LE COEUR COURONNE (MADWOMAN OF THE SACRED HEART) [ ALEJANDRO JODOROWSKY, MOEBIUS ]

[GeoTrou]

 

 

Γαλλικό κόμικ, γνωστό και ως La Folle du Sacré-Cœur, που εκδόθηκε από την Les Humanoïdes Associés. Το σενάριο είναι του Alejandro Jodorowsky, το σχέδιο του Moebius και ο χρωματισμός των Florence Breton, Daniel Cacouault, Zoran Janjetov και Scarlet Smulkowski. Αρχικά κυκλοφόρησαν τρεις τόμοι (τα έτη 1992, 1993 και 1998), ενώ αργότερα βγήκαν και δύο συγκεντρωτικοί τόμοι, ο ένας το 2004 και άλλος το 2015. Στα αγγλικά κυκλοφόρησε με την ονομασία Madwoman of the Sacred Heart, αρχικά από την Dark Horse και αργότερα από την Humanoids. Το κόμικ αυτό αποτελεί μια από τις γνωστότερες συνεργασίες των Jodorowsky και Moebius.

 

 

Ο Alan Mangel είναι ένας διάσημος καθηγητής φιλοσοφίας στο γνωστό πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Απολαμβάνει μια άνετη ζωή και την εκτίμηση των φοιτητών του, η οποία σε ορισμένους έχει μετατραπεί σε αληθινή λατρεία. Ξαφνικά όμως η ζωή του παίρνει τον κατήφορο, όταν μπλέκεται άθελά του με μια ομάδα θρησκόληπτων, που τον θεωρούν άνθρωπο-κλειδί για τον ερχομό του Χριστού στη Γη.

 

 

 

Η πλοκή είναι ξέφρενη και σταδιακά περνάει από το ρεαλιστικό στο σουρεάλ. Το σενάριο σατιρίζει πρωτίστως τις θρησκείες (κυρίως τον Χριστιανισμό) και βρίθει ερωτισμού, αναφορών σε διάφορες φιλοσοφικές σχολές και, προς το τέλος, πυροβολισμών κι εκρήξεων. Το χιούμορ είναι λεπτό, αλλά διαρκώς παρόν. Όσον αφορά το σχέδιο, κινείται σε χλιαρά επίπεδα. Οτιδήποτε φέρει την υπογραφή του Moebius αποκλείεται να είναι κακό και υπάρχουν πολλά εξαιρετικά καρέ, αλλά υπάρχουν και ορισμένα που μου φαίνονται κάπως πρόχειρα. Κρατάω πάντως μια επιφύλαξη, γιατί ίσως το σκανάρισμα δεν είναι και το καλύτερο. Ο χρωματισμός από την άλλη είναι πολύ ωραίος και αναδεικνύει το σχέδιο. Συνολικά, νομίζω πρόκειται για ένα δυνατό, (παραδόξως) ευκολοδιάβαστο κόμικ, που σε κάνει να γελάς, αλλά και να σκέφτεσαι. Αν αξίζει; Mais bien sûr! Βαθμολογία: 7,5/10

 

Για περισσότερα έργα του Moebius ακολουθήστε τα παρακάτω λινκς :

 

ARZACH

 

Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ

 

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΕ ΒΡΩΜΙΕΣ

 

ΑΣΤΕΡΙΞ (Β' ΠΕΡΙΟΔΟΣ) ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ

 

ΒΑΒΕΛ

 

ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ

 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΙΔΕΑΣ

 

Ο ΤΡΕΛΟΣ ΣΤΥΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ

 

ΛΕΥΚΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ

[The_Sandman]

Μέτριο

 

Το σενάριο μόλις σε βάλει στην υπόθεση γίνεται αρκετά προβλέψιμο, η σάτιρα έχει εύκολο στόχο: τον (θρησκευτικό κυρίως) φανατισμό, ενώ το ότι είναι Jodo το καταλαβαίνεις από τις πρώτες κιόλας σελίδες και αυτό δεν το λέω ούτε ως αρνητικό ούτε ως θετικό -άντε καλά, λίγο προς αρνητικό. Την παρτίδα σώνει κάπως το όντως λεπτό (αν και όχι τόσο εγκεφαλικό όπως θα ήθελα) χιούμορ.

 

Το σχέδιο το Moebius είναι τεχνικά άψογο (πώς θα γινόταν αλλιώς) στα πρώτα δύο τομάκια όμως το βρήκα κάπως άνευρο και στατικό. Στον τρίτο τόμο γίνεται πιο καρτουνίστικο και τα πάει σαφώς καλύτερα.

 

Δεν είναι άσχημη δουλειά, απλά, μάλλον λόγω των δημιουργών περίμενα κάτι καλύτερο.

 

Ένα τίμιο 6.5/10 από μένα. Το οποίο δεν είναι κακό

 

[Θρηνωδός]

Το τελείωσα πριν λίγο και μου πήρε περισσότερο καιρό απ'όσο περίμενα. Συμφωνώ πάνω κάτω με τον Βασίλη με κάποιες μικρο-διαφορές. 

 

Τελικά είχα υπερβολικά μεγάλες προσδοκίες λόγω ονομάτων οι οποίες έμειναν ανικανοποίητες, κυρίως σεναριακά αλλά και ως ένα μέρος σχεδιαστικά. Αν και η αρχική ιδέα "Ερμητισμός vs. Ρεαλισμός vs. Δυτική Φιλοσοφία" ήταν προκλητική για τον αναγνώστη, αισθάνομαι ότι εν τέλει πνίγηκε από α) τις επιτηδευμένα προκλητικές σοφτκορ σκηνές και τα συνεχόμενα και κουραστικά από ένα σημείο αστεία περί χεσίματος και β) από το τρίτο τεύχος/πράξη που το γυρίζει σε ρηχό κόμικ δράσης με πιστολίδια και μπαμ-μπουμ αλά Χόλιγουντ. Δεν ξέρω, αν και δεν έχω τον Γιοδορόφσκι σε τρελή εκτίμηση (έχω διαβάσει κάποια αξιόλογα του αλλά δεν με κέρδισε ποτέ) στο συγκεκριμένο κόμικ όλο πήγαινε να τοποθετηθεί και να πει κάτι που να αξίζει να σε ιντριγκάρει και να ψαχτείς, και όλο αποτύγχανε. Κάποιες νύξεις περί πολιτικής αμφισβητούμενες, στα 2/3 ο καθηγητής Μάνγκελ

Spoiler

αν και συναινούσε στην τρέλα των θρησκόληπτων συντρόφων/γκόμενας και τον βασάνιζε η καταπιεσμένη εκδοχή του αλήτικου νεότερου εαυτού του πάντα είχε την λογική να καταλάβει την απάτη του πράγματος, ενώ στο τέλος παραδίδεται- και όχι μόνο, αλλά στις 3 τελευταίες σελίδες τελικά ξενερώνουμε με τον μπόμπιρα που ανασταίνει και νεκρούς και επαληθεύει την πολωμένη θρησκοβλακεία που σατίριζε όλο το κόμικ. Δηλαδή εκεί που είχε μεταφέρει τον Αραβα και τις δύο γυναίκες στο εξοχικό, ήταν 100% ξεκάθαρο ότι τον δούλευαν για να τους πληρώνει όλες τις ανέσεις και ξαφνικά το όλο σκηνικό γίνεται αληθινό, μέχρι να αμφισβητηθεί ξανά. Και ξανά.

Το μόνο θετικό για μένα ήταν οι αναφορές σε δύο-τρία φιλοσοφικά κινήματα και ιδέες που μπορεί να φανούν χρήσιμες προς περαιτέρω ψαχτήρι, ενώ γούσταρα την πλοκή με την Ινδιάνα γριά και την αναγέννηση με το ayahuasca. 

 

Στο σχέδιο, ο Μοέμπιους που γουστάρω είναι αυτός του Αρζάκ και του Εντίνα οπότε εκ των πραγμάτων ( και εδώ διαφωνώ με τον Βασίλη) μου άρεσε πάρα πολύ το πρώτο τεύχος που έχει ακριβώς αυτό τον αέρα. Την απόλυτη συμμετρία σε κάθε έκφανση, είτε είναι πρόσωπο είτε αντικείμενο είτε περιβάλλον, που σε συνδυασμό με τον χρωματισμό είναι σκέτη απόλαυση χωρίς να με ενοχλεί η στατικότητα που σε αυτή τη θεματολογία θεωρώ χρήσιμη. Στο δεύτερο το διατηρεί σε μικρότερο βαθμό αλλά το τρίτο που γίνεται πλήρως καρτουνίστικο και βασίζεται σε πολλά μικρά πάνελ ανά σελίδα με μεγάλα μπαλονάκια με κούρασε όσο δεν πάει. 

 

Θα έπρεπε είτε να τελειώσει πολύ διαφορετικά, είτε να σταματήσει στα 2 άλμπουμ. Μετριότατο. 

 

 

Βέβαια αυτά

 

είναι για τύπωμα σε Α1 και τοποθέτηση σε βωμό των γαλλοβελγικών