NEW DEADWARDIANS (THE) [ DAN ABNETT - I.N.J CULBARD ]

[Kabuki]

 

Τί έχει να μας πεί άλλο ένα κόμικ με βρυκόλακες vs zombies; Τη στιγμή ειδικά που έχει γεμίσει ο τόπος από τέτοια;
Κι όμως, αυτό το κόμικ είναι εντελώς διαφορετικό με μια πραγματικά καινούρια ματιά στο μύθο των ζωντανών νεκρών.
Οι λέξεις βρυκόλακας & ζόμπι δεν υπάρχουν στην ιστορία - αναφέρονται ως "young and the restless"

Το πανέξυπνο αυτό κόμικ ολοκλήρωσε το πρώτο (ελπίζω να ακολουθήσουν πολλά ακόμα) story arc του σε 8 τεύχη






Στην υπόθεση τώρα:

Διαδραματίζεται στη μεταβικτωριανή Αγγλία, στο έτος 1910. Αρκετά χρόνια νωρίτερα, το 1861, προέκυψε μια ξαφνική επιδημία, που μετέτρεψε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού (κατώτερων τάξεων) σε ζόμπι. Η βρετανική αριστοκρατική τάξη ανακάλυψε ότι τα ζόμπι (=restless) δεν αντιλαμβάνονταν/έλκονταν από τους νεκρούς και για να προστατευτούν εφήυραν τη "θεραπεία" που θα τους μετέτρεπε σε αιώνιους νεκροζώντανους και αγέραστους (=young). Ανάμεσα στις δυο αυτές κατηγορίες πλασμάτων υπάρχουν κι οι κλασσικοί θνητοί - μεσαία τάξη επί το πλείστον (=bright).




Εμείς παρακολουθούμε την ιστορία του young αστυνομικού George Suttle, καθώς προσπαθεί να εξιχνιάσει το φόνο ενός young αριστοκράτη που υποτίθεται ότι θα ήταν αθάνατος... Κι αυτή η αστυνομική ιστορία λαμβάνει χώρα σε ένα πολυτάραχο Λονδίνο, σε εποχή επικείμενης εξέγερσης, περιφραγμένες ζώνες για κάθε κοινωνική τάξη (για προστασία της κάθε μιας από την άλλη) και οργισμένες σουφραζέτες από τους θνητούς που ζητούν ίσα δικαιώματα - όχι ψήφου εδώ, αλλά βαμπιρισμού



Κάτι πολύ χαρακτηριστικό για το κόμικ είναι η φύση των βρυκολάκων: είναι από τις λίγες φορές που εμφανίζονται πραγματικά καταραμένοι: όχι γιατί δεν μπορούν να βγούν στον ήλιο - μπορούν με τις κατάλληλες προφυλάξεις - αλλά γιατί διακατέχονται από απουσία της ανθρώπινης επιθυμίας & λίμπιντο. Παριστάνουν ότι κοιμούνται, ότι διατηρούν τις παλιές τους κοινωνικές συνήθειες, αλλά όλα διαπνέονται από μια κενότητα νοήματος...



Το σχέδιο και το χρώμα είναι τεχνοτροπίας bd, αναδεικνύουν μια έντονη στατικότητα κι έναν υπόκωφο τρόμο που ταιριάζει απίστευτα με την ψυχοσύνθεση των βαμπίρ ευγενών. Οι γραμμές είναι καθαρές και το όλο κόμικ αποπνεει κλίμα clean cut - ασύμβατο με το διαδεδομένο μύθο των βρυκολακοζόμπι - αλλά ιδανικό για εδώ. Οι σκηνές βίας είναι ελάχιστες, η υπόσχεση της βίας όμως είναι διάχυτη σε όσα δεν δείχνονται ή λέγονται - κι αυτό ακριβώς είναι που κάνει το συγκεκριμένο κόμικ τόσο ιδιαίτερο.

Στα μείον του είναι η μικρή εμφάνιση αναλογικά του κόσμου των ζόμπι, θα θελα να δώ να αναλύεται περισσότερο η κοινωνία τους και οι σχέσεις μεταξύ τους.
Επίσης η πιθανότητα να μην έχει συνέχεια - ΠΡΕΠΕΙ να έχει!

 

 

Δουλειες του Culbard που εχουν δημοσιευθει στην Ελλαδα :

 

 

ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΟΥ ΝΤΟΡΙΑΝ ΓΚΡΕΗ

 

 

ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΤΡΕΛΑΣ

[oufis]

πολύ καλή παρουσίαση. Μέσα Φεβρουαρίου βγαίνει το πρώτο TPB. Ετσιμπήθη!

[kwtsos]

Α ρε kabuki μου πηρες την μπουκια απο το στομα , περιμενα να παρω και το τελευταιο τευχος για να το παρουσιασω, αλλα... Πολυ καλη παρουσιαση ομως , θα διαβασω και το τελευταιο τευχος και θα επιστρεψω με review , πραγματικα ομως απο τα καλυτερα που χω διαβασει φετος.

[zade]

Πολύ καλό κόμικ. Γενικά πλέον έχει καθιερωθεί στη συνείδησή μου ότι όταν βλέπω κάπου Dan Abnett (ή Andy Lanning) θα μιλάμε τουλάχιστον για καλό κόμικ.

[Dark Chris]

Εμένα δεν μου άρεσε. Ίσως του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία πάντως, μήπως το αδίκησα.....

 

παρουσίαση.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 27, 2012 από Dark Chris

[germanicus]

Το ξεπάστρεψα. Μισό τεύχος χθες το βράδυ (πλέον άπαξ και οριζοντιωθώ, με παίρνει σε δευτερόλεπτα ) 7 1/2 τεύχη σήμερα το πρωί

 

Ουσιαστικά είναι ένα αστυνομικό με ας πούμε πολιτικές προεκτάσεις (κάτι σαν τα Blacksad) και απλώς είναι φυτεμένο στον χώρο των ζομπιδρακουλιάρικων. Και ζομπιδρακουλιάρικο που μπορώ να διαβάσω εγώ, μπορεί να το διαβάσει ο οιοσδήποτε

 

Ωραία πρόταση

 

 

 

edit και λίγη μουσικούλα για όποιον δεν έχει πιάσει ένα υπονοούμενο που είναι στην παρουσίαση (και στο κόμικ ) http://www.youtube.com/watch?v=utB8pitLxQ4

[Kabuki]

ενδιαφέροντα σχόλια του σχεδιαστή I.N.J. Culbard για το new deadwardians 

 

Quote

NC: How did “The New Deadwardians” come about? What drew you to this project?

 

IC: Dan Abnett contacted me with a view to do something. Anything. I think this was after he’d read my adaptation of “At the Mountains of Madness.” There was the vague suggestion of something Edwardian, something to do with vampires and zombies. The next thing I know, I get an outline in my inbox for “The New Deadwardians.” Suddenly I could see this much, much bigger picture, and so I spoke to him on the phone, and we had a very long and detailed conversation talking about the world of “New Deadwardians” and all the things we could have in it and do with it. It’s huge. We talked about everything from the political map of Europe to the microbiological aspects of vampirism. Dan’s a thinking machine, spitting out ideas at a phenomenal rate, so it was great to bounce off that. We can, in the space of about five minutes, cover everything from particles to the planets. Dan then took the idea to Vertigo editor Will Dennis, and the rest as they say…

 

NC: What sets this story apart from other vampire and zombie stories?

 

IC: Class. We have the politics of the Edwardian era and the social changes. All of which, especially given our current political and economic climate, is relevant today as it would have been then. Plus our vampires have a twist.

 

NC: How did you develop the look of the miniseries? Where did you find inspiration?

 

IC: For me, I grew up on a steady diet of Hammer Horror and Universal Monsters, so I wouldn’t be surprised if some of that wormed its way into my work generally somehow, and I’ve little doubt it’s present in this. In fact, whenever you see a vampire’s shadow in the book, you can pretty much guarantee that I was thinking about Nosferatu when I drew it.

 

NC: Every project brings its own set of challenges and surprises. What was unexpected about “Deadwardians”?

 

IC: Working with a colorist has been a surprise, and a very pleasant one at that. Over the last three or four years, I’ve drawn eight or nine graphic novels now and colored them all myself. Patricia Mulvihill has done an absolutely amazing job on “The New Deadwardians.” So not only do I get a nice surprise when I read the script to the next issue of “Deadwardians,” I get a nice surprise when Trish turns in colored pages I’ve drawn. It has me looking at my work completely differently.

 

[Comic Book Guy]

Πολύ ωραία παρουσίαση!!!Μπράβο βρε, Λένα! Δε το έχω ξεκινήσει, καθώς περιμένω ακόμα το τελευταίο τευχάκι!

[joe pineapple]

Ωραιο review Κabuki .Eνας λογος που θελω καποια στιγμη να το αγορασω ειναι πως η ιστορια διαδραματιζεται στη μεταβικτωριανη Αγγλια.Επισης ο Dan Abnett ειναι ενας καλος λογος.

 

Παντως απο τις εικονες που παραθετεις δε το βλεπω πολυ σπλατερικο.

[kwtsos]

To διαβασα και γω επιτελους Γενικως μου αρεσε αρκετα θα ελεγα . Μου αρεσε πολυ που ειχε και λιγο πολιτικοκοινωνικο σχολιο καθως και ο τροπος που παρουσιαζονται ως πραγματικα καταραμενοι οπως ειπε και η kabuki. Το σχεδιο ηταν κατι διαφορετικο απο οτι εχω συνηθισει αλλα μου αρεσε. Κλεινει καπως αποτομα, και δεν με πολυεπεισε το τελος, αλλα νομιζω οτι αφηνει και το ενδεχομενο να υπαρξει συνεχεια... Ενα 7,5/10 στην kwtsoκλιμακα.

[Ion]

Συμπαθητική ιστορία, αλλά όχι κάτι το συγκλονιστικό. Μου άρεσε που κάθε κατηγορία πλασμάτων ήταν και μια διαφορετική ταξική ομάδα, γενικά είχε έξυπνα στοιχεία με κοινωνικές προεκτάσεις / μηνύματα, αλλά η ίδια η αστυνομική ιστορία ήταν απλά συμπαθητική. Το σχέδιο επίσης ήταν ψιλοαδιάφορο, με καθαρή μεν γραμμή αλλά όχι ιδιαίτερα ωραίο. Ευχάριστο για μια ανάγνωση, αλλά η επανάληψη θα αργήσει λίγο.