ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ ΤΗΣ

[GreekComicFan]

  

 

Τιμή: ~

ISBN : Τιν'τούτο; 1985 έχουμε!

 

Το πρώτο άλμπουμ της "εποποιίας" του Milo Manara κυκλοφόρησε από την Βαβέλ το 1985, πριν ο καλιτέχνης αποφασίσει να το ξεζουμήσει το θέμα δηλαδή με απανωτές συνέχειες. Οι ειδικοί Μαναρολόγοι του φόρουμ ( ) διατείνονται πως από αυτήν την έκδοση λείπουν και οι περισότερες σελίδες / καρέ, σε σχέση με τις μεταγενέστερες εκδόσεις από άλλους εκδότες, και δεν έχω κανένα λόγο να διαφωνήσω μαζί τους!

[YOSHIMITSU]

Όντως λείπουν σελίδες που αφορούν δύο διαφορετικά περιστατικά σε παραλία με την "κυρία", την φίλη της και το νεαρό παιδί... μάλιστα είναι σε σελίδες που ενδιάμεσα μεσολαβούν άλλες που υπάρχουν. Το πρώτο περιλαμβάνει ένα ποδοσφαιρικό περιστατικό, ενώ το δεύτερο ένα κάπως πιο spicy - και τα δυο σε παραλία, όμως είναι διαφορετικές παραλίες. Στην σελίδα 28 του συγκεκριμένου έχουν κάνει ένα ενδιαφέρον κόψε - ράψε που έχει σαν αποτέλεσμα μία κάπως απότομη μεταφορά της "κυρίας" στο νησί, σαν διακτινισμός ένα πράγμα - το αποτέλεσμα ήταν φυσικά να "διαλυθούν" άμεσα τα ρούχα της αφού ήταν ακόμα σε πειραματικό στάδιο η τηλεμεταφορά... (αστειεύομαι)

 

Ενδιαφέρουσα ιστοριούλα - πριν το ξεχειλώσει αργότερα - η οποία έγινε και ταινία Γαλλικής παραγωγής εάν θυμάμαι καλά (άσχετο περιεχόμενο - soft porno στο στυλ της Εμμανουέλας). Το σχέδιο απλό - παντελώς ασπρόμαυρο καθώς δεν έχει καν αποχρώσεις του γκρι. Καλό λευκό χαρτί - χωρίς διαφάνεια και φθορά μέχρι σήμερα, αρκετά προχωρημένο για την εποχή του πάντως...

[Valtasar]

Οι ειδικοί Μαναρολόγοι του φόρουμ ( ) διατείνονται πως από αυτήν την έκδοση λείπουν και οι περισότερες σελίδες / καρέ, σε σχέση με τις μεταγενέστερες εκδόσεις από άλλους εκδότες, και δεν έχω κανένα λόγο να διαφωνήσω μαζί τους!

 

Πρώτα απ' όλα να σε ευχαριστήσω για την ωραία παρουσίαση

 

Όταν λες μεταγενέστερες εκδόσεις της ίδιας ιστορίας από άλλους εκδότες, σε ποιές συγκεκριμένα αναφέρεσαι ?

 

[GreekComicFan]

Στις εκδόσεις από ΚΛΙΚ και Espresso αναφέρομαι βεβαίως. Μπορεί να μην είναι εκδότες που κατεξοχήν ασχολούνται με κόμικς, αλλά δεν παύουν να είναι εκδότες.

[YOSHIMITSU]

Μία είναι σίγουρα αυτή της PANINI (Εφημερίδα Espresso) - ΜΑΝΑRA Κλασικά έργα η οποία έχει κοινά τα παρακάτω καρέ:

 

Λοιπόν.

Η βαβέλ στην σελίδα 27 έχει 4 καρέ κοινά με την σελίδα 35 της PANINI, ενώ το 5ο και έκτο της ιδίας μαζί με τα 3 πρώτα της 28, είναι κοινά με τα 5 πρώτα της σελίδας 37 της PANINI. Ενδιάμεσα στις σελίδες 35&36 μεσολαβεί το πρώτο κομμένο τμήμα με το περιστατικό με τον μικρό και την μπάλα (10 επιπλέον καρέ).

Η βαβέλ στην σελίδα 28 από τα καρέ 3~7 αντιστοιχεί με τα 5 πρώτα του βιβλίου της PANINI που βρίσκονται στην σελίδα 42. Έτσι από την σελίδα 37 έως και την 38 (οι 39~41 έχουν artwork) μεσολαβεί μία δεύτερη ιστορία με τον μικρό σε άλλη παραλία - σε άλλο νησί (άλλα 10 επιπλέον καρέ).

Επίσης στην σελίδα 33 της παρούσης (βαβέλ) λείπουν άλλα δύο καρέ που αφαιρέθηκαν προφανώς για να έρθει σε μία σωστή σειρά η σελιδοποίηση του όλου τεύχους.

 

Πάντως πρέπει να πούμε ότι ΟΥΤΕ η σειρά της PANINI είναι πλήρης αφού δεν περιλαμβάνει το ακριβές περιστατικό με την σεξουαλική κακοποίηση του νεαρού, που εύστοχα είχε αναφέρει ο germanicus ΕΔΩ ότι είχε βρει μόνο σε μία αντίστοιχη Ιταλική έκδοση (Il Gioco 1), η οποία μάλιστα ήταν και έγχρωμη. Το περιστατικό το έχω διαβάσει, καλώς κόπηκε κατά την γνώμη μου, καθώς ήταν ένα άσχετο με την γενική ιστορία περιστατικό χωρίς ουσιαστικό λόγο ύπαρξης πλην του να δοκιμάσει τα όρια του αναγνώστη. Προφανώς οι ίδιοι επέλεξαν να αφαιρέσουν τελείως την παρουσία του μικρού σε αυτό το τεύχος.

[Melandros]

Ενδιαφέρουσα ιστοριούλα - πριν το ξεχειλώσει αργότερα - η οποία έγινε και ταινία Γαλλικής παραγωγής εάν θυμάμαι καλά (άσχετο περιεχόμενο - soft porno στο στυλ της Εμμανουέλας). Το σχέδιο απλό - παντελώς ασπρόμαυρο καθώς δεν έχει καν αποχρώσεις του γκρι. Καλό λευκό χαρτί - χωρίς διαφάνεια και φθορά μέχρι σήμερα, αρκετά προχωρημένο για την εποχή του πάντως...

 

Δυστυχως την εχω δει αυτην την ταινια.... δυστυχως..

[Mandrake]

Να συμπληρωθεί πως η ιστορία έχει βγει και απ'το περιοδικό "Free" πριν από μερικά χρόνια. Ευχαριστώ για την παρουσίαση και τις πληροφορίες!

[The_Sandman]

Για την ιστορία να πούμε πως "Το κουμπί της" εκτός από τον κινηματογράφο, μεταφέρθηκε και στο θέατρο. Τον ρόλο της Κλαούντια Κριστιάνι υποδύθηκε η Μαργκερίτα Παρίλα ενώ την σκηνοθεσία ανέλαβε ο Φραντσέσκο Καπιτάνο.

 

Πηγή: Βαβέλ τ.125 (Οκτώβριος 1991)

 

[Glacier Star]

Είχα διαβάσει κάπου ότι τα χαμένα καρέ, τα είχε αφαιρέσει ο εκδότης του Manara γιατί τα βρήκε για την εποχή πολύ σκανδαλώδη και στην αρχική έκδοση έβαλα 3 με 4 λευκά καρέ αντί των αυθεντικών. Κατά πόσο ισχύει αυτό Yoshimitsu?

[YOSHIMITSU]

Είχα διαβάσει κάπου ότι τα χαμένα καρέ, τα είχε αφαιρέσει ο εκδότης του Manara γιατί τα βρήκε για την εποχή πολύ σκανδαλώδη και στην αρχική έκδοση έβαλα 3 με 4 λευκά καρέ αντί των αυθεντικών. Κατά πόσο ισχύει αυτό Yoshimitsu?

Δεν έχω κάποια ενημέρωση για το θέμα αυτό. Για την Ελλάδα μπορεί να είναι λογοκρισία των εδώ εκδοτών μπας και γλιτώσουν την πυρά οι εκδόσεις τους. Βασικά και γενικά, δεν ξέρω προσωπικά τον βαριέμαι αφάνταστα τον Μανάρα και η μόνη σειρά που έχω είναι της panini και μονίμως είμαι στο στυλ να την ξαποστείλω τελικά.

[Glacier Star]

Yoshimitsu, ο δικός του ο εκδότης, ο Ιταλός. Έχει μερικές ιστοριές που αξίζουν. Όπως ο "Χάρτινος άντρας ή άνθρωπος" (δεν θυμάμαι αυτή την στιγμή) με το οποίο έκλαψα.

[YOSHIMITSU]

Για τον αρχικό του εκδότη ή έστω κάποιον από τους επόμενους δεν νομίζω, καθώς οι εικόνες είναι διαθέσιμες σε μια τουλάχιστον έκδοση και τις έχουμε διαβάσει. Για τον χάρτινο δεν μπορώ να κρίνω, δεν τα έχω διαβασει ακόμη γιατί ξεκινάει και μου φαίνονται όλα ίδια και βαριέμαι στο τέλος.

[MORIBUS]

Λίγο misplaced, αλλά ήθελα να το μοιραστώ. Ξέρουμε ότι ο Παύλος Λευτέρης Σερπιέρης, όπως ομολόγησε ο Ίδιος, δημιούργησε την Ντρουούνα του σύμφωνα με τα σωματικά πρότυπα της Βαλερί Καπρίσκι. Για τον φίλο Μανάρα, ιδέα δεν είχα ποια τύπισσα λάτρευε και αναπαρέστησε -με παραλλαγές- στα δεκάδες κόμικς του, ώσπου, τυχαία, πριν από κάτι μήνες έπεσα πάνω σε μια ξεχασμένη ταινία του Πολάνσκι που λέγεται "che" (την προέβαλε το Ε)! Εκεί λοιπόν, πρωταγωνιστεί η γυναίκα που άλλαξε την καλλιτεχνική ζωή του Μανάρα! Sydne Rome ονομάζεται, είναι μια ατάλαντη αμερικανίδα σταρλετίτσα που ξεβράστηκε στην Ιταλία, αλλά οι σωματικές της αρετές και οι απίθανα αθώες εκφράσεις της, κόβω το κεφάλι μου, έκαναν σούπα τα μυαλά του Ιταλού κομιξά! Ψάξτε το και θα καταλάβετε τι εννοώ!! (Μη σας τα δίνω κι όλα στο πιάτο...!) 

(Τώρα, αν κάποιος άλλος έχει προλάβει και το ΄χει γράψει πριν από μένα, τότε τι να κάνουμε...greekcomics είναι αυτό, ποτέ δεν μπορείς να είσαι ασφαλής!)

Επεξεργασία Ιουλίου 27, 2014 από MORIBUS

[DJO]

Αντιγράφω και το (επίκαιρο) αφιέρωμα του Zampano για τη στήλη No Superheroes Allowed, του fridge.gr:
 

Το κουμπί της: o Milo Manara και η σεξουαλική απελευθέρωση στα κόμικ

Δεν είναι ντροπή να το παραδεχθεί μια μεγάλη μερίδα αρσενικών του πλανήτη: τα κόμικ του Milo Manara έχουν γίνει έμπνευση όχι μόνο για την πραγματική ερωτική τους ζωή, αλλά και για εκείνη την μοναχική των εφηβικών χρόνων, που για να καλύψεις την ορμή και τα σκιρτήματα κάτω από την κοιλιά, γραπωνόσουν από τα τόσο -μα τόσο- αληθινά σχέδια της δουλειάς του μοναδικού Ιταλού κομίστα — κοινώς, πολλοί τον έχουνε κάνει λάστιχο με τις ιστορίες του Manara και, διάολε, ποιος μπορεί να τους αδικήσει.

Οι πρώτες κλεφτές ματιές σε γυμνά εξώφυλλα που κρέμονταν ανενδοίαστα στο περίπτερο της γειτονιάς μου, ήταν στα άλμπουμ του Manara που κυκλοφόρησαν από την Μαμούθκόμιξ.

Αυτό που πάντα με στοίχειωνε και που έγινα κάτοχος του μόλις ήμουν αρκετά μεγάλος για να το αγοράσω χωρίς να με κοιτάξει πολύ στραβά ο περιπτεράς (αλλά όχι τόσο μεγάλος ώστε να μην χρειάζεται να το κρύψω από τους γονείς μου — εκείνοι με έβλεπαν απλά να συγκεντρώνω φορτία από “Αγόρι“, “Μπλεκ” και “Βαβούρα“), ήταν ένα που ονομαζόταν “Το κουμπί της“, τίτλος φιλόδοξος και πολλά υποσχόμενος. Είχα μια αίσθηση μακαριότητας πως μέσα σε αυτό το κόμικ θα ανακάλυπτα ανομολόγητα μυστικά που θα βοηθούσαν τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό (όλα αυτά στην ηλικία των… δεκαπέντε).

Φευ, παρότι ήταν εξώφθαλμο πως είχα να κάνω με ένα από τα ρεαλιστικότερα σχέδια που είχαν πέσει (ή θα έπεφταν ποτέ) στα χέρια μου και παρ’ότι εκείνη την περίοδο τα περισσότερα παιδιά θα αυνανίζονταν (μαζί κι εγώ) μόνο στην μνήμη μιας γυναικείας γάμπας, το “Κουμπί της” κάθισα και το διάβασα ενθουσιασμένος από την ιστορία (ναι, μιλάμε τόοοοσο φλώρος). Και ύστερα το ξαναδιάβασα, και μετά και πάλι και όταν πήγα και πάλι στο περίπτερο να ζητήσω κάτι από τον ίδιο δημιουργό, ο ιδιοκτήτης με κοίταξε από μέσα και μου πρότεινε συνωμοτικά να πάω “από την πίσω μεριά που είναι τα καλά”! Ναι, αν αναρωτιέστε ποια είναι “τα καλά” θα σας καθησυχάσω ενημερώνοντάς σας πως είναι εκείνα τα πορνογραφικά περιοδικά τσέπης με τις ιστορίες τους και τα φωτορομάντζα τους και που μαζί με το δορυφορικό RTL αποτελούσαν τις μόνες πηγές “σκληρής” ερωτικής διασκέδασης την εποχή που το video ήταν σε λίγα σπίτια και το internet δεν ήταν ούτε καν στη φαντασία του Έλληνα.

Για να μην τα πολυλογούμε (που το κάνουμε, αλλά η ουσία του Manara και των κόμικ του είναι αυτές οι ιστορίες των αναγνωστών τελικά), ολοκλήρωσα την τετραλογία (sic) του “Το κουμπί της” πολλά χρόνια μετά και παρ’ότι τα καθαρόαιμα ερωτικά κόμικ (όχι, αυτό π.χ. δεν είναι ερωτικό κόμικ ) δεν ήταν στις προτεραιότητες μου, τα έργα του Manara πάντα τα αναζητούσα (και τις αποκλειστικά δικές του δουλειές και τις πολυθρύλητες συνεργασίες του είτε με τον Gaiman, είτε με τον Hugo Pratt, είτε με τον Fellini, είτε με τον Almodovar, είτε με τον Jodorowsky). Ο Manara απολαμβάνει το απόλυτο respect όχι μόνο στον χώρο των κόμικ αλλά γενικότερα σε αυτόν της τέχνης.
 

Ο τρίτος και ο τέταρτος τόμος

Η ιστορία στο “Κουμπί της” (“Click!” ο αγγλικός τίτλος, “Il gioco” ο original) δεν έχει κάτι το πολύ ξεχωριστό: Η κυρία Cristiani είναι μια νεαρή κοπέλα, εξαιρετικά εντυπωσιακή, που όντας παντρεμένη με έναν πολύ μεγαλύτερο και πλούσιο άνδρα, έχει χάσει κάθε πάθος για ζωή και έρωτα. Ένας φρίκουλας επιστήμονας την απαγάγει και της τοποθετεί ένα τσιπάκι στον εγκέφαλο ελέγχοντας απόλυτα την ερωτική της διάθεση. Και φυσικά, από εκείνη τη στιγμή και μετά, η κυρία Cristiani παραδίδεται στις διεστραμμένες ορέξεις του επιστήμονα και του κουμπιού με το οποίο την ελέγχει.

Τα μοτίβα της καταπιεσμένης σεξουαλικά γυναίκας, του άνδρα-αφέντη (έλα, πείτε την αλήθεια, αυτό το κουμπί υπήρξε φαντασίωση σας) και της ακόρεστης διάθεσης για σεξ ενάντια σε κάθε ταμπού ή σύμβαση, διαχέουν όλο το κόμικ (και φυσικά το μεγαλύτερο μέρος της βιβλιογραφίας του Manara), όμως με τρόπο παράξενο και παρότι έχουμε σκηνές ευφάνταστες και υπερβολικές πολλές φορές, τίποτα δεν εκχυδαΐζεται. Η χρήση του χιούμορ από μεριάς του Manara γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην σε αποσπάσει από την ατμόσφαιρα του ερωτισμού, αλλά παράλληλα να σε κρατήσει στην πραγματικότητα που πραγματεύεται η ιστορία.
 

Milo Manara

Για το σχέδιο του Manara έχουν ειπωθεί όλα. Βρήκε αμέτρητους μιμητές, απελευθέρωσε τις πένες πολλών σχεδιαστών και τις οδήγησε στις καμπύλες του γυναικείου σώματος. Το ίδιο το σχέδιο είναι μια μορφή σύγκρουσης με τον πουριτανισμό του τότε αλλά και του τώρα.

Το “Το κουμπί της” είναι ένα αρχετυπικό κόμικ, ειδικά στο είδος του Ερωτικού κόμικ.

Ο Manara όμως δεν δέθηκε ποτέ σε αυτό το πράγμα. Δεν δημιουργεί με σκοπό την πρόκληση, δημιουργεί για να διηγηθεί τις ιστορίες του. Ιστορίες παράξενες, ιστορίες που τις ονειρεύτηκαν πολλοί άνθρωποι σε αυτό τον πλανήτη, ιστορίες για τις μικρές ονειρώξεις του σύμπαντος.


 

Αφιέρωμα στον Milo Manara - Ομαδοποίηση Manara

[GeoTrou]

Κατά τύχη έμαθα σήμερα ότι το εξώφυλλο της έκδοσης αυτής είναι το εξώφυλλο του Corto Maltese #6 (του ιταλικού περιοδικού, που έβγαινε μεταξύ 1983 και 1993). Οπότε είπα ν' αφήσω εδώ και το πρωτότυπο σχέδιο του Manara, γιατί πάντα το α/μ ασκεί άλλη γοητεία.  

 

[chris dude]

ειναι τρομερος ο μαναρα, και απιστευτες οι ιστοριες του!

οσο για το σχεδιο, ειναι μαστορας στο να αναδεινκυει την ομορφια του γυναικειου σωματος...

 

παντα μαζευα τευχη του μαναρα, και φυσικα η τετραλογια απο ''το κουμπι της'', θεωρειται πλεον κλασικη.

[DimDim]