυτό Ιαπωνικό θρύλο βασίζεται αόριστα αυτό το manga με τίτλο Kaguyahime. Αποτελεί έναν ακόμα sci-fi τίτλο της Shimizu Reiko και κυκλοφόρησε αρχικά στο περιοδικό LaLa και το Hana to Yume από το 1994 έως το 2005 και αργότερα σε 27 tankobon. [Kaguyahime σημαίνει "The Tale of the Bamboo Cutter"].

 

Υπόθεση: Στο νησί Kabuchi-jima όπου βασιλεύει η πριγκίπισσα  Kaguya, παιδιά ανατρέφονται για να γίνουν θύματα θυσιών. Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες κάποια παιδιά καταφέρνουν να ξεφύγουν πιστεύοντας πως πλέον το μαρτύριο τους έχει τελειώσει αλλά μάταια μιας και μία δεκαετία μετά αρχίζουν να πεθαίνουν ακριβώς με την σειρά που προορίζονταν για θυσία. Μετά από αρκετές περιπέτειες γυρίζουν πίσω στο νησί για να σώσουν εαυτούς και ότι απέμεινε  με μοναδικό σκοπό να σκοτώσουν την δαιμονική πριγκίπισσα του φεγγαριού πριν τελειώσει ο λιγοστός χρόνος που έχουν στην διάθεσή τους. Στην πλοκή αναμυγνείονται στοιχεία επιστημονικής φαντασίας όπως κλώνοι διασημοτήτων κ.α. βγάζοντας παραδόξως ένα ικανοποιητικό μιξ Ιαπωνικού folklore και textbook sci-fi.

 

Είδος: Adventure, Drama, Harem, Horror, Sci-fi, Shoujo, Romance, Gender Bender

 

Ενδεικτικά μερικές σελίδες για να παρατηρήσετε το σχέδιο:

 

 

Μπορείτε να διαβάσετε το μεγαλύτερο μέρος δωρεάν εδώ 

 

 

Ξέρω πως ακούγεται κάπως περίεργο ανακάτεμα θεμάτων αλλά κάπως καταφέρνει και τα φέρνει βόλτα η Reiko ακόμα μια φορά. Ο τίτλος είναι γεμάτος ρηξικέλευθους πειραματισμούς ειδικά στον τομέα της σεξουαλικότητας μιας και μιλάμε για το 1993 και όχι το 2016. Μου έχει δοθεί η αίσθηση ότι πέτυχε το πείραμα της αναλογικά με το κοινό που στόχευε, αλλά σίγουρα δεν είναι ένας τίτλος για όλους ή για τα πιο συντηρητικά μυαλά (κακώς αλλά έστω). Το σχέδιο είναι πραγματικά άριστο δείγμα παραδοσιακού manga σκιτσαρίσματος, επηρεασμένο πολύ από χρυσούς τίτλους της δεκαετίας του '80. Αν μαντεύω σωστά, ήταν από τους πρώτους τίτλους που συνδύασαν αφαιρετικό σκίτσο με φιγούρες και πρόσωπα μέσα από τον πιο κοινότυπο σχεδιαστικό Ιαπωνικό δρόμο. Μόνο που τότε δεν ήταν κοινότυπος (αλλά σίγουρα 100% Ιαπωνικός). Πολύ ωραίο μελάνωμα και υπάρχουν πάνελ που σε ταράζουν με την πρωτοτυπία και την αλλαγή της αισθητικής, ξαφνιάζοντας τον αναγνώστη κάθε φορά αφού είναι τοποθετημένα σε απρόσμενα σημεία του κάθε κεφαλαίου. Η Reiko ακολουθεί μια αγαπημένη μου τακτική, να γράφει στα πλαίσια του κόμικ διάφορες λεπτομέρειες και πληροφορίες που της έρχονται στο μυαλό είτε έχουν σχέση με την εξέλιξη της υπόθεσης είτε όχι. 

 

 

Από την άλλη πλευρά η δημιουργός φαίνεται να έχει πάθει ψύχωση με την Akira Okada (την πρωταγωνίστρια της σειράς) προσπαθώντας συνεχώς να την παρουσιάσει ως femme fatale. Δεν είναι καθόλου νοηματικά ευανάγνωστο οι "δότες" να είναι εξαγριωμένοι με τους ανθρώπους που τους δημιούργησαν (είναι κλώνοι όπως ανέφερα) αλλά να λατρεύουν την Akira και να ορκίζονται υποταγή παρόλο που αυτή είναι η πηγή του κακού. Δεν θα πω παραπάνω αλλά η θεοποίηση του χαρακτήρα που προσφέρει γενικά τα λιγότερα στην υπόθεση και η παραγκώνιση άλλων πολύ πιο καλοστημένων, όπως ο "πρίγκηπας" Yui Lindros, ήταν κατ'ελάχιστο βεβιασμένη. Αντίστοιχα η δόμηση των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων/κλώνων κλπ και η ταχύτητα της ιστορίας είναι προχειροφτιαγμένες. Σίγουρα δεν συγκρίνεται με το πολύ ανώτερο (και πολύ πιο ώριμο λόγω χρονολογίας και εμπειρίας) himitsu, του οποίου την παρουσίαση μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

 

 

 

 

 

＼(≧▽≦)／

 

[mal type=manga id=2156]