Αυτό το κείμενο προέρχεται από την (περίπου) μηνιαία στήλη μου Unstable Show στο anthem.gr!
 

 
Χέλλοου σε όλους. Επιστροφή στα πάτρια, επιστροφή στη δουλειά, στις εκπομπές και φυσικά και στο Unstable Show. Για ένα λόγο που θα σας αναλύσω πιο κάτω, δεν είχα ιδέα τι άρθρο φιτάρει στον Γενάρη μιας και μεγάλα μουσικά γεγονότα πέραν της επιστροφής Tremonti δεν πολυπαίζουν. Μου είχε λείψει λοιπόν ένα άρθρο με σχολιασμό σε διάφορες ειδήσεις συν κάτι πιο προσωπικό όπως αυτό.
 
R.I.P David Lynch
 

 
Όταν έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του David Lynch, ήμασταν εν μέσω ραδιοφωνικής εκπομπής με τον Αγαμέμνονα Μητροβγένη. Μας έπιασε εξ απήνης γιατί και οι δύο είμαστε φαν του Lynch και έχουμε περάσει αρκετές ώρες με το να μιλάμε για τις ταινίες του. Μάλιστα είχαμε πει κάποια στιγμή να κάνουμε μαραθώνιο τις ταινίες του ή έστω να μελετήσουμε ξανά το Mulholland Drive και να κάνουμε ένα άρθρο στο anthem.gr.
 
Ο Lynch ήταν πάντα ένας σκηνοθέτης που με εξίταρε. Είχε μια ξεχωριστή ματιά με τις ταινίες και τις σειρές του. Είχε έναν τύπο, ένα ύφος, ένα προσωπικό στυλ. Παρ’ ότι Αμερικάνος, οι ταινίες του δε θύμιζαν κλασικό Χόλυγουντ. Ακόμα και όταν διείσδυσε στο χώρο των σειρών, μας πρόσφερε το Twin Peaks. Δεν είναι το σωστό μέρος να αναλύσουμε την ιδιοφυία του Twin Peaks. Αλλά διάολε, ήρθε σε μια περίοδο που ήταν τόσο καινοτόμο και πρωτότυπο που ακόμα και σήμερα φαντάζει μοναδικό.
 

 
Μέχρι και όταν επέστρεψε το 2017 στην τηλεόραση για τη συνέχεια του Twin Peaks, πάλι οι ιδέες του ήταν ρηξικέλευθες και κάποια επεισόδια έμειναν στην τηλεοπτική ιστορία. Ο Lynch για μένα ήταν ένας σκηνοθέτης που πραγματικά είχε ένα απίστευτο ταλέντο. Δεν ήταν καλός μόνο στο να προσδώσει συγκεκριμένο ύφος στις ταινίες του, μόνο στο να αναπτύξει τους χαρακτήρες του ή μόνο για να δώσει μια τρομακτική αισθητική που έκανε κάθε πλάνο του να μοιάζει τέχνη.
 
Ήταν καλός στο να συνδυάζει όλα τα παραπάνω. Ήταν αντισυμβατικός, δούλευε πάντα με τους δικούς του όρους και έχτισε ένα κοινό που έμαθε να βλέπει καλές ταινίες και να περιμένει το επόμενό του βήμα υπομονετικά. Πίσω του αφήνει μια εξαιρετική φιλμογραφία, αλλά κυρίως άπειρα μυστήρια και ερωτήματα πάνω στις ερμηνείες των ταινιών και των σειρών του. Μια μέρα θα τα αποκωδικοποιήσουμε David. Σίγουράκι.
 
Το κινητό μου με εγκατέλειψε
 

 
Όχι δεν εννοώ ότι εγώ και το κινητό μου διατηρούσαμε μια μακρά σχέση από την οποία ένα πρωί αποφάσισε να αποχωρήσει. Αν και πάνω κάτω αυτό έγινε. Μην τα πολυλογώ, ενώ βρισκόμουν στη Βουδαπέστη τις πρώτες μέρες του χρόνου, υπήρχαν κάποιες νύξεις ότι το κινητό μου καταρρέει. Γυρίζοντας, το πήγα μήπως θέμα με την υγρασία, αλλά δεν βρήκαν κάτι. Κάπως έτσι και επειδή με το back up του κινητού είχα πάντα πρόβλημα (για πολλούς λόγους) είπα να το αφήσω για την Κυριακή 12 του μηνός.
 
Μαντέψτε ποιο κινητό έσβησε και δεν ξανάνοιξε ποτέ το πρωινό εκείνης της ημέρας! Θα φτάσω στο γιατί άργησα μερικές μέρες να κάνω το back up. Η ουσία είναι ότι έκτοτε δεν έχω αγοράσει καινούριο και είμαι με ένα παλιότερο οικογενειακού μου προσώπου που μάλιστα είναι IPhone οπότε δε με βολεύει καθόλου. Το μεγάλο πρόβλημα είναι βέβαια τι πράγματα έχασα σε όλο αυτό.
 

 
Σίγουρα έχασα περίπου δύο μήνες φωτογραφιών (και φυσικά του ταξιδιού μου) που δεν πρόλαβα να τις τραβήξω στον υπολογιστή και δυστυχώς έχασα πάρα πολλά memes μαζί. Αν με ακολουθείς στο just.unstable.memes, η όλη αυτή μεταβατική κατάσταση είναι ένας από τους λόγους που δεν έχω ανεβάσει νέα memes τελευταία! Είμαι με κινητό που δεν είναι δικό μου και κυρίως τρέχω να δω τι θα γίνει με το παλιό και αν μπορώ να σώσω κάτι. Έχω βέβαια αρκετά memes στον υπολογιστή και φτιάχνω καθημερινά καινούρια, αλλά είναι μια περίεργη ψυχολογικά φάση που τρέχω και για άλλα θέματα πέραν αυτού.
 
Έχασα επίσης άπειρες σημειώσεις που κρατούσα για βιβλία, ταινίες, σειρές, κόμικς και φυσικά όλες μου τις ιδέες για άρθρα στο anthem.gr. Κυρίως κατηγορίες τραγουδιών για το Sound Vault. Είμαι σε μια μεταβατική φάση που προσπαθώ να δω σιγά σιγά πως θα ξαναμαζέψω τις λίστες μου (με back up και παρακολούθηση και σε άλλα σάιτ πλέον), ώστε να μπορώ να ξαναγίνω λειτουργικός στο κομμάτι της αρθρογραφίας.
 

 
Θα μου πεις “Ρε Νικόλα, δε σώζεται τίποτα;”. Κοίταξε, το έχω πάει ήδη σε κάποιους τεχνικούς και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Ψάχνω να δω εναλλακτικές ή απλά ελπίζω να του έρθει κάποτε επιφοίτηση που δεν το βλέπω. Οπότε όλο αυτό που ζω τώρα, είναι μια κατάσταση να αποφασίσω για νέο κινητό, να αγοράσω, να καλύψω όσα έχασα, έστω μερικώς και να είμαι ενεργός ταυτόχρονα και με κοινωνική ζωή. Και που οδηγούμαστε φίλοι;
 
 
Λίγο πριν την κατάρρευση
 

 
Όταν κάθε εβδομάδα κάνεις ραδιόφωνο, κάθε μήνα γράφεις αφιερώματα, βγάζεις σταθερά podcasts, επιλέγεις να κάνεις περισσότερες εκπομπές και ανταποκρίσεις, το να τα προλάβεις όλα χωρίς να έχεις σταθερή ρουτίνα είναι πολύ δύσκολο. Είμαι σε μια φάση που παρά την έλλειψη δυσκολιών, προσπαθώ να ισορροπήσω ανάμεσα σε πολλά πράγματα και τα πολλά καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη δύσκολα κρατιούνται. Είναι λες και κάθε μέρα έχω κάποια δουλειά προγραμματισμένη. Κάπως έτσι ανέβαλα το back up του κινητού μου για τη μια Κυριακή που θα είχα ελεύθερη και είδαμε πόσο καλά πήγε αυτό.
 
Πρόσφατα έγραψα σε άλλο entry στο blog μου στο greekcomics.gr ότι σταμάτησα να διαβάζω κόμικς, γιατί πολύ απλά κουράστηκα και ένιωθα ότι είχα κάνει το χόμπι μου επάγγελμα. Θέλω να γράφω για κόμικς, να μιλάω για μουσική, να κάνω εκπομπές και όλα αυτά να έρθουν σε ισορροπία με την κοινωνική μου ζωή. Υπάρχουν άτομα που λατρεύω και λόγω των υποχρεώσεων μου, έχω να τα δω πάρα πολύ καιρό. Μερικές μέρες οριακά δεν ανοίγω μηνύματα. Νιώθω μια πίεση για την κοινωνική μου ζωή που δεν την επέβαλε κανένας επάνω μου.
 
Εγώ είμαι ο αποκλειστικός υπεύθυνος. Αυτές είναι οι σκέψεις που μου ήρθαν τις πρώτες μέρες του 2025 σκεπτόμενος ότι θέλω να πάω σε φεστιβάλ, σε συναυλίες, σε παραστάσεις, να δω σειρές και ταυτόχρονα να τα επικοινωνήσω με τους φίλους μου και τους αναγνώστες. Αλλά αυτήν την περίοδο δεν προλαβαίνω να φτιάξω memes για το just.unstable.memes και κυρίως πρέπει να αφιερώσω έξτρα χρόνο για να σετάρω το νέο κινητό αφού δεν έχω τα παλιότερα αρχεία και τις σημειώσεις. Είμαι σίγουρος ότι στα τέλη Φεβρουαρίου θα έχω χαλαρώσει, αλλά μέχρι τότε μόνο σε 1-2 κοντινούς φίλους και στο Unstable Show μπορώ να τα εκμυστηρευτώ. Οπότε περιμένω να μου πείτε εσείς τη γνώμη σας. Θα το ανοίξω το μήνυμα. Μάλλον.
 
Όπως και να ‘χει, σας ευχαριστώ για τη στήριξη στο πρώτο άρθρο της νέας χρονιάς και τα καλύτερα έρχονται!

Αυτό το κείμενο πρέπει να το έχω ξεκινήσει καμία εικοσαριά φορές και να το παράτησα. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να το δημοσιεύσω το Δεκέμβρη σε αυτό το πιο προσωπικό blog μιας και είναι οι σκέψεις που μου πέρασαν όλο το μήνα. Πολλοί μπορεί να το έχετε παρατηρήσει ότι τον Δεκέμβρη δεν ήμουν τόσο ενεργός στο φόρουμ όσο έχω υπάρξει στο παρελθόν. Αυτό το γεγονός προέκυψε για δύο λόγους.
 
Πρώτον τον Δεκέμβριο ετοιμάζω πάντα τα αφιερώματα της χρονιάς για το anthem.gr. Είναι μια δύσκολη διαδικασία που με φέρνει στα όρια μου κάθε χρόνο, αλλά εξαντλώ όλη μου τη δημιουργικότητα. Φέτος έγραψα τρία μεγάλα άρθρα για wrestling, τρία αφιερώματα για ξένους δίσκους της χρονιάς, ένα άρθρο με τα άλμπουμ της χρονιάς που μας πρότεινε το κοινό μας, έναν προσωπικό απολογισμό της χρονιάς και τρία αφιερώματα για τα καλύτερα ελληνικά άλμπουμ του 2024 (όταν διαβάζετε αυτές τις γραμμές, θα είναι η μέρα που ανεβαίνει το δεύτερο εξ αυτών). Μαζί με την εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή Anthems στο Radioalchemy κάθε Τετάρτη και την προσωπική μου ζωή και τα ταξίδια μου, το πακέτο ήταν μεγάλο.
 
Ο δεύτερος λόγος όμως ήταν ότι νιώθω ότι κουράστηκα. Όχι με το φόρουμ. Με τα κόμικς. Διαβάζω από μικρό παιδί και τα τελευταία δέκα χρόνια ξεκίνησα να διαβάζω με όλο μεγαλύτερο ενθουσιασμό. Έχω μεγαλώσει τη συλλογή μου, έχω αγοράσει σπάνια τεμάχια, έχω βρει εκδόσεις που ήθελα να διαβάσω χρόνια, έχω πραγματικά κάνει πάρα πολλά για αυτό το χόμπι. Και παρ' όλα αυτά νιώθω σαν παιδάκι με τα ακριβά του παιχνίδια αφού τα βαρέθηκε. Θέλω τόσο πολύ να παίξω με όλα αυτά, αλλά σε ένα σημείο έφτασα να νιώθω τόσο κουρασμένος. Μου αρέσει το Μπλέικ και Μόρτιμερ, αλλά η τελευταία κριτική πραγματικά βγήκε με το ζόρι. Οι σκέψεις μου όταν κατάλαβα ότι κουράζομαι με το που δω ένα μπαλονάκι κόμικς ήταν πολλές.
 
Είναι όλο αυτό ένα σύνηθες burn out; Κατά καιρούς περνάω τέτοια και σταματάω για λίγο το διάβασμα, αλλά αυτό το μικρό διάλειμμα δεν είναι ποτέ αρκετό. Η κούραση από το διάβασμα ή οποιοδήποτε άλλο χόμπι ασχολείσαι μανιωδώς, δεν φεύγει αν δεν ξεκόψεις μία περίοδο. Εγώ πραγματικά ένιωθα ότι έχω μπουχτίσει. Θυμάμαι να το συζητάω με μια φίλη μου που θεωρούσα ότι διαβάζει άπειρα βιβλία και ότι δεν είμαι σε αυτό το επίπεδο. Και εκείνη μου είπε "Νικόλα διαβάζεις δύο βιβλία το μήνα και τρία graphic novels σχεδόν κάθε εβδομάδα, είναι πολύ το διάβασμα που κάνεις". Κοιτώντας μέσα στο 2024 είδα να σβήνω ένα τεράστιο μέρος από τα αδιάβαστά μου, να γράφω για αυτά, να κάνω αφιερώματα και στο φόρουμ, αλλά στο τέλος ένιωθα ότι όλο αυτό είναι σαν τα παιχνίδια πιο πάνω. Θέλω να παίξω με όλα τους, να τα διαβάσω όλα τους, αλλά είναι σαν να το κάνω για να πω ότι τα διάβασα και να νιώσω ωραία που εκπλήρωσα το στόχο αλλά όχι για να το απολαύσω, για να ικανοποιήσω εμένα. 
 
Μετά σκέφτομαι ότι ίσως όλο αυτό να είναι το τέλος της ενασχόλησής μου με τα κόμικς. Ανά καιρούς μικρότερος έπιανα χόμπι, έριχνα και λεφτά πολλές φορές και γρήγορα βαριόμουν ή κοίταζα αλλού ή πολύ απλά δε μου άρεσε όσο νόμιζα. Ίσως τα κόμικς να ήταν μία ακόμα τέτοια ασχολία στην οποία έριξα περισσότερα λεφτά και τη βαρέθηκα μετά από αρκετά χρόνια. Το σημείο που κατάλαβα την κρίση που έχω είναι όταν δεν πήγα στο AthensCon. Ήταν κάτι που είχα προγραμματίσει (σε ένα ΣΚ με πολλές εκδηλώσεις για μένα) και τελικά όταν έφτασε η ώρα είδα ότι έψαχνα λόγους να μην πάω.
 
Είναι σαν να βαρέθηκα τη φάση και ειλικρινά σε ένα σημείο οι σκέψεις που έκανα ήταν κακές. Βαρέθηκα να ξεχνάω αντίτυπα για υπογραφές επειδή δεν είχα χρόνο πριν, βαρέθηκα να πιάνω ελάχιστες ουσιώδεις συζητήσεις, να βλέπω άπειρους που δεν έχουν ιδέα τι παίζει να βρίσκονται εκεί, βαρέθηκα να ψάχνουμε ποιος την έχει μεγαλύτερη, βαρέθηκα να έχω άπειρα πράγματα να δω και ελάχιστο χρόνο. Βασικά βρέθηκα σε θέση να κατηγορώ άλλους που δεν φταίνε επειδή η δική μου σχέση με την αγαπημένη μου ενασχόληση περνάει κρίση. Η βάση είναι ότι έχασα το event που κάθε χρόνο ήμουν μόνιμα εκεί και πραγματικά δε με ένοιαξε, ούτε με πολυνοιάζει τώρα.
 
Οι σκέψεις μου ήταν πολλές και όσο έχω αυτό το reader's block δε μπορούσα να διαβάσω κάτι ή να ανεβάσω αλλά ήθελα να κάνω όσα με ευχαριστούν. Στη γιορτή μου έλαβα από την κοπέλα μου ένα υπέροχο δώρο, την εγκυκλοπαίδεια της DC από την Anubis. Μέσα έχει ένα post it που γράφει: "Μια μικρή εξαίρεση από το διάλειμμα των κόμικς". Είναι το μόνο σχετικό έντυπο για κόμικς που ξεφύλλισα τελευταία. Γενικά όμως έκανα αυτό που ξέρω ότι θα με βοηθούσε. Αφιερώθηκα στο γράψιμο και ύστερα έδωσα προσωπικό χρόνο σε μένα. Πέρασα χρόνο με τον άνθρωπό μου, έζησα πολύ ωραίες βραδιές με ποτά και φίλους, ταξίδεψα, είδα την οικογένειά μου, αγόρασα δώρα. Ήταν οι πιο ωραίες γιορτές που έχω κάνει παρά την πίεση που είχα με το anthem και την εκπομπή. Όπως έγραψα στην προσωπική μου ανασκόπηση, είμαι σε μια αρκετά όμορφη φάση ζωής και θέλω να δημιουργήσω καινούρια πράγματα.
 
Ίσως αυτό το κείμενο έληγε με την ανακοίνωση ενός comeback, το μεγάλο φινάλε του διαλείμματος μου, γιατί εκεί κατέληξα τελικά. Δεν βαρέθηκα τα κόμικς. Τα αγαπώ. Συνεχίζω να παίρνω σακουλάρες γεμάτες από αυτά. Απλά νιώθω ότι κάηκα και τώρα δίνω τον ελεύθερο μου χρόνο σε άλλα πράγματα. Θα τελειώσω 12 Ιανουαρίου τα αφιερώματα, θα τρέξω μια συνέντευξη και την ανασκόπηση της παρουσίασης ενός δίσκου πολύ δυνατού συγκροτήματος και θα κοιτάξω να περάσω ποιοτικό χρόνο με τους φίλους μου. Πιστεύω ότι η στιγμή που θα ανοίξω ένα κόμικ και θα νιώσω την ίδια μαγεία θα έρθει αργά ή γρήγορα. Μου θυμίζει πολύ ένα διάλειμμα που έκανα για δύο μήνες από όλα τα σόσιαλ μίντια που ήταν το καλύτερο δώρο που μου έκανα τα τελευταία χρόνια. 
 
Όταν αγαπάς πολύ κάτι, δεν πρέπει να προσπαθείς να το απολαύσεις σε υπερβολικό βαθμό. Γιατί τώρα είναι δύσκολο το να διαβάσω μια σελίδα μπαλονάκια. Θα έρθει όμως και η στιγμή που θα είμαι γεμάτος ενθουσιασμό.

Μετά τα παπιά

 
 
και τον Ποπάι
 

 
και ο Κόρτο έπεσε στο γνωστό πηγάδι στο Γιουκατάν.
 

 
 
Υποθέτω πως κάποια στιγμή θα πέσει και ο κύριος Κλιάφας